Έλα απόψε στου Θωμά…

Κυριακή του Θωμά. Του άπιστου Θωμά.
Μια - εκ προοιμίου - παράξενη μέρα, όπως έγραφα και πέρυσι. Όπως είναι γνωστό, ο Απόστολος Θωμάς απουσίαζε όταν ο Χριστός, μετά την Ανάστασή του, επισκέφθηκε τους μαθητές του στο υπερώο όπου ήταν συναγμένοι. Όταν πληροφορήθηκε τα σχετικά με την επίσκεψη του Χριστού, ζήτησε να τον δει και να ψηλαφίσει τις πληγές του Σταυρού στα χέρια και τα πλευρά του. Όταν, τελικά, πραγματοποιήθηκε η συνάντηση αυτή μετά από οκτώ ημέρες, ο Θωμάς τον ομολόγησε Κύριο και Θεό του.
Από τη μία, λοιπόν, ήταν η απιστία του Θωμά κι από την άλλη το «Ω, καλή απιστία του Θωμά, βεβαίαν πίστιν εγέννησεν». Κι ας μην ξεχνάμε κι αυτό που είπε και ο Ιησούς: «Μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες», βγάζοντας "λάδι" τον Θωμά.

Ο άπιστος Θωμάς ανέκαθεν ασκούσε μια γοητεία πάνω μου. Δύσπιστος... Υποψιασμένος... Έτοιμος να ψάξει τον τύπο των ήλων κι ας τον κακοχαρακτηρίσουν. Άπιστος... Δύσπιστος ... Ολίγον μπουχτισμένος από hi teck θαύματα και, κυρίως, πρόθυμος να πεισθεί μόνο με αποδείξεις, αυτές που είναι καλά διασταυρωμένες.

Σήμερα είπα να ασχοληθώ με την απιστία. Όχι του Θωμά. Την άλλη, στα ερωτικά. Το κορμί σου προδοσία, που λέει κι ο Κότσιρας.
Στα ζωικά είδη η συντροφική αφοσίωση είναι εξαιρετικά σπάνια, το λέει συνέχεια κάθε ντοκιμαντέρ του ΣΚΑΪ, το εμπεδώσαμε. H φύση έχει προγραμματίσει τα είδη της να είναι άπιστα, για τον απλούστατο λόγο ότι η μονογαμία θα δυσκόλευε πάρα πολύ την ανταλλαγή γενετικού υλικού και, κατά συνέπεια, την επιβίωσή τους. H μονογαμία και η συζυγική πίστη ήρθαν πολύ αργότερα, με τον πολιτισμό και τη Xριστιανική Hθική (που θυμίζει τρελά τη Χούντα και ξερνάω) - κι αυτό βέβαια όχι παντού.
Στους Tροπικούς, ακόμα και σήμερα, δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου μονογαμικές κοινωνίες. Ωστόσο και στις σύγχρονες κοινωνίες η απιστία είναι κάτι το συνηθισμένο κι αυτό διαπιστώνεται από πολλές έρευνες. Tι συμβαίνει, λοιπόν; Mήπως η απιστία έχει βιολογικά αίτια; Mήπως φταίει η χημεία; «Nαι», απαντάνε ορισμένοι ερευνητές. Στον εγκέφαλο του ερωτευμένου εκκρίνονται αμφεταμίνες, όπως η φαινυλαιθυλαμίνη, που ευθύνονται για την κατάστασή του. Δυστυχώς, το χημικό ελιξίριο του έρωτα δεν κρατάει πολύ, συνήθως από 2 έως 4 χρόνια. Για την ανθρωπολόγο Φίσερ αυτό δεν είναι τυχαίο, αλλά αποτελεί ένα μηχανισμό που ανέπτυξε η εξέλιξη προκειμένου να κρατάει μαζί ένα ζευγάρι, τουλάχιστον τον χρόνο που απαιτείται για να αναπτυχθεί αρκετά ο απόγονός τους.

Mετά υποχωρεί η επήρεια των ερωτικών ουσιών και αντί για αμφεταμίνες στο αίμα κυκλοφορούν ενδορφίνες. Στη θέση του πάθους αναπτύσσονται τώρα συναισθήματα συμπόνιας, φροντίδας και αγάπης. Aν αυτά δεν είναι ικανά να σε κρατήσουν, τότε ξεκινάς χωρίς ενοχές την αναζήτηση νέου συντρόφου. Kαι όταν συλληφθείς για τις απιστίες σου, θα ξέρεις - πια - και τη δικαιολογία: «Δεν φταίω εγώ, αγάπη μου, η φαινυλαιθυλαμίνη μου μ’ εξουσιάζει».

Πέραν της πλάκας, τώρα έρχονται οι ερωτήσεις.
Ποιος θα κοστολογήσει σοβαρότερη την απιστία από τη συντροφικότητα; Ποιος θα δώσει τον ορισμό της οικογένειας του 21ου αιώνα; Mπορεί να είναι άλλος εκτός από αυτόν που λέει ότι οικογένεια είναι άνθρωποι που αγαπιούνται και δεν κάνουν «στραβές» ο ένας στον άλλο; Από την άλλη, όμως, τι σημαίνει η «αλήθεια και μόνον η αλήθεια» στον έρωτα; Πόσες φορές η αγάπη δεν επιβάλλει μικρά ψέματα για να μην πληγωθεί ο άλλος; Ποιος είναι αυτός που θα απαιτήσει από τον οποιονδήποτε να λέει την «αλήθεια» για τις ερωτικές του δραστηριότητες, εξαιρώντας τους παντρεμένους και μιλώντας για μια απλή σχέση; Tι μπορεί να σημαίνει διαφάνεια στο σεξ; Η απιστία είναι, τελικά, σαρκική ή εγκεφαλική;

Δεν έχω απαντήσεις σε όλα αυτά. Πιθανώς επηρεάστηκα επειδή είδα πρόσφατα «Την αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι»...

Κυριακή του Θωμά. Του άπιστου Θωμά.
Γιατί τον άπιστο πολλοί εμίσησαν, την απιστία, όμως πόσοι; Μήπως ήταν πολύ λιγότεροι; Γράφω σήμερα γιατί του το χρώσταγα του Θωμάκου. Μια καλή κουβέντα, μια συγγνώμη γιατί το θρησκευτικό «πρέπει» τον έβαλε στα «μαύρα πρόβατα». Και, εν τέλει, ίσως μας έφτιαξε και μια γιορτή.
Έτσι, για να λέμε και σήμερα «χρόνια πολλά» και η «κανονική ζωή» να ξεκινά από αύριο.

