7.12.07

Imagine…

Στις 8 Δεκεμβρίου 1980, δολοφονείται ο Τζον Λένον, Βρετανός μουσικός, μέλος των Beatles.

Ο Τζον Λένον είχε αναδειχθεί ηγετική φυσιογνωμία των Σκαθαριών. Στα χρόνια που ακολούθησαν τη διάλυσή τους αποδείχθηκε ότι ήταν ευρύς και αυτόνομος καλλιτέχνης και όχι απλώς μέλος ενός πολύ δημοφιλούς συγκροτήματος. Με τη σύντροφό του Γιόκο Ονο, η οποία για πολλούς οπαδούς των Beatles ήταν η μισητή «κιτρινιάρα» που έφταιγε για τη διάλυση του συγκροτήματος, είχαν συστηματική πολιτική δράση, η οποία πήρε διάφορες μορφές: συνεντεύξεις, πρόκληση (όπως η περίφημη παραμονή τους στο κρεβάτι γυμνοί για μία εβδομάδα), ομιλίες για την παγκόσμια ειρήνη. Πάνω από όλα όμως ήταν οι στίχοι των τραγουδιών του που έδιναν το στίγμα του ακούραστου επαναστάτη. Ο Τζον Λένον προσπάθησε να αρνηθεί την επιτυχία που τον είχε κυκλώσει από παντού, να ξαναθυμηθεί τη λαϊκή του καταγωγή, την ταξική του συνείδηση και τα δύσκολα και άσχημα παιδικά χρόνια στο Λίβερπουλ. Εγινε σύμβολο της ειρήνης, βορά στα νύχια του Τύπου, αντικείμενο μυθολογίας και κυκλοφόρησε μερικούς δίσκους στους οποίους μόνο αποσπασματικά μπορούμε να διακρίνουμε το σπουδαίο ταλέντο του.

Ο Μαρκ Τσάπμαν, ο άνθρωπος που δολοφόνησε τον Λένον, έξω από το σπίτι του στη Νέα Υόρκη, θα παραμείνει στη φυλακή, αφού για τέταρτη φορά – πέρυσι - απορρίφθηκε το αίτημά του για αποφυλάκιση με περιοριστικούς όρους, εξαιτίας της ιδιότυπης φύσης του εγκλήματός του. Έτσι, στα 52 του σήμερα, ο Τσάπμαν θα συνεχίσει να είναι έγκλειστος στις φυλακές Άτικα της Νέας Υόρκης για τουλάχιστον άλλα δύο χρόνια. Ο Τσάπμαν είχε ιστορικό ψυχικής ασθένειας και πριν πυροβολήσει και σκοτώσει τον Τζον Λένον. Η επιτροπή που τον εξέτασε κατέληξε στο δικαιολογητικό της απόφασής της πως διατηρεί τις επιφυλάξεις της, εξαιτίας, όπως προέγραψα, της ιδιότυπης φύσης αυτού του προμελετημένου και βίαιου εγκλήματος. Η απόφαση, μάλιστα, έγινε γνωστή μόλις μία ημέρα έπειτα από εκείνη κατά την οποία ο Τζον Λένον - αν ζούσε - θα γινόταν 67 χρόνων.

Θα ζούσε ο Τζον αν δεν τον σκότωνε ο Τσάπμαν; Ποιος ξέρει…
Το σίγουρο είναι ότι συμπληρώνονται 27 χρόνια από την απώλειά του.

«Οι άνθρωποι που ελέγχουν τους μηχανισμούς της εξουσίας, το ταξικό σύστημα και όλο το αστικό σκηνικό, είναι ακριβώς τα ίδια. Τα ίδια καθάρματα κάνουν κουμάντο, οι ίδιοι άνθρωποι διευθύνουν τα πάντα. Εντάξει... έχουν γίνει κάποιες αλλαγές, όμως παίζεται το ίδιο ακριβώς παιχνίδι... Το όνειρο τελείωσε, όλα είναι ίδια»...

Πόσους Λένον έχουμε σήμερα;

«Φαντάσου πως δεν υπάρχει παράδεισος / είναι εύκολο αν προσπαθήσεις / ούτε κόλαση κάτω από μας / πάνω μας μόνο ουρανός... / Φαντάσου πως δεν υπάρχουν κράτη / δεν είναι δύσκολο να το κάνεις / τίποτα να σκοτώσεις ή να πεθάνεις γι' αυτό / κι ούτε θρησκεία επίσης».

