4.12.07

Status: “Single”

Είμαι στο Facebook εδώ και αρκετό καιρό. Έτσι, βρήκα την ευκαιρία να βρω παλιούς μου φίλους, συναδέλφους που είχα να τους δω και να τους μιλήσω εδώ και 18 χρόνια. Το θέμα, όμως, δεν είναι το Facebook. Είναι τα όσα μπορείς να μάθεις για τους φίλους-γνωστούς-συνεργάτες σου, χωρίς να χρειαστεί να τους ρωτήσεις καθόλου.

Ένα από τα πράγματα που έχω προσέξει εσχάτως και δεν απαντάται μόνο στο Facebook, είναι αυτό που θα χαρακτηρίζαμε, με υπερβολική άνεση, ως «δυσκολία συναισθηματικής δέσμευσης». Κάθε μέρα, ειδικά στο Facebook που ανέφερα, τα status φίλων-γνωστών-συνεργατών, αλλάζουν με την ταχύτητα που αλλάζουν πάσες οι παίκτες του μπασκετικού Παναθηναϊκού στην περιφέρεια. Τα “singlestatus είναι το νέο στάτους το οποίο μου κάνει εντύπωση. Παντού, γύρω μου, αρχίζει και κάνει… χωρισμός και μοναξιά. Γύρω μου πληθαίνουν οι χωρισμένοι και οι μόνοι. Από άποψη, ως οι ίδιοι διατείνονται. Με μια μόνιμη επωδό στα χείλη: «Έλα, μωρέ. Καλύτερα single».

Μπαίνω στο νέο Impreza που έχουμε για τεστ στο περιοδικό, μου αρέσει να ταξιδεύω τα βράδια. Bάζω βενζίνη στα Goodys, παίρνω για το δρόμο διπλό εσπρέσο, προσπαθώ να πιω και κάνω σλάλομ στα πορτοκαλί τρίγωνα που αναγγέλλουν τα έργα στην Εθνική Οδό, αυτό είναι το πιο ρεαλιστικό video game που έχω παίξει ποτέ, το φεγγάρι χάνεται στις στροφές και με προκαλεί να το πιάσω, το ηχοσύστημα βαράει U2 live, έχω «φύγει» ήδη, είμαι στ΄ ανοιχτά. Στο απέναντι ρεύμα διασταυρώνομαι με αυτοκίνητα που χάνονται, σ’ αυτή τη νύχτα μόλις που προλαβαίνω να διαγράψω στα μάτια μου τις ξαφνικές φιγούρες που φωτίζονται για ένα δευτερόλεπτο και εξαφανίζονται, μοναχικά πρόσωπα, singles, που δεν θα ξαναδώ. Όπως πάντα, οδηγώ και φτιάχνω ιστορίες, προβάλλω έργα στο παρμπρίζ, έργα με βασική υπόθεση τη μοναξιά, το χωρισμό, την αδυναμία συναισθηματικής δέσμευσης, έχω άγνοια για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό, η άγνοια σού δίνει τη δυνατότητα τόσων υποθέσεων, «αδύνατων», όμως, καθώς βρέχει κι απόψε.

