18.9.07

Φόβος

Είναι από τα πιο αδιόρατα που νιώθουμε και, κάποιες φορές, όταν μας συμβαίνει, δεν είμαστε εμείς.
Eμένα με νοιάζει ο φόβος. Αν και δεν μ’ αρέσουν οι φοβισμένοι άνθρωποι, η φοβισμένη ζωή, όταν φοβάμαι δεν είμαι εγώ. Όταν ο φόβος μετατρέπεται σε πανικό, είναι κακός σύμβουλος, σε οδηγεί στο να κάνεις βλακείες, η ανασφάλεια πνίγει τους γύρω σου, προτού πνίξει μια και καλή εσένα.

Πώς μου ήρθε η ιδέα για αυτό το κείμενο; Μια είδηση στην τηλεόραση και ένας εφιάλτης. Η είδηση έλεγε ότι ένα επιβατικό αεροσκάφος συνετρίβη, εν μέσω κακοκαιρίας, και τυλίχθηκε στις φλόγες στο διάδρομο προσγείωσης του αερολιμένα του τουριστικού θέρετρου Πουκέ στη νότια Ταϊλάνδη. Το αεροπλάνο, το οποίο εκτελούσε την διαδρομή Μπανγκόνγκ- Πουκέ, μετέφερε 123 επιβάτες και επτά μέλη του πληρώματος.
Ο εφιάλτης ήταν ότι ήμουν ανάμεσα στους επιβαίνοντες.
Στο μεταξύ, την επόμενη εβδομάδα πετάω για Παρίσι, για ένα ταξίδι με τη Citroen.
Την ίδια στιγμή, διάφορες άσχημες σκέψεις περιέλουσαν το κεφάλι μου και ο φόβος άρχισε να με καταβάλει. Κι ας έχω ταξιδέψει αεροπορικώς πάρα πολλές φορές, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου τούτου και δεν έχω φοβηθεί ποτέ.

Τελικά, αν δούμε το θέμα πιο σφαιρικά, ίσως ο φόβος εξαρτάται από το πόσο δυνατά ζεις, πόσο έντονα, τι αποφάσεις παίρνεις στη ζωή σου, παίρνοντας το τίμημα που αναλογεί στις πλάτες σου. Αν το δεις σε βάθος, πάντα στη ζωή μας υπάρχει κίνδυνος να συμβεί κάτι και, αντίστοιχα, πάντα υπάρχει φόβος.

Μη φοβάσαι, μην τρομάζεις, σε μια άλλη περίπτωση όλο αυτό είναι ένα στοιχείο της καθημερινότητας: Η ζωή έχει ρίσκο. Και είναι ωραίο που είναι έτσι. Αλλιώς, θα βάλτωναν τα πάντα, όλα θα ήταν βαρετά…
H ανασφάλεια, ο φόβος για το άγνωστο, η πίεση ενός σύγχρονου μπερδεμένου κόσμου μάς κάνουν συντηρητικούς, ανασφαλείς, εχθρικούς, ανόητους, το άγνωστο μέλλον ίσως μας κάνει πιο εχθρικούς, ανόητους, φοβισμένους. Διάφοροι «μπαμπούλες» απειλούν την ψυχή μας, μόνο «απειλές» βλέπουν οι μονίμως «ανησυχούντες», κι εγώ, που είμαι χαρούμενος γιατί είμαι τυχερός στη ζωή μου, γιατί σε λίγες μέρες θα ζήσω και πάλι για
δυο μέρες στην Πόλη του Φωτός, παρ’ όλ’ αυτά γράφω πάλι για φόβο.
Συγγνώμη.

Αλλά, κάποιες φορές, φοβάμαι. Ένα και μοναδικό πράγμα στη ζωή μου.
Φοβάμαι μη γεράσω και δεν έχω ζήσει όπως θα ήθελα, με τους ανθρώπους που θέλω δίπλα μου…

Φοβάσαι;

50 σχόλια:

η ψυχη μου το ξερει είπε...

