Ό,τι χωνεύει ανάσες μες στη μουσική του sex…
Ένα γυμνό κορμί στο πίσω κάθισμα ενός αυτοκινήτου…
Δυο γυμνά κορμιά στο κρεβάτι…
Η ανατολή του ήλιου και να είμαι μόνος μου. Η δύση του και να τη μοιράζομαι με ένα ζευγάρι (πράσινα) μάτια…
Ένας στίχος του Ελύτη, μια πρόταση του Μάνου Ελευθερίου. Μια ανάσα της Emy. You know: I’ m not good…
Μια γρήγορη βόλτα με κάτι γερμανικό. Γαλάτσι, Αττική Οδός, Λιμανάκια, Συγγρού και πίσω. Ένα πέρασμα από τη στροφή του ΚΑΤ που πάντα μπαίνω με πολλά…
To άνοιγμα του μικροφώνου και να βγαίνω στον αέρα της πόλης, που έχει ανάψει ήδη τα φώτα της…
Μια φωτογραφία που τράβηξα και την έχω μόνο εγώ.
Να παίρνω την εφημερίδα ή το περιοδικό και να βλέπω τυπωμένα τα θέματά μου. τα μεγαλύτερα θέματα της ζωής μου, όμως, ίσως και να μην τυπωθούν ποτέ…
Το κουδούνισμα ενός τηλεφωνήματος που περιμένω… 
Είμαι ετερόκλητος άνθρωπος και αυτόκλητος μάρτυρας σε όσα γίνονται και θα γίνουν μαζί με μένα, είτε το επιδιώξω, είτε όχι. Αυτό με ανατριχιάζει και με μουδιάζει, ταυτόχρονα. Με ανατριχιάζουν και μουδιάζουν το μυαλό μου οι λέξεις που μπορώ να τις ταιριάζω εκεί που πρέπει. Να είναι ομόηχες και να σημαίνουν αντίθετα πράγματα.
Τι σε ανατριχιάζει; Τι σου μουδιάζει για πάντα το μυαλό;
Θα απαντήσω απροκάλυπτα η ομορφιά, όπως εγώ το όμορφο ορίζω. Για την ωραιότητα μιλάω. Τη στιγμή, το λεπτό, τη λέξη, το αίσθημα που δηλώνει δυναμικά παρόν ακριβώς την ώρα που πρέπει. Καλή εβδομάδα :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ σκέψη πως μπορώ τα πάντα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Σπύρο μου
Μα η φωτο που εχεις βαλει στο ποστ αηδονακι μου.... Θετικά ή αρνητικά ιδωμένο το μούδιασμα και η ανατριχίλα; Εεεεεεεε; Μουτς Σπυρουλη μου. (Τωρα που το θυμήθηκα, με ανατρίχιασε η ομιλία του Τσίπρα στο συνεδριο του ΠΑΣΟΚ, επειδή αντέγραφε τις κινήσεις, καθώς μιλούσε, του Γιώργου Παπανδρέου...φοβού τους κλώνους αηδονάκι μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήένα τραγούδι, εκείνος, τα έντονα χρώματα του ουρανού , ενα ζωηρό φεγγάρι ,η πρώτη βουτιά, η σκέψη που με οδηγεί σε μολύβι κ χαρτί :)
ΑπάντησηΔιαγραφήέγραψες, ρε Σεραφείμ. Πάλι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάνια
...απλά αυτή εδώ η στγμή.. απο τα ηχεία ακούγονται μελωδίες jazz, η Αλεξία ανυπομονεί για κείμενα και φωτογραφίες και συγχρόνως της ξεφεύγουν οι πιο απίστευτες ατάκες..
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ στιγμή αγαπητέ Κε Σπύρο. Η μαγεία της κάθε στιγμής..
Η πανσέληνος του Νοεμβρίου από την πλώρη ενός ιστιοπλοϊκού, ο Ζερβουδάκης να τραγουδά live το μην το ρωτάς τον ουρανό, τα λόγια του freedom, ειδικά όταν βλέπεις να γίνονται πράξη από τους φίλους σου…
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαβάζοντας το post σου Σπύρο ένα τραγούδι μου'ρθε στο μυαλό...
ΑπάντησηΔιαγραφή"Σε ποιο όνειρο σε ξύπνησαν βρεγμένο λειψό?
Ποιοι δαίμονες ποτίζουν την καινούρια σου ζάλη?
Ποιος έρωτας σε σπρώχνει πιο μακριά από δω?
Πες μου, ποιο φόβο αγάπησες πάλι..."
Καλησπέρες...
η ιδέα ότι μπορεί να υποδυθώ το γυμνό κορμί στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου
ΑπάντησηΔιαγραφήποιός αντέχει τις μελανιές σ αυτή την ηλικία?
γιατί μη μου πεις οτι ο λεβιές είναι και πολύ βολικός....
Αδιαμφισβήτητα η γρήγορη βόλτα με γερμανικό αμάξι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣίγουρα οι στιγμές έρωτα που η λογική φεύγει και αφήνει τις αισθήσεις ελεύθερες και μόνες...