Δεν είμαι ήρωας σε βίπερ με μοναχικούς ανθρώπους, δεν είμαι ο ντετέκτιβ Mάιλο του Tζόναθαν Kέλερμαν για να ξέρω τι γίνεται, γιατί οι άνθρωποι μένουν για διάφορους λόγους μόνοι τους, αν είναι καλύτερα ή χειρότερα, ο Μάλο είναι ρομαντικός και κυνικός. Κι εγώ δεν είμαι ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Δηλαδή, νομίζω. Αν μπορούσα, θα ένωνα τους ανθρώπους όλους του κόσμου; Θα τους ταίριαζα; Πατάω κι άλλο το γκάζι για να κολλήσει η πλάτη μου στο κάθισμα, στη στροφή μπαίνω με ανάποδο τιμόνι, τελικά δεν θέλω να ξέρω τι θα έκανα αν μπορούσα, το αποφεύγω με τρόπο, έχω εκπαιδευτεί να αγνοώ όσα δεν ξέρω εάν πρόκειται να συμβούν. Στη Λαμία σταματάω και πίνω μοχίτος, τα κορίτσια στο μπαρ με κοιτούν και ξέρουν ότι δεν ανήκω εδώ, πουθενά δεν ανήκω, δεν ξέρω πού ανήκω. Ξέρω, όμως, ότι είναι ώρα να γυρίσω κι αυτά τα ξημερώματα θα με βρουν στα διόδια της Eθνικής οδού, να κάνω μοντάζ στις ιστορίες που άκουσα χτες, τους πρωταγωνιστές που συνάντησα στο Facebook, να απαγάγω τις λεπτομέρειες, να κάνω δικά μου τα θέλω τους, μπαίνω και κρύβομαι σε μία λέξη τους, που μπορεί να γεννήσει άλλες τόσες. Πόσες λέξεις μπορεί να γεννήσει το στάτους ενός facebooker που αναγράφει “single”; Μετά γυρίζω στο σπίτι, ζεστό μπάνιο, κρεβάτι, κομμάτια είμαι, το ξυπνητήρι θα με βρει μ’ ένα βιβλίο στο πρόσωπό μου, που θέλει ξύρισμα.

«Ο Daniel Goleman και το βιβλίο του “Συναισθηματική Νοημοσύνη”, σας εύχεται να έχετε μια καλή ημέρα, κύριε Σεραφείμ…».

- Καλημέρα, απαντάω. Μήπως ξέρετε να μου πείτε, κύριε, γιατί κάνει τόση μοναξιά εκεί έξω;

51 σχόλια:

νατασσΆκι είπε...

Καλησπέρα σας κύριε - δύσκολα μας βάζετε..
υποθέτω ότι αν ήξεραν οι μόνοι το γιατί, δεν θα ήταν "μόνοι" - κι αυτά τα "από επιλογή" κάπως μου φαίνονται...
(είμαι η πιο ακατάλληλη να μιλήσω για μοναχικές σχέσεις, με σχέση+γάμο 15 χρόνων...) Δεν ξέρω, νομίζω ότι μόνοι μας τα δυσκολέψαμε..

(και μου τη δίνει το fb!)

:))

Εvgenia Tr είπε...

Στην παρέα μου δεν ξέρω τι έχουμε πάθει :Ρ αλλά πρώτη φορά που όλοι μας ( πλην μιας) ήμεθα με "ταίρι" και το χαιρόμαστε + ότι δεν το πιστεύουμε...

Βαριόμαστε λίγο ή πολύ να ασχοληθούμε με κάποιον άλλον πέραν του εαυτού μας και έτσι επέρχεται η μοναξιά κ η όποια δικαιολογία.

Dream_Rider είπε...

Όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων. Ανάλογα με το τί επιδιώκει κανείς ενεργεί. Δουλεια, λεφτά, σχέση, έρωτας, σεξ..
Βάλτε εσείς τη σειρά.
Επίσης, είναι και θέμα "στάνταρντς" (λέμε τώρα..). Τί θέλουμε δίπλα μας. Βέβαια, όλα αυτά, προυποθέτουν οτι ξέρουμε τί θέλουμε. Πράγμα μάλλον σπάνιο.. Και όταν το καταλαβαίνουμε είναι συνήθως αργά..

Meropi είπε...

Καλέ μου Σπύρο,
για να μείνουμε με σύντροφο πρέπει ενίοτε να τσαλακώνουμε λιγάκι τον εαυτό μας. Σήμερα δυστυχώς (ή ευτυχώς) όλο και πιο σπάνια οι νέοι αποδέχονται το τσαλάκωμα (παρόλο που υπάρχουν νέας τεχνολογίας σίδερα!).
Μ' αρέσει το μπλόγκ σου.

------ είπε...

