23.7.07

Ορόσημο

Έχω βγει στη μεγάλη ευθεία της Αττικής Οδού, αυτά τα χιλιόμετρα είναι ορόσημο, είναι καθαρό σημάδι για να τρέξω, πάω με ταχύτητα ικανή να μου περάσει «βραχιόλια» στα χέρια, στον καθρέπτη πίσω μου βλέπω να έρχονται «στρουμφάκια» κάνοντας σφήνες, «γεια σας, παιδιά» τους λέω, «δεν θα τα πούμε σήμερα» και βγαίνω στην έξοδο για «Ελ. Βενιζέλο», δεν θα μείνω εδώ να μάθω αν ήθελαν εμένα…
Στο αεροδρόμιο κόσμος πάει κι έρχεται, άνθρωποι και βαλίτσες σε μια μεγάλη φωλιά που κουβαλά όνειρα, αγωνία, προσδοκίες, αναμνήσεις, λαχτάρα, ανακατεμένα όλα αυτά στη σωστή τους δόση, με την ποσόστωση που ορίζουν οι συνθήκες και το ορόσημο της ζωής του καθενός.
Στο παρ μπριζ προβάλλω τα όνειρά τους, τις σκέψεις τους, τις πιο μύχιες επιθυμίες τους, κάνω δικά μου τα σχέδιά τους για το μέλλον που μπορεί να περνά μέσα από την τουρμπίνα ενός 737.
Η δική μου τουρμπίνα σφυρίζει στην ευθεία, οι ταμπέλες και οι σημάνσεις «προς Μαρκόπουλο», «Αθήνα», «Άλλες κατευθύνσεις», γλείφουν, περνάνε με φόρα και χαριεντίζονται με τα σκονισμένα τζάμια μου, να πλύνω το αυτοκίνητο ή θα τελειώσει για πάρτη μου το νερό όλου του πλανήτη; Πατάω κι άλλο γκάζι, ο κινητήρας εκεί ακούγεται πάντα πολύ δυνατά, μουγκρίζει σαν πληγωμένο ζώο που ψάχνει σωτηρία. Πιο κάτω, στην έξοδο για Μαρκόπουλο, είναι άλλη μια στροφή στην Αθήνα, που δεν χάνω με τίποτα.
Κοιτάζω καθρέπτη, δεν ακολουθεί κανείς, άδεια η πόλη, πού πήγαν όλοι, τραβάω χειρόφρενο, ορόσημο δεξιοτήτων είναι αυτό, χαϊδεύω το γκάζι, η «ουρά» του πληγωμένου ζώου μου που βρυχάται έχει ξεκολλήσει για τα καλά, όλη τη στροφή με το πλάι την πηγαίνω, με κλειστά μάτια το κάνω πια, στο βάθος άλλο ένα αεροπλάνο απογειώνεται, «παρακαλείστε όπως μείνετε δεμένοι με τη ζώνη ασφαλείας στο κάθισμά μας, απέχουμε πολύ λίγο από τον προορισμό μας, αν συνυπολογίσει κανείς ότι μόλις συναντηθείτε με το ορόσημό σας, εκούσια ή ακούσια, θ’ αλλάξει η ζωή σας». Γκλιν…
Γιατί, τι είναι κάποια λεπτά πτήσης μπροστά σε μια ζωή που μπορεί να κερδηθεί;

Αρχίζω από τα ανάποδα να ισιώνω και στη συνάντηση αυτού του παράδρομου με την Αττική Οδό, έρχεται μια «άλλη» συνάντηση. Παρκαρισμένοι στην άκρη, έξω από ένα περιπολικό, δυο τροχαίοι, πιθανώς να είναι εκείνοι που είδα πριν, δυο νεαρά παιδιά είναι, «άρτι αποφοιτήσαντες» από τη Μεγάλη Σχολή. Των μπάτσων.
Στο μυαλό μου ήδη παίζει το έργο «κάνε στην άκρη» και η ατάκα «οδήγηση προς επίδειξη», «άδεια – δίπλωμα – ταυτότητα». Αντ’ αυτού μου φωνάζουν με ενθουσιασμό - σχεδόν ταυτόχρονα - «λιώσ’ το», το έργο που κι αυτό έπαιξε στο παρ μπριζ ρίχνει τίτλους τέλους, χάπι έντ είχε, σηκώνω το χέρι από την ανοιχτή οροφή τους χαιρετάω και γελάω, δεν ήταν μπάτσοι αυτοί, δεν είναι όλοι μπάτσοι.

