15.11.08

Εδώ Πολυτεχνείο, εκεί Πολυτεχνείο…

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου στη μνήμη όσων την έζησαν παραμένει ίσως η κορυφαία συλλογική εποποιία μιας ολόκληρης γενιάς. Η σύγκρουση των φοιτητών το 1973 με την καταπίεση και την ανελευθερία μετατράπηκε σε σύμβολο μιας εξέγερσης όπου κυριάρχησε το αυθόρμητο, μιας κορυφαίας αντιδικτατορικής εκδήλωσης που ξεπέρασε τις όποιες διαφορές στρατηγικής για το χτύπημα στο δικτατορικό καθεστώς. Οποιος έχει ζήσει εκείνη την εποχή και γνωρίζει τι σήμαινε ζύμωση, γραμμή, βήματα για την κατάκτηση του κοινού στόχου που ήταν να πέσει η χούντα ξέρει ότι δεν υπήρχε σωστό ή λάθος εκ των προτέρων για τις όποιες στρατηγικές επιλογές.
Εγώ δεν έζησα Πολυτεχνείο. Υπάρχει λόγος σοβαρός, που ήμουν νέος χλιαρός...

Όσα πρέπει να γνωρίζουμε και να θυμόμαστε περί Πολυτεχνείου

@ Οι φοιτητές και οι νέοι γενικότερα υπήρξαν το κύριο σώμα των μαχητών της Αντίστασης. Στις αρχές του 1973 τα Πανεπιστήμια «έβραζαν». Οι φοιτητές ζητούσαν ελεύθερες εκλογές στους φοιτητικούς συλλόγους. Για να αποδυναμώσει το κίνημα η χούντα βγάζει τον N. 1374 για διακοπή της αναβολής στράτευσης των φοιτητών και στέλνει δεκάδες φοιτητές στον στρατό, διακόπτοντας τις σπουδές τους. Τρεις ημέρες αργότερα καταδικάζει φοιτητές με τον N. 4000/1959 για «τεντυμποϊσμό». Και λίγο αργότερα η Αστυνομία εισβάλλει στο Πολυτεχνείο για να διαλύσει βίαια μια συγκέντρωση φοιτητών. Οι φοιτητές αντιδρούν καταλαμβάνοντας δύο φορές τη Νομική Σχολή, στην οδό Σόλωνος: στις 21 Φεβρουαρίου και στις 20 Μαρτίου 1973. H Αστυνομία αντιδρά με συλλήψεις και κακοποιήσεις φοιτητών.

@ H χούντα αποφασίζει να κάνει πολιτικό «άνοιγμα» και την 1η Οκτωβρίου 1973 διορίζει την κυβέρνηση του Σπ. Μαρκεζίνη, που ανακοινώνει ότι στις 17 Νοεμβρίου θα κάνει βαρυσήμαντες πολιτικές εξαγγελίες. Την 1η Νοεμβρίου ο υπουργός Παιδείας του Μαρκεζίνη, για να εξευμενίσει τους φοιτητές, ανακοινώνει ότι επαναχορηγείται η αναβολή στρατεύσεως σε όλους τους φοιτητές. Έχοντας πετύχει μια πρώτη νίκη οι φοιτητές προβάλλουν νέα αιτήματα: α) Κατάργηση του σπουδαστικού τμήματος στη Γενική Ασφάλεια και του κυβερνητικού επιτρόπου στα Πανεπιστήμια. β) 12μηνη στρατιωτική θητεία για όλους τους Έλληνες. γ) Διεξαγωγή των φοιτητικών εκλογών τον Δεκέμβριο 1973 και όχι τον Φεβρουάριο 1974.

@ H μαχητικότητα του φοιτητικού κινήματος ανεβαίνει κατακόρυφα. Την Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 1973 οι φοιτητές καταλαμβάνουν το Πολυτεχνείο. Γύρω τους συσπειρώνονται εργάτες, υπάλληλοι, αγρότες από τα Μέγαρα, και διαδηλώνουν για: «Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία και Δημοκρατία». Οι φοιτητές που έχουν κλειστεί στο Πολυτεχνείο εκλέγουν Συντονιστική Επιτροπή από 24 μέλη (από τα οποία 2 εργαζόμενοι) και συγκροτούν ομάδες εργασίας για: τη συγκέντρωση τροφίμων, τον έλεγχο των προκηρύξεων, αλλά και των ταυτοτήτων των εισερχομένων, καθώς και για τη φρούρηση ευαίσθητων σημείων του Πολυτεχνείου, ώστε να αποφευχθούν ζημιές και βανδαλισμοί από ύποπτα ή ασυνείδητα στοιχεία.