Το "γιατί" και το "διότι" έφαγε τον Παναγιώτη...το ξέρεις αυτό;;;;;
Και άσε τις μαγκιες με τα αναποδα τιμόνια διότι έχω γνωστό στην Τροχαία Εθνικης Οδού και άμα του το πω θα σε τσακίσει...μέχρι το δίπλωμα θα σου πάρουνε!!κι επειδή είναι και κακός μπορεί και να καταλήξεις φυλακή!!!
Και να είσαι συγκεντρωμένος όταν οδηγείς διότι δεν έχω κάμια όρεξη να πατήσεις γατούλες και σκατζοχοιράκια που περνάνε απέναντι...θα σε καταγγείλω προκαταβολικά στην Εταιρεία Προστασίας Ζώων!!!!!
και...και....και....

Βρε τζουτζούκο μη σε βλέπω μελαγχολικό...να χαρείς.....και με πιάνει σφίξιμο που ξεκινάει από πάνω και πάει κάτω και στρίβει και φέρνει δυο βόλτες και ξανανεβαίνει και δεν φταίει και το παντελόνι
(το γνωστό ανέκδοτο!!!χιχιχιχι!!!)
μμμμμμμμμμμμμμμάκια σου γλυκό μου!

koptoraptou είπε...

Κατι τετοια γράφεις και με σκας. Πως να ζευγαρώσεις πουλάκι μου ανθρώπους που υποκρίνονται τους ευτυχισμένους, τη στιγμή που κοπανάνε το ξεροκέφαλο τους από την τόση μοναξιά που μόνοι τους χτίσανε; Όχι πες μου. Στο κεφάλι τους είναι η λύση, για την ακρίβεια στην καρδιά τους. Όσο για κάτι που έγραφες σε προηγούμενο ποστ - ότι κάποιοι σ' την είπανε και σε βγάλανε από τα μπλογκ ρολ τους - να τους πεις περαστικά. Σε φιλώ πολύ, να περάσεις καλά, σ' ακούω (ραδιοφωνικώς) και σε διαβάζω (μπλογκικώς) και να μου προσέχεις.

Xristos είπε...

Την ερώτηση "Γιατί κάνει μοναξιά εκεί έξω;" την έχω ξαναδιαβάσει σε αυτό το blog ή είναι η ιδέα μου;
Όπως και να έχει, κάτι μου λέει ότι η απάντηση είναι ανύπαρκτη!

osela είπε...

γιατί κάνει μοναξιά μέσα, σπύρο μου.
δεν γίνεται άλλος καιρός έξω κι άλλος μέσα. Ό,τι έχουμε μέσα μας, αυτό και εξωτερικεύουμε.

Το facebook με προβληματίζει γι' άλλους λόγους, καταγραφή δεδομένων.

Πάντως, πολλοί, ίσως να ψεύδονται ελαφρώς, έτσι, για ν' αφήνουν μια πόρτα φλερτ ανοιχτή.

η ψυχη μου το ξερει είπε...

Είναι θέμα επιβίωσης...

Καλησπέρα :-)

ritsmas είπε...

Σπυράκο, ασε τις μοναξιές και περασε απο το μπλογκ μου για κανα γλυκάκι, πριν θυμώσω. Ακου μοναξιές. Πάτε και βλεπετε ολα αυτα τα χαζοσιριαλ και την πατατε μετα....
χα....
ριτς

Vrakas Kostas είπε...

Η μοναξια εκει εξω ζηταει σιγουρα παρεα!!Εστω και του "δρομου"!!
Ειναι καλο να εχεις την Ιθακη σου!
Μα κι αμα την εχεις σαν στοχο σου,παλι καλη ειναι!!
Υγ και καλα σου λεει η Νανα!Μην τρεχεις παλαβιαρη...γιατι θα σου πω συντομα τι επαθα τετοιο καιρο περιπου πριν απο 17; χρονια!!
Παμε παρακατω!Δυνατα!

Я верю в Сталина είπε...

Γιατί φοβόμαστε καλέ μου Σπύρο...

Aντώνης είπε...

Μάλλον τα συγκρουόμενα αφήνουν πίσω τους παραπληγικούς..

Lote Alcarin είπε...