Ο ήλιος είναι ψηλά και η πλάτη μου κολλά στο δέρμα του καθίσματος, όπως το λιωμένο λάστιχο στην άσφαλτο, όπως οι σκέψεις που φωλιάζουν στο μυαλό.
Καθώς κατεβάζω μία ταχύτητα και ξεκολλάω από ένα Saxo που ήθελε να παίξει και να χάσει, σκέφτομαι αυτό που είχε πει η Susan Anthony, ότι «αργά ή γρήγορα» – όπως ταξιδεύει ένα αεροπλάνο στον προορισμό του, που έλεγα πριν – «όλοι μας καταλαβαίνουμε ότι οι σημαντικές αποφάσεις της ζωής δεν είναι αυτές που διαφημίζονται, δεν είναι τα γενέθλια, οι αποφοιτήσεις, οι γάμοι, οι μεγάλοι στόχοι».
Σωστά, Susan. Γιατί τα αληθινά ορόσημα είναι λιγότερο προφανή. Έρχονται στην πόρτα της μνήμης απροειδοποίητα, αδέσποτα σκυλιά που μπαίνουν μέσα, μυρίζουν τις γωνίες κι απλώς δεν φεύγουν ποτέ. Οι ζωές μας μετριούνται απ’ αυτά τα ορόσημα.
Το εκπληκτικό είναι ότι η γεμάτη ζωή είναι αυτή που είναι πιο εύκολο να τη θυμηθείς, όταν απαρτίζεται από μικρά ορόσημα, σημαιούλες ζωής. Μια μεγάλη ζωή γεμάτη ανατροπές, επιτυχίες, αποτυχίες, εκπλήξεις και κρίσεις, σε μια ζωή γεμάτη μικρά ορόσημα. Η άδεια ζωή έχει τις λίγες λεπτομέρειές της θολές και δεν μπορείς να τη θυμηθείς με βεβαιότητα.
Γιατί της λείπουν τα ορόσημα.

Αυτό το καλοκαίρι θα αλλάξει τα πάντα αρκεί να το σκεφτείς, να το πεις στον εαυτό σου, να κινηθείς προς αυτό και να κάνεις τα πάντα για να το πετύχεις. Το ορόσημο στη διαδικασία της ωρίμανσης είναι όταν διαπιστώνεις τον πυρήνα της δύναμης μέσα σου, που υπερνικά κάθε εμπόδιο και σε κάνει ικανό ν’ αλλάξεις ζωή, μια για πάντα.

Ορόσημο. Υπάρχει σίγουρα ένα, για κάθε έναν από εμάς. Και είναι μπλε, όπως το καλοκαίρι που περνάμε. Και είναι κάπου εκεί έξω και σε περιμένει...

Ορόσημο (το) ουσ. (όρος + σήμα) (Κ ορόσημον) σημάδι που δείχνει το όριο έκτασης στην ξηρά ή στη θάλασσα. Συνών. Οροθέσιο, σύνορο / (μτφ.) για γεγονός, που θεωρείται αφετηρία νέας περιόδου εξελίξεων ή προσπαθειών.

39 σχόλια:

Я верю в Сталина είπε...

"Αυτό το καλοκαίρι θα αλλάξει τα πάντα αρκεί να το σκεφτείς, να το πεις στον εαυτό σου, να κινηθείς προς αυτό και να κάνεις τα πάντα για να το πετύχεις. Το ορόσημο στη διαδικασία της ωρίμανσης είναι όταν διαπιστώνεις τον πυρήνα της δύναμης μέσα σου, που υπερνικά κάθε εμπόδιο και σε κάνει ικανό ν’ αλλάξεις ζωή, μια για πάντα."