Ρωτάς αν...αναπνέω; :)
Μήπως δεν περνάς καλά αυτό τον καιρό;
Λένε πως οι άνθρωποι που καταβάλλονται από αεροφοβία ξαφνικά,ενώ δε φοβόντουσαν πριν είναι γιατί νιώθουν πως δε θα έχουν την ευκαιρία να διορθώσουν τα "κακώς κείμενα"...Λένε!

fevis είπε...

Σιγά μη σε λυπηθώ κι όλας... Πας Παρίσι κια μάλιστα τζάμπα... Εμένα από την χαρά μου, θα μου είχαν περάσει όλοι οι φόβοι μου με την μία... Και στον ύπνο μου, αντί για εφιάλτες θα έβλεπα σακούλες Hermes και Channel...(Μετατόπιση λέγεται αυτό στη ψυχολογία... Ξέρεις, που παύω να έχω εγώ εφιάλτες και τους αποκτά ο Μάνος... Βλέπει ότι του έρχονται οι λογαριασμοί από τις πιστωτικές...)

Anti είπε...

Πολύ ωραίο το κείμενο σου...
Ρωτάς στο τέλος φοβάσαι;
Θέλω να ζήσω αυτή είναι η αλήθεια (αν και κατά καιρούς περνάνε κακές σκέψεις αυτοκτονίας, αλλά αυτό δεν μας αφορά τώρα:Ρ)...δεν φοβάμαι τον θάνατο, δεν φοβάμαι τα αεροπλάνα, δεν φοβάμαι την θάλασσα,...
Όπως είπα θέλω να ζήσω κ όπως είπες με όλα τα ρίσκα...

λες:
Φοβάμαι μη γεράσω και δεν έχω ζήσει όπως θα ήθελα, με τους ανθρώπους που θέλω δίπλα μου…

ναι μερικές φορές το φοβάμαι, όμως η ζωή προχωράει και δυστυχώς όχι έτσι όπως την θέλουμε...

Οπότε συμβιβάζομαι με αυτό που έχω και αν είναι να πεθάνω πέφτοντας με το αεροπλάνο τουλάχιστον θα ήθελα να έχω πει ένα σ' αγαπώ στα αγαπημένα μου πρόσωπα...

Φιλικά
Χρυσοβαλάντη

kanataki είπε...

εμ δε φοβάμαι?


υγ αλλά μετά απο την οπτική της fevis,το ξεπέρασα


υγ άλλωστε τι να κάθομαι να λέω σε ξένο blog?????

Εvgenia Tr είπε...

μπορώ να πω πως δεν έχω φοβίες και σε κάποιες δύσκολες καταστάσεις πχ σεισμός κτλ δεν έχω φοβηθεί ( μάλλον είμαι λίγο αναίσθητη; lol )
s
όταν ταξίδεψα πρώτη φορά με αεροπλάνο και μάλιστα για πολλές ώρες ( 13) δεν με φόβησε η ιδέα , αν και ξέρουμε πως αν πάθει κάτι το αεροπλάνο , δεν σε σώζει κανείς , πλην θεού :Ρ . Σε αντίθεση η κολλητή που ήταν μαζί , συνέχεια να μου λέει
" ευγενία τρέμει ..θα πέσουμε" "ευγενία εχει καταιγίδα.." " ευγενία και αν πέσουμε; μαμά μου φοβάμαι ;;"
εγώ ;; " βρε χαζό , τουλάχιστον θα πεθάνουμε μαζί , θα κάνουμε παρέα και στην κόλαση-παράδεισο :Ρ"

μάλλον η πεποίθηση ότι αν είναι κάτι να γίνει θα γίνει , είναι που με σώνει από το να με λούσει κρύος ιδρώτας!

και πήγαινα που; στην ινδονησία , που τι να πούμε;; τσουνάμι ,σεισμοί , ηφαίστεια , αεροπορικά δυστυχήματα και τρομακρατικές επιθέσεις!

να πιστεύεις πως αυτό που φοβάσαι δεν θα γίνει και να σκέφτεσαι θετικά για αυτό που προσμένεις! 2 μέρες είναι ,τις θες πιο πολύ από τον φόβο σου!

υγ: ε και δεν νομίζω να σας "πετάξουν¨" με την χειρότερη αεροπορική εταιρεία έβερ πια :Ρ

Ανώνυμος είπε...

