7.9.07

Αρχίζει το ματς


(Εντάξει, το λέμε για το ποδόσφαιρο, αλλά και για το μπάσκετ που θέλω να γράψω σήμερα, μια χαρά μου κάνει).

Από 10 χρόνων ήμουν με την πορτοκαλί μπάλα που έχει μπιμπίκια, στα χέρια. Αρρωστάκι, ακριβώς τη στιγμή που όλοι έπαιζαν ποδόσφαιρο, αρρωστάκι γιατί δεν είμαι δυο μέτρα, αλλά προσπάθησα να βελτιώσω το σουτ και το άλμα μου.
Από το μπάσκετ έχω να θυμάμαι ωραίες στιγμές. Από το 1987 και πριν, τους ευρωπαϊκούς αγώνες του Άρη, μέχρι ΝΒΑ και κολλεγιακό τα μεσημέρια στο «Άθλημα και θέαμα». Θεατής στα πιο κουλά τουρνουά, διασυλλογικά και διεθνή, μέχρι ζωντανά είδα τους Νιου Γιορκ Νικς, όταν είχα πάει στο Μεγάλο Μήλο.
Στα μάτια μου και στο μυαλό μου υπάρχουν πάντα αθλητές που ήθελα να τους μοιάσω κι αντέγραφα το στυλ τους και τις κινήσεις τους, προσωπικότητες που πέρασαν από τα τερέν και στιγμάτισαν για πάντα τη συμπεριφορά μου.
Από τον Γκάλη μέχρι τον Jordan. Από τον Πέτροβιτς μέχρι τον Bird και τον Σαμπόνις.
Στην οθόνη που γράφω αυτό το κείμενο περνάνε όλες οι στιγμές από αγώνες, που δεν βγαίνουν ποτέ από το μυαλό. «4-3-2-1, το σουτ, μέσααααααααα, μέσαααααααααα, αυτός είναι ο άνθρωπος της στιγμής».

Τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, βρισκόμαστε περίπου 4 ώρες πριν από το τζάμπολ του παιχνιδιού με τους Ισπανούς. «Τη ρεβάνς για το χαμένο τελικό του Μουντομπάσκετ», όπως λένε πολλοί.
Προσωπικά, ποτέ δεν είδα αντιπαλότητα στο μπάσκετ, μόνο το ποδόσφαιρο μπορεί να μου βγάλει τέτοια συναισθήματα. Ποτέ δεν μίσησα ομάδες – εθνικές ή συλλόγους – ποτέ δεν έβρισα παίκτη ομάδας που δεν υποστήριξα. Αν απόψε το βράδυ ο Γκασόλ και η παρέα του, μας στήσει στα τέσσερα και μας… «βιδώσει», θα του βγάλω το καπέλο και θα τον χειροκροτήσω, κιόλας. Αντίθετα, θα στεναχωρηθώ πολύ αν χάσουμε με κατεβασμένα τα χέρια. Δεν μπορώ να μπω στην ψυχοπαθητική κατάσταση όταν κάποιος δικός μας παίκτης χάνει βολή να τον χαρακτηρίζω «άχρηστο» και, δευτερόλεπτα μετά, αν βάλει καλάθι, να είναι «θεός».
Δεν γίνεται, δεν μπορώ να το κάνω. Οι παίκτες, όπως και όλοι μας, είναι άνθρωποι που έχουν τις καλές και τις κακές τους μέρες. Δεν μπορεί ο ίδιος άνθρωπος την ίδια στιγμή που χάνει σουτ να είναι «άχρηστος και κρέας που εμείς τον πληρώνουμε» κι την αμέσως επόμενη «ήρωας». Ένα παιχνίδι είναι το μπάσκετ και παρά το γεγονός ότι δεν συμπαθώ τους Αμερικάνους, τους παραδέχομαι στα εύστοχα σλόγκαν. Γιατί κάποιες φορές είναι και αληθινά: I love this game…

Δεν μπορώ να προδιαγράψω την πορεία της Εθνικής μας, το κληρονομικό είναι από τα χαρίσματα που δεν διαθέτω.
Είτε αποκλειστούμε στη συνέχεια, είτε όχι, αφενός δεν θα πω «κοίτα οι μαλάκες, έχασαν», αλλά «χάσαμε», αφετέρου Eurobasket θα συνεχίσω να βλέπω όποια ομάδα και να σηκώσει την κούπα, το θέαμα μετράει, όχι το όφελος.
Και ό,τι και να γίνει με την Εθνική μας δεν μπορώ παρά να τους ευχαριστήσω και να τους πω – αυτό που λέω πάντα – «μάγκες, σας ευχαριστούμε για το ταξίδι και για το παιχνίδι». Γιατί πρωταθλητές γίνονται οι παίκτες πρώτα στην καρδιά σου και μετά στο βάθρο…