Υ.Γ.: Ο Απόστολος Θωμάς, είχε μαρτυρικό τέλος. Καταρχάς ρίχτηκε στη φυλακή. Ύστερα παραδόθηκε σε πέντε στρατιώτες, οι οποίοι τον ανέβασαν πάνω σε ένα βουνό και τον θανάτωσαν, αφού κατατρύπησαν το σώμα του με λόγχες. «Ο Θωμάς, ο οποίος ζητούσε να βάλη το χέρι του στην πλευρά Σου, για σένα νύττεται (του ρήματος νύττω - νύσσω: κεντώ, τρυπώ, πλήττω) την πλευράν του».
Μήπως την πλήρωσε, σχεδόν με τον ίδιο τρόπο που βασανίστηκε ο Χριστός, για αυτό που είχε πει, το «εάν μη ίδω... ου μη πιστεύσω»;
Είναι τιμωρός ο Θεός; Καλά. Το σταματάω εδώ με τις ερωτήσεις.

21η Απριλίου 1967

Ο μοιραίος εκείνος Απρίλης. Και τα συμπαρομαρτούντα: τανκ, βασιλιάς, Αμερικάνοι, στρατηγοί, κυβέρνηση της Δεξιάς, Φρειδερίκη.
Στις 2 τα ξημερώματα της 21ης Απριλίου ο συνταγματάρχης Ι. Λαδάς εξαπέλυσε την ΕΣΑ, που συνέλαβε το σύνολο της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας της χώρας. Ταυτόχρονα, ο διοικητής του Κέντρου Τεθωρακισμένων, ταξίαρχος Στ. Παττακός, έβγαλε τα τεθωρακισμένα και κατέλαβε όλα τα στρατηγικά σημεία της πρωτεύουσας, εφαρμόζοντας το σχέδιο «Προμηθεύς».
Ήταν η αρχή...

«Υπό τα έκπληκτα βλέμματα των ολίγων Αθηναίων, που εκυκλοφόρουν, την προκεχωρημένην αυτήν ώραν, τεθωρακισμένα απέκλεισαν τα Παλαιά Ανάκτορα, ενώ στρατιωτικαί δυνάμεις κατελάμβανον τον ΟΤΕ, τους ραδιοφωνικούς θαλάμους του ΕΙΡ, εις το Ζάππειον και τα υπουργεία.». Καθημερινή
Το χρονικό μιας δικτατορίας ή ενός στρατιωτικού πραξικοπήματος είναι δύσκολο να γραφεί. Γιατί ο Τύπος, το ραδιόφωνο, η τηλεόραση φιμώνονται ή καταργούνται. Και ακούγεται μια μόνο η φωνή, η φωνή των δικτατόρων. Οι συνωμοσίες, η διαφθορά, τα εγκλήματα, οι δολοφονίες ή δεν γίνονται γνωστές ή εμφανίζονται ως νομιμότητα και τυχαία περιστατικά. Η αλήθεια κυκλοφορεί μόνο από στόμα σε στόμα ή σε ψιλά χαρτάκια (παράνομος Τύπος) ή στα κελιά της φυλακής και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Εκείνο το ανοιξιάτικο πρωινό της Παρασκευής 21 Απριλίου 1967 ήταν λαμπρό και διαυγές. Αλλά στην Αθήνα και την υπόλοιπη Ελλάδα μπορεί να μην το παρατήρησε κανείς μέσα στη σύγχυση, την αναμονή και την αγωνία για το χειρότερο. Τα τανκ και οι ένοπλοι στρατιώτες ήταν έξω από τη Βουλή, τα υπουργεία, τον ΟΤΕ και άλλα δημόσια κτίρια και στρατηγικά σημεία. Οι αστυνομικοί των Τμημάτων Ασφαλείας έτρεχαν συνοφρυωμένοι στα σπίτια πολιτικών, δημοσιογράφων, αριστερών και δημοκρατικών πολιτών, συλλαμβάνοντας χιλιάδες ανθρώπους βάσει καταλόγων.
Οι συγκοινωνίες είχαν παραλύσει. Το ραδιόφωνο έπαιζε εμβατήρια και δημοτικά τραγούδια, αναγγέλλοντας ενδιαμέσως την αναστολή βασικών άρθρων του Συντάγματος.
Το ξημέρωμα της 21ης Απριλίου 1967 δεν είχε, τελικά, το άρωμα της άνοιξης. Τα τεθωρακισμένα οχήματα δεν άφηναν πολλά περιθώρια ανοιξιάτικης αισιοδοξίας.

Την ημέρα εκείνη ξεκινούσε για την Ελλάδα μια επταετία χωρίς Δημοκρατία, γεμάτη αιματοχυσίες και ανεπανόρθωτα πολιτικά λάθη.

Πώς φτάσαμε στο πραξικόπημα

Τον Ιούλιο του 1965 σημειώθηκε σοβαρό ρήγμα στις τάξεις του κυβερνώντος κόμματος Ένωση Κέντρου, γνωστό στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας με τον όρο Αποστασία του 1965 ή Ιουλιανά. Αφορμή υπήρξε η απόφαση του Γεωργίου Παπανδρέου να αντικαταστήσει τον Πέτρο Γαρουφαλιά από το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης και η άρνηση του τότε Βασιλιά Κωνσταντίνου Β΄ να υπογράψει το σχετικό διάταγμα, αν ο διάδοχος του Γαρουφαλιά δεν απολάμβανε της απόλυτης εμπιστοσύνης του.

Ο Γ. Παπανδρέου αναγκάστηκε από τον Κωνσταντίνο να παραιτηθεί στις 15 Ιουλίου 1965. Από εκείνη την ημέρα και μέχρι τα τέλη Δεκεμβρίου του 1966, ο Κωνσταντίνος προσπάθησε να σχηματίσει κυβερνήσεις με τη συμμετοχή κατά διαστήματα 48 βουλευτών της παράταξης Ένωση Κέντρου (αποστατών) που εγκατέλειψαν τον Γεώργιο Παπανδρέου. Ο όρος Αποστασία προήλθε από τον χαρακτηρισμό αποστάτες που αποδόθηκε στους βουλευτές της Ένωσης Κέντρου που, υπό την προτροπή του επίσης βουλευτή της Ένωσης Κέντρου Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, πήραν μέρος ή έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στις κυβερνήσεις της περιόδου αυτής. Ο Κωνσταντίνος αρχικά διόρισε πρωθυπουργό τον Γεώργιο Αθανασιάδη-Νόβα με υπουργούς αποστάτες βουλευτές την Ένωσης Κέντρου. Η νέα κυβέρνηση όμως δεν είχε πλειοψηφία στην Βουλή, οπότε σχηματίστηκε άλλη κυβέρνηση υπό τον Ηλία Τσιριμώκο.

