5.7.07

Ζήλια…

Ένας κολλητός μου φίλος ισχυρίζεται ότι η ζήλια είναι κακό πράγμα. Και αναπτύσσει δικανικούς λόγους για να ισχυροποιήσει τη θέση αυτή, αλλά - μόλις ζηλέψει - αφήνει τους δικανικούς και πιάνει το δίκαννο!
(Πιθανώς, όπως του λέω συχνά, αυτό συμβαίνει επειδή έχει γεννηθεί στις Κάνες!)

Εντάξει, κακά τα ψέματα, κανείς δεν γεννιέται ζηλιάρης. Ή, μήπως, όχι;
Δεν ξέρω, ειλικρινά. Ο φίλος μου, για παράδειγμα, δεν ζήλευε ποτέ, μόλις, όμως, γνώρισε την Ελένη, άρχισε να ασκεί την τέχνη της ζήλιας.
Και, μάλιστα, με τεράστια επιτυχία. Αγαπημένες ατάκες;
«Άργησες πέντε λεπτά και δέκα δευτερόλεπτα. Πού ήσουν;».
«Γιατί δεν σήκωσες το τηλέφωνο; Μιλούσες στο σταθερό;».
«Τι σου είπε ο τάδε; Σε είδα, σου μιλούσε».

Γελάτε, φαντάζομαι, αλλά είτε τα έχετε κάνει, είτε σας τα έχουν κάνει.
Η ζήλια, βλέπετε, δίνει τη σπάνια ευκαιρία στον ερωτευμένο να γίνει ο ανατόμος της συμπεριφοράς του αγαπημένου του. Ως άλλος Σέρλοκ, συλλέγει με ιδιαίτερο ζήλο τα στοιχεία που θα τον οδηγήσουν στο «έγκλημα». Συνήθως, όμως, δεν έχει κάτι χειροπιαστό, γι’ αυτό φαντάζεται τα πάντα. Τα πάντα, όμως! Και τους πάντες!
Όλους όσοι αποτελούν τους πιθανούς και απίθανους μνηστήρες που είναι έτοιμοι να κουρσέψουν τις ηδονές του καλού/καλής του.

Αυτός που ζηλεύει, τυραννιέται με τη σκέψη της σαρκικής ή εγκεφαλικής προδοσίας και η παραμικρή ένδειξη απιστίας είναι ο σπινθήρας που θα προκαλέσει την έκρηξη.
Κάποιοι λένε ότι όποιος ζηλεύει δεν είναι σίγουρος για τον εαυτό του. Αυτό είναι μεγάλη βλακεία, όπως λέει ο φίλος μου, γιατί όποιος ζηλεύει είναι σίγουρος για τον εαυτό του, για τον άλλο δεν είναι σίγουρος!
Και, επίσης, υπάρχουν πολλοί που λένε ότι η ζήλια είναι απόδειξη ενδιαφέροντος και κτητικού έρωτα.

H αγάπη δεν έχει πόνο, δεν έχει αγωνία, δεν έχει ζήλια, δεν έχει ενοχές, δεν έχει τύψεις. Ή, τέλος πάντων, δεν πρέπει να έχει. Σωστά; Σωστά!
Ορκίζεστε, όμως, ότι μπορείτε να ελέγξετε τη ζήλια σας, όταν είσαστε ερωτευμένοι;
H ζήλια βιώνεται ξεχωριστά από τον έρωτα;
Ο Κιμούλης, παλιά, μου είχε πει: «Ζηλεύουμε ό,τι δεν έχουμε ολόκληρο»...
Μήπως κάπου μας αρέσει να μας ζηλεύουν;
θα πάψουν οι άνθρωποι ποτέ, να ζηλεύουν ερωτικά;

Καληζήλια. Εεεε, συγγνώμη. Καληνύχτα!

62 σχόλια:

Emy είπε...

Δεν νομίζω ποτέ να σταματήσουμε να ζηλεύουμε...

'Οσο για τν ερωτική ζήλια.... Η υπερβολική ζήλια είναι αυτή που δεν αντάχεται αλλά τότε πιστεύω πως κάτι φταίει, κάτι δεν πάει καλά στη σχέση...