Γεια σου Σπυράκο. Ήμουν φανατική single μέχρι και πριν 2 χρόνια. Ειλικρινά αν βρεις έναν άνθρωπο να σου κάνει(που καμιά φορά δεν ταιριάζει καθόλου στα θέλω σου, βλ.2,00μ, θεληματικό πηγούνι, με κατανόηση, ευαισθησία, τσαμπουκά, τρελό χιούμορ, κτλπ)νομίζω πως όλα βρίσκουν τον δρόμο τους. Πιστέυω πως ένα μεγάλο πρόβλημα είναι το timing που λέμε εμείς οι Αγγλοσάξωνες. Και άλλο βασικό πρόβλημα είναι πως πλέον έχει επιλογές ο άνθρωπος. Δεν είναι κλειστές οι κοινωνίες. Οι σχέσεις δεν είναι υποχρεωτικές. Γιατί λοιπόν να μην τον παρατήσεις τον άλλο στο πρώτο στραβό? Πάψαμε να προσπαθούμε να ταιριάξουμε. Και στο πρώτο ατόπημα, θα φύγουμε τρέχοντας, πριν καν προλάβει να στάξει το μασκάρα.... Εγώ είμαι καλά εκεί που είμαι. Ξέρω πως στις μαύρες μέρες κι εγώ θα πω τις κοτσάνες μου. Αλλά ο άνΘρωπος μου αξίζει προσπάθεια, όπως αξίζω κι εγώ, κι ας είμαι στρίγκλα, φωνακλού, κτλπ. Και όσο μόνη κι ας αισθανθώ, όσο άσχημα κι αν πάνε όλα, η καρδιά μου γαληνεύει όταν πέφτω το βράδυ γκρινιάρικα ή όχι στην αγκαλιά του. Αυτά που ρισκάρουμε, και η δέσμευση που φοβόμαστε να κάνουμε απέναντι στον εαυτό μας και στον άλλο, ο φόβος αυτός είναι που μας καθιστά μόνους. Έχουμε τόσα να κερδίσουμε... Είναι όμορφα να σε καταλαβαίνουν και να σε αγαπάνε. Στο εύχομαι Σπυράκο, και σε όλα τα παιδιά εδώ. Και σε μένα όπως και σε άλλους να συνεχίσουμε να ρισκάρουμε και να δινόμαστε. Αν δεν δώσεις τι αξία έχει? Σεντόνι πάλι,ε?
Φιλάκια amigo!

Lote Alcarin είπε...

Α! Χαίρομαι που σε ξανακούμε:P

Unknown είπε...

μοναξια σημαινει οτι δεν χρειαζεται να "ανεχεσαι" κανεναν περα απο τον εαυτο σου...τις περισσοτερες φορες δεν μπορουμε να ανεχτουμε ουτε τον εαυτο μας...

Φράνσις είπε...

Σπυρουλακο μου γιατι μου ανεβαζειςτο αιμα στο κεφαλι πρωινιάτικα;Δεν ξερεις γιατι κανει μοναξια;να σου πω εγω γιατι, γιατι είμστε όλοι μαλακες με περικεφαλαι, εχουμε ζεματιστει στο χυλό και φυσαμε μεχρι να το απομακρύνουμε και το γιαουρτι,γιαυτό.Αναθεμα σε στο κεφαλι μου μεσα είσαι αηδονακι μου.Δες το ποστ που θ'ανεβασω σε λίγο και θα καταλαβεις.Αχ μωρε Σπυρουλακο μου,ξερεις τι ακουω τωρα; Την κομματα των Linkin park το Shadow of the day.Δικο σου.Μουτς.Τα λεμε απογευμα..

Love and Poison είπε...

"Μήπως ξέρετε να μου πείτε, κύριε, γιατί κάνει τόση μοναξιά εκεί έξω;"

Γιατί οι μεν άνδρες δεν κατάλαβαν από τα λάθη τους και γιατί οι δε γυναίκες φοβούνται να τα αποδεχτούν...

MARIA ANDREADELLI είπε...

Γιατί υπάρχουν πολλές απαιτήσεις.
Όσο λιγότερα τα θέλω τόσο περισσότερες οι πιθανότητες συντροφικότητας.

an205 είπε...

ΚΑΝΕΙ ΜΟΝΑΞΙΑ Ή ΕΜΕΙΣ ΝΙΩΘΟΥΜΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ;;;

fevis είπε...