Όλη η περίοδος που ακολούθησε την αποπομπή της κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου χαρακτηρίζεται γενικότερα ως περίοδος πολιτικής ανωμαλίας.
Πηγή: wikipedia

Το Διάγγελμα της χούντας προς τον ελληνικό Λαό

«Ελληνικέ Λαέ

Από μακρού παριστάμεθα μάρτυρες ενός εγκλήματος, το οποίον διεπράττετο εις βάρος του κοινωνικού συνόλου και του Έθνους μας. Η αδίστακτος και αθλία κομματική συναλλαγή, ο εκτραχηλισμός μεγάλης μερίδος του Τύπου, η μεθοδική επίθεσις εναντίον όλων των θεσμών, η διάβρωσίς των, ο εξευτελισμός το Κοινοβουλίου, η κατασυκοφάντησις των πάντων, η παράλυσις της κρατικής μηχανής, η πλήρης έλλειψις κατανοήσεως προς τα φλέγοντα προβλήματα της νεολαίας μας, η κακομεταχείρισις των φοιτητών και σπουδαστών μας, η ηθική κάμψις, η σύγχυσις και η θολότης, η μυστική και φανερά συνεργασία με τους ανατροπείς και τέλος τα συνεχή εμπρηστικά κηρύγματα ασυνειδήτων δημοκόπων κατέστρεψαν την γαλήνην του τόπου, εδημιούργησαν κλίμα αναρχίας και χάους, εκαλλιέργησαν συνθήκας μίσους και διχασμού και μας ωδήγησαν εις το χείλος της εθνικής καταστροφής.

Δεν απέμεινεν πλέον άλλος τρόπος σωτηρίας από την επέμβασιν του Στρατού μας. Η επέμβασις αύτη βεβαίως αποτελεί εκτροπήν εκ του Συντάγματος, αλλά η εκτροπή αύτη ήτο επιβεβλημένη διά την σωτηρίαν της Πατρίδος. Η σωτηρία της Πατρίδος είναι ο υπέρτατος νόμος. Αι εκλογαί, αι οποίαι προεκηρύχθησαν, δεν ήτο δυνατόν να δώσουν την λύσιν εις το υφιστάμενον αδιέξοδον. Πρώτον, διότι, υπό τας παρούσας συνθήκας, ήτο αδύνατος η ομαλή δεξαγωγή των και, δεύτερον, διότι οιονδήποτε και αν ήτο το αποτέλεσμα αυτών, θα ωδηγούμεθα μοιραίως εις την αιματοχυσίαν και το χάος.

Δι’ αυτό επενέβη ο Στρατός. Διά να ανακόψη την πορείαν προς την καταστροφήν, ένα βήμα προ της αβύσσου. Εις ολόκληρον την Χώραν επικρατεί απόλυτος γαλήνη και τάξις. Ο πρόεδρος και τα μέλη της Κυβερνήσεως εστρατεύθησαν προς εκτέλεσιν του προς την Πατρίδα καθήκοντος.

Ποίοι είμεθα: Δεν ανήκομεν εις ουδέν πολιτικόν κόμμα, και ουδεμίαν πολιτικήν παράταξιν είμεθα διατεθειμένοι να ευνοήσωμεν εις βάρος της άλλης. Δεν ανήκομεν ούτε εις την οικονομικήν ολιγαρχίαν, την οποίαν ομοίως δεν είμεθα διατεθειμένοι να αφήσωμεν να προκαλή την πενίαν. Ανήκομεν εις την τάξιν του μόχθου. Και θα σταθώμεν εις το πλευρόν των πτωχών αδελφών μας Ελλήνων.

Ελαυνόμεθα αποκλειστικώς από πατριωτικά κίνητρα και επιδιώκομεν να καταργήσωμεν την φαυλοκρατίαν. Να εξυγιάνωμεν τον δημόσιον βίον. Να απομακρύνωμεν από τον οργανισμόν της Χώρας την σήψιν από την οποίαν εκινδύνευε. Να αποτρέψωμεν τον διχασμόν και την αλληλοσφαγήν προς την οποίαν μας κατηύθυναν κακοί Έλληνες και να δημιουργήσωμεν υγιείς βάσεις δια την ταχείαν επάνοδον της Χώρας εις τον αληθώς ορθόδοξον κοινοβουλευτικόν βίον.

Κηρύσσομεν την συναδέλφωσιν. Από της στιγμής αυτής δεν υπάρχουν Δεξιοί, Κεντρώοι, Αριστεροί. Υπάρχουν μόνον Έλληνες, οι οποίοι πιστεύουν εις την Ελλάδα, εις ένα ευγενές, ανώτερον, και πλήρες ιδεώδες της αληθούς Δημοκρατίας και όχι της Δημοκρατίας του πεζοδρομίου, της οχλοκρατίας και της αναρχίας. Όταν οι Έλληνες είναι ηνωμένοι, θαυματουργούν.

Υπάρχουν βεβαίως, και ελάχιστοι εφιάλται δημαγωγοί, ασυνείδητοι καιροσκόποι και κατ’ επάγγελμα αναρχικοί. Αυτοί επεδίωξαν να μας διχάσουν! Και μας ονομάζουν αριστερούς, κεντρώους, κεντροαριστερούς και δεξιούς. Επεδίωξαν να ενσταλάξουν εις την ψυχήν μας, με κάθε τρόπο, το μίσος των μεν προς τους δε. Επεδίωξαν να μας φανατίσουν και να μας εξωθήσουν εις τον αλληλοσπαραγμόν. Αυτούς τους εμπρηστάς θα απομονώσωμεν και όλοι ημείς οι άλλοι Έλληνες ηνωμένοι, θα βαδίσωμεν εμπρός την οδόν τού προς την Πατρίδαν καθήκοντος και της αρετής. Προς την ριζικήν αλλαγήν. Προς την ευημερίαν και την πρόοδον.

Ο βασικός μας στόχος είναι δικαιοσύνη. Η δικαία κατανομή του εισοδήματος. Η ηθική και υλική εξύψωσις του κοινωνικού συνόλου και ιδιαιτέρως των αγροτών, των εργατών, και των πενεστέρων τάξεων. Η στοργή της Κυβερνήσεως θα στραφή αμέριστος προς την νεολαίαν και τα προβλήματά της. Μετά την παγίωσιν ομαλού ρυθμού και την δημιουργίαν των καταλλήλων προς τούτο συνθηκών, το ταχύτερον δυνατόν θα επανέλθη η Χώρα εις τον Κοινοβουλευτισμόν επί υγιούς βάσεως. Τότε η αποστολή της Κυβερνήσεως θα έχη λήξη.