@ H λειτουργία του ραδιοφωνικού σταθμού που έστησαν μέσα στο Πολυτεχνείο την Πέμπτη 15 Νοεμβρίου δίνει νέα ποιότητα στην εξέγερση και τη μετατρέπει από φοιτητική σε παλλαϊκή. Χάρη στον ισχυρό πομπό του, όλη σχεδόν η πρωτεύουσα ακούει για πρώτη φορά ύστερα από 6½ χρόνια τη φωνή των Ελεύθερων Πολιορκημένων. Ακούει λόγο για Δημοκρατία, Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, Κοινωνική Δικαιοσύνη. Πλήθη λαού συρρέουν έξω από το Πολυτεχνείο. Καταλαμβάνουν τα πεζοδρόμια και σιγά σιγά ξεχύνονται στο οδόστρωμα. H κυκλοφορία των αυτοκινήτων γίνεται με δυσκολία. Οι διαδηλωτές μοιράζουν και κολλούν στα παρμπρίζ αυτοσχέδιες προκηρύξεις. H Σύγκλητος του Πολυτεχνείου ζητά από την κυβέρνηση να μην καταλύσει η Αστυνομία το πανεπιστημιακό άσυλο. H χούντα ανησυχεί, αλλά τα έχει χαμένα. Διστάζει να επιτεθεί και να καταστρέψει την «πολιτική της βιτρίνα».

@ Την Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 1975 η εξέγερση φτάνει στο αποκορύφωμά της. H Συντονιστική Επιτροπή του Πολυτεχνείου καλεί από τον ραδιοσταθμό της τους εργαζομένους και τον λαό να συσπειρωθούν γύρω από τους φοιτητές και διακηρύσσει την απαίτηση του ελληνικού λαού για: «άμεση παύση του τυραννικού καθεστώτος της χούντας και παράλληλη εγκαθίδρυση της λαϊκής κυριαρχίας και της εθνικής ανεξαρτησίας». Ο χώρος γύρω από το Πολυτεχνείο καταλαμβάνεται από χιλιάδες λαού. H κυκλοφορία των αυτοκινήτων στην οδό Πατησίων και στους γύρω δρόμους διακόπτεται οριστικά. Αρχίζουν συγκρούσεις με την Αστυνομία. Οι διαδηλωτές στήνουν οδοφράγματα στους γύρω δρόμους και ανάβουν φωτιές. H Αστυνομία πυροβολεί στο ψαχνό από διάφορα περιφερειακά σημεία. Την ίδια ημέρα γίνεται κατάληψη της Πολυτεχνικής Σχολής Θεσσαλονίκης. Ακολουθούν κι εκεί συγκρούσεις με την Αστυνομία.

@ Η χούντα έχει τρομοκρατηθεί από τη λαϊκή υποστήριξη και τη μαχητικότητα της εξέγερσης. Ο δικτάτορας Γ. Παπαδόπουλος δίνει εντολή στον αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων Δ. Ζαγοριανάκο να επέμβει ο στρατός. Στις 12 τα μεσάνυχτα από το Γουδί και τον Διόνυσο ξεκινούν τα τανκς. Μαζί τους κατεβαίνουν ελεύθεροι σκοπευτές, ΛΟΚατζήδες, αλεξιπτωτιστές και ΕΣΑΤζήδες, για να ενισχύσουν την Αστυνομία, που χρησιμοποιεί αύρες και τεθωρακισμένα που ρίχνουν καπνογόνα, δακρυγόνα και πυροβολισμούς. Στις 03.03 του Σαββάτου 17 Νοεμβρίου 1973 το τανκς ρίχνει την κεντρική πύλη του Πολυτεχνείου, καταπλακώνοντας τους διαδηλωτές που ήταν σκαρφαλωμένοι πάνω της και τραγουδούσαν τον Εθνικό Ύμνο. Στρατός και Αστυνομία εισβάλλουν στο Μετσόβιο χτυπώντας και συλλαμβάνοντας όποιον έβλεπαν μπροστά τους. Το ίδιο γίνεται και στη Θεσσαλονίκη στις 4 π.μ. Στρατός και Αστυνομία έριξαν πάνω από 326.000 σφαίρες. Διέπραξαν 24 φόνους και 128 απόπειρες ανθρωποκτονίας. Τραυματίστηκαν 1.103 πολίτες και 61 αστυνομικοί. Συνελήφθησαν 2.000 άνθρωποι, που ξυλοκοπήθηκαν και βασανίστηκαν.