Κάνει όντως μοναξιά εκεί εξώ γι' αυτό εμείς που δεν είμαστε μόνοι πρέπει να νοιώθουμε εξαιρετικά τυχεροί....

mAuVe είπε...

γ ι α τ ί :

τρομάζουμε στην ιδέα ότι θα «εκτεθούμε»

φοβόμαστε

μαζοχιζόμαστε

τάχα είναι καλύτερα να είμαστε αυτόβουλοι & έπειτα γινόμαστε δούλοι του chat

κάποιες φορές μας καλύπτει το phone sex από το αυθεντικό (ναι το έχω ακούσει ΚΑΙ αυτό!!!!)

δεν έχουμε χρόνο

έχουμε χάσει το χιούμορ μας

δεν θυμόμαστε τι θα πει αθωότητα

σκανάρουμε το εξωτερικό πακέτο πρώτα & παραλείπουμε την ενδοσκόπηση (πού χρόνος για τέτοια!!!)

έχουμε πάψει να είμαστε ειλικρινείς κι αυθόρμητοι

δεν τολμάμε

........

αυτά μου ήρθαν… για την ώρα… κι εγώ έχω αναρωτηθεί… κι αναρωτιέμαι ακόμη…

σε γλυκοφιλώ

Αλεξάνδρα είπε...

Την συναισθηματική νοημοσύνη δεν την προσέχει κανείς. Είναι πολύ σημαντική γι αυτό.

Λοιπόν να ήξερες πως ζηλεύω τις μοναχικές σου βόλτες τα βράδια κάθε φορά με άλλο αμάξι...
και τις μουσικές και τα σενάρια του παρμπρίζ...

Μοναξιά; όχι ευχαριστώ. Γιατί παρέα είναι καλύτερα που έχει γράψει ο Γιάννης Φιλιππίδης.

Φιλιά

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Μιλάμε για συγκλονιστική περιγραφή.
Τόσο που πάτησα κι' εγώ το γκάζι...αισθάνθηκα την πλάτη μου να κολλάει στο κάθισμα.... αλλά και τις ρόδες της τροχήλατης να φεύγουν προς τα πίσω...
Δεν έμεινε διάολος σου λέω....

Mμμμ...δεν έχει άδικο ο Γλάρος μου που διαμαρτύρεται πως τον παραμελώ με το blogging..
;-)

Φιλί και Γλαρενιες αγκαλιές

Ανώνυμος είπε...

επειδη διαγωνια σε διαβασα και εγω γιατι ειμαι μεταξυ σφουγγαριστρας, γατας, ψυχοθεραπειας, δεντρου, στολισμου, ουααααα! σου γραφω εδω για το πρηγουμενο ποστ, αυτο δεν το εχω διαβασει ακομα, να σου πω πως εσύ παιδι μου, δεν βγαινεις απο λινκ, εσυ εισαι μπλογκερ σταθμος (γλιψ γλιψ γλιψ) φιλακια πολλα, πάω να βάλω την εκπομπη σου :)

prasino liker είπε...

Mε οσους και να ειμαστε παλι μονοι θα μενομε.Αυτο να το ξερεις.Μονο προσεχε τον εαυτο σου.Μην τον ταλαιπορεις.

Talisker είπε...

Σπύρο εγω στο ξαναπα..
η μοναξια ειναι δημιουργικη..


Περνας εντονη δημιουργικη φαση..
(και τα πας και μια χαρα ..!!!)

Ανώνυμος είπε...

Όσο πιο "ανοιχτοί" γίνονται οι άνθρωποι με το faceboοk, τα μπλογκς, τα msn και τα τσατρουμς τόσο πολύ κραυγάζει εκεί έξω ο μοναχόλυκος. Είμαστε πάντα on-line και ποτέ δίπλα στον άλλο, στο φίλο, στον αγαπημένο. Έχουμε ένα σούπερ μάρκετ προσώπων στο myspace που είναι τελικά μη προσπελάσιμα. Παντού έχουμε γίνει πιο εύκολοι ώς βίρτουαλ περσόνες παρά ως συνάδελφοι και φίλοι. Και πάντα φταίει ο άλλος, οι ρυθμοί της ζωής, η πόλη, οι αποστάσεις. Αλλά η απόσταση της καρδιά θέλει άλλα ποδάρια να περπατηθεί. Δεν τη σώζουν οπτικές ίνες και πίξελ.