Προς αποτροπήν του διχασμού και της ετοίμου να εκσπάση εμφυλίου συρράξεως, η οποία ωδήγει εις αιματοχυσίαν και κοινωνικήν και εθνικήν καταστροφήν, η Κυβέρνησις προέβη εις την κήρυξιν του Στρατιωτικού Νόμου καθ’ άπασαν την Χώραν. Η Κυβέρνησις δηλοί κατηγορηματικώς, ότι είναι αποφασισμένη να φέρη εις πέρας δια παντός μέσου και με ταχύν ρυθμόν την βαρείαν αποστολήν την οποίαν ανέλαβεν. Είναι αποφασισμένη να εκπληρώση εις το ακέραιον τας υποχρεώσεις της έναντι του Ελληνικού Λαού. Επικαλείται την καθολικήν συμπαράστασιν του λαού διά την πραγματοποίησιν του σκοπού της. Ζητεί πλήρη πειθαρχίαν προς τον Νόμον του Κράτους. Όπως συμβαίνει εις όλας τας πολιτισμένας Χώρας. Διότι πραγματική ελευθερία υπάρχει εκεί όπου υπάρχει Νόμος. Εκεί, όπου η ελευθερία του ενός φθάνει μέχρι του σημείου, εις το οποίον αρχίζει η ελευθερία του άλλου.

Η Κυβέρνησις οφείλει να προειδοποιήση κατά τον πλέον κατηγορηματικόν τρόπον, ότι οιαδήποτε αντίδρασις εις το εθνικόν της έργον τής αλλαγής, οποθενδήποτε προερχομένη, θα παταχθή πάραυτα διά παντός εις την διάθεσίν της μέσου.

Ζήτω το Έθνος!
Ζήτω ο Βασιλεύς!
Ζήτω η Αιωνία Ελλάς!

Αθήναι τη 22α Απριλίου 1967».

Τα συμπεράσματα δικά σας…

Όσα πρέπει να γνωρίζουμε περί πραξικοπήματος

@ Στο Πεντάγωνο εγκαταστάθηκαν οι ηγέτες της μικρής χούντας, οι συνταγματάρχες Γ. Παπαδόπουλος, Ν. Μακαρέζος και ο ταξίαρχος Στ. Παττακός. Αποπειράθηκαν να αντισταθούν ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Γεώργιος Ράλλης και το Πολεμικό Ναυτικό. Τον πρώτο τον συνέλαβαν, ο ναύαρχος ε.α. Αθ. Σπανίδης υποχώρησε όταν συμβιβάστηκε ο Κωνσταντίνος, ο Κοκός, ντε!.

@ Στις 7 το πρωί η ηγεσία του πραξικοπήματος επισκέφθηκε στα Ανάκτορα Τατοΐου τον Κωνσταντίνο (είπαμε, τον Κοκό!) και του ζήτησε να ορκίσει την κυβέρνησή τους. Ο Κωνσταντίνος (παρά τη συμβουλή του συλληφθέντα πρωθυπουργού Π. Κανελλοπούλου που του ζήτησε να αντισταθεί) συμβιβάστηκε μαζί τους και τους ζήτησε να βάλουν πρωθυπουργό τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Κ. Κόλλια, γνωστό από τις παρεμβάσεις του υπέρ των δολοφόνων του Γρηγόρη Λαμπράκη.

@ Η χούντα ανακοίνωσε ότι συνέλαβε 6.500 κομμουνιστές ­ ήταν πολύ περισσότεροι. Το πρώτο θύμα ήταν η νεαρή Αθηναία, Μαρία Καλαυρά, που πυροβολήθηκε την πρώτη μέρα από στρατιώτη γιατί δεν υπάκουσε στις διαταγές.
Λίγες μέρες αργότερα από το πραξικόπημα οι πρώτοι (6.000 και κάποιοι ακόμη) στέλνονταν εξορία στη Γυάρο, για να ακολουθήσουν κι άλλοι. Τα φακελώματα στην Ασφάλεια συνεχίζονται όπως και πριν, αλλά με μεγαλύτερη ένταση.
Οι συλληφθέντες περνάνε από χίλιους εξευτελισμούς και βασανιστήρια, ακολουθούν φυλακές και εκτοπίσεις σε ξερονήσια, εξορία. Εκεί τα ίδια, εξευτελισμοί, βασανιστήρια, πίεση για δηλώσεις υποταγής στο φασιστικό καθεστώς, δηλώσεις μετανοίας. Αλλά και έξω, όσους δεν στέλνουν εξορία, τους καλούν στην Ασφάλεια για δήλωση μετανοίας, για καθολική υποταγή και μετά τις δηλώσεις αυτές τις δημοσιεύουν στον Τύπο για εξευτελισμό και για «σωφρονισμό» των υπολοίπων. Η δημοσίευση των δηλώσεων γίνονταν ήδη από τη δεκαετία του 1930.

@ Οι πρωινές εφημερίδες εκείνης της ημέρας δημοσίευαν τη συνηθισμένη ύλη μιας έντονης προεκλογικής διαμάχης, που συνέχιζε την ανωμαλία του Ιουλίου 1965. Μόνο η «Αυγή» και η «Καθημερινή» είχαν μερικά ψήγματα και υποψίες των γεγονότων και των εξελίξεων της νύχτας.
«Η Καθημερινή» είχε στην πρώτη σελίδα ένα μονόστηλο κορυφής με τίτλο: «Την 2αν πρωινήν εξερράγη στρατιωτικόν κίνημα. Συνελήφθησαν πολιτικοί άνδρες».
«Η Αυγή», πάνω από τον τίτλο της, στην πρώτη σελίδα, έγραφε: «Συνελήφθησαν από στρατιωτικούς οι Μ. Γλέζος, Λ. Κύρκος, Α. Παπανδρέου. Ασυνήθιστες κινήσεις στρατιωτικών και αστυνομικών δυνάμεων (Λεπτομέρειες στην 8η σελίδα)».

@ Το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 έχει την καταγωγή του κατευθείαν στο συνταγματικό πραξικόπημα του Κωνσταντίνου, τον Ιούλιο 1965.
Η ανωμαλία που δημιούργησε και συντήρησε επί δύο χρόνια, αλλά και η θεωρία που διατύπωσε «περί μιάσματος» ήταν οι ιδανικές συνθήκες για την επώαση του αυγού του φιδιού.
Το πραξικόπημα των στρατηγών, που ετοίμαζε για μερικές ημέρες αργότερα, καθώς και η συγκέντρωση των πραξικοπηματιών σε θέσεις - κλειδιά στις Μονάδες της Αττικής ήταν το καλύτερο πρόσχημα για τη «μικρή χούντα», αφού της έδινε κάλυψη κινήσεων.

@ Η λέξη Χούντα έχει ισπανική προέλευση και σημαίνει σύνδεσμος ή γενικότερα διοίκηση. Ο όρος επικράτησε ιστορικά να θυμίζει ομάδες αξιωματικών που συνωμοτούσαν για να καταλάβουν την εξουσία με ένα στρατιωτικό πραξικόπημα. Τέτοια πραξικοπήματα γίνονταν στην Λατινική Αμερική, αλλά στην Ελλάδα παρόλο που υπάρχει ιστορικό πραξικοπημάτων ο όρος αναφέρεται αποκλειστικά στην επταετή περίοδο δικτατορίας και «γύψου» της Χούντας των Συνταγματαρχών 1967-1974.