Αλλά καμιά φορά η ''λίγη'' ζήλεια είναι πολύ όμορφη, γλυκειά....

Το θέμα είναι να μην το παρακάνουμε...

Σοφία είπε...

Τι να σου πω... εγώ πραγματικά σπάνια ζηλεύω, και ακόμα σπανιότερα στον ερωτικό τομέα. Νομίζω είναι στο χαρακτήρα του καθενός.

Specter είπε...

Θα πάψει η ζήλια πως δε θα πάψει. Οταν σταματήσουν και τα υπόλοιπα πάθη. Να πεις στο φίλο σου πως η εμπιστοσύνη είναι το καλύτερο αντίδοτο.

tzotza είπε...

δεν νομιζω πως θα σταματησει ποτε σπυρο μου..'λιγη' ζηλια ομως πιστευω πως ειναι φυσιολογικο..
αλλα η ακραια ζηλεια ειναι πραγματικα ενα τεραστιο προβλημα που αντι να κολακευει(γιατι ολοι μας κολακευομαστε οταν ο συντροφος μας μας ζηλευει που και που και σε 'φυσιολογικα' παντα πλαισια),γινεται αρρωστια..και για αυτον που ζηλευει και για αυτον που τον ζηλευουνε..
να αγαπαμε τρελλα αλλα να ζηλευουμε με μετρο..(do you know where i can buy some of my 'advice'??? :)))))
καληνυχτα

Anti είπε...

namaste!
Θα συμφωνήσω μαζί σου σε αυτό που λες:
"H αγάπη δεν έχει πόνο, δεν έχει αγωνία, δεν έχει ζήλια, δεν έχει ενοχές, δεν έχει τύψεις. Ή, τέλος πάντων, δεν πρέπει να έχει. Σωστά; Σωστά!"

και μπορείς να το καταλάβεις όταν συνειδητοποιήσεις την αγάπη:)

Όσο τα περι ζήλιας, η χειρότερη ζήλια είναι η ύπουλη. δηλαδη σου λέει ο συντροφός σου "εγώ; να ζηλέψω, δεν ζηλευω" αλλα μετά αν χτυπήσει το κινητό τρέχει από πίσω να δει ποιος είναι, παίρνει το κινητό στα κρυφά να διαβάσει μηνύματα...
οκ αυτό εκτός από ζήλια είναι κ έλλειψη εμπιστοσύνης...
Τέλος πάντων...
η ζήλια είνα καλή όταν μας κάνει νε θέλουμε να κάνουμε όμορφα πράγματα με τον συντροφο μας για να τον ευχαριστήσουμε. και να μην μας αφήσει :Ρ

καλώς σας βρήκα!
φιλιά!

industrialdaisies είπε...

Η ζήλια είναι πάθος... Όπως σχεδόν ό,τι ξεχωρίζει για την απόκλιση από την λογική. Κι αυτό δεν είναι μόνο ο έρωτας...

Η ζήλια είναι πάθος λοιπόν. Ανθρώπινο. Ως "ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο" δεν τίθεται θέμα αν θα πάψει ποτέ. Ναι. Όταν θα εξαφανιστεί ο άνθρωπος.

Η ζήλια είναι πάθος. Αρκεί να μην καταλήγει σε πένθος.

Dannossiel είπε...

αν δεν ζηλεύεις σημαίνει ότι δεν γουστάρεις για μένα.
όχι ηλίθιες σκηνές και φωνές και λοιπά πανηγυριώτικα.αλλά εκείνο το κάψιμο στο στομάχι και το σταμάτημα της καρδιάς όταν δεις ότι ακόμη του στέλνει μήνυμα η πρώην του ή όταν θα πει για κάποια άλλη ότι είναι ωραία γυναίκα.
όταν γουστάρεις κάποιον νομίζεις ότι όλος ο κόσμος βλέπει σ αυτόν όλα αυτά που εσύ λατρεύεις και θέλεις δικά σου.εξ ου και η ζήλια.δεν είναι κακό.απλά πολλοί άντρες δεν παραδέχονται ότι ζηλεύουν λες και θα τους πέσει ο κώλος...

Love and Poison είπε...

