Σκέψεις προ-Παρασκευής

(Έτσι μου αρέσει να λέω την Πέμπτη. Προ-Παρασκευή, γιατί σε προπαρασκευάζει για το Σαββατοκύριακο)

Σκέψη Νο1
Μετά τα (κωλο)φυλλάδια υποψηφίων εθνοπατέρων που θέλουν «μόνο το καλό της χώρας» – κι άλλα τέτοια ψευτογλαφυρά – κι αμέσως μετά τα φυλλάδια του τύπου «παραπανίσια κιλά στις διακοπές; Τώρα θα τα χάσετε με poutsa-diet», ήρθαν τα φυλλάδια για ταχύρυθμα προγράμματα εκμάθησης αγγλικών-γερμανικών-ισπανικών-τιταλικών-σουαχιλέζικων, μόλις σε 3 μήνες από σήμερα, μετρημένο. Και πολλά φυλλάδια από φροντιστήρια προετοιμασίας μαθητών για τις Πανελλήνιες. (ή Πανελλαδικές είναι; Anyway…)
Όλα αυτά τα φυλλάδια τα έβρισκα κάθε πρωί πάνω στους υαλοκαθαριστήρες του αυτοκινήτου μου κι επειδή δεν υπήρχε κάδος ανακύκλωσης χαρτιού, έχουν συσσωρευτεί μέσα στο αυτοκίνητο της εταιρείας που εργάζομαι. Πέφτει κάτω ένας αναπτήρας και για να τον βρω θα πρέπει να κάνω… ανασκαφή!
Λοιπόν: Ούτε σας ψήφισα, γελοίοι, που νομίζατε ότι με ένα διαφημιστικό μπορείτε να με πείσετε ότι υπάρχει σε σας ιδεολογία και ότι δεν πάτε για τη μεγάλη αρπαχτή. Είστε γελασμένοι αν νομίζετε ότι μπορείτε να με πείσετε να ψηφίσω κάποιον από σας, θεωρώντας ότι η πολιτική σκέψη είναι προς διαφήμιση.
Ούτε έχω ανάγκη από ξένες γλώσσες, ούτε από μαθήματα Έκθεσης, αν θέλετε παραδίδω κιόλας, το έκανα στο παρελθόν και είχαν περάσει οι μαθητές μου. (Όλοι, εκτός από μία μαθήτρια που δεν πέρασε γιατί έμεινε έγκυος, όχι από μένα και παντρεύτηκε! Και στα δικά σας!)
Σήμερα το πρωί βρήκα και ένα φυλλάδιο για μια συναυλία όπου θα τραγουδήσει, μεταξύ άλλων, ο Κότσιρας, για την ανακούφιση των πυρόπληκτων.
Και ρωτώ: οι πολιτικοί που θέλουν να προστατεύσουν την Ελλάδα και τα δάση, οι φροντιστηριάκηδες που δεν θέλουν μαθητές ξύλα-απελέκητα, πόσο μάλλον ξύλα και δάση καμένα και κατεστραμμένα, οι καλλιτέχνες που στέκονται δίπλα στους πυροπαθείς, γιατί…

…ΕΚΑΝΑΝ ΦΥΛΛΑΔΙΑ ΠΟΥ ΤΟ ΧΑΡΤΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ;
(εκτός κι αν, σε κάποιες περιπτώσεις, το χαρτί είναι οικολογικό και δεν το είδα να αναγράφεται κάπου…)

Σκέψη Νο2
Την προηγούμενη εβδομάδα έκανα οντισιόν για ένα γυναικείο περιοδικό που θα σκάσει μύτη οσονούπω στον εκδοτικό χώρο, όπου πρότεινα να γράφω για το πώς βλέπει ένας άντρας τις γυναίκες. Η διευθύντρια σύνταξης ήταν απολύτως σύμφωνη, ο αρχισυντάκτης το ίδιο (απίστευτοι τύποι και οι δυο τους, φοβερά παιδιά!) αλλά, τελικά, κόπηκα, απορρίφθηκα απ’ τον εκδότη του περιοδικού γιατί…

…ΕΙΜΑΙ ΑΝΤΡΑΣ
Αν ήμουν gay, όπως μου μετέφεραν, θα είχα πάρει τη θέση!…
Με τους gay δεν έχω κανένα θέμα, δεν μπορούν να με απασχολούν οι σεξουαλικές προτιμήσεις κανενός, έχω φίλους gay που θαυμάζω για αυτό που είναι, αλλά, πείτε μου, στη δική μου περίπτωση, που ήθελα να κάνω άλλη μια δουλειά για να αυξήσω το ταπεινό μου εισόδημα, δεν μιλάμε για κοινωνικό ρατσισμό;
Ένας φίλος μου, που του είπα τι έγινε, μου απάντησε ότι «για να βρεις μια δουλειά σήμερα, πρέπει να τον παίρνεις». Εννοείται ότι δεν συμφωνώ με την υπεραπλούστευση αυτή, αλλά το θέμα είναι ότι θα πρέπει να ψάχνω για κάτι άλλο για να ζήσω.
Όπου ο αντίστοιχος εκδότης σ’ αυτό το «κάτι άλλο», θα πρέπει να είναι πραγματικά open mind και θα έχει στο μυαλό του ότι για να απορρίψεις έναν δημοσιογράφο, θα πρέπει πρώτα να τον βάλεις να γράψει. Ένα και μόνο γαμοκείμενο, για να δεις τις ιδέες που κατεβάζει η γκλάβα του…
Με την πουστιά έχω θέμα. Και τις περισσότερες φορές στη ζωή μου, έχω γίνει αποδέκτης αυτής της συμπεριφοράς από αποκαλούμενους ως “straight”…

Σκέψη Νο3
Το τελευταίο διάστημα, πιο σωστά, ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα, παρατηρώ ότι οι γυναίκες παραμένουν όμορφες και περιποιημένες, σε αντίθεση με τους περισσότερους άντρες που κυκλοφορούν ατημέλητοι, με χάλια επιλογές ρούχων, βρώμικων παπουτσιών και νυχιών, ενώ μια μπόχα αναδύεται μόλις τους πλησιάσεις, κάτι σαν τον γαλλομαθή κούναβο των κινουμένων σχεδίων!
Άει να χαθείτε, βρωμιάρηδες, που λέτε ότι οι γυναίκες δεν σας κάθονται «γιατί έχουν χαθεί οι ρόλοι», ως διατείνεστε.

Δεν έχουν χαθεί οι ρόλοι. Τα κύτταρα του οσφρητικού νεύρου της μύτης των γυναικών έχουν χαθεί, απ’ την μπόχα σας…

Σκέψη Νο4

Ξέρω ότι αυτή τη στιγμή το μυαλό σας τρέχει στο Σαββατοκύριακο. Σε λίγα και απλά, που είναι και τα σημαντικά σ' αυτή τη ζωή. Όπως το να ατενίζεις ένα πέλαγος, όπως αρτίστικα δείχνει και η φωτογραφία.

Το απέραντο της θάλασσας, είναι το μοναδικό αντίδοτο στο απέραντο τίποτε που συναντούμε συχνά γύρω μας. Αρκεί να έχεις καλή παρέα. Που μπορεί να είναι και μόνο ο εαυτός σου...

καλό ΣΚ! Τα λέμε τη Δευτέρα...