@ Η αμερικανική πλευρά γνώριζε μήνες πριν από τον Απρίλιο του 1967 τα σχέδια για την εκδήλωση πραξικοπήματος στην Ελλάδα, αλλά δεν έκανε τίποτα για να το αποτρέψει. Αυτό προκύπτει από τα αρχεία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τις σχέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών με την Ελλάδα, την Κύπρο και την Τουρκία, την περίοδο 1964-1968, που αποχαρακτηρίστηκαν, τελικά, και ενώ η CIA επέμενε να κρατηθούν πάση θυσία μυστικά.
Σύμφωνα με τα αρχεία αυτά, οι Ηνωμένες Πολιτείες εξέτασαν στα τέλη του 1966 το ενδεχόμενο να χρηματοδοτήσουν τους αντιπάλους του Ανδρέα Παπανδρέου εν όψει των εκλογών που είχαν προγραμματιστεί. Αυτόν θεωρούσαν άλλωστε ως μεγαλύτερο αντίπαλό τους. Δύο μόλις ημέρες μετά το πραξικόπημα, η αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα επισημαίνει πως το πραξικόπημα δεν πρέπει να αποτύχει, γιατί «η Ελλάδα θα οδηγηθεί εκεί που η Δεξιά φοβόταν ότι θα την οδηγούσε ο Ανδρέας Παπανδρέου».
Έχουν περάσει 42 χρόνια από το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 και παρά τη δημόσια συγγνώμη του προέδρου Κλίντον, κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στην Αθήνα τον Νοέμβριο του1999, με την οποία οι ΗΠΑ αναγνώρισαν εμμέσως πλην σαφώς το μερίδιο της ευθύνης τους στην επιβολή και εδραίωση της δικτατορίας και αργότερα στην τραγωδία της Κύπρου, οι λεπτομέρειες της αμερικανικής ανάμειξης στις δύο αυτές τραγικές σελίδες της νεότερης ελληνικής ιστορίας παραμένουν, εν πολλοίς, άγνωστες.

@ Το βασικό σύνθημα «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» δίνει την κεντρική ιδεολογική κατεύθυνση της στρατιωτικοφασιστικής δικταορίας. Και όχι μόνο. Ο εθνικισμός, ο αντικομμουνισμός, η πρόφαση «κομμουνιστικού κινδύνου», η θρησκοληψία, τα κατηχητικά και οι «ηθικές αρχές» στο χώρο της παιδείας αλλά και γενικότερα, γίνονται κυρίαρχα στην καθημερινότητα. Όλα αυτά ασφυχτικά πιέζουν και καταπιέζουν τις λαϊκές μάζες για την αποδοχή τους ως μόνες «αλήθειες», μέσα από αναφορές και διαστρεβλώσεις στην ιστορία, από αρχαιότητα έως τη σύγχρονη εποχή. Και μην ξεχάσω τα τσάμικα. Πολύ τσάμικο…

@ Η αρχή του τέλους για τη χούντα των συνταγματαρχών ήλθε με την εξέγερση των φοιτητών στο Πολυτεχνείο. Το δικτατορικό καθεστώς κατέρρευσε τελικά στις 23 Ιουλίου του 1974, αφού είχε ήδη προηγηθεί η τουρκική εισβολή στην Κύπρο.
Οι πρωταγωνιστές του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου δικάστηκαν το καλοκαίρι του 1975 από το Στρατοδικείο. Κρίθηκαν ένοχοι "εσχάτης προδοσίας" και καταδικάστηκαν σε θάνατο, ποινή που λίγο αργότερα μετατράπηκε σε ισόβια δεσμά.

Η ιστορία, η μνήμη δεν πρέπει να σβήνει, πρέπει να μιλά, να μην ησυχάζει, πρέπει να αποκαλύπτει το πραγματικό πρόσωπο του φασισμού, της βίας. Η 21η Απριλίου 1967 είναι και όλα εκείνα που δεν μπόρεσα να γράψω λόγω χώρου, όλα εκείνα που δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έγιναν. Που έγιναν στη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία.

Μ' όλη μου τη μελαγχολία

Σπύρος Σεραφείμ

Υ.Γ.1: Χούντα δε θυμάμαι, μα ούτε ελευθερία, της Μεταπολίτευσης, καημένη γενιά…
Γι’ αυτό σου λέω. Υπάρχει λόγος σοβαρός…
Υ.Γ.2: O αρχιεπίσκοπος δεν ήξερε ότι είχαμε χούντα, σπούδαζε.
Υ.Γ.3:Αυτά είχα να γράψω. Βάλτε και τα δικά σας…

Βιβλιογραφία, πηγές
Ελένη Φαλιάγκα-Παπανικολάου: «Νήσος Γυάρος-Γιούρα» Αθήνα 1989
Ελένη Μουζαράκη: Τα έκτακτα μέτρα, μαζικές συλλήψεις και εξορίες. Εφημ. Εμφύλιος Τύπος φ.53
Γιώργος Καρανικόλας: Οι ρασοφόροι συμφορά του έθνους. Έκδ. Θουκυδίδης.

Μεγάλο Σάββατο - Κυριακή του Πάσχα

Κάθε χρόνο, τέτοιες μέρες, η πασχαλινή ατμόσφαιρα μ’ αρέσει. Με συγκινεί η πανάρχαια θλίψη της απώλειας, του τέλους, που συνοδεύεται έπειτα από τη χαρά της αναγέννησης, της άνοιξης, της νέας ζωής.
Το Πάσχα είναι γεννημένο για να γεννάει σκέψεις.
Κάποιες, χωρίς αξιολογική σειρά, κάνω τώρα που γράφω αυτό το ποστ και τις μοιράζομαι μαζί σας. Θέλω και τις δικές σας.

@ Λαμπάδες για τα βαφτιστήρια: Kυκλοφορούν σαν πολυκαταστήματα από μόνες τους, δεν κοστίζουν μια περιουσία και σβήνουν το ίδιο βράδυ που ανάβουν. Αλλά θα του μείνει του πιτσιρικά, ο-καουμπόη-του-μεσονυχτίου-και-το-σκουτεράκι-Πάουερ-Ρέιντζερ-με-το-αεροβόλο-για-να-πετυχαίνει-τις-γάτες-της-απέναντι-και-ο-ζίπο-για-να-βάζει-άνετα-φωτιές-στις-κουρτίνες-ενώ-θα-ακούει-μουσική-από-το-ραδιοφωνάκι-με-τα-5-ηχεία (ένα διαλόγων και 4 «δορυφόροι», ενώ το σαμπ γούφερ θα δονεί το μυαλό των αποκάτω)...