Η ζήλια πηγάζει από θετικά και όμορφα συναισθήματα. Δεν τη βρίσκω απαραιτήτως αρνητική. Σημασία έχει ο τρόπος που την εκδηλώνει ο καθένας...

Δε θα τον/την κατηγορήσω που ενδιαφέρεται και αγχώνεται μήπως με χάσει...

Θα τον/την κατηγορήσω αν δεν κάνει τπτ άλλο και θα σκεφτώ αν και εγώ της δίνω την σιγουριά που έχει χαθεί λόγω ανασφάλειας...

Θέμα σχετικό με ζήλεια & υπερβολές...
http://love-and-poison.blogspot.com/2007/
04/your-imperfections-are-sobeautiful.html

o kairos είπε...

Δε ζηλευεις δεν αγαπας..

Kwlogria είπε...

Σπύρο μου, εγώ δε συμφωνώ με την αρρωστημένη ζήλια... Ζηλεύεις στα συνηθισμένα πλαίσια γιατί αγαπάς πολύ κάποιον αλλά αυτά τα αρρωστημένα "τι ώρα μπήκες-βγήκες-έκανες πιπί", δεν είναι αγάπη. Ανασφάλεια είναι. Καλημέρες:))))

Vrakas Kostas είπε...

"Kala..mwrh!!!Ntythhkes...stolistikes !!..evales kai ta..pshlotakouna..gia na pas ..ston ma-navei? gia selino kai aggouria???!!"
"Ama phgaina me tis..pantofletes kai to..nyxtiko mou..tha sou..arese??"
"Asta,asta..auta!!allh fora,tha paw gia pswnia..egw!!!"
Kalhmera!

Αλεξάνδρα είπε...

Σωστή η κουβέντα του Κιμούλη. Πολύ σωστή. Ναι, αυτό ζηλεύουμε. Το κομμάτι που δεν έχουμε.

Γι αυτό ζήλεια θα υπάρχει. Ας φροντίσουμε να μην είναι ζήλια που πνίγει όμως που είναι αρρωστημένη.

Η ελαφριά ζήλεια μπορεί ακόμα και κολακεία να δώσει στον/ην ενδιαφερόμενη...

Sardonian είπε...

Άντε να αφήσω και μια φορά ένα χαζό σχόλιο, γιατί πολύ στη σοβαρότητα το έχω ρίξει τελευταία.
Ζηλεύουμε ό,τι φοβόμαστε πως θα χάσουμε
κι
ό,τι μας αφήνει ανασφαλείς.

Ζηλεύουμε όταν έχουμε κενά φροντίδας,
όταν χρειαζόμαστε λίγη περισσότερη στοργή.

Καμιά φορά ζηλεύουμε γιατί είμαστε κτητικοί αλλά τα κάνουμε εκεί που βρίσκουμε. Εκεί που βλέπουμε πως μας παίρνει.

Το θέμα είναι να ξέρουμε πως ζηλεύουμε όμως γιατί ότι ερωτευόμαστε, πολύ εύκολα το δηλώνουμε.

an205 είπε...

άλλη αγαπημένη μου ατάκα που δεν έχει όμως να κάνει με την ζήλια είναι το αμίμητο:
"δεν είσαι ο ίδιος έχεις αλλάξει"

monahikoslikos είπε...

Ζήλια μου, ζήλια μου
με σένα η καρδιά μου είναι ζωντανή
μίλα μου, μίλα μου
μα φύγε όταν έρθει εκείνος να με βρει...
Έχεις σκεφτεί πως θα ΄ταν η αγάπη χωρίς ζήλια...

Ανώνυμος είπε...

πειράζει που ζηλεύω τον τρόπο που γράφεις;
αλήθεια σου λέω
καλημέρα!!!!!!!!!!!!

lovething είπε...