Σας αφήνω, πάω να παίξω μπάσκετ. Έξω ψιχαλίζει, θα παίξω σε ανοιχτό γηπεδάκι, μπορεί και να βγάλω τους αστραγάλους μου για 25η φορά, αλλά δεν με νοιάζει!
Αρκεί να βρω πιτσιρικάδες να παίξω, είναι μια καλή ευκαιρία να κοντράρει η φυσική κατάσταση με το μυαλό και την εμπειρία.
(Όταν είσαι στα 35 είσαι σίγουρα νέος για διοικητής της Eθνικής Tράπεζας και σίγουρα νέος για πρωθυπουργός. Nέος όμως, γενικώς, δεν είσαι. Για παίξε ένα τρίωρο μπάσκετ με πέντε 18χρονους ή - εναλλακτικά - τρίωρο «παιχνίδι» με δύο 18χρονες κι αν σου έχει απομείνει πνοή, έλα να τα πούμε!)

37 σχόλια:

Εvgenia Tr είπε...

τάιμ άουτ , βήματα και τρίπλες :Ρ
δεν το βαριέσαι ποτέ!

fevis είπε...

Τσ..Τσ..Τσ... Αγόρια...

the muppet show girls είπε...

Today, he got a game!
Σπύρο, το παιχνίδι με την πορτοκαλί μπάλα, τη σπυριάρα, είναι για όλους, ανεξάρτητα ύψους και ηλικίας.
Διπλό σε ανοιχτό; Η καλύτερη.
Βρέχει, αλλά αξίζει '-)))
Μη χάσεις το ματς μόνο!
Το βραδινό!

Αλεξάνδρα είπε...

Σε όλα είσαι μέσα! γι αυτό μου αρέσεις ρε Σπύρο!!!

Ναι στην Εθνική που κέρδισε επάξια τις καρδιές μας!

35αρης με ψυχή 16άρη...

φιλιά για καληνύχτα

void είπε...

Χασαμε τελικα αλλα δε βαριεσαι! Ειδαμε καλο μπασκετακι παντως...

Οσο για το τριωρο παιχνιδι με δυο 18χρονες νομιζω οτι κι εγω που ειμαι 25 θα ψοφαγα! Πολλη φερομονη ρε παιδακι μου...

Καλο σου βραδυ!

an205 είπε...

ΜΕ ΤΟΝ ΓΚΑΛΗ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΑΚΗ ΤΟΝ ΦΑΣΟΥΛΑ ΚΑΙ Τ'ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ ΟΤΑΝ Η ΕΛΛΑΔΑ ΓΕΜΙΣΕ ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ ΚΑΙ ΜΠΑΣΚΕΤΕΣ, Ο ΚΑΡΠΟΣ ΠΟΥ ΕΣΠΕΙΡΕ ΕΚΕΙΝΗ Η ΓΕΝΙΑ ΜΑΣ ΞΑΝΑΕΚΑΝΕ ΠΕΡΗΦΑΝΟΥΣ....
ΒΕΒΑΙΑ ΟΙ ΚΑΛΟΘΕΛΗΤΕΣ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΓΩΝΙΑ, ΔΥΟ ΣΤΡΑΒΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ, ΓΚΡΙΝΙΑ ΣΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ, ΚΑΚΙΣΤΗ ΑΠΟΔΟΣΗ, ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ...
ΠΑΙΔΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΘΕΙΤΕ!!!
ΓΡΑΦΕ ΤΟΥΣ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΝΤΕ ΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΤΗ ΣΑΣ!!!
ΜΠΟΡΕΙΤΕ!!!

Vrakas Kostas είπε...

..Μας..πηδηξαν οι..ιτς!!!
υγ:Δεν κανεις καμια..δημοσιογραφικη ερευνα Σπυρο,μηπως διαπιστωσεις,που ...περασαν το..τριωρο τους οι παιχτες της Εθνικης μας πριν τον αγωνα;;;!!!
Καλημερα!!!

Aurora* είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Aurora* είπε...

Καλά κι εσύ... είναι ανάγκη να είναι τρίωρο? Στο 2 και 45 δεν ικανοποιείσαι?

ΥΓ, εσυ δεν πρόλαβες στα τσιμεντένια γήπεδα το Γιαννάκη. Και το σκορ με τσιγκάκια που τα γύριζε πιτσιρίκος αλλά για σιγουριά κρατούσαμε κι εμείς με στυλο και χαρτί.

MARIA ANDREADELLI είπε...