Πηγές: Τα Νέα / Το Βήμα / CNN / BBC / sansimera.gr

Υ.Γ.1: 8 Δεκεμβρίου 1979, κυκλοφορεί στις ΗΠΑ το άλμπουμ «The Wall» των Pink Floyd. Όπως έχω γράψει ξανά, το περίφημο μαύρο εξώφυλλο, με το τριγωνικό πρίσμα, που διαθλά το φως, έγινε κλασικός κώδικας αναγνώρισης και μπήκε πρώτο σε ντάνες βινυλίων που μπορεί να περιείχαν από τα «Λιανοτράγουδα», μέχρι τα «Παπάκια».

Υ.Γ.2: Επίσης στις 8 Δεκεμβρίου, το 1943, γεννήθηκε ο Τζιμ Μόρισον. Έγραφε ποιήματα, κυρίως με θέμα τα μάτια. Κοιτούσε τον κόσμο αχόρταγα, σαν μικρό παιδί, τραγουδούσε σαν να ‘ταν η τελευταία φορά και πετούσε τα βράδια, πάνω από το L.A., όταν οι άλλοι κοιμόντουσαν.

Λένον, Floyd, Μόρισον-Doors. Πόσα βράδια έχουμε περάσει με φίλους ακούγοντάς τους, πίνοντας ό,τι πίνεται, καπνίζοντας, γελώντας ή κλαίγοντας… Μετριούνται οι στιγμές;

33 σχόλια:

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

΄Ολοι τους όσοι αναφέρεις ΜΟΝΑΔΙΚΟΙ!!!!

Φιλί και Γαρένιες αγκαλιές

gerasimos είπε...

Έχω ακόμα (από τη μεγαλύτερη αδελφή μου) το απόκομμα των Νέων. Τότε για να γίνει κάποιος γνωστός θυσιάζε στο βωμό της αναγνώρισης από την κοινωνία ένα σημαίνον μέλος της. Σήμερα, επειδή δεν υπάρχουν πια Λένον, θα θυσιάσει στο βωμό της αναγνώρισης από την κοινωνία περισσότερα "απλά" μέλη της, όπως ο νεαρός που σ' ένα εμπορικό κέντρο των ΗΠΑ δολοφόνησε χτες 8 ανθρώπους για να γίνει "διάσημος".

η ψυχη μου το ξερει είπε...

Τις στιγμές δεν τις μετράμε,Σπύρο μου,απλά τις αναπολούμε...Κι ευτυχώς,γιατί αν μπλέκαμε κι εδώ μαθηματικά,την είχαμε βάψει!!!

Καλό σ/κ :-)

koptoraptou είπε...

Και με Νάζαρεθ, και με Ίαν Γκίλαν και με, και με, και με...
Όσο για τις στιγμές, ευτυχώς που δεν μετριούνται. Γιατί όταν αρχίζεις να μετράς σημαίνει ότι κάνεις ταμείο. Κι όταν κάνεις ταμείο, πα' να πει ότι κάτι (σου) τελείωσε.
Φιλάκια Σπυρέτο!

Я верю в Сталина είπε...

Η ζάλη από το μεθύσι που σου αφήνουν οι μουσικές αυτές, αξίζουν όσο και οι αναμνήσεις που σουέρχονται και ήταν αφορμές για να ζήσεις τα τραγούδια αυτά. Οφείλω να δηλώσω όμως λάτρης του Μόρισον και μόνο. Φιλιά και καλό ΣΚ Σπύρο!

Unknown είπε...

ποιος ξερει αν θα ζουσε ο λενον σημερα αν δεν ειχε δολοφονηθει, ή ο μορρισον...μπορει να ακουστει βλακωδες ή πες το οπως θες αλλα καποιοι ανθρωποι γεννιουνται διατοντες αστερες κ αυτο τους κανει τοσο μοναδικους...δυσκολευομαι να φανταστω ενα μεσηλικα μορρισον κουρασμενο απο τα ναρκωτικα.προτιμω να το θυμαμαι σαν τον καταρραμενο πριγκιπα που δεν γερασε ποτε.

αντωνης είπε...