Νομίζω ζηλεύουμε όταν καταλάβουμε πως ο σύντροφος μας κρατάει πράγματα για τον εαυτό του. Θέλουμε να τον κατακτήσουμε ολόκληρο και προσπαθώντας να μπούμε σε κάθε γωνιά του μυαλού του γινόμαστε κτητικοί. Η ζήλια δεν είναι έκφραση αγάπης. Αντιθέτως μπορεί να πνίξει τον άλλο και να τον απομακρύνει πιο γρήγορα από κοντά μας. Θα αποτρέψουμε κάτι ελέγχοντας όλες τις κινήσεις του άλλου? Είναι το κλασσικό παράδειγμα με τη γυναίκα και το φελλό! Μπορεί όμως να τον κερδίσουμε διαφορετικά οπότε η τακτική της ζήλειας πρέπει να αποφεύγεται!

Ανώνυμος είπε...

ζηλια
ζηλευω, τον ζηλευω
ζηλευω τη δουλεια του
ζηλευω τις φωτογραφικες του μηχανες
ζηλευω το αυτοκινητο του που του δινει μια δοση αδρεναλινης οταν παταει τα 250
ζηλευω το ξυραφι που αγγιζει το λαιμο του
ζηλευω το φλιτσανι του καφε που ακουμπαει τα χειλια του
ζηλευω τους γιους μας που τον περνουν απο μενα
ζηλευω τον αερα που ανασαινει, γιατι αυτος του δινει ζωη και οχι εγω!
τοσο πολυ ζηλευω που εμαθα να ζω και ας τον μοιραζομαι
ζηλευω, μα ξερω πως μακρυα του δεν μπορω να ζησω.

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Νομίζω, δεν είναι τόσο θέμα έρωτα... Δεν πάει, δηλαδή, αναγκαστικά πακέτο η ζήλεια μ' αυτά - πακέτο πάει με την αίσθηση ιδιοκτησίας, που πολύ συχνά συνοδεύει τον έρωτα, λιγότερο συχνά την αγάπη... και τα κατατρώει από μέσα και τα δύο, όπως ακριβώς κατατρώει και την προσωπικότητα όποιου ζηλεύει!..

Προσωπικά, δεν χρειάζομαι την ζήλεια ούτε για ν' αποδείξω πως αγαπάω ούτε για να μου αποδείξουν πως με αγαπούν...

tzo είπε...

Η ζήλια χρειάζεται!!!
Σε όλους τους τομείς της ζωής αν δεν ζηλεύουμε δεν ασχολούμαστε με την βελτίωση της ζωή μας.
Ωστόσο η παθολογική ζήλια φέρνει ακριβως τα αντίθετα αποτελέσματα.
Παν μέτρον άριστων λέγανε οι αρχαίοι κάτι ξέρανε και αυτοί!!!

kanataki είπε...

μετά από αυτό το εφιαλτικό post (λογω
θεματος) είσαι έτοιμος για το προφίλ του Φρέντι Κρούγκερ.


υγ χα χα,ακούς εκεί μέχρι τότε δεν ζήλευε?? Και τι τον έκανε να ζηλεύει? Ο κρυπτωνίτης που κατάπιε???


υγ αλλά τα λες ωραία, άτιμε!

void είπε...

Το πιο σπαστικο ειναι να ζηλευεις και να προσπαθεις να το παιξεις πολιτισμενος και να μην το δειχνεις. Σου ερχεται τοτε να της σπασεις τα μουτρα, αλλα ας οψεται η ανατροφη μας...!

Ανώνυμος είπε...

μονο ζηλεια μπορω να νιωσω που εξιστορειτε ιστοριες με τοση σαφινεια και καθαροτητα μυαλου. Με αρχη μεσο και τελος, σαν τις εκπομπες σας στο RED με την πιο ζεστη καληνυχτα πουε εχω ακουσει στη ζωημου, με την πιο αντρικη φωνη που εχω ακουσει.
Ναι κυριε Σπυρο μας και τα λετε και τα γραφετε καλα.
και να γραψω ονομα δε θα σου πει κατι

Σπύρος είπε...

θα πάψουν οι άνθρωποι ποτέ, να ζηλεύουν ερωτικά;

ΜΠΑ δεν νομίζω ...

2Σx2 είπε...

"Δε ζηλεύω γιατί είμαι ανώτερος άνθρωπος" -Μπα, μάλλον δεν είσαι καθόλου άνθρωπος.

Όλοι ζηλεύουμε. Το θέμα είναι η ζήλια να μη γίνεται φθόνος.