Αγόρι μέσα σε λίγες μέρες πήγα από την κόλαση στον παράδεισο καιπίσω,με το "χειρόφρενο" και τα "γκάζια" μόνιμα σανιδωμένα. Αφού τα φέραμε στα ίσα μόλις σήμερα, δεν παραπονιέμαι...

Μυρίζει καμμένο λάστιχο πάντως...

Να προσέχεις ε!

2Σx2 είπε...

Το πρόβλημα με τα ορόσημα είναι ότι 9 στις 10 τα αντιλαμβάνεσαι a posteriori. Είναι πολύ δύσκολο να τα αντιληφθείς τη στιγμή που συμβαίνουν. Ποτέ δεν είναι αργά όμως...

an205 είπε...

και όλα τα "ορόσημα" σου αφήνουν "ουλές", κρυφές ή φανερές για να "θυμάσαι"...

Tf είπε...

Ορόσημο λεγόταν το φροντιστήριο που πήγαινα τότε στην εποχή του Λυκείου... αχ, τι μου θύμισες...

Καλημέρα και καλή βδομάδα :)

------ είπε...

Σύμφωνοι με τα ορόσημα της ζωής μας..
αλλά εσύ ψιψινάκο να προσέχεις.....
όχι για τους μπάτσους που ποιός χεστηκε αν είναι του "λιώστο" ή του "κάνε στην άκρη"
για σένα να προσέχεις.....
εντάξει;;;;;

Υ.Γ. άντε θα πάω διακοπές...
μην έχω ΚΑΙ εσένα έννοια η γυναίκα!!!!!
Μμμμμμάκια σου

Pan είπε...

Η ταχύτητα...και η λατρεία της...ποιος κάθετε να σκέφτεται ορόσημα και άλλα τέτοια;

Φράνσις είπε...

Τα οροσημα τα βλεπουμε μόνο εμεις και τα αντιλαμβανόμαστε ωε τετοια μόνο εμεις, νομίζω αηδονακι μου.(Γιατι εχω την εντυπωση πως εισαι εσύ στη φωτογραφία;!! Μακια γλυκο μου.) Εχω γίνει σαν Ινδιανος- ξωτικό! Εχω τρια χρώματα, πανω μου.Παλι καηκα, την ατυχία μου!

monahikoslikos είπε...

Ορόσημο είναι το σημάδι που δείχνει ως που φθάνουν τα όριά μας.
Εκεί ακριβώς είναι που το σανιδώνεις για να γευτείς τη γλύκα των εκτός ορίων καταστάσεων.

proserpina είπε...

Τον αστυνόμο Χαρίτο, τον ήρωα των βιβλίων του Π.Μάρκαρη, τί τον έχεις;

(Καιρό βλέπω αυτά τα ποστ-λέξεις, αλλά μόλις τώρα έκανα το συνειρμό, :):):))

Εvgenia Tr είπε...

"Αυτό το καλοκαίρι θα αλλάξει τα πάντα αρκεί να το σκεφτείς, να το πεις στον εαυτό σου, να κινηθείς προς αυτό και να κάνεις τα πάντα για να το πετύχεις."

σωστόςςς! ;)

E είπε...

Το πέρνω προσωπικά το άρθρο σου και ευχαριστώ από καρδιάς...

Καλή εβδομάδα να χουμε :)

Φιλια,
Ε.

YO!Reeka's είπε...

έχω την εντύπωση ότι κάνεις μαλακίες (στο δρόμο, εννοώ)

Vrakas Kostas είπε...

Ante ..pali mphkes tsita sthn evdomada!Prosexe file mh se xegela h "strofh" ths!Wraia,anoixth kai me swsth gwnia klishs einai..alla teleiwnwi synhthws me ..xalikaki pou eferan ston dromo kapoioi alloi,pou uperektimhsan tis ..ikanothtes tous!!
PS exw kapoious "kollhtous" sthn troxaia!!!Tha tous pw,pws gia kathe fora pou tha se "trakaroun" ..paranomo..na sou deinoun gia timwria na fas...ena vaso..Taylandesiko anana!!Epi topou!!!xaxaxa!
Lyse xeirofreno,isiwne,katevase taxythta kai ..pata gasi!!
Kalhspera!!

fevis είπε...