Σπύρος είπε...

Λείπει η αγάπη , ο έρωτας , το φλέρτ όλα έχουν πάρει μορφή συνταγών. Μπές εκει θα βρεις συντροφο, internet chat , ευκολες λύσεις, κατσε στο καναπε και ψαρεψε. Κοινωνικός αποκλεισμός στο φουλ και ακόμα δεν είδαμε τιποτα..

Καλημέρα Σπύρακο

roadartist είπε...

Καλημέρα σου..θα συμφωνήσω απόλυτα με τον LOCKHEART.. Το δε facebook με ξενερώνει απίστευτα.. δεν το μπορώ!!..

diva είπε...

Η σπανιότητα φέρνει φόβο..όσο αργείς να βρεις το κλικ σου, τόσο σε τρομάζει η πιθανότητα είτε να το βρεις είτε να μη το βρεις..

unlearn... είπε...

Γιατί έχει χαθεί η αλήθεια.
Δημιουργούνται φανταχτεροί ψεύτικοι κόσμοι γύρω απο το εγώ και όταν το εγώ πρωταγωνιστεί δεν υπάρχει χόρος για το εσύ.

Πολύ απλά γιατί έχουμε περιπλέξει τόσο τη ζωή μας εντός της σύγχρονης κοινωνίας που έχουμε γίνει ανικανοποίητοι, φαντασιόπληκτοι, ανασφαλείς και έχουμε ξεχάσει την έννοια της Απλότητας και της Αγάπης.


Χμ.Καλημέρα σας κύριε Σεραφείμ!!!

Μ είπε...

Ωστέ εσύ ήσουν που με προσπέρασες στην Εθνική,ε;;;
Ζηλεύω πολύ αυτές τις βόλτες σου στην Εθνική και κάθε φορά με άλλο αμάξι! Όποτε χρειαστείς συνεπιβάτη, ξέρεις...

Η μοναξιά είναι άσχημο πράγμα Σπυράκο μου, αλλά ακόμη πιο άσχημο είναι να είσαι μαζί με άλλους και να νοιώθεις μόνος. Το προηγούμενο "σημείο" των καιρών ήταν αυτό. Έτσι, όσοι κάηκαν από τον χυλό φυσάνε και το γιαούρτι! Βέβαια, και η σχέση-δέσμευση (οποιουδήποτε είδους και κατηγορίας) θέλει κότσια και υποχωρήσεις. Ελάχιστοι είναι αυτοί που στις μέρες μας θα τις κάνουν, γιατί οι πλειοψηφία σκεφτόμαστε μόνο των εγωισμό και των μικρό εαυτούλη μας!
Προσωπικά, μετά από 2 χρόνια γαμου δεν ανήκω στους singles και δεν το'χω μετανοιώσει καθόλου!

tzo είπε...

ُΕγώ το λέω εγωισμό... ναρκισσισμό.... αλαζονεία!

christina είπε...

Κάνει μοναξιά γιατί πλέον, νομικά, όλοι έχουν δικαίωμα σε μισθό και δεν εχουν ανάγκη ένα έτερο ήμισι να τους συντηρεί αυτούς και τα παιδιά. Και αν διαλυθει η σχεση/ο γαμος, ο καθενας μπορει να τραβηξει το δρομο του χωρις να λιθοβοληθει.

Δε μιλαω για αγαπη και συντροφικοτητα, γιατι οι μισοι δεσμοι και παραπανω απο τους μισους γαμους ειναι θεμα επιβιωσης και διευκολυνσης.

? είπε...

τι είπες τώρα...και νόμιζα ότι ήμουν ο μοναδικός που έχω διαβάσει την ''Συναισθηματική Νοημοσύνη''...

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ νατασσάκι: ε, για τα δύσκολα σας έχω!
:))

@ Ευγενία: έτσι, πάντα ζευγαρωμένοι να είσαστε!