Στο κομμάτι της ερωτικής ζήλιας νομίζω ότι είναι εντελώς φυσιολογικό να υπάρχει (κλισέ είναι αλλά αρκεί να μη γίνεται παθολογικό)
Βέβαια, σε μια υγιή σχέση η συμπεριφορά των δύο μερών είναι αυτη που δε θα έπρεπε να δίνει και πολλά δικαιωματα στην εμφάνιση της ζήλιας οπότε πηγαίνουμε σε θέματα ειλικρίνειας, σεβασμού και εκτίμησης. Αν υπάρχουν αυτά και είναι αμοιβαία τότε και τα φαινόμενα ζήλιας θα είναι φυσιολογικά και απολύτως ελεγχόμενα.

Ανώνυμος είπε...

ηλθα εδω απο ενα αλλο post. το οτι δεν μπορουμε να εχουμε καποιον ολοκληρωτικα ειναι αληθεια. που ποναει τοσο πολυ οταν αγαπαμε. αλλα ισως ειναι και κρυμμενη ευλογια, γιατι γινεται κινητηρια ενεργεια για την αγαπη μας. αρκει να μπορουμε να υπερβαινουμε τη ζηλεια, και να την ξαναρριχνουμε με αλλη μορφη παλι πισω στο παιχνιδι...

JoaN είπε...

Ίσως να ζηλεύουμε όταν νιώθουμε ανασφάλεια (για μας ή για τον άλλο..δηλ...). Όταν νιώθουμε πως χωλαίνουμε σε κάτι που άμα γίνει αντιληπτό θα μας 'την κάνει' ο άλλος. Όταν σου επιτρέπει το άλλο άτομο με την συμπεριφορά του να το ζηλεύεις.

Κι εγώ την θεωρώ άσχημο συναίσθημα και Κα Κο όταν υπάρχει σε όλων των ειδών τις σχέσεις. :P Λογικά δίπλα στον άλλο πρέπει να νιώθεις δυνατότεροςκλπ κλπ κλπ κλπ

Εvgenia Tr είπε...

ζήλια μου παράπονόο μου , λόγια μην ακούςς του κόσμου...

και συνεχίζω..:Ρ

Ζήλεια μου, ζήλεια μου
με σένα η καρδιά μου είναι ζωντανή
μίλα μου, μίλα μου
μα φύγε όταν έρθει εκείνος να με βρει
ζήλεια μου, ζήλεια μου
σαν την αγάπη είσαι τόσο δυνατή

αναπόφευκτο κακό;;;
τοσοδά :))

vatraxokoritso είπε...

μα κύριε Σπύρο μας που την είδατε την ζήλια....αναρωτιέμαι?

;-)

Αθανασία είπε...

Δεν ειναι ζηλια, ειναι ανασφαλεια. Και η αληθινη αγαπη-πραγματικα-δεν εμπεριεχει ζηλεια....
Μονο δοσιμο,δεσιμο,δεσμο,κι ολα αυτα τα ομορφα....

satya είπε...

Και σου έχω πει, όταν είναι να βάζεις τέτοια θέματα, στείλε ένα μήνυμα προειδοποιητικό, μην το δω απογευμα στο τέλος της δουλειάς...

Μεγάλο θέμα άνοιξες τώρα. Εγώ ακόμα δεν έχω καταλήξει αν υπάρχουν πολλές ζήλιες ή μια... Αν είναι η ζήλια η χαριτωμένη, η αναζωογονητική, η παθολογική, η υστερική, η του τρελού, η του μαλάκα.... Μάλλον με την Εμυ θα συμφωνήσω.. Άλλωστε το ότι πνίγω τη ζήλεια μου με λογικά επιχειρήματα μου έχει κοστίσει πολλά βράδια ηρεμίας.
Από την άλλη δε θα ξεχάσω ποτέ μια τρελή που μου εξιστορούσε με περισσή περηφάνεια πως σε έναν από τους πολλούς μικροχωρισμούς με τον γκόμενο, την ώρα που αυτός πήγε στο μπάνιο, σημείωσε όλους τους κωδικούς από τις καπότες, ώστε όταν και αν τα ξαναφτιάχνανε να τις τσέκαρε και να διαπίστωνε έτσι αν έχει πάει με άλλη. Χίλιες φορές ανήσυχες νύχτες παρά δεμένη στο Δαφνί!!!!

kelly alamanou είπε...

