25η Μαρτίου 2011

Την ημέρα που θα γιορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου – να δείτε που κάποιοι θα θελήσουν να συσχετίσουν καταστάσεις με «θυσίες προγόνων, χαίρε, ω, χαίρε, ανδρειωμένη, των Ελλήνων τα ιερά, οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες» κ.λπ. - η χώρα μας θα δίνει μια σύγχρονη μάχη, σύμφωνα με ένα από τα αγαπημένα, δημοσιογραφικά κλισέ. Στις 24 και 25 Μαρτίου θα πραγματοποιηθεί η τακτική Σύνοδος Κορυφής των 27 ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Όπως καταλαβαίνετε, τα σενάρια για το τι θα γίνει στη Σύνοδο αυτή, δίνουν και παίρνουν. Το σίγουρο, είναι ότι έχουμε κάποιες σταθερές, σύμφωνα με τις οποίες θα πρέπει να κινηθεί η κυβέρνηση. Μέχρι τώρα, έχουμε ακούσει κάποια καλά σενάρια – στο πλαίσιο πάντα της κυβερνητικής ρητορικής που έχει αναπτυχθεί εντός των συνόρων μας – σχετικά με την επίτευξη των βασικών στόχων που έχουν τεθεί. Κάποια από αυτά είναι η επιμήκυνση αποπληρωµής του δανείου των 110 δισ. ευρώ και, μάλιστα, µε αναθεώρηση προς τα κάτω του επιτοκίου αυτού του δανείου.

Ως εξαιρετικά πιθανό προβλήθηκε και το σενάριο της συνδροµής για επαναγορά χρέους, με τις σκέψεις να γυρίζουν επίμονα γύρω από τη δηµιουργία ενός µόνιµου µηχανισµού ευρωπαϊκής αλληλεγγύης και, κατά συνέπεια, στήριξης.

Όμως, έπειτα από τη διµερή συνάντηση με τον Παπανδρέου και τη Μέρκελ, ποιος μπορεί να είναι υπερ-αισιόδοξος; Ταυτόχρονα, με φόντο πάντα τη Σύνοδο της 24ης-25ης Μαρτίου, είναι κάτι από παραπάνω ορατή η υπόθεση να απορριφθούν τα ελληνικά «θέλω» και να μπούμε στη διαδικασία να μας επιβάλουν (και) νέα μέτρα. Το επίσης σίγουρο είναι πως, το τι θα γίνει τελικά, θα εξαρτηθεί μέχρι και την τελευταία στιγμή, αφού το παζάρι των Ευρωπαίων για να αποκομίσουν όσο το δυνατόν περισσότερα από την Ελλάδα, θα παίζεται μέχρι την τελευταία ώρα.

Το θέμα είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να μην περιμένει το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης, αφού η απόφαση που θα παρθεί από τους Ευρωπαίους στις 25 Μαρτίου δεν θα συνιστά την καταστροφή μας, αλλά ούτε – σε άλλη περίπτωση – θα μας κάνει να πανηγυρίσουμε. Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να πει από τώρα σε όλους εμάς το τι θα (μας) συμβεί, σε κάθε περίπτωση, είτε μας εκχωρήσουν οι εταίροι μας ό,τι τους έχουμε ζητήσει, είτε μας ζητηθεί δέσμευση για νέα μέτρα.
Η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να εξηγήσει από τώρα στην ελληνική κοινή γνώµη τι θα επακολουθήσει και στη µία και στην άλλη περίπτωση, οφείλει να πει την αλήθεια που θα αφορά την επόμενη μέρα μας, όποια κι αν θα είναι αυτή, όσο «βαριά» ή όσο «ελαφριά».

Ας μας πουν, όμως, διάολε, για να ξέρουμε τι μας περιμένει. Για μια φορά, έστω...