Το άρωμα, απ’ τ’ αγιόκλημα στον κήπο μου, μπαίνει βαθιά στον εγκέφαλό μου, τον ενεργοποιεί, μου ξυπνάει το θυμικό.Και όχι μόνο το θυμικό. Το μυαλό δεν ξεχνάει, αλλά δεν ξεχνάει ούτε το σώμα σου, ούτε το αίμα σου.
Πώς να ξεχάσει, ξεχνιούνται τα παραμύθια της Χαλιμάς;
Ιούνιος ήταν και πάλι, όπως τώρα. Έρωτας τρελός, αήττητος. Μαλλιά ξανθά, μάτια χαμένες ατλαντίδες, κορμί σμιλευμένο. Τα μαλλιά να ανεμίζουν στο ανοιχτό διθέσιο, τα φώτα να χαϊδεύουν τα ατελείωτα λεία πόδια, βλέμματα να διασταυρώνονται για να χαμογελούν τα μάτια, να βλέπει το φεγγάρι και να χαίρεται.
Για στιγμές μυστικές, για λάμψεις μαγικές
γι' αγκαλιές ερωτικές, για νύχτες φωτεινές…
Το μυαλό είναι το πιο μεγάλο, παλιό σινεμά. Συνεχίζει να προβάλει αέναα εικόνες πολύτιμες από το χθες.
Φιλί κι άλλο φιλί, φιλιά κι άλλα φιλιά, ανάσες, αγγίγματα, αγκαλιές, σφιχτά κορμιά σε ένα, ποτέ μην ξαπλώσεις γυναίκα σε καπό αυτοκινήτου που μόλις έχει σβήσεις τον κινητήρα, θα αναρωτιέται τι την καίει πιο πολύ: Η λάβα της μηχανής ή το κορμί σου που είναι μόνο η αφορμή;
Για περισσότερες αισθήσεις και παραισθήσεις αγκάλιασέ τη στο σκοτάδι, τύλιξέ τη μ’ ένα χάδι. Τώρα είσαι γυμνός, νιώθεις σαν θεός, φωτεινός, δυνατός, μπορεί να σ' αγαπήσει, μπορεί να σου φωτίσει μια στιγμή. Και για μουσική υπόκρουση βάλε τον παφλασμό των κυμάτων να μπερδεύεται με τις ανάσες σας. Και φώτισέ τη κι εσύ με μια βαρκάδα με την πανσέληνο. Άρχισε να τη φιλάς και να έχει την πλάτη της σε έναν τοίχο, δίπλα από ένα αγιόκλημα, μέσα σε ένα θερινό, παλιό σινεμά.
Να φεύγεις μετά για να γυρίσεις σπίτι σου, να θυμάσαι τα όσα περάσατε αυτό το βράδυ μαζί και να μυρίζουν τα ρούχα σου από τ’ άρωμά της. Να μυρίζεις και αγιόκλημα, σαν θερινό, παλιό σινεμά. Να ακουμπάς το τσεπάκι απ’ το πουκάμισό σου, να πιάνεις κάτι, να βάζεις το χέρι μέσα και να πιάνεις ένα κλωναράκι αγιόκλημα που σου είχε βάλει εκείνη, χωρίς να το καταλάβεις, για να σε φυλάει στη διαδρομή.
Το μυαλό είναι το πιο μεγάλο, παλιό σινεμά. Προβάλει εικόνες πολύτιμες απ’ το χθες. Κρατάει ενθύμια καλοδιατηρημένα, σου φυλάει αρώματα, μυρωδιές που θα κουβαλάς μια ζωή μαζί σου, που δεν πρόκειται να ξεχάσεις ποτέ και που νιώθεις ότι τις έχεις τώρα στα ρουθούνια σου.
Το μυαλό είναι σαν παλιό σινεμά. Προβάλει το έργο των αισθήσεων και των παραισθήσεών σου, την ταινία που έχεις παίξει και ήσουν ο πρωταγωνιστής. Για να μην ξεχνάει και το κορμί.