Το δικό μου ορόσημο είναι μια ημερομηνία... 11/11/1991... Τότε γεννήθηκε ο γιός μου και από εκείνη την ώρα, 7.15 το απόγευμα ήταν, που μου τον έδωσαν βρεγμένο ακόμα να τον κρατήσω στην αγκαλιά μου η ζωή μου άλλαξε τροχιά... Για πάντα... Ο κόσμος άρχισε να έχει άλλο χτύπο....Καλημέρα...

Ανώνυμος είπε...

krima... kai ithela kati apo to ikea

christina είπε...

Ψάχνω και ξαναψάχνω και δε μπορώ να βρω ορόσημα, μόνο σελιδοδείκτες.

diva είπε...

Αγαπημένε μας Σπύρο ..σε παρακολουθώ
Θέλει λίγο "σπρώξιμο" να αποφασίσεις το ορόσημο, σωστά;

Aντώνης είπε...

Γέμισε σημαιάκια τους χάρτες :) Η ζωή σου είναι η μόνη πατρίδα εξάλλου που σου ανήκει.

maya είπε...

Είναι μπλέ τα ορόσημα? μπορεί.
ένα λες έχει ο καθένας? σπύρο νομίζω το βρήκα...απέραντη δύναμη κουβαλάμε μέσα μας και όλο νομίζουμε πως βαρύναμε οι χαζοι!
δεν είναι βάρος, είναι ακατέργαστη ομορφιά και ζωή. μεγάλη στιγμή...
πολύ ωραίο κείμενο, φευγάτο. γουστάρω το φύγε...
φιλιά πολλά καλό βράδυ
χ

industrialdaisies είπε...

Τα ορόσημα δεν είναι μπλε... Είναι πολύχρωμα και θορυβώδη, όπως τα πυροτεχνήματα που τα συνοδεύουν στο κεφάλι μου... Φιλιά!

Αλεξάνδρα είπε...

"...τα αληθινά ορόσημα είναι λιγότερο προφανή. Έρχονται στην πόρτα της μνήμης απροειδοποίητα, αδέσποτα σκυλιά που μπαίνουν μέσα, μυρίζουν τις γωνίες κι απλώς δεν φεύγουν ποτέ. Οι ζωές μας μετριούνται απ’ αυτά τα ορόσημα.
Το εκπληκτικό είναι ότι η γεμάτη ζωή είναι αυτή που είναι πιο εύκολο να τη θυμηθείς, όταν απαρτίζεται από μικρά ορόσημα, σημαιούλες ζωής. Μια μεγάλη ζωή γεμάτη ανατροπές, επιτυχίες, αποτυχίες, εκπλήξεις και κρίσεις, σε μια ζωή γεμάτη μικρά ορόσημα."

Ε ναι! αυτά τα μικρά είναι το αλατάκι στις ζωές μας.

Αλατάκι που έπεσε λίγο παραπάνω το Σάββατο: πηγαίνοντας για Δελφούς (στην γενική πρόβα του Σπανουδάκη) περάσαμε το μπλόκο ούτε λίγο ούτε πολύ με 210 χλμ/ώρα! Δεν ξέρω ποιός είναι ο φύλακας άγγελος των καημένων οδηγών μα τα στρουμφάκια ήταν όλα!!! με γυρισμένη την πλάτη...

Ωραία η αίσθηση ελευθερίας μέσα από την ταχύτητα.... κρατάς όλο τον κόσμο έστω και για λίγο εκεί στο πεντάλ του γκαζιού σου...

Δεν χρειάζεται να προσθέσω πόσο μου άρεσε το ποστάκι σου ε;

Αθανασία είπε...

Αν και πιθανα θυμασαι την εμμονη μου με το μπλε, τα οροσημα δεν εχουν μπλε χρωμα.Συνηθως εχουν την ικανοτητα του χαμελαιοντος,να ενσωματωνονται στα χρωματα των στιγμων μας,και να ξεχωριζουν μονο μετα απο σκεψη in retrospect.

Χαιρε Σπυρο...Απο προχτες εχω κι εγω καλοκαιρι.

Βασιλική Παπαδημητρίου είπε...