Ναι θα πάψουν όταν ΩΡΙΜΑΣΟΥΝ ως ψυχισμοί.
Μέχρι τότε...
Ζήλια μου ζήλια μου ..για σένα η καρδιά μου είναι ζωντανή..
μίλα μου μίλα μου
μα φύγε όταν έρθει εκείνος να με βρει..
Φιλιά.

ci είπε...

"όταν παίρνω φόρα φόρα κατηφόρα.."
δεν μπορώ να το δω σαν ενδιαφέρον ή κολακεία, μάλλον σαν ένδειξη ότι κάτι πάει στραβά και η ανασφάλεια βγαίνει (και) έτσι.

fevis είπε...

Ζηλέυω σαν τρελή... Όταν υπάρχει κάτι που να μπορέσει να με βάλει στο τριπάκι... Συνήθως ζηλέυω όταν νοιώθω πως δεν είμαι το επίκεντρο εκείνου που αγαπώ... Ο ήλιος γύρω από τον οποίο κινείται το σύμπαν του... Ευτυχώς μου συμβαίνει σπάνια.. (Ψωνάρα είπαμε...) Σχεδόν ποτέ...:-)

MARIA ANDREADELLI είπε...

“H αγάπη δεν έχει πόνο, δεν έχει αγωνία, δεν έχει ζήλια, δεν έχει ενοχές, δεν έχει τύψεις. Ή, τέλος πάντων, δεν πρέπει να έχει. Σωστά; Σωστά!”

Λάθος!!! (ταπεινή μου γνώμη)
Η ερωτική αγάπη έχει όλα τα ανωτέρω, διαφορετικά τι σόι αγάπη είναι;
Χλιαρή; αδιάφορη; υπεράνω; αναίσθητη;
Βέβαια σε όλα χρειάζεται το μέτρο και αυτό είναι στο χέρι κάθε ζευγαριού να το θέσει!

Ανώνυμος είπε...

Λίγη ζήλια, είναι οκ. Η παθολογική, γελοία,κακιασμένη, ανασφαλής ζήλια σπρωχνει τον αλλο μακρια.

Τον κανει να αναρωτιεται ποσες ελλειψεις εχουμε που δεν τις ξερει.

diva είπε...

Ποιος ζηλεύει στις μέρες μας;
...
Εννοούσα
Ποιος το παραδέχεται, την στιγμή που ερωτάται:-)

Ανώνυμος είπε...

I was dreaming of the past
and my heart was beating fast,
I began to lose control,
I began to lose control,

I didn't mean to hurt you,
I'm sorry that I made you cry,
I didn't want to hurt you,
I'm just a jealous guy ...

lala lala lala lala

Μπορείτε αν θέλετε, να τραγουδάτε και να σφυρίζετε στο ρυθμό ... θα σας πρότεινα μάλιστα να βγείτε στο μπαλκόνι σας να παρασύρετε και τους γείτονες ...

Μαριλένα είπε...

Οταν γίνεται παθολογική, άστα να πάνε.
Αρρωστα πράγματα..

the muppet show girls είπε...

Aaaa Jealousy !
Κοντεύει απ' τη ζήλια να μας φύγει το καφάσι!
Άλλο ζήλια παθολογική, άλλο ζήλια γλυκιά. Σόρρυ κιόλας, αλλά όταν υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός της προσωπικότητας του άλλου, αγάπη και εμπιστοσύνη, η ζήλια δεν είναι ένδειξη ενδιαφέροντος και κτητικού έρωτα. Στο κάτω κάτω το έτερον ήμισυ δεν είναι κτήμα μας. Μπορεί να κολακεύομαστε όταν ζηλεύει, αλλά όταν ξεπερνά τα όρια...

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Emy: Η υπερβολική ζήλια, δεν αντέχεται. Απλά!

@ Σοφία: Είδες; Ακόμη και σπάνια, Σοφία μου, ζηλεύεις.
Καλησπέρα, ξενιτεμένο!