Υ.Γ.: Υποκλίνομαι ταπεινά στο μεγαλείο των στίχων σου, Άρη…
56 σχόλια:
Με συγκίνησες ρέέέέέ! Νάσαι καλά και πάντα ερωτευμένος, όχι μόνο εσύ, όλοι μας. Μέχρι την τελευταία στιγμή τρελλά ερωτευμένοι, δοσμένοι, έτοιμοι για όλα, όλα απ΄την αρχή!
Καλό ξημέρωμα Πέμπτης!
Κάθε νύχτα που περνάει σαν ταινία κι ό,τι ζήσαμε προβάλλεται με φόντο την πλατεία...
Γελάς...και μου λες λοιπόν θυμίσου
σαν ταινία η ζωή σου να κυλά
Στης ψυχής το παρακάτω
στου μυαλού το παραπέρα...
Και το μυαλό μου μια παράξενη πατέντα
Οι αναμνήσεις μου, μου πιάνουνε κουβέντα...
Από τα πιο όμορφα...μεθύσια '-)))
Η Αμφιτρητη κι ο Αδωνις του μυαλου μας λειτουργουν ακομη...
Το μυαλο μας σινεμα,μονο που δεν εχεις επιλογη,ουτε στην παρασταση,ουτε στη θεση.
Όσα delete και να κάνουμε, μια σπίθα αρκεί για ολική επαναφορά της μνήμης, recover. Μιας μνήμης που μπορεί να πληγώνει, να χαρίζει ευδαιμονία, πληρότητα ίσως, αλλά ότι και να είναι, είναι κομάτι της ζωής μας.
Αν συνεχίσουμε θα φτιάξουμε τις αναμνήσεις του μέλλοντος μας. Γι αυτό σου λέω ζήσε, κάθε στιγμή κάντην μια όμορφη μελλοντική ανάμνηση. Ετσι ζω πια. Δημιουργώντας αναμνήσεις.
Όμως το άρωμά σου μέχρι σήμερα
Αγριεύει μέσα μου τα ήμερα
Έτσι είναι μάτια μου τα εφήμερα
Κόλαση μαζί και ουρανός
Ένας έρωτας φτηνός,
Τρομαγμένος, λιγοστός
Κι ύστερα δυο λέξεις ήρεμα
Κι ένας γκρεμός.
Ένας έρωτας φτηνός
Λίγο πάθος, λίγο φως.
Κι ύστερα δυό λέξεις ήρεμα
Κι ο χωρισμός
Να μην τρομάζεις να μ' αγαπάς
μπρος να κοιτάζεις να μην απελπίζεσαι
κι όταν δειλιάζεις και δε τολμάς
να μ' αγκαλιάζεις και να προχωράς!
Το ευχαριστώ που σου χρωστώ
είναι βαθύ, βαθύτερο απ' τον έρωτα
το σ' αγαπώ αυτό...
Ακόμα ψάχνω τρόπο να στο πω!
Το ευχαριστώ που σου χρωστώ
είναι βαθύ, βαθύτερο απ' τον έρωτα
κι όμως αυτό το ευχαριστώ
Δεν έχω βρει το τρόπο να στο πω!
Πουλώ πανάκριβες στιγμές, ιδανικές
μα ποιος θα μου τις αγοράσει;
Στη μνήμη μιας παλιάς φωτογραφίας ζω τους αιώνες
σε μια μικρή στιγμή. Ο χρόνος έχει τώρα σταματήσει
δεν έχει δώρα να μας αρνηθεί, δεν έχει θάματα
να μας ζητήσει, δεν έχει σώμα να τ' απαρνηθεί.
Αυτό
ποτέ δεν το 'χα καταλάβει
πως έχει ο εγωισμός τέτοια ορμή
Θυμός που κρύβεται μες στο σκοτάδι
και ψάχνει μέρα νύχτα γι' αφορμή
Έσβησα τα φώτα κλείδωσα την πόρτα,
πέταξα στο δρόμο το κλειδί.
Ξάπλωσα στο στρώμα τρομαγμένος σαν παιδί
κι άπλωσα στη νύχτα τη σιωπή.
Ήσουν παγωμένη κι έμοιαζες θλιμμένη
δίχως αίμα, δίχως την αφή.