καλησπερα
Πολυ ωραιο ποστ, αγαπημενοι και οι τρεις αυτοι. Απο τους λιγους της ξενης μουσικης που εχω ακουσει.

ritsmas είπε...

Λοιπόν , κοιτα συμπτωση. Το κομματι μου που δημοσιεύτηκε την Πέμπτη στην εφημερίδα στους Αντίλογους με τον τίτλο " Μεμψιμοιρούμε " το τελειώνω με το Imagine του Λένον....
Τοχω ανεβασει και σε ποστ. Και το εξελαβα ως ουτοπικό σημείο φυγής μάλλον...
χαιρετω
ριτς

maya είπε...

για δες...και είχα τον αριθμό 8 για τελείως αδιάφορο...

απόρω που δεν δονείται η ιστοσελίδα σου με τα τρία αυτά ονόματα παρέα!

αναρωτιέμαι πώς γίνεται να μην βαριόμαστε ποτέ το χιλιοπαιγμένο imagine?

η απώλεια του ποιητή jim morrison...

το συνταρακτικό the wall - και το αδιανόητο αριστούργημα τους στο σινεμά...

σπύρο μου πολύ πολύ ωραίο ποστ.
ευχαριστώ

χχχχχχχχχχχχ

Aggelos Spyrou είπε...

Οι στιγμές που κλείνονται στις αναμνήσεις, ακόμα κι αν μετρηθούν λίγες, είναι τόσο, μα τόσο μεγάλες...

Επισκιάζουν το μέλλον.

:)

Σπύρος είπε...

Μοναδικοί , άλλο ένα ιστορικό γεγονός Σπυράκο να εισαι καλά που το ανέφερες...:) φιλια :)

Xνούδι είπε...

εκατομμύρια τα βράδια... Μα πως να μετρήσεις το άπειρο;

Φιλάκι; Φιλάκι!

an205 είπε...

ΑΝ ΒΑΛΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ, ΑΜΕΤΡΗΤΕΣ ΟΙ ΝΥΧΤΕΣ, ΑΤΕΛΕΙΩΤΑ ΤΑ ΞΥΔΙΑ, ΝΤΟΥΜΑΝΙΑ ΟΙ ΚΑΠΝΟΙ.....

KitsosMitsos είπε...

Καλησπέρα. Καλό είναι να θυμόμαστε και να μαθαίνουμε για πράγματα διαφορετικά και όχι κοινότυπα.
Ευχαριστούμε γι αυτή την ανάμνηση, λοιπόν.

Love and Poison είπε...

Και το αστείο είναι ότι ο δολοφόνος ήταν τρελός fan των Σκαθαριών...

Σοφία είπε...

Από Lennon/Beatles θυμάμαι μια φορά στο Λύκειο που μια από τις συμμαθήτριές μου είχε τραγουδήσει το Let It Be σε κάποια σχολική γιορτή και είχαμε ανατριχιάσει όλοι.

Από Pink Floyd θυμάμαι που είχαμε πάει με το πρώτο μπόι-φρεντ και είχαμε αγοράσει μαζί τον δίσκο για την συλλογή του (να τον έχει ακόμα άραγε;).

Από τον Jim Morrison δεν θυμάμαι τίποτα :-p

prasino liker είπε...

Φυσικα και μετριουνται οι στιγμες.
Ειναι ολες αυτες που δημιουργουν την ιδια την ζωη μας.
Ιmagine λοιπον πως θα ηταν ,χωρις ολους αυτους που αφησαν το αποτυπωμα τους η καθημερινοτητα μας.

Φράνσις είπε...

Προχθες ξανάκουσα το Imagine αηδονακι μου, κι εκλαιγα, παλι.Οταν ακουω τις πρωτες νοτες του πιάνου, ανατιρχιάζω. Ως γνωστόν ο χρόνος έιναι ο μεγαλύτερος κριτής της τέχνης. Ο κύριος Lenon μπορεί να "κοιμάται" ήσυχος...Η κυρία κοντοστούμπω πάλι μπορει ακόμη να εξαργυρώνει την λατρειά του κοινού.Trivia: ο Τζαρντ Λέτο, ο γνωστός απ΄το Requiem for a dream, υποδύεται τον Τσάπμαν σε μια ταινια σχετική.Ξερεις ποιο βιβλιο διαβαζε ο Τσαπμαν πριν δολοφονήσει τον Λένον; Το Φύλακας στη σίκαλη... Φιλί γλυκο μου χερουβειμ.Μου'λειψες.