οροσημο ειναι το πρωτο κλαμα και η τελευταια ανασα...

καλημερα σπυρο...

Σπύρος είπε...

ΟΡΟΣΗΜΟ..σαν ευκαιρία , σαν σημάδι σαν σφραγίδα.. αποτύπωμα...

Πάντα κάτι σε σημαδεύει, σε οριοθετει . . ιδικά περιόδους της ζωής σου έχουν πάντα το δικό τους ορόσημο.

(ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΤΟ BLOG ΜΟΥ)

Ανώνυμος είπε...

Στη δική μου ζωή υπάρχουν άνθρωποι ορόσημα...


(Σπύρο είμαι καινούρια στην παρέα σου και θα ήθελα να σε γνωρίσω)

φιλιά

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ dimosthenis s.: Μακάρι να είναι όλα καλά στη ζωή σου!
Πάντα μυρίζει καμένο λάστιχο!

@ 2Σx2: Τα αντιλαμβάνεσαι συνήθως όταν έχεις πάρει μια απόσταση από τα πράγματα. Σκέψου, όμως, click-@, όταν αντιληφθείς τη στιγμή που συμβαίνουν, πόσο αληθινά είναι…

@ an205: Αυτό είναι το θέμα, φίλε: Να μην ξεχνάς…

@ Tf: Είδες, φίλε; Ο καθένας με τα ορόσημά του!
Καλημέρα
:)

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Nana Tsouma: ok, για μένα θα προσέχω, Νανούκο! Μη με έχεις έννοια!

@ Pan: Μπορώ, Pan μου, μέσω της ταχύτητας να σκέφτομαι πολλά. Μου απελευθερώνει το μυαλό!
Καλησπέρες!

@ auburn Kate: Για όλους μας υπάρχουν ορόσημα, Κατερίνα. Απλώς, ο καθένας από εμάς, τα ονομάζει διαφορετικά.

@ monahikoslikos: Πάντα εκτός ορίου δείχνεις ποιος είσαι και πώς λειτουργείς, λύκε μου.

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ proserpina: Ο αστυνόμος Χαρίτος εκφράζει ένα ήθος τόσο διαφορετικό σε σχέση με το μη ήθος της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας. Πιστεύεις ότι κάνω κάτι τέτοιο, proserpina μου; Ποιος είμαι εγώ που θα μιλήσω για ήθος;
:):):))

@ Ευγενία: ευχαριστώ!

@ Elena72: χαίρομαι που σε έκανε να αισθανθείς ότι ήταν για σένα το ποστ. Καλά ορόσημα να ‘χουμε!
:)

@ YO!Reeka's: ζηλεύεις επειδή είσαι κουλάδι και δεν μπορείς να οδηγήσεις γρήγορα!
Χαχαχαχαχαχααχαχαχα
Σε φιλώ, φίλε!
Μου έλειψαν οι καφέδες-συζητήσεις στον 5ο.

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ vrakas kostas: το κάθε λογής χαλικάκι είναι ο αστάθμητος παράγοντας που πάντα έχω μάθει να υπολογίζω.
Προτιμώ να μου βγάλουν τα νύχια, από το να φάω ανανά!

@ fevis: πολύ γλυκό ορόσημο, fevis μου. Και μοναδικό…

@ Ανώνυμο: Δεν χωράει τίποτε το αυτοκίνητό μου, σόρι!

@ passer-by: και οι σελιδοδείκτες μικρές σημαιούλες ζωής είναι, πάσερ μου!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ diVa: τις περισσότερες φορές δεν χρειάζεται "σπρώξιμο". Τα ορόσημα σε βρίσκουν αυτά, «τρακάρεις» πάνω τους!

@ Aντώνης: πολύ σωστά, Αντόνιο. Έτσι είναι!

@ maya: κάποιες φορές χάνουμε το κουράγιο μας και ξεχνάμε πόσο δυνατοί είμαστε…

@ industrialdaisies: δώσε ό,τι χρώμα θέλεις, ζωγράφισέ τα όπως τα φαντάζεσαι. Δικά σου είναι, σου ανήκουν!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ adiple: ο φύλακας – άγγελος των οδηγών, είναι άγιος και έχει όνομα: I Speed! (Αη Σπιντ!)