Τι σε περιμένει ποιος χειμώνας σ' οδηγεί,
ποιος θα σ' αναστήσει από τη γη;
Κάτω απ΄το σεντόνι που κοιμάσαι μόνη
κρύψαμε το θάνατο απ' τη γη.
Το αίμα σαν παγώνει δεν ματώνει πια η πληγή,
μόνο η μοναξιά μου αιμορραγεί.
Κι όσο ιερός είναι ο καημός
άλλο τόσο είναι ιερός
Του Πειραιά ο ουρανός
Σ' είχα δει ένα βράδυ πίσω απ' το σκοτάδι
Να χαμογελάς γυμνή
Κράταγες στο χέρι πριν να σου το πω
Όσα νιώθω και ό,τι αγαπώ
Μην κλαίτε τους ποιητές που δεν έχουν κοινό
Να κλαίτε το κοινό
που δεν έχει ποιητές...
Δόξα νά 'χει, εδώ δεν μπορώ να πω... μας ευλόγησε ο Ύψιστος. Μας έδωσε ποιητές να πορευόμαστε...
Μπράβο Σπύρο! Του άξιζε η αφιέρωση!
Απλά εξαιρετικό...
Πάντα μου άερεσε να συνδιάζω τραγούδια με γεγονότα!Να έχω ένα soundtrack για τις στιγμές ή τις φάσεις της ζωής μου!Δυστυχώς τώρα αρκέτα τραγούδια δυσκολεύομαι να τα ακούσω!
Μάλιστα..από τη μια τα γιασεμιά του bar-ufo-s από την άλλη το αγιόκλημα το δικό σου, στη μέση το νυχτολούλουδο της V. ήρθε κι έδεσε το πράμα..αλλά εσύ είσαι κι αχόρταγος..δεν σο φτάνουν όοοοοοολα τα μυρωδικά, όοοοοοοοοχι, βάζς και κορμιά και φιλιά και μετά άντε γράφε sardo για τα σεξο-κόμεντς..κλίκα με φαίνεται θα'χουμε εμφύλιο :-)αλλά χαλάλι σου γιατί είσαι όμορφος κι εσύ:-)
Υ.Γ.: Υποκλίνομαι ταπεινά στο μεγαλείο των στίχων σου, Άρη…
...Και στη φωνή του καλύτερου Έλληνα θεατρικού-τραγουδιστή Βασίλη Λέκκα...που δεν τραγουδάει αλλά απαγγέλλει ;)))))
Να ευχηθούμε λοιπόν να έχουμε πάντα έρωτες στην ζωή μας ή έστω τις αναμνήσεις τους, γιατί πολλοί άνθρωποι γύρω μας έχουν μικρούς έρωτες και ανάλογες αναμνήσεις.. Και μακάριο Άρης να συνεχίσει να γράφει μαγικά τραγούδια που μυρίζουν συναίσθημα, αγιόκλιμα και γιασεμί...
Με ταξίδεψες...
Να αφήσω λίγη από την χαρά που με περιτριγυρίζει σήμερα και τις
μουσικές
που την συνοδεύουν;
To έργο παίζεται σε μεταμεσονύχτιες προβολές με μια ανεπανάληπτη αίσθηση δροσιάς στο στόμα και γεύση βανίλια υποβρύχιο, βράδια καλοκαιριού.
Με συγκίνησες....με ταξίδεψες...
Τα τελευταία χρόνια αποφάσισα να ζω έρωτες που όσο διαρκούν αλλά και όταν τελειώνουν να αφήνουν μουσικές,αρώματα...χρώματα...μοναδικές θύμησες..
Από τότε κάθε πρωϊ ο ουρανός έχει ένα μοναδικό διαφορετικό χρώμα ακόμα και τις πιό γκρίζες "άγριες" μέρες...
Καλή σου μέρα!
Nataly CH.
Σινεμά ο Παράδεισος:)
Α ρε Σπύρο, μου φέρνεις στο μυαλό την αυλή της (πρώην) μονοκατοικίας μου με τα γιασεμιά την οποία δεν έχω πλέον, εδώ και ένα χρόνο...
