Σε μια πόλη που έχει (ψιλο)αδειάσει λόγω 25ης Μαρτίου. Βόλτα με τον Δημήτρη Γρ. στα παλιά τα στέκια. Μαύρα κορμιά προσφέρουν σεξ μισοτιμής με σπαστά ελληνικά. Στην κυριολεξία, τη σήμερον ημέρα, γαμιέσαι για να επιβιώσεις. Νέον φώτα σε ταμπέλες για να λάμπουν τα μάτια και να θυμίζουν ότι το βράδυ, το σκοτάδι, κρύβει αυτά που δεν θέλουμε να δούμε και μένει η ομορφιά μόνη της.Κάποιοι προσεύχονται για να μπορέσουν να κλέψουν λίγη απ’ αυτή την ομορφιά. Κάποιοι άλλοι, λιωμένοι στην πρέζα, προσεύχονται για να ζήσουν. Σου ζητάνε ψιλά από ευρώ, δευτερόλεπτα ζωής ζητάνε στην ουσία, παράταση για να ζήσουν λίγο παραπάνω τρέμοντας. Κι εσύ, αν θες, μπορείς να τους κάνεις ό,τι θες...
Παρέες ανθρώπων βγαίνουν για να διασκεδάσουν, στην ουσία για να διασκευάσουν τη ζωή τους την καθημερινή και μπλέκονται μπουλούκια μποτιλιαρισμένα στη λεωφόρο της ξενοιασιάς.
Ύστερα Mercedes στα Β.Π. όπου η Sigma Events κάνει πάρτυ και παίζει η Ισαβέλλα μας. Πάρτα κι έτσι, πάρτα κι αλλιώς. O ήχος γκαζώνει, beat σε υπερπλήρωση, φευγάτα samples, «ωχ, New Order-True Faith-γεια σου-εκτέλεση» που βαράει, turbo 280 αλόγων. Φλασάτα zoom σε λαμπερές φατσούλες ακολουθούν, οθόνες κινητών αστράφτουν, «κοίτα τι μου έγραψε», γέλια, όταν τέτοια ώρα κάποιος-κάποια σε ψάχνει, είσαι ζωντανός, αυτό είναι το beat στις δικές μας ιστορίες.
Στη δική μας, beat(en) generation, στα δικά μας αγγίγματα (ξένων) αγκώνων στον συνωστισμό της μεγάλης ανοιξιάτικης νύχτας.
Αρχίζει και ξημερώνει. Πρέπει να γυρίσουμε, Κυριακάτικα έχουμε να κλείσουμε τεύχος Απριλίου, πονοκέφαλος, πού είναι τα κλειδιά μου;
Tο παρόν δεν μου αρκεί. Επιστροφή στο μέλλον. Διακτινιστήκατε, κύριε Σπύρο. In The City Of Blinding Lights.
Όπου το soundtrack της επιβίωσης, σήμερα, αλέθει την καθημερινότητα με τα deadlines και τα meetings, στους δρόμους της πόλης, κάθε βράδυ.
Στην πόλη που ποτέ δεν κοιμάται…
Καληνύχτα. Ή καλημέρα. Ό,τι θες.
24 σχόλια:
Εχω χρονια να κανω τετοια τσαρχα στην πολη Σπυρο!
Με ταξιδεψες!Να περνας καλα φιλε μου!
Και να σκεφτεσαι παντα ετσι!
Καλησπερα σου!
ασε Σπυρο εμπλεξα κατα λαθος σε ενα τετοιο στενο "Μαύρα κορμιά προσφέρουν σεξ μισοτιμής με σπαστά ελληνικά." πριν μερες και χεστηκα πανω μου, σα γκετο ειναι αυτες οι περιοχες.αυτη η πλευρα της πλοης μας δε μου αρεσει καθολου γιατι νιωθεις ξενος στον τοπο σου.
Σπυρουλη μου, να προσεχεις τα κορμια που προσφερουν σεξ μισοτιμής..Γιατι τι αλλο προσφερουν ως συνοδευτικο επισης μισοτιμής;(Πολλη σοκολατα το Σ/Κ, γαμωτο, την κανονική εννοώ!!) Μακια αηδονάκι μου.
Διακτινισμός... Μπα, καλύτερα οι (πολύ) χαμηλές πτήσεις, ε? 'Οπως οι γλάροι πάνω από τα κυματάκια ;))
Καλησπέρα προτιμώ.
Θα ταν τέλεια η Αθήνα χωρίς την κίνηση, κρίμα που δεν ήμουν εκεί αυτές τις μέρες.
Ε, πού και πού , τέτοιες τσάρκες σε αφυπνίζουν..
Μελαγχολία ένιωσα με τα λόγια σου...