Σπύρο σε νιώθω απόλυτα. Μετά από πάμπολλα ταξίδια, κάθε φορά είναι και χειρότερα. Να φανταστείς, χάρηκα που ματαιώθηκε ταξίδι μου σε Στρασβούργο Λουξεμβούργο, γιατί δεν είχα τα κότσα να ανέβω στο αεροπλάνο. Μόλις πριν τα περασμένα Χριστούγεννα διέλυσα τις διακοπές μου στη Βουδαπέστη βλέποντας εφιάλτες. Γίνομαι σαν τον Λαρς Φον Τριερ σιγα σιγα. Μόνο με αμάξι ή καλύτερα με γαϊδούρι

Μαριλένα είπε...

Φοβάμαι για αυτούς που αγαπώ.
Για μένα όχι και τόσο.

Paranoia είπε...

όλα γραμμένα είναι σπύρο μου
άλλωστε η άλλη ζωή έχει μόνο χαρά κι εδώ πληρώνουμε "γραμμάτια" ανεξόφλητα

weirdo είπε...

Πώς θα ήθελες να ζήσεις..;

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

ΜΟΝΟ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ

Γλαρένιες αγκαλιές

Σοφία είπε...

Θα συμφωνήσω με την Μαριλένα: Φοβάμαι για αυτούς που αγαπώ. Για μένα όχι και τόσο.

Πάντως στη ζωή δεν αξίζει να αποφεύγεις ό,τι μπορεί να ενέχει κάποιον κίνδυνο, γιατί αλλιώς δεν αξίζει να ζεις. Άλλωστε οι φοβίες σπάνια έχουν λογική βάση. Εφόσον ζεις σε σεισμογενή περιοχή και μπαίνεις κάθε μέρα σε αυτοκίνητο, δεν έχει νόημα να φοβάσαι τα ταξίδια με αεροπλάνο, ακόμα κι αν ταξιδεύεις συχνά-πυκνά...

magsoulini είπε...

Εγώ φοβήθηκα σε πτήση εσωτερικού γιατί είχα δει στην εθνική τροχαίο..σε 20 μέρες πήγα Παρίσι και δεν ένιωσα φόβο..
Διαπιστώνω πως όσο μεγαλώνω φοβάμαι, πράγματα που στα 19 μου ήτανε αυτονόητα τώρα αξιολογώ πως είχανε πολύ, πάρα πολύ ρίσκο. Είναι πανέμομορφο κι αυτή την εποχή το Παρίσι, μα δεν λέει να πας οδικώς, έκτος αν η citroen θέλει όχι test-drive, αλλά long-drive. Με βόλτες και καφέδες το Παρίσι είναι υπέροχο!!! Have a nice flight!!!

2Σx2 είπε...

Κι όμως αν δούμε το φόβο λίγο αποστασιοποιημένα είναι δυνατό και πολύ ενδιαφέρον συναίσθημα. Πρωτόγονο και εντελώς ανθρώπινο.

Πάντως, αν επιμένεις να φοβάσαι πάω εγώ στο Παρίσι και κάνω και τη δουλειά με τη Citroen!
Σπύρο; Άσπρισες από το φόβο σου! Όχι, όχι, δε θα πας στο Παρίσι - θα τη βγάλω εγώ την υποχρέωση! Εσύ ξεκουράσου, είναι και αυτά τα αεροπλάνα πολύ επικίνδυνα ρε παιδάκι μου...

Sardonian είπε...

Εγώ κλίκα δεν φοβάμαι τίποτα
είμαι απλά το αντικείμενο του..φόβου
χεχεχε
(θες παρεα στο παρισι; να σε δωκω 45 τηλεφωνα;)

Αλεξάνδρα είπε...

"Δεν υπάρχει τίποτα να φοβάσαι. Μόνο τον φόβο να φοβάσαι" είχε γράψει ο Φρόυντ"

Ομως ναι! φοβάμαι! Το βράδυ όταν κοιμηθούν τα παιδιά πηγαίνω κοντά τους και τα κοιτάζω. Και φοβάμαι μήπως δεν προλάβω να τα δω να μεγαλώνουν, φοβάμαι μην τους συμβεί τίποτα, οτιδήποτε...

