Άγρυπνος στην Αθήνα

Από τότε που η πρωινή μου δουλειά γλεντάει με ολόκληρα κομμάτια επίσχεσης και από τότε που σταμάτησα τις πολύ πρωινές εκπομπές - ναι, πρέπει να διορθώσω αυτή τη φράση στο βιογραφικό μου στο www.protagon.gr – έχω μετατραπεί και πάλι σε νυχτοπούλι, αφού δεν χρειάζεται να ξυπνήσω νωρίς. Είναι, λοιπόν, άλλο ένα βράδυ από αυτά που δεν κοιμάμαι, είμαι κι εγώ άλλος ένας άγρυπνος στην Αθήνα, ανάμεσα σε χιλιάδες ανθρώπους, μη σου πω κι εκατομμύρια, στην πόλη που ποτέ δεν κοιμάται και μπορεί να φιλιέται στο στόμα με αθεράπευτα κλισέ που βρίσκει στις σκοτεινές γωνιές του κάθε δρόμου. Mετά από ένα, περίπου, χρόνο, οι νύχτες φαίνονται να επιστρέφουν σε μένα, νιώθοντας ότι μου ανήκουν.
Είναι από αυτά τα βράδια, ανάμεσα σε πολλές σκέψεις, που παίζω το παιχνίδι των ερωτήσεων με μένα, σε mind games που, συνήθως, χάνω. Είναι από αυτά τα βράδια που ρωτάω τον εαυτό μου σαν παρουσιαστής τηλεπαιχνιδιού, ξεκινώντας με το ρήμα «ξέρεις;».

Ξέρεις ότι το αν εμμείνεις στο γιατί κάτι πήγε στραβά, πιθανώς και να μην κάνεις ποτέ το επόμενο βήμα;
Ξέρεις πότε να φεύγεις;
Ξέρεις να μαστορεύεις ζωές;
Ξέρεις τι αγαπάς περισσότερο στη ζωή σου;
Ξέρεις ν΄ αγαπάς;
Ξέρεις ότι το πιο εύκολο για να εκφράσεις κάτι είναι να το γράψεις, αλλά το πιο δύσκολο είναι να το πεις face to face;
Ξέρεις πού πάει ο χρόνος όταν χάνεται;
Ξέρεις ότι η μεγαλύτερη επιθυμία είναι η επιθυμία να ζήσεις;
Ξέρεις ότι μία από τις μεγαλύτερες δυσκολίες που καλούνται να παλέψουν οι σύγχρονοι άνθρωποι είναι η δυσκολία συναισθηματικής δέσμευσης;
Ξέρεις;

Από τα ηχεία βαράνε οι Faithless - Insomnia και είναι από αυτά τα βράδια, ανάμεσα σε πολλές σκέψεις, που παίζω το παιχνίδι των ερωτήσεων με μένα, σε mind games που, συνήθως, χάνω. Για το μόνο που είμαι σίγουρος και βάζω και στοίχημα για να κερδίσω, είναι ότι η νύχτα αποτελεί το μοναδικό τρικ που μπορεί να τέμνει τις παράλληλες διαδρομές, τις παράλληλες ζωές των ανθρώπων. Που είναι άγρυπνοι (και) στην Αθήνα...

Kλείνω την τηλεόραση, δεν θέλω άλλο Καντάφι και λοιπούς μικρούς και μεγάλους δικτάτορες της ζωής μας, δεν θέλω άλλα επικίνδυνα καιρικά φαινόμενα, άλλα μέτρα για την κρίση, κουράστηκα να μαθαίνω για απόψε, αποφασίζω να αλλάξω εποχή για την υπόλοιπη νύχτα, αρχίζω και νυστάζω, ξημερώνει. Πάω για ύπνο και μπορεί να ονειρευτώ ξανά ότι φτάνω νύχτα στο Ελ Πάσο για να περάσω το πρωί τα σύνορα πάνω από το Pίο Γκράντε, εκεί, στο φυλάκιο της γέφυρας.

Ξέρεις ότι ονειρευόμαστε κατά μέσο όρο 2 ώρες κάθε νύχτα; Αυτό μας κάνει, περίπου, 6 χρόνια συνολικών ονείρων στη διάρκεια της ζωής μας.

Αλλά πάντα η ζωή μπορεί να είναι ολόκληρη ένα όνειρο, το ξέρεις, έτσι δεν είναι;