@ Αθανασία: Να έχεις πάντα «καλοκαίρι». Αυτό σου εύχομαι!

@ Βασιλική: Γιατί αυτό είναι η ζωή. Ξεκινά και τελειώνει με ορόσημα…
καλημέρα!

@ LOCKHEART: Τα ορόσημα είναι τα χνάρια της ψυχής και της ζωής μας…

@ Ανώνυμο: Σου εύχομαι να διατηρήσεις αυτούς τους ανθρώπους στη ζωή σου.
Καλώς ήρθες στην παρέα μας

Vrakas Kostas είπε...

Spuro;;;;Mhpws den diavasame ..kala to mhnuma tou filou dimosthenis???
"APO THN KOLASH STON PARADEISO KAI PALI PISW?????"
Dimosthenis?????ola kala file???Mhpws htheles na grapseis"APO TON PARADEISO STHN KOLASH KAI PALI PISW???"??

Я верю в Сталина είπε...

@κώστας: μέχρι την ώρα που το είχα γράψει είναι όπως αναφέρεται. Πλέον είμαστε στον παράδεισο...

Παρατηρητικότατος πάντως οφείλω να το ομολογήσω!

Τα σέβη μου.

@σπύρος: Όλα καλά με τα παντιλίκια και τα ανάποδα τιμόνια, δε λέω, μπορώ να πω ότι μου λείπει το αυτοκίνητό μου που μπορούσα να τα κάνω όλα αυτά και να χτυπησω άνετα κάτι 250 τελικές, αλλά -λεω 'γω τώρα - μήπως αυτό που έχεις ανάγκη είναι ένα roadster κάμπριο, παραλιακά με καλή μουσική, που να έχει και λίγο σαξόφωνο, λίγο fado, ξέρεις εσύ και να γουστάρεις; Αν η ψυχούλα σου λέει έτσι, μήπως να αφήσεις για λίγο το γκάζι;
Λέμε τώρα, έτσι;

Vrakas Kostas είπε...

OYFFF!!OK file dimosthenis!!!Thn kalhspera mou apo thn ..xeimwniatikh Germania!!

Я верю в Сталина είπε...

@κώστας: τω αυτώ επίσης και εδώ πιο πάνω...

Sardonian είπε...

τι γίνεται εδώ ρε click-@?
τίγκα στα ανώνυμα
πωωω
κοίτα τώρα αδέρφι πως θα γίνω εγώ ορόσημο
επειδής είμαι υπεύθυνος των τεχνικών θεμάτων όλων των μπλογκ της κλίκας
πρέπει να ενημερώσω πως άμανε εντοπίσω ip υπολογιστή (που ταχω όλα εντοπισμένα δηλαδή) ξες click-@ τι μπορώ να κάνω;
μέχρι και Format εξ'αποστάσεως!!!

καλά μιλάμε δώρο για τον δεκαπενταύγουστο θα τους το κάνω
:-ΡρΡρ
ανωνυμίες και πίπες ορόσημα
ρισπεκτ

Aggelos Spyrou είπε...

Αυτό το καλοκαίρι,

ζούμε πέρα από τα όρια

και ξεπερνάμε τα ορόσημα.

Αυτό το καλοκαίρι,
ζούμε λίγο παραπάνω...

Cle Petridou είπε...

"Μπαμπά μην τρέχεις"

Ανώνυμος είπε...

Well I love those hot nights
when a t-shirt feels right
You stay up later when everything's outside
I stay up later
Why say no
And I run through the crowd when everything says go

Whoa(yeah)
I love hot nights

Once I was tired but now I'm fine
Was uninspired but not this time
Now I'm just glad to see the harbor lights
Now I'm just glad to roam around at night

Whoa(yeah)
I love hot nights

You stay up later
(when it's a hot night)
You roam through the crowd
(when it's a hot night)
You don't mind the long walk home
(when it's a hot night)
No, you don't mind the long walk home
(when it's a hot night)

Whoa(yeah)
I love hot nights


it's the first day of the rest of my summer....:)