Οπωσδήποτε οι στίχοι που έμειναν στίχοι σε ένα ποίημα ή επενδύθηκε με μουσική και έγινε τραγούδι...
Η ομορφιά όπου και όπως την συναντήσω...
Η γλυκιά αναμονή...
ε, τα γνωστα. Η σκέψη ότι θα γυρίσω και θα με περιμένεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι στιγμές οι οποίες ενώ τις περιμένεις μια ολόκληρη ζωή, έρχονται την πιο ακατάλληλη στιγμή, και κρατούν ελάχιστα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια «Ιστορία Παλιά» σαν «Παραμιλητό μου» να μου θυμίζει «Όλα αυτά που φοβάμαι»!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα «Ταξίδι» που έχει νόημα «Όσο κρατάει ένα φιλί»!!!!
Και εκεί λίγο «Πριν το τέλος», το «Άρωμα» του, να με αγγίζει σαν «Γυμνή σκιά»!!
Οκτώ τραγούδια-σταθμοί, που μπορεί και να με αφήσουν παράλυτη από το μούδιασμα…..
Καλώς βρεθήκαμε για να τα λέμε Σπύρο.
Α.Π.
Αυτο που ονομάζω εγω οι άνθρωποι φίδια συνάμα τους σιχαίνομαι κίολας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω ποστάρει το ντοκιμαντέρ ΖEITGEIST, αν δεν το έχει δει ΔΕΣ ΤΟ ! ! ΕΠΕΙΓΟΝ ! αν το έχεις δει θα ήθελα την άποψη σου ! Φιλιά
Μια έντονη στιγμή ένα συναίσθημα που το έζησα και ξέρω ότι ίσως δεν θα το ξαναζήσω ποτέ.
ΑπάντησηΔιαγραφήμα στο αυτοκίνητο? άβολο άβολο, αγαπητέ Σπύρο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜμμ κάποιος παραπάνω είπε "η μαγεία της στιγμής" , θα συμφωνήσω μαζί του..
δυνατές στιγμές όλες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραία ανάρτηση, πραγματικά.
Καλό σαβ/κο σου εύχομαι
O Συνδιασμός:
ΑπάντησηΔιαγραφήΜοναξιάς,σιωπής, σούρουπο στη φύση.
Η εικόνα του γιού μου κάθε φορά που τον κοιτάζω, παρακολουθόντας τον να μεγαλώνει, να ανοίγει τα φτερά του, να γίνεται όλο και πιο αυτοδύναμος και ανεξάρτητος και να φεύγει όλο και πιο μακριά μου παραμένοντας όμως πάντα μέσα μου... Παντού...:-)
ΑπάντησηΔιαγραφήμια αναπαντεχη αγκαλια και ενα απροσμενο φιλι...
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Aντώνης : τα πιο όμορφα, σε μια στιγμή συμβαίνουν…
ΑπάντησηΔιαγραφή@ diVa : εννοείται ότι μπορείς τα πάντα, κορίτσι μου...
@ auburn Kate : φοβού τους κλώνους και ψήφους φέροντας…
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Ευγενία : ειδικά το τελευταίο φεγγάρι ήταν αρκετά ζωηρό!
Ανώνυμος Ο/Η Ανώνυμος : για να το λες, Μάνια!...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμος Ο/Η Ανώνυμος : Η μαγεία της κάθε στιγμής, Ισαβέλλα μου!....
@ sofakis : μακριά, πολύ μακριά να ταξιδεύουμε!...
ΑπάντησηΔιαγραφή@ vrakas kostas : living on the edge, Κώστα μου!
@ Love and Poison : να αγαπάς τους φόβους σου, για να γίνεις φίλος τους…
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρες...
@ kanataki : στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου, δεν υπάρχει λεβιές!...
@ Αλεξάνδρα : σε κάθε νορμάλ έρωτα, πρέπει η λογική να φεύγει, Αλεξ μου!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ vatraxokoritso : η μεγάλη ανατριχίλα
@ Xristos : αυτή είναι κι η μαγεία τους, Χρήστο μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμος Ο/Η Ανώνυμος : Όλα αυτά μου θυμίζουν Star 101,5 και Πόλις 88,6.
Καλώς βρεθήκαμε, Α.Π.
@ LOCKHEART : θα σε επισκεφτώ, Σπυράκο
ΑπάντησηΔιαγραφή@ feoudo : γλέντησέ το προτού χαθεί, λοιπόν!
@ Griz : δεν έχει σημασία η βολή, αλλά η διάθεση!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Axis Mundi : Καλό σαβ/κο, επίσης!
@ rodoula-kelly : καλές βόλτες και καλές βόλτες, Κέλλυ μου!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ fevis : αμάν πια, μαμάκια θα τον κάνεις!
:-)
@ MTdoggie : έτσι, ξαφνικά!…
αυτος,οταν με αγγιζει
ΑπάντησηΔιαγραφή