Ο φόβος ξυπνάει την Ζωή όμως μέσα μου, της δίνει αξία. Εβγαλα απ΄την ζωή μου το Αύριο. Κι όταν μου λένε οι παλιοί κυρίως - Εχει ο Θεός... τους απαντώ: Ο Θεός έχει εγω θα έχω; και κοιτάζω προκλητικά το Σήμερα, που μπορώ να το πιάσω, που είναι εδώ!

φιλιά Σπύρο και μην ανησυχείς
όλα θα πάνε καλά!

Φιλί

Φράνσις είπε...

Ο φόβος κατοικει μεσα μου, μου τον φύτεψαν τεχνιέντως άλλοι... Ο φόβος φυλαει τα έρημα επισης.οτνα δε φοβασαι, δεν παιρνεις προφυλαξεις κι αυτο έχει επίπτωση στο τομαρι σου.Πριν πολλα χρόνια για ένα λεπτο ολόκληρο ο φόβος έπεσε απο πανω μου σαν λέπι. Εφυγε κια ήταν το ωραιοτερο συναισθημσ αηδονακι μου. Αυτο για μενα ήταν ευτυχία .να μη φοβαμαι. Αλλα το πληρωσα ακριβα αυτο το λεπτο, κι ακομη φοβαμαι..Καλημερα γλυκε μου.

genna είπε...

όλα πάνε μαζί, θα κοιτάς τα συννεφάκια
με θάρρος, έξω, τις πολιτείες κάτω, βουνά θάλασσα και οτι θα βρεθεί στο δρόμο-αέρα σας, όλοι οι φόβοι θα φύγουν...
και βεβαίως θα σκέφτεσαι γλυκά αυτούς που αγάπας...

ένα φιλάκι Aγορίνα για να μη φοβάσαι!

industrialdaisies είπε...

Πλέον κι εγώ φοβάμαι τα αεροπλάνα. Και ας μην κάνω περίεργες συνδέσεις αυτήν τη στιγμή -στο τέλος Οκτωβρίου κι εγώ πάω Παρίσι...

Το άλλο που φοβάμαι είναι η φθορά του χρόνου. Και στο σώμα και στο μυαλό. Δεν ξέρω αν σε αυτήν την περίπτωση φοβάμαι τον θάνατο. Νομίζω όμως ότι το αντιμετωπίζω ξεχωριστά -την φθορά την φοβάμαι περισσότερο.

Να σου πω και τη μαύρη μου αλήθεια, αν στα όνειρα κατοικούν και οι φόβοι μας τότε είμαι εντελώς φοβική -μόνο εφιάλτες βλέπω. Αλλά δεν θα το αναλύσω τώρα για να μην συγχυστώ!

Καλημέρα! :)

ΦANTAΣΙόΠΛΗΚΤΟΣ... είπε...

ΠΑΝΤΑ ΥΠΗΡΧΑΝ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΦΟΒΟΙ...ΕΚΕΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ...ΤΟ ΠΟΣΟ ΕΔΑΦΟΣ ΘΑ ΤΟΥΣ ΔΩΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΘΕΜΑ...ΚΑΙ Ο ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΣ ΦΟΒΟΣ ΣΟΥ ΞΕΠΕΡΝΙΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑ...ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΔΩΣΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΠΟΣΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΙ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΣΟΥ..ΚΙ ΟΤΙ ΤΟΥΣ ΘΕΛΕΙΣ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ...ΤΑ ΣΕΒΗ ΜΟΥ..

MTdoggie είπε...

μεγαλωνοντας εχω αρχισει και φοβαμαι πραγματα που παλια δεν τους εδινα σημασια( με επιασε μια αγοραφοβια το καλοκαιρι σε μια συναυλια που ημασταν σαν σαρδελες,αλλο να στο λεω και αλλο να βλεπεις το σκυλο να το βαζει στα ποδια και οπου φυγει φυγει!).εκνευριζομαι γιατι δε θελω να γινω απο εκεινα τα μυγιαγγιχτα ατομα, αλλα τελοσπαντων προσπαθω οσο μπορω να ερχομαι face-to-face με τους φοβους μου για να τους νικησω!αυτο σου προτεινω!