Διαβάζοντας παρακάτω, προσπαθώ να διώξω την μελαγχολία σκέφτομενος όμορφες που τα μαλλιά τους (συνήθως όχι ξανθά) ανέμιζαν σε ωραίες βόλτες ...αλλά μάταια.
@ Αρης Δαβαράκης: εσύ, Άρη, με συγκινείς μια ζωή ολόκληρη…
@ the muppet show girls: παράξενη πατέντα…
@ The Therapist: και δεν πρέπει να πάψουν να λειτουργούν ποτέ…
@ Αθανασία: δεν πειράζει. Αρκεί που είδες…
@ Aurora: ζωή = εργοστάσιο δημιουργίας αναμνήσεων…
@ ghteytria: Έτσι είναι μάτια μου τα εφήμερα. Κόλαση μαζί και ουρανός…
@ Pico: να είσαι καλά!
@ daydreamer: μείνε εδώ και θα σου παίζω εγώ τραγουδάκια!
@ sardonian: χαλάλι σου και σένα, όμορφε :-)
@ Love & Poison: ο Βασίλης είναι ένας…
@ fevis: Μύρισε αναμνήσεις…
@ seaina: καλά ταξίδια να έχουμε!
@ Xνούδι: να μας αφήνεις πολλές τέτοιες χαρές!
@ Nataly CH.: Αυτά πρέπει να μας αφήνει ο έρωτας…
@ Citronella: Παράδεισος το Σινεμά :)
@ Jef Costello: συνέχισε να έχεις στο μυαλό σου τη μονοκατοικία και τα γιασεμιά και θα έρθουν και άλλες ωραίες σκέψεις!
θέλω να σου αφήσω σχόλιο με χίλια ορθογραφικά....
για να με τιμωρήσεις.
Το μυαλό σαν παλιό σινεμά; Δεν ξέρω...
Ποτέ δε βρέθηκα "ξαφνικά" σ'ένα σινεμά. Δε χρειάζεται να μεινω ως το τέλος. Δεν αλλάζουν την πλοκή οι σκεψεις μου, ούτε δείχνουν κομμάτια από αλλη ταινια στη μέση της. Και παντα ξερουμε τον συμπρωταγωνιστη. Μας λενε αν ειναι δραμα, κωμωδια η θριλερ.
Το μυαλο ειναι μαλλον η δυνατη μουσική από το αμαξι που περναει απ'έξω ξημερωματα. Ερχεται, σε ξυπναει και φευγει. Κι εσυ δε μπορεις να ξανακοιμηθεις για την ωρα.
@ ανώνυμο: είμαι αυστηρός επιμελητής - διορθωτής κειμένων. Σίγουρα θέλεις να σε τιμωρήσω;
Πάντως, σ' αυτό που έγραψες δεν έκανες λάθη, αν εξαιρέσεις τις 3 τελείες που έγιναν 4!
@ passer-by: αυτό που περνάει από κάτω και σε ξυπνάει δεν έχει σχέση με το μυαλό, αλλά με την ακοή σου. Εκτός κι αν σκέφτεσαι ότι αυτός που περνάει από κάτω με τη μουσική να βαράει, είναι για σένα, για να σου στείλει ένα μήνυμα...
@Σ. Σεραφείμ
Δεν ειναι ο θορυβος η αιτία. Το μυαλό λειτουργεί σαν αυτόν τον θόρυβο.Χαλάει το βαθύ υπνο της καθημερινοτητας και της συνηθειας και μερικες φορες δε σ αφηνει να συνεχισεις κανονικά τη μέρα-ζωη σου, γιατι η επιδραση του σε διαλυει.
Σε αντιθεση με μια ταινια που ποτε δεν ερχεται απροσκλητη. Μια σκηνη της, ισως, αλλά οχι η ταινια ολοκληρη.
i see!
"Το μυαλό είναι σαν παλιό σινεμά. Προβάλει το έργο των αισθήσεων και των παραισθήσεών σου, την ταινία που έχεις παίξει και ήσουν ο πρωταγωνιστής. Για να μην ξεχνάει και το κορμί."
Κι άλλα πολλά προβάλει το @αμημένο και το κορμί σιγοντάρει θέλοντας και μη!