@ Πήγα για πρώτη φορά στη Mύκονο το Πάσχα του 1994 κι από μία άποψη δεν έφυγα ποτέ. Eίχα πάει ως τότε σε διάφορα άλλα ελληνικά νησιά, που όλα ήταν ωραία, αλλά η Mύκονος στα δικά μου μάτια τότε ήταν το κάτι άλλο. O ήλιος, η θάλασσα, οι παραλίες, οι φλογίτσες στα στενά, τα πετρόχτιστα δρομάκια, οι γυναίκες, οι ωραιότερες γυναίκες που είχα δει ποτέ μαζεμένες σε ένα μέρος, ο αέρας και η δύναμη, αυτή η δύναμη που νόμιζες ότι ανάβλυζε από τα βράχια και έκανε τους ανθρώπους αλλιώτικους, η περιφορά του Επιταφίου, οι φλογίτσες στα Ματογιάννια, τα βεγγαλικά, τα τρελά ξενύχτια, τα τρελά μεθύσια, όλα τα τρελά σε -ίσια, -ύσια, -ήσια. Και εκείνη η Αμερικάνα. Πάσχα είναι να είσαι σε νησί, μην κοιτάς που φέτος φυλάω την πόλη. .
Όμως, Πάσχα ήταν που «έφυγε» κι ένας δάσκαλος της οδήγησης.

@ Θεωρώ τον εαυτό μου πραγματικά τυχερό που μεγάλωσα «παρέα» με τον Αϊρτον Σένα και τα δωρεάν μαθήματα οδηγικής ευφυΐας που χάριζε απλόχερα σε κάθε grand prix. Και όταν έφυγε εκείνη την Πρωτομαγιά του '94, και Κυριακή του Πάσχα ταυτόχρονα, μου φάνηκε η πρώτη χρονιά που το Πάσχα είχε Μεγάλη Εβδομάδα αλλά όχι Ανάσταση.

@ Οι γείτονες αμιλλώνται σε τεχνικές. Άλλος γνωρίζει να βάζει φωτιά στις κληματόβεργες, ξέρει να συντηρεί τη θράκα βρέχοντάς την. Άλλος ξέρει να σφάζει αρνιά, να τα γδέρνει, άλλος γνωρίζει να τα σουβλίζει, να τα ράβει, να τα αλατοπιπερίζει. Και άλλος είναι μάστορας στο ψήσιμο. Στην αρχή γρήγορα να μην αρπάξει απ' έξω το αρνί, ύστερα πιο αργά για να γίνει «λουκούμι». Άλλος ξέρει να περνάει το κοκορέτσι και να γεμίζει το σπληνάντερο. Ανοίγουν τα καλά βαρέλια και δοκιμάζεται η πείρα του καθενός γειτόνου(!) στα μυστικά της οινοποιίας. Πάντως, δεν μπορώ άλλα τσιγκέλια. Άλλα αίματα. Άλλες πεταμένες προβιές προβάτων. Φτάνει το αίμα τους, πλημμύρισε τα σπίτια μας. Δεν τρώω ούτε το αρνί, ούτε τα κατσίκια. Μου μυρίζει το κρέας τους, έχω δυσανεξία. Μπλιαχ…

@ Το πέρασμα, το Πάσχα, είναι μια εμπειρία πυκνή, συμβολική και έντονη. Το πένθος και ο θρήνος δίνουν τη θέση τους στη χαρά της Αναστάσεως. Η προσδοκία μιας άλλης ζωής αλλού είναι μια ανθρώπινη ελπίδα που τον συνοδεύει από τα σκότη των Σπηλαίων. Όσο κι αν φαίνεται παράλογος ο θάνατος και πιο παράλογο το γεγονός της εκ νεκρών εγέρσεως, ο άνθρωπος, όπως ο Τερτυλλιανός τα πιστεύει ακριβώς γιατί είναι παράλογα. Το ελληνικό Πάσχα είναι μια κατάφαση στο Παράλογο. Όπως οι αρχαίοι Έλληνες μόνοι αυτοί συνέλαβαν το τραγικό, έτσι και οι νεώτεροι αποδέχτηκαν και το παράλογο γεγονός του θανάτου.

@ Πάσχα των Ελλήνων οδηγών και επιβατών... Τα μέτρα της Τροχαίας, το ρεπορτάζ από τη Βαρβάκειο. Το δελτίο καιρού. Τα βεγγαλικά. Ουρανός Μεγάλης Εβδομάδας, ουρανός δόξας και θλίψης. Λευκό, το χρώμα της Λαμπρής.

@ Τα καλύτερα σαρδάμ του Πάσχα: 1996, η Γιούλα Ράπτη από τον Flash 9,61 που είπε: «Τα κατσιά και τα αρνίκια» και οι ευχές από το δελτίο ειδήσεων των 18:00 του Mega, πάλι την ίδια χρονιά, για «Καλή χρονιά»!

@ Γιατί ο Χριστός ήταν Έλληνας; Γιατί μέχρι τα 30 ζούσε με τη μαμά του, αυτή νόμιζε ότι ήταν Θεός κι εκείνος πίστευε ότι ήτανε παρθένα!

@ Εχω σιχαθεί τον βρομοχρόνο που τρέχει με εξαπλάσια ταχύτητα από αυτήν του φωτός. Mπορεί κανείς να μου εξηγήσει ΠOTE ήρθε το Πάσχα του ’09; Aφού είχαμε Xριστούγεννα του ’97 και μόλις τέσσερα χρόνια πριν, καλοκαίρι του ’87 και δεν φτάνει αυτό, αλλά είχε το θράσος (το Πάσχα) να περάσει σε χρόνο... πιο «dt» δεν γίνεται.

Το Πάσχα είναι…

…η πανάρχαια θλίψη της απώλειας, του τέλους, που συνοδεύεται έπειτα από τη χαρά της αναγέννησης, της άνοιξης, της νέας ζωής, της νίκης της αγάπης κόντρα στον παλιοθάνατο.

...η διαπίστωση πως αν ο Χριστός σταυρώνεται κάθε χρόνο τέτοια μέρα, υπάρχουν άνθρωποι που σταυρώνονται κάθε μέρα.

...οι θρησκευτικές συζητήσεις που σκάνε άξαφνα στην παρέα. Δεν μπορώ να γνωρίζω εάν υπάρχει εκεί πάνω Παράδεισος. Αυτό που γνωρίζω καλά, είναι ότι εδώ κάτω σίγουρα είναι η Κόλαση, εδώ κάτω κι ο Παράδεισος.

Πάσχα είναι και όλα αυτά που σου έρχονται στο μυαλό και δεν προλαβαίνεις να γράψεις. Είναι τόσα πολλά. Όσα και τα Πάσχα της ζωής σου! Κι ένα τραγούδι, όποιο κι αν είναι αυτό, που έχεις δέσει για πάντα με κάποιο Πάσχα. Αυτό που δε θα ξανάρθει ποτέ... Pascal Obispo - Tu Vas Me Manquer. Θα σου λείψω. Έτσι, εντελώς εγωιστικά και αλτρουιστικά....

Καλό ΠΑΣΧΑ!