NY ANNA είπε...

Σε καταλαβαίνω baby! Απολύτως!
Λίγες μέρες μετά την 11η Σεπτεμβρίου έπρεπε να πετάξω για
Βρυξέλλες. Εννοείται πως αποχαιρέτησα όλους τους συγγενείς
και φίλους, γιατί είχα φοβηθεί
(πραγματικά!) πως στον Μπιν Λάντεν
(και καλά...) πολύ θα άρεσε η ιδέα να επιτεθεί στην έδρα της Ε.Ε.
Βέβαια μετά τα πράγματα άλλαξαν...
Αλλά ώσπου να ξαναπατήσω τα ιερά
χώματα της Ελλάδας,
δάγκωνα μονίμως μια ταυτότητα,
για καλό και για κακό!
Τουλάχιστον να με πετύχαιναν στην...αναγνώριση!
Μην πάω και σαν Jane Do!

Dream_Rider είπε...

Ο φόβος, πιστέυω, τις περισσότερες φορές κρύβει από πισω του ένα ένστικτο αυτοπροστασίας. Ακόμα και πράγματα ή δραστηριότητες που παλαιότερα λέγαμε (και το νιώθαμε) οτι δεν τα φοβόμαστε, καμιά φορά τα σκεφτόμαστε και συνειδητοποιούμε πόσο επικίνδυνα ή αλόγιστα ή ασυνήθιστα είναι και μας πιάνει ένας κρύος ιδρώτας..

Όσο για το θάνατο, όλοι κάποια μέρα θα τον συναντήσουμε, με τον ένα τρόπο ή τον άλλο. Το βασικότερο είναι οτι μαζί μας δεν θα πα΄ρουμε τίποτα. Οπότε, ό,τι κρατήσουμε κλεισμένο μέσα μας και δεν το δώσουμε στους γύρω μας ή δεν το ζήσουμε όπως θα το θέλαμε δεν θα γίνει αναδρομικά..

ΥΓ. Για να σε αγχώσω λίγο από ζήλεια για το ταξίδι μερικές τεχνικές λεπτομέριες για τα αεροπορικά ατυχήματα της πολιτικής αεροπορίας. Το μεγαλύτερο ποσοστό τους συμβαίνει κατά τη φάση της προσγείωσης (εκεί που λες οτι έφτασα..). Πάντως, αν επιδιώκεις τα μεγαλύτερα ποσοστά επιβίωσης από αεροπορικό ατύχημα, κάτσε στην ουρά. Αντέχει περισσότερο.

kelly alamanou είπε...

Oχι οχι πιά.
μία δεδομένη στιγμή της ζωής μου και για λογους που δεν γράφονται εδώ έπαψα να θεωρώ και το θάνατο ακόμη κακό πράγμα ίσα-ίσα.
Ενα ταξίδι στο φως είναι....
οχι δεν φοβάμαι.

GLOBAL είπε...

από φόβο, έναν σκασμό χωράω.

καλησπέρα Σπύρε.

Σοφία είπε...

Σχετικά με αυτό που λέει ο Dream_Rider για την φάση της προσγείωσης και την ουρά. Φυσικά και τα περισσότερα ατυχήματα γίνονται στη φάση της προσγείωσης, αφού κάθε αεροπλάνο που αντιμετωπίζει πρόβλημα επιδιώκει να προσγειωθεί. Αυτό το λέω για να μην αρχίσεις τώρα να έχεις φοβίες κατά τη διάρκεια της προσγείωσης!

Το πίσω μέρος του αεροπλάνου θεωρείται το πιο ασφαλές όταν το ατύχημα γίνει στη φάση της προσγείωσης, ενώ κατά τα άλλα δεν έχει διαφορά το πού κάθεσαι.

Αν θες να κάνεις κάτι ουσιαστικό που μπορεί να σε προστατέψει σε περίπτωση ατυχήματος, αντί να ψάχνεις πού να καθήσεις, εγώ θα σε συμβούλευα 3 πράγματα (με σειρά προτεραιότητας):

1. Μην τοποθετείς βαριά αντικείμενα στα ντουλάπια πάνω από τα καθίσματα, και κυρίως όχι πράγματα που σπάνε.