@ 2σχ2: έτσι είναι, κλίκα μου. το μυαλό σιγοντάρει και το κορμί δεν ξεχνάει αγκαλιές, φιλιά, αγγίγματα κ.λπ. κ.λπ.
Κύριε Σπύρο μας πάλι μας φτιάξατε και είμαστε και ερωτευμένοι άνθρωποι, ούτε παραγγελιά να σου δίναμε !
Χαχαχαχα!
(να ‘σαι καλά ρε Σπυράκο ήταν ότι έπρεπε, την κατάλληλη στιγμή, καλό σου βράδυ!)
Καλησπέρα!χαίρομαι που "ανακαλύπτω" το μπλογκ σου(από μπλογκ φίλης)
Ακουγα την εκπομπή σου στον redfm, χαρακτηριστική φωνή!
Αν δεν κάνω λάθος, ο νάσος κοντοπάνος , ανέφερε ότι προσφάτως έγινες κ μπαμπάς.Να σας ζήσει , να είναι γερή και ευτυχισμένη :)
Καλές πτήσεις!
Ενα από τα αγαπημένα τραγούδια του πατέρα μου, που δεν υπάρχει πια...
Κρίμα που τα θερινά σινεμά είναι προς εξαφάνιση. Να ΄ναι καλά κάποιοι που προσπαθούν να τα διατηρήσουν.
Να ΄σαι και εσυ πάντα καλά!
Καλό ξημέρωμα!
@ vatraxokoritso: γι’ αυτό είμαστε εδώ. Για τις παραγγελιές ψυχής…
@ evgenia: γεια σου, ευγενία μου, να είσαι καλά! Καλώς ήρθες :)
Καλές μας πτήσεις!
@ adiple: είδες πώς είναι αυτά τα τραγούδια; Είναι πλασμένα από υλικό ονείρων, για να μας θυμίζουν παρουσίες….
Να ΄σαι κι εσύ πάντα καλά!
Καλό ξημέρωμα!
ΘΑ σε σκοτώσω το αποφασισα. Αλλα μετα θα σκοτωθώ κι εγώ γιατι δεν θα μπορώ χωρις αηδονοκούναβο.
μακια. (Ζηλεύω που μιλούσατε το βραδυ χωρις εμενα,καλα σας!!!!!)
Να είσαι καλά ιπτάμενε ποιητή μου.
Ευχαριστούμε :)
Σερ(αφείμ) Σπύρο,
Ένα πολύ ερωτικό κείμενο με αφορμή ένα τραγούδι αισθήσεων και παραισθήσεων, είναι το πιο όμορφο ταξίδι.
Ταξίδι αισθήσεων!
Μνήμες χρειάζονται για να γυρνάς και μπαλάντες αισθησιακές για ν’ ακουμπάς
Σ ευχαριστώ για το όμορφο ταξίδι
Θα στην κλέψω τη φωτογραφία δεν μπορώ να αποφύγω τον πειρασμό.
Μου θυμίζει ατέλειωτες ώρες νυχτερινού ψαρέματος που μου λείπουν τώρα που ξέμεινα από βάρκα.
@ auburn Kate: ζήλια, ζήλια, ζήλια…
@ BeBe: το κακό είναι ότι είμαι μόνο ιπτάμενος και καθόλου ποιητής...
:)
@ Για την Αρλέτα: Σερ Σπύρο, με έλεγε ένας αγαπημένος μου αρχισυντάκτης!
Μνήμες χρειάζονται, όπως το είπες. Και σε ευχαριστώ που ταξίδεψες μαζί μου!
@ monaxikoslikos: δεν μου την κλέβεις, στη χαρίζω με όλη μου την αγάπη!
Τα πιο όμορφα με8ύσια είναι αυτά της ψυχής και του νου...που σε πάνε και σε φέρνουν στην άκρη τ' ουρανού.
8έλω να ευχαριστήσω τον καπετάνιο που με με πήρε συνεπιβάτη του στο μικρό βαρκάκι και όμορφα με ταξίδεψε ως εδώ.
Καλή μας Ανάσταση
Δημοσίευση σχολίου