ΔΙΟΝΥΣΟΣ είπε...

"Ο Τζον Λένον προσπάθησε να αρνηθεί την επιτυχία που τον είχε κυκλώσει από παντού, να ξαναθυμηθεί τη λαϊκή του καταγωγή, την ταξική του συνείδηση και τα δύσκολα και άσχημα παιδικά χρόνια στο Λίβερπουλ."
Οι μεγάλοι ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ ξέρουν να αντιστέκονται στο φθόνο και την κακομοιριά των "μικρών", περνούν στην αθανασία προσφέροντας σε όλους μας, όσους είναι ικανοί να δουν.

Vrakas Kostas είπε...

Καλησπερα και καλη βδομαδα Σπυρο!
Ολοι τους υπεροχοι!
Τις στιγμες μου τις εζησα περισσοτερο με Πινκ Φλουντ!Και τις απολαυσα!
υγ .."Τρεχεις" ε;;!!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ: μοναδικότατοι

@ gerasimos: δυστυχώς, δεν υπάρχουν, πια, οράματα…

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ η ψυχη μου το ξερει: στα μαθηματικά ήμουν σκράπας!
:-)

@ koptoraptou: εμείς ταμείο δεν θα πάμε ποτέ! (με την κωλοδουλειά που κάνουμε!)

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ dimosthenis s.: κάποια στιγμή θα κάνω κι ένα αφιέρωμα στον Τζιμ, Δήμο…

@ Stilvi: καλύτερα να τους θυμόμαστε έτσι…

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ a.g: οι αναφερθέντες είναι στην all star της ξένης μουσικής.
Καλημέρα

@ ritsmas: Κάθε φυγή πρέπει να ξεκινά με μια ουτοπία, Ρίτσα…

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ maya: δεν έπιασες τις δονήσεις;
χχχχχχχχχχχχ

@ Aggelos Spyrou: έτσι επισκιάζεται το μέλλον, Άγγελε

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ LOCKHEART: η ιστορία της μουσικής είναι, Σπυράκο…

@ Xνούδι: δε μετριέται το άπειρο, χνουδένια

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ an205: κι ο Παύλος μέσα είναι, φίλε…

@ KitsosMitsos: να είσαι καλά…

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Love and Poison: για την ακρίβεια, ήταν τρελός φαν!…

@ Σοφία: δεν μπορεί, θυμήσου. Κάποιον «Morrison» θα είχατε στο σχολείο!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ prasino liker: η ζωή μας θα ήταν αλλιώς χωρίς όλους αυτούς. Αυτό είναι σίγουρο…

@ auburn Kate: Φύλακας στη σίκαλη. Σωστή, Κάθριν…

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ DIONYSOS: αθάνατοι είναι. Όπως και το έργο που μας άφησαν…

@ vrakas kostas: Hey you, Κώστα!
Υγ: Τρέχω-τρέχοντας!

kelly alamanou είπε...

θυμάμαι πολύ καλά εκείνο το πρωινό του Δεκέμβρη. Είχα σηκωθεί νωρίς,είχα μάθημα στο πενεπιστήμιο,Εβαλα ράδιο για λιγα βιαστικά νέα..και άκουσα στα γαλλικά:John Lennon est mort..bla bla bla...Δεν εχω ξεχάσει το σοκ,τον Αaγαπoύσα τοv Lennon........

yourmusicride είπε...

Υ.Γ.1: 8 Δεκεμβρίου 1979, κυκλοφορεί στις ΗΠΑ το άλμπουμ «The Wall» των Pink Floyd. Όπως έχω γράψει ξανά, το περίφημο μαύρο εξώφυλλο, με το τριγωνικό πρίσμα, που διαθλά το φως,

Κάποιο λάθος κάνεις εδώ... Το εξώφυλλο που περιγράφεις είναι από το "Dark Side of The Moon"... Κατά τ' άλλα ώραιο blog και post:)

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ rodoula-kelly: χωρίς να τον ξέρουμε, όλοι τον αγαπούσαμε τον Lennon...

@ Χελωνάκι χωρίς όνομα: ορθότατη παρατήρηση. Ευχαριστώ θερμά.