2. Να κρατάς τη ζώνη ασφαλείας δεμένη σε όλη τη διάρκεια της πτήσης και μάλιστα σφικτά (όσο αντέχεις, όχι και να σκάσεις).

3. Να προσέχεις πάντα πού είναι η κοντινότερη έξοδος, μπροστά *και* πίσω από το κάθισμά σου.

Αυτά μόνο. Τα υπόλοιπα μπορείς να τα αφήσεις στους ειδικούς.

Vrakas Kostas είπε...

Σπυρο,εισαι αφανταστα τυχερος αν μονο..φοβασαι!!Εγω αρχισα να τρεμω απο τον φοβο μου κυριολεκτικα,απο αυτη την εβδομαδα!!!Ο λογος;;
Στην Γερμανικη βουλη,αρχισε η συζητηση...ο υπουργος εσωτερικων εδω,ζηταει την συγκαταθεση των κομματων..να του δωσουν λεει,το οκ,να επιτρεψει στην Γερμανικη πολεμικη αεροπορια,την..καταρριψη επιβατικου αεροπλανου!!!!αν υπαρχει εκδηλωμενη αεροπειρατεια..η; υποψια!!!!τρομοκρατικης επιθεσης με επιβατικο,πανω σε κτιρια οπως στην Αμερικη!!Μπρρ!!!
Υγ..Υποψια!!!σικ!Για αυτο,παρακαλω απο εδω τους..τρομοκρατες,πριν κανουν καμια..ανοησια,να το δηλωνου στο ιντρνετ,να χρωματισουν το επιβατικο αεροπλανο..μαυρο και στα φτερα του να ..αναρτησου τεραστια φωτο με τον Μπιν Λαντεν!!!Ετσι μπορει να τους παρουν τα..λαγωνικα της αντιτρομοκρατικης νωρις και να γλυτωσουμε την..καταρριψη!!!

MARIA ANDREADELLI είπε...

Φόβος…σελίδες θα μπορούσα να γράψω, αλλά ανάμεσα σ’ άλλους λόγους εμφανίζεται ο φόβος…
Μόνο τούτο. Πριν πολλά χρόνια την ημέρα που ήταν να ταξιδέψω με αεροπλάνο ξύπνησα με αντίστοιχο εφιάλτη. Περιττό να σου πω με τι ψυχολογία μπήκα στο αεροπλάνο. Τελικά ήταν ένα όμορφα ταξίδι, τίποτα το διαφορετικό από άλλες φορές. Όλα στο μυαλό μας είναι.
Καλή επιτυχία στο επαγγελματικό σου ταξίδι και όμορφα να περάσεις στον όποιο ελεύθερο χρόνο σου. Παρίσι είναι αυτό!

Cle Petridou είπε...

Είναι τέτοια η ζωή μου που αναγκάστηκα να αποβάλω από τη σκέψη μου και τη ζωή μου τον μέλλοντα χρόνο. Τότε είναι που καταλαβαίνεις πως ο φόβος των ανθρώπων είναι για κάτι που ΘΑ γίνει ή που δεν ΘΑ γίνει.
Διάβασα κάτι που μου έστειλε η Μαριλένα και το παραθέτω γιατί πολύ μου άρεσε!«Το σήμερα είναι το αύριο που φοβόσουν χτές»

Υ.Γ. Παρισάκι Σπυράκο μου ε;
Καλάαααα

BioLogos είπε...

Με αεροπλάνα και βαπόρια, τρένα και αυτοκίνητα απλά αυξάνουμε τα στατιστικά σε βάρος μας.
Η ουσία είναι ότι και από κοκκαλάκι μπορεί να αποδημήσεις μια ώρα νωρίτερα.Ξερω ότι χειρίζομαι το θέμα ελαφρά τη καρδία αλλά αλλιώς δε γίνεται.
Θες μήπως να φοβάμαι?

maya είπε...