Ήθελα να ήξερα πως σου μπήκε η ιδέα ότι ένας άντρας στα 35 δεν είναι νέος. Ακούς εκεί…Νεαρός όχι, αλλά νέος ναι. Οι ισχυρισμοί με τους νεαρούς και τις νεαρές δεν αρκούν ως εξήγηση. Καλή διάθεση να υπάρχει και να είμαστε ευχαριστημένοι με όσα χρόνια μπορέσουμε να ζήσουμε μ’ αυτά που τρώμε και αναπνέουμε.
Καλό Σαββατόβραδο!

kanataki είπε...

η δικιά μου δε ήταν πορτοκαλί,ήταν μπλε με κόκκινη και άσπρη σαν γαλλική σημαία,αλλά σε version καρπουζιού(φέτα φέτα)
ακόμα αναρωτιέμαι τι σκεφτόταν ο μπαμπάς μου όταν τον κουβάλησα στον Κλαουδάτο να μου την πάρει...

υγ φυσικά και δεν έπαιξα ποτέ μπάσκετ
υγ κάτι ρολογάκια κάναμε πέρυσι όμως με έναν πρώην γκόμενο( που μου ράγισε κάποτε την καρδιά) και ήμουν έκτακτη
υγ στα ρολογάκια
υγ όχι στον γκόμενο!

Σπύρος είπε...

Δεν τα πάμε καλά Σπυράκο και φοβάμαι

2Σx2 είπε...

Aαααχ (αναστεναγμός νοσταλγίας)

Μπάσκετ, κολλημένος κι εγώ στα χρόνια της νιότης - να παίζω με 30ρηδες η καλύτερη μου, να τους νικάω ακόμα καλύτερα.

Δύο σπασμένους καρπούς, μερικά διαστρέμματα αργότερα με βρίζω για την απειθαρχία μου, για το ότι σε καμία ομάδα δεν έμεινα καιρό και, και , και....

Πλέον το έχουμε ρίξει στο 5χ5 όταν και αν ποτέ μαζευτούμε κτλ.

Η εθνική δε μας τα λέει καλά όμως...

η ψυχη μου το ξερει είπε...

Αυτή η ομάδα μπάσκετ θυμίζει κάτι από την ομάδα του '87, όμως έχει κάτι παραπάνω.Δεν μπορώ να το προσδιορίσω προς το παρόν, αλλά όποτε βλέπω τα παιχνίδια της είτε τα πηγαίνει καλά είτε άσχημα, μου μένει η αίσθηση της ασφάλειας, της διάρκειας, του επαγγελματισμού με την καλή έννοια, φυσικά! Κάτι που δε χαρακτηρίζει τον ελληνικό αθλητισμό γενικότερα :)

zubizabata είπε...

Θα σε ξεπέταγα στα γρήγορα με ένα άνετο 11-0 αλλά έχω το γόνατό μου δεμένο :p.

Ωραίο τρίποντο το σημερινό.

Φράνσις είπε...

Ελπιζω οτι ειδες το χτεσινο όμως ε; 81-78 και την τελευται στιγμή. Ειμαι σίγουρη πως τη επομενη Δευτερα θα γραφεις, παλι το πηραμε αηδονακι μου.Κι εγω ελπιζω να ειμαι ζωντανη την επομενη Δευτερα.. Φιλι Σπυρουλη μου.Μπα δεν αντεχεις το "παιχνιδι" με δυο 18χρονες; Τι σοι χερουβειμ είσαι τότε;

Paranoia είπε...

καλημέρες και πολλά καλάθια εύχομαι

fevis είπε...

Σπύρο ζεις? Θα σε μαλώσω και δεν το θέλω... Όλα απουσίες κάνεις απο το blog και μας αφήνεις ασχολίαστους και χωρίς θέμα... Και 'μεις ερωτευτήκαμε αλλά δεν κάναμε έτσι...:-)Καλημέρα βρε... Και καλή εβδομάδα...

Pan είπε...

Ξέρω, ξέρω, θα μου την πέσουν, εγώ όμως προτιμώ το τρίωρο "παιχνίδι" με τις δύο δεκαοχτάχρονες.

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Ευγενία: ποτέ, όμως

@ fevis: και λίγα μας είπες. Κι όχι αγόρια, αγοράκια!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ the muppet show girls: Ποτέ δεν χάνω ματς…

@ adiple: Ναι στην Εθνική μας που συνεχίζει να μας εκπλήσσει…

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ void: Αυτό είναι το θέμα, να βλέπουμε καλό μπασκετάκι!
Με τη φερομόνη κανένα πρόβλημα, με την ορμόνη… νυφουλίνι, δεν τα πάω καλά!