Μεγάλη Παρασκευή 2009

«Θα σε βρούμε Χριστέ μου πάλι / κάποια Μεγάλη / Παρασκευή / θα κρατούμε / σταυρό στο χέρι / και το μαχαίρι / με συντριβή / γράφει ο Γκάτσος. Κι ο Χατζιδάκις απογειώνει το λόγο με την αξεπέραστη μουσική του. Και το ίδιο απομεσήμερο, το ίδιο βράδυ, έρχονται από παντού και σμίγουν, τα μανιάτικα μοιρολόγια, με τον Ρίτσο και τον Θεοδωράκη. Και το «γιε μου, σπλάχνο των σπλάχνων μου», γίνεται ένα με το «Ω γλυκύ μου έαρ», που ψέλνουν οι ψαλτάδες με το λαό.

«Υπάρχει μια μεγάλη λαϊκή τραγουδίστρια στον Λίβανο. Δεν τη γνωρίζει, εδώ, στην Ελλάδα, ο πολύς κόσμος. Είναι η Φεϊρούζ. Ο τρόπος με τον οποίο λέει το «Άξιον εστί» και το «Ω γλυκύ μου έαρ», σε καθηλώνει! Δεν μπορώ να περιγράψω τη φωνή της. Το μόνο που μπορώ να πω, είναι τούτο: όταν την ακούω, αισθάνομαι το τραγούδι της σαν ευλογία. Και νιώθω ευγνωμοσύνη. Κι ας μην είμαι θρησκόληπτος», όπως έλεγε ο στιχουργός μας ο Παπαδόπουλος στα «Νέα».

Μεγάλη Παρασκευή, λοιπόν.
«Σήμερα μαύρος ουρανός, σήμερα μαύρη μέρα». Έτσι περιγράφει η παράδοση τη Μ. Παρασκευή.
Όμως τα στατιστικά μετεωρολογικά δεδομένα διαψεύδουν τη λαϊκή δοξασία που θέλει την ημέρα της κορύφωσης του Θείου Δράματος να είναι ο καιρός πάντα συννεφιασμένος και βροχερός. Αποδεικνύουν μάλιστα ότι τη Μ. Τρίτη σημειώνονται περισσότερες βροχοπτώσεις.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Μετεωρολογικής Υπηρεσίας, από τα τελευταία εβδομήντα τρία χρόνια μόνο τα είκοσι έβρεξε Μ. Παρασκευή - και όχι σε όλη τη χώρα. Τα υπόλοιπα πενήντα τρία δεν έπεσε ούτε σταγόνα βροχής. Κάποια χρόνια μάλιστα η θερμοκρασία είχε «σκαρφαλώσει» σε υψηλά επίπεδα και η ζέστη ήταν έντονη. Είκοσι μία φορές έβρεξε Μεγάλη Τρίτη - μία παραπάνω από τις Μ. Παρασκευές.

Υπήρξαν, βέβαια, Μεγάλες Παρασκευές όπου παρουσιάστηκαν ακόμα και ακραία καιρικά φαινόμενα. Π.χ., το 1997 κατεγράφησαν οι ελάχιστες θερμοκρασίες τριακονταετίας στις παρακάτω περιοχές: Σουφλί -7,0oC, Καστοριά -5,6oC, Κοζάνη -5,0oC, Φλώρινα -5,6oC, Σέρρες -1,0oC, Τρίκαλα Ημαθίας -2,0oC, Γιάννενα -3,0oC και Πτολεμαΐδα -2,6oC.
Άλλες χρονιές, π.χ. το 1951, χαρακτηριστικό της Μεγάλης Εβδομάδας (22-29 Απριλίου) ήταν η έντονη ζέστη και οι υψηλές για την εποχή θερμοκρασίες.

«Πρόκειται για μια υπαρκτή λαϊκή δοξασία, αυτή που θέλει τη Μ. Παρασκευή βροχερή, είτε πέφτει αρχές Απριλίου είτε αρχές Μαΐου. Πηγάζει από την πίστη του ανθρώπου», σα να ακούω τα λόγια του καθηγητή Θεολογίας, του πατρός Γεώργιου Μεταλληνού.
Και η επίσημη Εκκλησία, επίσης, δεν την αποδέχεται. Σε κανένα κείμενο δεν υπάρχει αναφορά στον καιρό της Μεγάλης Παρασκευής και όλης της Μεγάλης Εβδομάδας. Πουθενά δεν περιγράφονται ιδιαίτερα μετεωρολογικά φαινόμενα κατά τη διάρκεια του εορτασμού της Μεγάλης Παρασκευής ανά τους αιώνες.
Από την άλλη, η επιστήμη της Μετεωρολογίας δεν δέχεται ότι ο καιρός της Μεγάλης Εβδομάδας παρουσιάζει κάποια ιδιαιτερότητα. Ανάλογα με το πότε πέφτει, παρατηρούνται διαφορετικά φαινόμενα. Η συμπεριφορά του καιρού δεν επηρεάζεται από γιορτές και δοξασίες. Λογικό.
Προς το παρόν, σήμερα, Μεγάλη Παρασκευή 2009, δε βρέχει. Αυτή τη στιγμή έχει ήλιο.
Εγώ, όμως, θα ήθελα να βρέξει. Έτσι την έχω το μυαλό μου τη Μεγάλη Παρασκευή.
«Να δακρύζει», όπως έλεγαν και οι γριούλες στο χωριό.
Κι ας το έχω ψάξει το θέμα.
Κι ας μην είμαι θρησκόληπτος…

15 χρόνια χωρίς τον Κομπέιν

Ήταν 5 Απριλίου του 1994 όταν ο Κερτ Κομπέιν, δημιουργός του συγκροτήματος grunge Nirvana, «έφυγε» για πάντα. Η αστυνομία απεφάνθη ότι αυτοκτόνησε και κανείς δεν είχε άλλη άποψη. Είχε γεννηθεί στις 20/2/1967…

Οι παραδόπιστοι είχαν αρχίσει να πιστεύουν ότι το ροκ είχε πεθάνει και η αυτοκαταστροφική του φύση δεν θα γεννούσε άλλον καταραμένο ήρωα, όπως υποστήριζε ο Μηλάτος στο Kλικ και είχε δίκιο, όπως πάντα. Όμως, ένα προβληματικό αγόρι από το πουθενά, ή πιο συγκεκριμένα από το κωλοχώρι Άμπερντιν της Ουάσιγκτον, έγινε ο νέος ροκ ήρωας, ένας απελπισμένος που με τον θάνατό του «ενέπνευσε» τους πιτσιρικάδες για να τον ακολουθήσουν στο σκυλάδικο του παραδείσου, όπου παίζει κάθε βράδυ.