@ Dream_Rider: φυσικά και είναι θέμα προτεραιοτήτων.

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Meropi: πολύ δύσκολο το να τσαλακώνουμε τον εαυτό μας.
Χαίρομαι που σου αρέσει το μπλογκ μου!

@ Νανά Τσούμα: Πες του γνωστού σου στην Τροχαία να πάρει φόρα, νανούκο! Δεν είμαι μελαγχολικός, βρε!
Σε φιλώ!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ koptoraptou: Στο κεφάλι μας είναι η λύση. Ααααακριβώς
(και καλά κουράγια!)

@ Xristos: πολύ συχνά γράφω περί μοναξιάς, Χρήστο!

@ osela: Ας φλερτάρει, μωρέ ο κόσμος, τζάμπα είναι!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ η ψυχη μου το ξερει: dead or alive
Καλησπέρα :-)

@ ritsmas: Δεν βλέπω τηλεόραση, ριτς. Έρχομαι για γλυκό…

@ vrakas kostas: η Ιθάκη μας είναι εκεί έξω, Κωστή…

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ dimosthenis s.: σωστέος!

@ Aντώνης: τα καρτ να δεις!

@ lote alcarin: Είναι όμορφα να σε καταλαβαίνουν και να σε αγαπάνε. Στο εύχομαι κι εγώ…

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Stilvi: κάποιες φορές συμβαίνει, όντως…

@ auburn Kate: όποιος καεί στο χυλό, φυσάει και το… παγωτό!…

@ Love and Poison: πικρή διαπίστωση, αλλά ολόσωστη. Χάρηκα που έστειλες μήνυμα στην εκπομπή…

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ POETIC SIN: απαιτούμε να απαιτούμε!

@ an205: κάνει μοναξιά…

@ fevis: έτσι, κορίτσι μου!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ mAuVe: μας καλύπτουν τα λάθος πράγματα…

@ Αλεξάνδρα: ποια συναισθηματική και ποια νοημοσύνη, κορίτσι μου…
Φιλιά

@ ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ: δίκιο έχει ο Γλάρος σου, καλή μου!
;-)

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ onionfava: μπλόγκερ σταθμός; Χαχαχαχαχαχαχα :)

@ prasino liker: με προσέχω, όσο μπορώ…

@ Talisker: ευτυχώς, όμως, δεν νιώθω μοναξιά!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Dora Tsirka: πού να τη σώσουν οι οπτικές ίνες και τα πίξελ. Και όταν το καταλαβαίνουμε, αρχίζουν τα… μίξελ!

@ LOCKHEART: φυσικά και δεν έχουμε δει ακόμη τίποτα, Σπυράκο…

@ roadartist: το facebook, υπό συνθήκες, μια χαρά είναι….
Καλημέρες!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ diVa: κλικ… τλακ…

@ unlearn: πού είναι η αλήθεια; Οέο;
Καλημέρα σας!!!

@ Μαρία Κ.-Π.: μάλλον εγώ θα ήμουν στην Εθνική!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ allitnil: όπως και να το πεις, δίκιο έχεις…

@ passer-by: έχοντας ιδίαν πείρα, δεν μπορώ να υποστηρίξω ότι αν διαλυθεί η σχεση/ο γαμος, ο καθενας μπορει να τραβηξει το δρομο του χωρις να λιθοβοληθει….
Δυστυχώς, καθόλου έτσι δεν είναι τα πράγματα…

@ Νίκος Κ.: χαίρομαι που το έχεις διαβάσει, Νίκο. Χρόνια πολλά για χτες, φίλε!

KitsosMitsos είπε...

Καλησπέρα. Κάνει και κάνει αρκετή. Ευτυχώς υπάρχουν οι καλοί φίλοι που τη διώχνουν μακριά.
Παιδιά, να'στε καλά!

CrackOfDawn είπε...

Έλα ντε... Γιατί έχει τόση μοναξιά εκεί έξω??????
Μας έφαγαν οι υπερωρίες?? Μας έφαγε ο εγωισμός??? Γίναμε ξενέρωτοι?? Εμείς οι ίδιοι φταίμε...