@ Specter: Αν το πω αυτό στο φίλο μου, θα με… πυροβολήσει!

@ tzotza: λίγη, τόση δα ζήλια, είναι ok!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

΄Ερωτας=διεκδίκηση====>γίνεται χωρίς ζήλεια;
Εγώ δεν τα έχω καταφέρει...αλλά το λέμε;...δεν το λέμε...

Γλαρένιες αγκαλιές

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Anti: ύπουλη ζήλια; Καλό!
Καλώς βρεθήκαμε!

@ industrialdaisies: Συχνά η ζήλια καταλήγει σε είναι «πένθος». Έχει πεθάνει η εμπιστοσύνη

@ Dannossiel: Για αυτό αρκετοί άντρες και γυναίκες χρειάζονται… ανόρθωση;
Καλησπέρες!

@ Love & Poison: Αυτό που λες, είναι σωστό. Παν μέτρον στη ζήλια, άριστον!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ o kairos: δεν αγαπάς, δεν ζηλεύεις!

@ kwlogria: τα υπερβολικά, ναι, είναι ανασφάλεια. Τα μικρά, είναι χαριτωμένα
Καλησπέρες :))))

@ vrakas kostas: κλασική σκηνή ζήλιας, ελληνικής οικογένειας!

@ adiple: ε, όσο να πεις, μια κολακεία, μια τόνωση φιλαρέσκειας, τη δίνει!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Sardonian: sardo, click-@, χρειάζεσαι στοργή και φροντίδα; Προδέρμ? Δεν σε είχα για τέτοιονα!

@ an205: και κοιτάει και είναι, ξέρω κι εγώ, ο…. Λάντεν!
Χαχαχααχαχ
καλησπέρα

@ monahikoslikos: έχω σκεφτεί, λύκε μου, πώς θα ήταν η ζήλια χωρίς αγάπη!
Μόνη της…

@ μυρτω κ.: δεν πειράζει!
καλησπέρα!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ lovething: πάντως, δεν έχω δει γυναίκα να το κάνει με το φελλό΄! Ούτε εσύ φαντάζομαι!...
Καλησπέρες!

@ αριστεα: δε μου λες; Μήπως ζηλεύεις, τελικά, λίγο;
:)

@ asteroid: ο έρωτας, είναι full extra. Παίρνεις δώρο και τη ζήλια!

@ allitnil: χρήζουμε λίγης ζήλιας, έτσι, για τη νοστιμιά!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ tsaperdona: πάντα είμαι έτοιμος και όχι άτιμος!

@ void: Πάνω από όλα οι καλοί τρόποι!

@ Ανώνυμο: εγώ, καθαρότητα μυαλού; Τρικυμία έχει εκεί μέσα

@ LOCKHEART: γεια σου, Σπυράκο, σίγουρε!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ 2Σx2: είσαι θεός που παραδέχτηκες ότι ζηλεύεις!....

@ DonnaBella: Πόσο εύκολο είναι να γίνει αυτή η υπέρβαση; Κάποιος που ζηλεύει παθολογικά, μπορεί να κάνει την υπέρβαση;
Καλώς ήρθες!

@ JoaN: λογικά, όπως το είπες. Η λογική δε γέννησε κανένα παιδί που να το λένε έρωτα!

@ Ευγενία: τόσο δα!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ vatraxokoritso: συγγνώμη, λάθος έκανα, κατάλαβα λάθος
;-)

@ Αθανασία: δε ζηλεύεις, Αθανασία; Είδα τον Παμπλίτο χτες με μια που φορούσε μίνι. Για πες μας, τώρα!

@ satya: η τύπισσα που αναφέρεις, είναι ο Σέρλοκ που ανέφερα στο ποστ!

@ rodoula-kelly: όταν, όμως, ΩΡΙΜΑΣΟΥΝ οι ψυχισμοί, δεν είναι ένα βήμα πριν από το σάπισμα;
Φιλιά!

MTdoggie είπε...

καθολου ζηλεια ειναι αδιαφορια, υπερβολικη ειναι ανασφαλεια.σε ολα θελει μετρο!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Citronella: κάπου λέει, όμως, η κατηφόρα. Ε?