Ενα τραγούδι αφήνω: Το φλασάκι του Μπουλά που ήρθε διαβάζοντάς σε:
Μελαγχόλησες, νιώθεις πεταμένος
Μες στην πόλη σου σα ξένος, βρε παιδί μου αμάν
Στην καρδιά βάλε πατίνια και δυο ρουλεμάν
Φύλλο και φτερό, στο μυαλό σου χιόνι
που τη σκέψη σου παγώνει, βρε παιδί μου αμάν
Στην καρδιά βάλε πατίνια και δυο ρουλεμάν
Βάλε στο μαγνητόφωνο τραγούδια που γουστάρεις
Σκέψου την ώρα, τη στιγμή που τη ρεβάνς θα πάρεις
Σκέψου κορίτσια και γιορτές και πράμα που σαλεύει
κι ένα παιδί που μοναχό το δρόμο του γυρεύει
Κάτι άστραψε, κάτι σα φλασάκι
Σα πικ νικ μες στο δασάκι, μια γλυκιά φωτιά
Λάβε θέση για να πάρεις πάλι την πρωτιά
Σα να δρόσισε, έρχεται βροχούλα
και μια άνοιξη νυφούλα, βρε παιδί μου αμάν
Στην καρδιά βάλε πατίνια και δυο ρουλεμάν
Να περάσεις καλά.
Φιλιά
λένε για σένα οι όμορφες που ζήσατε μαζί, πως είσαι ένα αδιόρθωτο, ρεμάλι τελειωμένο...
:)
Χριστίνα
Κάπως έτσι είμαστε όλοι, σπυράκο..
Καλά κουράγια..
Ελένη
Η Αθηνα ειναι πιο ομορφη τη νυχτα. αλλα εχει κατι στεκια που τα φοβαμαι και με στεναχορουν, μαζι
Προτιμώ άλλου είδους βόλτες.. για να είμαι ειλικρινής η θέα και μόνο των παιδιών που θερμοπαρακαλούν για λίγα χρήματα ή που τα βλέπεις μεταξύ ζωής και θανάτου εξαιτίας των ναρκωτικών, με θλίβει.. με σοκάρει.. Να σαι καλά βρε! Καλησπέρα!
και όμως Σπύρο...κοιμάται...για ρίξε άλλη μια ματιά...
'Tο παρόν δεν μου αρκεί. Επιστροφή στο μέλλον'
Πάντα είχα πρόβλημα να είμαι ψυχολογικά παρούσα στο ΤΩΡΑ.
Πάντα κα΄που αλλου βρισκόμουν από κει που ήταν το σώμα μου....
Ωραίο κείμενο.
Γιατί κάτι μου λέει ότι βολτάρατε εκεί προς Θεάτρου και Σοφοκλέους;
Φανταστικό κείμενο, Σπύρο. Ελπίζω δε, να προσαρμόστηκες από τη ρέκλα της αργίας. Φιλιά πολλά!
Ερώτημα πάνω στην τελευταία σου φράση: τί soundtrack θα έβαζες στην επιβίωση και στην καθημερινότητα;;
Καλησπέρα!!
σπύρο
ο,τι ψάχνεις αυτο βρισκεις.
από μένα πάντα καλημέρα, κι ας ειναι 2 το βραδυ.
φιλακια, καλο ΣΚ
@ vrakas kostas : σου έυχομαι να αφήσεις τας Γερμανίας, κάποια στιγμή και να την κάνεις live αυτή τη βόλτα!
@ MTdoggie : είναι λίγο περίεργα τα πράγματα εκεί κάτω…
@ auburn Kate : αποδοχή, μισοτιμής…
@ sofakis : πάντα οι (πολύ) χαμηλές πτήσεις είναι καλύτερες
;))
@ Griz : φυσικά και θα ήταν τέλεια η Αθήνα χωρίς την κίνηση...
@ Αλεξάνδρα : κρατάω το «Λάβε θέση για να πάρεις πάλι την πρωτιά»!…
Χριστίνα : και λένε και είμαι!...
:)
@ weirdo : Καλά κουράγια και σε σένα!
@ Ελένη: αυτή είναι και η μαγεία της Αθήνας, όμως…
@ Roadartist : πολλά συναισθήματα γεννώνται με τέτοιες βόλτες. Κι εσύ να είσαι καλά!
@ POETIC SIN : (λαγο)κοιμάται...
@ rodoula-kelly : Διακτινιστήκατε, Κέλλυ!
@ koptoraptou : ακριβώς εκεί ήμουν, κορίτσι μου…
Φιλιά πολλά!
@ Dream_Rider : το where the streets have no name, που μου ήρθε πολύ γρήγορα στο μυαλό…
Καλησπέρα!!
@ osela : πάντα καλημέρα, λοιπόν!
Τυχαία μπήκα εδώ. Βολτάροντας όπως πάντα. Μα λέω να αποστηθίσω τις συντεταγμένες σου. Πολύ μου άρεσαν οι λέξεις, οι εικόνες, οι μουσικές που βρέθηκαν μπροστά μου.
Ένα χαμόγελο :)
@ sikelia: τα τυχαία και τα απροσδόκητα, είναι πάντα τα καλύτερα. Καλώς μας ήρθες...
Δημοσίευση σχολίου