άλλη μια τραγωδία που πέρασε στα ψηλά γράμματα. άντε λίγο το είπαν γιατί είχε πολλούς βρεταννούς και λοιπούς ευρωπαίους μέσα. ναι. αυτό ρωτάς? ναι. φοβάμαι πόσο αδιάφοροι γινόμαστε και μεις απο την άγνοια στην οποία μας κρατούν. ναι. φοβάμαι για την φύση που μπαίνει στην εντατική. φοβάμαι για τα νερά που θα μας πνίξουν τον χειμώνα. φοβάμαι τους τόσους μαλάκες που πληρώνουμε για να μην νοιάζονται πέρα απ'την δική τους καλοπέραση. φοβάμαι για όλο αυτό που θα βρουν τα παιδιά μου στο μέλλον. φοβάμαι που δεν προλαβαίνω να είμαι πολύ ευτυχισμένη.

...δυστυχώς. θα προτιμούσα να τα νικούσα όλα αυτά. αλλά μετά με λέτε πολυάννα που πιστεύω και ελπίζω.

φιλιά καληνύχτας σπύρο μου
άλλο έλεγες ε?
παρασύρθηκα...

χχχ

Σπύρος είπε...

Kαι ποιος δεν φοβάται Σπυράκο..:)

Εγω πάντω δεν φοβάμαι ούτε το θάνατο ούτε την ζωή ... αλλά τους ανθρώπους που πλέον δεν ξέρουν πραγματικά τι κάνουν

Niemandsrose είπε...

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα, χωρίς εμένα.
Φοβάμαι τα φίδια. Και τη λέξη ακόμα.
Φοβάμαι το μίσος και τη βία.
Φοβάμαι να γεράσω γιατί είμαι γυναίκα.
Με το φόβο ζω παρέα.
:(
Αλλά τελικά, ο άλλος μου εαυτός, νικάει στο τέλος! Χα!
;)
Δε φοβάμαι αεροπλάνα, κατσαρίδες,αράχνες και ακρίδες! :)

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ η ψυχη μου το ξερει: μια χαρά περνάω αυτόν τον καιρό… Απλώς, λόγω του ονείρου, πήρα μια καλή αφορμή και την έκανα ποστ περί φόβων… Δεν έχω αεροφοβία και δεν θα έχω ποτέ. Ευχαριστώ, anyway, για το ενδιαφέρον…

@ fevis: Τελικά, οι άντρες έχουμε παρισοφοβία!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Anti: Έτσι. Να ζούμε, με όλη τη σημασία της λέξης, με ό,τι αυτή αφορά και μας αφορά…

@ tsaperdona: ξένο blog, το blog του Σπυράκου;

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Ευγενία: αυτό είναι: να σκεφτόμαστε θετικά.
υγ: δεν θα μας "πετάξουν" με τη χειρότερη αεροπορική εταιρεία!

@ doratsirka: Με γαϊδούρι; Χαχαχχαχα
κι αν πέσεις από το σαμάρι;

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Μαριλένα: να μη φοβάσαι, να τα βλέπεις όλα θετικά…

@ Paranoia: όλοι έχουμε γραμμένο, που το λένε πεπρωμένο…
(από παιδί στον ύπνο μου έβλεπα φωτιές κι όχι αεροπορικά ατυχήματα!)

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ weirdo: βασικά θα ήθελα να ζήσω…

@ ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ: με τη φύση κανείς δεν τα βάζει, γλαρένια!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Σοφία: Η ζωή πρέπει να έχει ρίσκο. Αλλιώς είναι βαρετά!

@ magsoulini: Θα κάνω πολλές βόλτες και θα πιω πολλούς καφέδες!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ 2Σx2: Λοιπόν, θα πας Παρίσι κι εγώ θα κάνω τον (αιώνιο) φοιτητή! Πίστεψέ με, είσαι σε πολύ καλή φάση και δεν το έχεις καταλάβει, κλίκα!

@ Sardonian: Ξέρω τι λες… Δεν έχω άγνοια… σκίουρου! Ξέρω ποιος είναι ο σκίουρας ο πρόεδρας!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Αλεξάνδρα: Αυτό να κάνουμε. Να χαιρόμαστε το σήμερα…

@ auburn Kate: Μη φοβάσαι. Εκείνο το λεπτό πέρασε και έχουν έρθει άλλα. Αν μένεις εκεί, χάνεις αυτά που έρχονται…

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ genna: Ευχαριστώ! Να είσαι καλά!