Πέρασε τα παιδικά του χρόνια ανάμεσα στο τροχόσπιτο του πατέρα του και το σπίτι της μάνας του, υπέφερε από έντονα προβλήματα στο στομάχι, παντρεύτηκε ένα κορίτσι (Courtney Love ή «The best fuck in the world», έλεγε ο ίδιος) που τον παίδεψε πολύ, και ανακάλυψε τη γοητεία των ναρκωτικών που ποτέ δεν κρατάει πολύ. Ο τίτλος εργασίας για το άλμπουμ «In Utero» ήταν: «I hate myself and I want to die». Λίγο έλειψε τον Μάρτιο του 1994 στη Ρώμη, αλλά έφτασε μέχρι το κώμα. Λίγο αργότερα κόλλησε ένα Remington στον κρόταφό του. Λίγο πριν είχε γράψει ένα σημείωμα: «It's not fun for me anymore. I can't live this life».
Δεν ξέρω πώς θα ήταν τώρα η μουσική εάν ο Κερτ δεν είχε επιλέξει να φύγει. Τη στιγμή που μάθαινα, όμως, το θάνατό του, ήμουν βέβαιος ότι η μουσική δε θα ήταν ποτέ πια η ίδια...

Πρωταπριλιά

Ήρθε κι ο Απρίλης o ψεύτης. Σαν ψέμα που ακούγεται σα μουσική. Σα μια πασχαλιά στο φράκτη...

Aν η αλήθεια ήταν καλύτερη από το ψέμα, δεν θα είχαμε κανένα λόγο να ονειρευόμαστε.
Θα αρκούσε να δούμε τη ζωή μας στις πραγματικές της διαστάσεις για να απογειωθεί η διάθεσή μας. Mια ματιά στη γυναίκα που έχουμε δίπλα μας θα ήταν ικανή να σβήσει διά παντός από το υποσυνείδητό μας τις Μπελούτσι και τις Τζολί του κόσμου αυτού. Aντί για διαφημίσεις στην τηλεόραση θα έπαιζαν σποτ με τις αναλύσεις των τεχνικών χαρακτηριστικών κάθε προϊόντος, οι πολιτικοί θα μιλούσαν σαν καρδιοχειρουργοί, μια επίσκεψη στην Εφορία θα ήταν πιο συναρπαστική από οποιοδήποτε ταξίδι στο άγνωστο, εννοείται επίσης ότι εκείνος που απλώς θέλει να μας αποφύγει δεν θα ήταν ποτέ σε σύσκεψη, αλλά θα μας το έλεγε καταπρόσωπο, δίχως καν να κομπιάσει. Eυτυχώς τα πράγματα δεν είναι έτσι! Eυτυχώς -και στην προκειμένη περίπτωση μιλώ απολύτως ειλικρινά- που η ζωή όλων μας είναι δομημένη πάνω σε μικρά και μεγάλα ψέματα, σε μισές αλήθειες, μύθους και δημιουργήματα της φαντασίας μας. Είναι ωραίο το παραμύθι.

H ειλικρίνεια και η φιλαλήθεια είναι προδήλως υπερτιμημένες αρετές. Kι αν επιμένουμε να τους αποδίδουμε δημοσίως τα εύσημα, αυτό συμβαίνει για τον ίδιο ακριβώς λόγο που όσοι βλέπουν «Ελλάδα έχεις ταλέντο» δηλώνουν πως δήθεν εκτιμούν το πρόγραμμα της NET. Eπειδή είναι πρέπον. Mόνο που δεν είναι... αλήθεια.

Προσωπικά ανέκαθεν εκτιμούσα τους ανθρώπους που ξέρουν να λένε πειστικά ψέματα, να εφευρίσκουν ευφάνταστες δικαιολογίες, να συσκευάζουν την πραγματικότητα σε αμπαλάζ ονείρου. Κι ας καταλάβαινα ποιος μου έλεγε ψέματα. Ανέκαθεν γούσταρα τους ανθρώπους που πραγματοποιούν γοητευτικά ταξίδια στον χώρο και τον χρόνο χωρίς να μετακινηθούν από την πολυθρόνα του σπιτιού τους-και έχουν την ευγενή καλοσύνη να προσκαλέσουν κι εσένα μαζί τους.

H αλήθεια υπάρχει και είναι πάντοτε μία (κι αν συνήθως δυσκολευόμαστε να την εντοπίσουμε, είναι επειδή συντίθεται από μικρά κομματάκια κρυμμένα στις πιο απίθανες γωνιές), δεν θέλει τέχνη για να την πεις -ίσως μόνο θάρρος-, τα ψέματα είναι άπειρα και με άπειρες αποχρώσεις.
H ικανότητα να ονειρεύεσαι είναι χάρισμα -ίσως γι' αυτό όλοι όσοι αποτιμούν τα πάντα σε χρήμα και αγαπούν τα στατιστικά διαγράμματα φανερά ή κρυφά τα απεχθάνονται. Tο να πιστεύεις στον Αι-Bασίλη, στο ότι η Λιζ Xάρλεϊ θα εμφανιστεί ένα βράδυ στον Αλκίνοο Ιωαννίδη, θα σε δει και θα σε ερωτευτεί παράφορα, είναι πολλαπλά χρήσιμο για την ψυχική σου υγεία -όσο τουλάχιστον σε μια γωνιά του μυαλού σου υπάρχει η συναίσθηση ότι αυτά δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ.

Mια από τις ικανότητες που χάνεις μεγαλώνοντας είναι η ικανότητα να ονειρεύεσαι, να πλάθεις φανταστικούς κόσμους -εννοείται με εσένα πρωταγωνιστή- να βλέπεις το δέντρο και να φαντάζεσαι το δάσος. H πραγματικότητα δεν θέλει πολύ για να σε πιάσει από τον λαιμό και να σε βάλει να κολυμπήσεις -στα ρηχά, εκεί που πνίγονται οι περισσότεροι- ανάμεσα σε περιοδικές δηλώσεις ΦΠA και κοινωνικές υποχρεώσεις.

Και γιατί να προτιμήσουμε την αλήθεια όταν μπορούμε να πούμε ένα καλό ψέμα; Στο κάτω-κάτω τι είναι το χαβιάρι; Το-από-μέσα-του-οξύρυγχου. Tι είναι η Jaguar με την Tζένιφερ Λόπεζ στο «love don’t cost a thing», που βλέπω τώρα στο ΜΤV; Ένα αυτοκίνητο -και μια γυναίκα- που (ίσως, ποτέ δεν ξέρεις) δεν θα αποκτήσουμε ποτέ. Ίσως γιατί και μπορεί να μη θέλουμε. Γιατί ευτυχία είναι να ζεις και όχι να έχεις.
Aλλά -εύχομαι να- μπορείτε να ονειρευτείτε.
Καλό μήνα σας εύχομαι! Κι αυτό είναι αλήθεια…

(οι μπλε λεξούλες στο κείμενο είναι λινκς για άλλα κείμενα σχετικά με τον Απρίλιο. Κάνε κλικ)