@ an205: πάντα θα υπάρχουν οι ανόητοι που θα περιμένουν στη γωνία, φίλε!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ vrakas kostas: έλα, ρε, Κώστα, απλώς τα παιδιά δεν ήταν συγκεντρωμένα. Στρώνουν, όμως, σιγά-σιγά!

@ Aurora*: Δεν ικανοποιούμε εύκολα!
Και φυσικά και πρόλαβα τον Γιαννάκη στη Νίκαια!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ POETIC SIN: Διάθεση υπάρχει. Αλλά καμιά η σαρξ είναι αδύναμος!

@ tsaperdona: καλά, μπάλα των Χάρλεμς πήγες και πήρες; Θεά!...

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ LOCKHEART: μη φοβάσαι τίποτε, Σπυράκο!

@ 2Σx2: Τραυματισμένο μου, παιδί εσύ!
Έλα, ρε, η Εθνική μια θα τα λέει καλά, μια όχι. Έτσι δεν είναι ο αθλητισμός, φίλε;

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ η ψυχη μου το ξερει: Αυτή η ομάδα έχει δυο ισάξιες πεντάδες, αυτή, νομίζω ότι είναι η διαφορά της με την παλιά φρουρά…

@ zubizabata: Άσε, ρε, που θα με ξεπέταγες, κιόλας! Σ’ έχω για πλάκα!
Ωραίο τρίποντο, δε λες τίποτε! Kill Bill!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ auburn Kate: Το αντέχω το παιχνίδι με δυο 18χρονες και με τρεις, μπορώ να σου πω. Αλλά ένα λαχανιασματάκι παίζει, καπνίζω, μην ξεχνάς!

@ Paranoia: Τω αυτώ επιθυμούμε και δι’ υμάς!

@ fevis: Ζω και γοητεύω. Απλώς τρέχω πολύ με τη δουλειά, μετακόμισα κιόλας, οπότε δεν έχω τηλέφωνο στο σπίτι…
Καλή εβδομάδα, κορίτσι μου!

@ Pan: Σωστό σε βρίσκω, φίλε!

Dream_Rider είπε...

Το καλό με την Εθνική Μπασκετ είναι οτι σου δίνει περισσότερα να ελπίζεις απ' ότι τα άλλα σπορ. Έχουμε καλομάθει.. Και όντως, αξίζει να τους βλέπεις, αρκεί να το παλεύουν.

ΥΓ: Και το "παιχνίδι" με τις 18χρονες, "μπασκετ" δεν λογίζεται;!;! Λέω εγώ τώρα..

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

βεβαίως και λογίζεται το παιχνίδι με τις 18χρονες... Ειδικά όταν μιλάμε για τρίποντα και καρφώματα!

Dream_Rider είπε...

Και συμφωνώ με την απάντηση "οχι αγόρια.. Αγοράκια!!"

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

πιτσιρίκια!
καλησπέρες!

Aurora* είπε...

Θα πήγαινες μωρό στη Νίκαια φαίνεται!!!! Η εγώ ήδη πολύ μεγάλη!!

BeBe είπε...

Γι αυτό σε πάω. Έτσι με φόρα σε ανοιχτό γήπεδο και με ψιλόβροχο και με αναμνήσεις και σημασία έχει το παιχνίδι και το ταξίδι!
Και μόνο που έγραψες το όνομα του Ντράζεν...σ' αγαπώ. χοχοχο.

Cle Petridou είπε...

παιχταρά μου εσύ!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Aurora*: ε, ναι, δεν ήμουν και μεγάλος!

@ BeBe: ο Ντράζεν ήταν μικρός θεός. Ο γιος του διαβόλου, καλύτερα, όπως ήταν το προσωνύμιό του...

@ για την Αρλέτα: άστο, Κλέλια, χάσαμε εκίνο το βράδυ οι «παππούδες»!

X-myalismenos είπε...

Κοινά ενδιαφέροντα και βιώματα διαπιστώνω.
Και κοινή φιλοσοφία γιά το άθλημα (εκτός απ την κοινή ελληνική ομάδα που υποστηρίζουμε...)
Η μόνη μας διαφορά είναι πως περνώντας απ τον πάγκο πριν μερικά χρόνια μου έχει μείνει το σαράκι του προπονητή και δεν μπορώ πιά να δω ένα παιχνίδι σαν φίλαθλος.
Οσο γιά τους 35άρηδες μην ανησυχείς.
Εγώ είμαι 42άρης και τα μονάκια μου τα παίζω ακόμα ;)

ΥΓ.Ο,τι κι αν καταφέρουν φέτος τα παιδιά τους αξίζουν συγχαρητήρια.
3 χρόνια παίζουν ασταμάτητα σε πολύ υψηλό επίπεδο.
Και κατακτούν τίτλους!

Εvgenia Tr είπε...

...καρδιακούς θα μας κάνουν...