@ industrialdaisies: Τα όνειρα κρύβουν τους πιο μύχιους φόβους μας. Οι εφιάλτες είναι το video clip τους…

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ ΦANTAΣΙόΠΛΗΚΤΟΣ: αυτό είναι το ζήτημα, να μην δίνουμε έδαφος στους φόβους...

@ MTdoggie: σου εύχομαι να νικάς πάντα τους φόβους σου!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ NY ANNA: ταυτότητα στα δόντια; Χαχααχαχααχα
Θα μπορούσες να φοράς αυτή που φοράν τα στρατά: ΤΑΠ ή ΤΑΦ. Ταυτότητα Αναγνώρισης Π(φ)τώματος!

@ Dream_Rider: «Ο φόβος, πιστέυω, τις περισσότερες φορές κρύβει από πισω του ένα ένστικτο αυτοπροστασίας».
Ο φόβος φυλάει τα έρημα, δε λένε;
Δεν φοβάμαι τα αεροπλάνα, ένα όνειρο ήταν και μια αφορμή για να γράψω το ποστ!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ rodoula-kelly: Έτσι! να μη φοβάσαι…

@ GLOBAL: έναν σκασμό δε λες τίποτε!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Σοφία: Δεν νομίζω να γίνει κάτι και να ησυχάσετε έτσι εύκολα από μένα!
Ευχαριστώ για τις συμβουλές

@ vrakas kostas: Υπάρχει χειρότερο: Να πετάς και στο δίπλα κάθισμα να κάθεται ο Μπους!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ POETIC SIN: Παρίσι είναι αυτό! Αααααακριβώς!

@ για την Αρλέτα: Παρισάκι, Παρισάκι! Τι να κάνω, ένεκα η ρημάδα η δουλειά και η καταραμένη η ανάγκη, Κλέλια μου!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ BioLogos: Φυσικά και ΔΕΝ θέλω να φοβάται κανείς. Μια χαρά το αντιμετωπίζεις!

@ maya: Καθόλου δεν παρασύρθηκες. Τους μαλάκες τους φοβάμαι κι εγώ γιατί ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο να τους νικήσεις…

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ LOCKHEART: Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ξέρουν τι κάνουν και γιατί κάνουν ό,τι κάνουν… Δυστυχώς…

@ NIEMANDSROSE: Μακάρι να νικάει πάντα ο άλλος μας εαυτός. Ο καλός!

oneiroparmenh είπε...

Ναι φοβάμαι!Φοβάμαι πολλά πράγματα...Όμως ο φόβος μερικές φορές είναι και κίνητρο...Κ ο φόβος και ο πόνος είναι δυό σοφοί που λέει και το τραγούδι...

Talisker είπε...

Λατρευω τα υψη, για μενα δεν ειναι εφιαλτης δεν ηταν μαλλον η πτωση απο ψηλα και το αγαπημενο μου τραγουδι ειναι το flying ..των anathema ..το τραβηξα απο το limewire μονο για τον τιτλο και ειναι μεσα μου...

περι φοβου τωρα...
ξερεις ποτε φοβομαστε περισσοτερο...ενδομυχως κυριως;
-οταν μας πανε ολα καλα...και ειναι μπροστα μας ομορφες στιγμες ...ειναι η ανασφαλεια μας ..πως δεν μπορει να ειναι ολα τοσο καλα...και θα τιμωρηθουμε..

Φυσικα και δεν πιστευω στην προφητικη δυναμη των ονειρων...
θα ημουν γραφικη...

πιστευω ομως στα ασυνειδητα μηνυματα..σε αυτα μονο.

Ευχομαι να περασεις καλα και ευχομαι να σε προλαβα..να σου πω..
να μην λες πως δεν φοβασαι τιποτα..
προκαλεις το ασυνειδητο σου να παιζει μαζι σου για να σε τρομαξει!

(αστειευομαι :)..)