@ Ακολούθησε μια σκοτεινή εβδομάδα κυνηγητού των αγωνιστών και συνωμοσιών στους κόλπους της χούντας. Στις 25 Νοεμβρίου 1973 ο Δ. Ιωαννίδης (ο λεγόμενος «σκύλος της ΕΣΑ») ανέτρεψε τον Γ. Παπαδόπουλο (τον λεγόμενο «μανιακό δικτάτορα»). H δικτατορία του Δ. Ιωαννίδη κατέρρευσε οκτώ μήνες αργότερα, στις 23 Ιουλίου 1974, όταν οργάνωσε και εκτέλεσε το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου στην Κύπρο και έδωσε το πρόσχημα στον «Αττίλα» της Τουρκίας να καταλάβει τη Μεγαλόνησο.

@ Η Μαρία Δαμανάκη και ο Δημήτρης Παπαχρήστος είναι οι γνωστοί στο ευρύ κοινό εκφωνητές του Πολυτεχνείου. Ωστόσο, καθοριστικός ήταν ο ρόλος του «τρίτου» του σταθμού, του σκηνοθέτη Λάμπρου Παπαδημητράκη.

@ Στη διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας (21.4.1967 - 23.7.1974):
*Συνελήφθησαν περίπου 87.000 πολίτες. Από αυτούς περίπου 10.000 εστάλησαν εξορία από τις πρώτες ημέρες.
*Παραπέμφθηκαν σε δίκη 4.000 πολίτες.
*Βασανίστηκαν 2.800.
*Καταδικάστηκαν σε φυλάκιση 1.700.
*Δολοφονήθηκαν 88 άνθρωποι.

@ Η μοναδική φορά που επενέβη η Αστυνομία στους χώρους πανεπιστημιακού ιδρύματος μετά τον Νοέμβριο του 1973 ήταν το 1995, όταν πραγματοποιήθηκε αστυνομική επέμβαση με απόφαση της πρυτανείας του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και συνελήφθησαν περίπου 500 άτομα. Είχαν όμως προηγηθεί τα επεισόδια του 1991 και η καταστροφή της πρυτανείας του ιδρύματος. Τη χρονιά εκείνη το ιστορικό κτίριο πρυτανείας είχε γίνει παρανάλωμα του πυρός κατά τη διάρκεια επεισοδίων τη 17η Νοεμβρίου.

@ Σύμφωνα με τη νέα διάταξη, η νομική ομπρέλα του ασύλου δεν καλύπτει πλέον όλους τους χώρους των ΑΕΙ αλλά μόνο αυτούς στους οποίους «γίνεται εκπαίδευση και έρευνα». Αυτό σημαίνει ότι δεν προστατεύονται από το άσυλο οι προαύλιοι χώροι των ΑΕΙ, ενώ το άσυλο δεν παραβιάζεται πλέον μόνο από τις αστυνομικές δυνάμεις αλλά και από φοιτητές, διοικητικούς υπαλλήλους, καθηγητές κ.λπ. όταν περιστέλλεται το δικαίωμα «στην εργασία» σε περίοδο καταλήψεων ή κινητοποιήσεων.

Πηγές
Ελευθεροτυπία
Βήμα
Έθνος
Νέα
CNN

Αντί αγωνιστικών χαιρετισμών

Το 1983, δέκα χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, ο Μανόλης Αναγνωστάκης αναρωτιόταν μέσα από τις στήλες της «Αυγής»: «Ποιοι είναι οι "κληρονόμοι" σήμερα του μηνύματος του Πολυτεχνείου, μια παράταξη, ένα κόμμα, μια ομάδα ή εν γένει ο ελληνικός λαός;». Το ερώτημα παραμένει ακόμη αναπάντητο. H εφετινή επέτειος του Πολυτεχνείου συμπίπτει με τη δημιουργία των προϋποθέσεων για την ακύρωσή της. Και ας πέρασαν μόλις 30 τόσα χρόνια από το παγωμένο βράδυ του Νοεμβρίου του 1973, τότε που ο K. Λαλιώτης και ο Δ. Σταμέλος διάβαιναν τον καγκελόφρακτο αυλόγυρο του Πολυτεχνείου με τη λευκή σημαία στο χέρι για να διαπραγματευθούν την αναίμακτη αποχώρηση των εγκλείστων, λίγες ώρες προτού το τανκ ισοπεδώσει την πόρτα που τους χώριζε από την Ιστορία. Το ορόσημο μιας εποχής όπου όλα ήταν διαφορετικά δυσκολεύεται όλο και πιο πολύ να διατηρήσει τη λάμψη του ως κορυφαίο αντιδικτατορικό γεγονός. Ο αγώνας της γενιάς του Πολυτεχνείου ως το 1981 «συνεχιζόταν», μετά «δικαιώθηκε», κατόπιν «προδόθηκε» και τώρα απλώς η ΔΑΠ παίρνει 45% στις φοιτητικές εκλογές.
Το Πολυτεχνείο είναι όλα αυτά που ήδη γνωρίζουμε. Αρκεί να μην το ξεχάσουμε ποτέ, γι’ αυτό που ήταν και είναι…