@ fevis: είσαι η καλύτερη και πιο ποιοτική ψωνάρα που γνωρίζω και χαίρομαι για αυτό!
:-)

@ POETIC SIN: Δεν μίλησα για έρωτα, αλλά για αγάπη-αγάπη! Η
ερωτική αγάπη τα έχει.

@ passer by: ποιος τη θέλει τη γελοία τη ζήλια; Κανείς μας, πάσερ μου!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ V: Ζηλεύεις;
:-)

@ stavroulina: οι γείτονές μου, με βρίζουν και μου λένε να σκάσω!…

@ Μαριλένα: σαν κάτι να μου λέει ότι έχεις ζήσει κάτι σχετικό. Ε?

@ the muppet show girls: όταν ξεπερνά τα όρια, πνιγόμαστε...

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ: δεν το λέμε, θα μείνει εδώ!

@ mtdoggie: άλλωστε, δεν πρέπει να ζηλεύεις. Υπάρχει ζηλιαρόγατο, όχι ζηλιαρόσκυλο!...

Αθανασία είπε...

θες να χαρακτηριστεις υποκινητης ταραχων, αλλα δεν μασαμε!
Δεν θα ζηλευα,ακομα κι αν τον εβλεπε κανεις με την Ναομι,για τον απλουστατο λογο οτι αν επιλεξει να ειναι μαζι μου(που δεν το επιλεγει οπως ξερεις) ειναι επειδη θελει εμενα,αν δεν θελει να ειναι μαζι μου,σημαινει οτι κατι δεν του κανει..Τι μου φταιει η κοπελα με το μινι;;;;

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ αθανασία: αυτό για τη Ναόμι γιατί το είπες; Τα έμαθες κι εσύ;

:)

Φράνσις είπε...

Η ζήλια ,κατα τη γνωμη μου, εχει νακανει με το πόσο καλα νιώουμε ΕΜΕΙΣ με τον εαυτο μας. Οτνα εγω νιωθω καλα με το ξωτικό, και εχω αυτοπεποιθηση( πραγμα σπανιο ως γνωστόν..), δεν ζηλευω, ίσως ο αλλος να στα εχει φορεσει κανονικα κιεσυ απλως επειδη νιωθεις high in yourself να μην τα βλεπεις! Οταν όμως εγω δεν είμαι καλα, τοτε αρχιζει το πρασινο τερας που ελεγε κι ο κυρ William, να δαγκωνει. Οσες φορες εγω δε νείμαι καλα εχω το φοβο οτι ειμαι ανεπαρκης, αρα ο αλλος θα την κανει για "αλλες παραλιες". Ζητείται αυτοπεποιθηση γλυκο μου. μακια.

Ανώνυμος είπε...

πρέπει να ζηλεύουμε ή όχι;Γιατί υπάρχουν αρκετοί ανάμεσά μας-πάνω μας, κάτω μας ,πίσω μας ,αριστερά μας ,δεξιά μας-που όταν δεν τους ζηλεύουμε, το εκλαμβάνουν ως αδιαφορία.......σα δεν ντρέπεστε.... Θ Α Ν Α Σ Η Σ

Ανώνυμος είπε...

Α!Ξέχασα να απαντήσω στο ερώτημα αν θα πάψουν οι άνθρωποι να ζηλεύουν ερωτικά( τα ζώα αποκλείεται να΄χουν τέτοια).Λοιπόν απαντώ...ΟΧΙ Θ Α Ν Α Σ Η Σ

Cle Petridou είπε...

Ζηλεύω από μέσα μου, "αδιαφορώ" απ έξω μου.

Έχει κανόνες το "παιχνίδι" κι αν τους παραβείς...χάθηκες γιατι.. η ζήλεια είναι απο τα πλέον (αυτο)καταστροφικά συναισθήματα

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ auburn Kate: να το σκοτώνεις το «πράσινο τέρας που δαγκώνει», Κατερίνα μου, γιατί έτσι πνίγεις και τους άλλους, ε;

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Θανάσης: σα δεν ντρέπονται!
Καλησπέρες!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Για την Αρλέτα: αφού μπορείς και το κάνεις, σου βγάζω το καπέλο!

Y.Γ.: για άλλη μια φορά!