«Τα νεαρά ζευγάρια σαν αστέρια / σ' ομορφαίνουν μαύρη πολιτεία / Για μια στιγμή κρατιούνται από τα χέρια / σκοτώνονται στην άλλη τη γωνία / Στο δρόμο περπατούν αγκαλιασμένοι / κρυφομιλούν σε κάποιο καφενείο / κι όλοι οι νεκροί είναι πάλι αναστημένοι / σαν γονατίζουν στο Πολυτεχνείο / Παιδιά και τον αντέξατε το δύσκολο καιρό / Δεν έχει ο έρωτας αρχή κι ο κόσμος τελειωμό».

55 σχόλια:

alekos είπε...

Μου άρεσε, μου άρεσε πολύ το κείμενο σας. Λιτό και περιεκτικό και όσον αφορά το τελευταίο σχόλιο για την ΔΑΠ θα πω απλά πως στην εποχή μας δυστυχώς όλοι και όλα εξαγοράζονται.

Ένας πολυτεχνίτης

Ατρεύς είπε...

Άσχετο ίσως με το θέμα, ΣΧΕΤΙΚΟ όμως με την πολιτεία που ζούμε:

Δείτε τί έκανε ο κ. KILL-τίδης, ο υφυπουργός Αγρανάπτυξης καλέ: Μόλις το ΣτΕ ακύρωσε απόφασή του για το κυνήγι (με το σκεπτικό ότι φέτος χάθηκαν πολλά ζώα από τις πυρκαγιές, να μην σκοτώσουν οι κυνηγοί όσα διασώθηκαν) αυτός ο λαμπρός και πολλά υποσχόμενος (στους κομπλεξικούς και φασίστες) νέος έβγαλε "αστραπιαία" νέα διαταγή ξαναεπιτρέποντας το κυνήγι!

Γειά σας.
Εγώ πάω τώρα να "KILL" κι αλλού, τον κ. KILL-τίδη... Κι είναι και γιατρός, τρομάρα του...

Я верю в Сталина είπε...

Φαντάζομαι ότι για να παίρνει η ΔΑΠ 45%, η ΚΝΕ και οι λοιπές... δημοκρατικές παρατάξεις δεν έχουν να πουν κάτι καινούριο.

Προσωπικά δεν υπήρξα ποτέ ΔΑΠίτης, αλλά κι αυτό το κακό ότι οι φοιτητές σώνει και ντε πρέπει να ρίχνουν μαύρο στη ΔΑΠ και να εντάσσονται σε αριστερά κινήματα ή γκρουπούσκουλα, είναι υπερβολή.
Όσο αφορά στο Πολυτεχνείο, είμαι της άποψης ότι το πρόδωσαν κυρίως αυτοί που το δημιούργησαν. Παράδειγμα τα ονόματα των πρωταγωνιστών, που ανέφερες νομίζω ότι επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό μου

Μαριλένα είπε...

Tα θυμάμαι πολύ καλά ακόμα.

Μαθήτρια του γυμνασίου τότε, όλη η ατμόσφαιρα της εποχής ασφυκτική και με μπόλικη αγωνία.


Τόσα χρόνια μετά, εμπορευματοποιήθηκε (κι αυτό).

Σπύρος είπε...

Όμορφο Αφιέρωμα Σπυράκο να είσαι καλα.:) Πολλοί απο αυτους που υπήρξαν στο πολυτεχνείο τώρα κυβερνουν η έχουν ΘΕΣΕΙΣ, τι κάνουν όμως; ξεχνούν τόσο εύκολα;

Maria Mikro Analogo είπε...

Μπράβο βρε Σπύρο, πολύ ωραίο το αφιέρωμα. :-) Κι εγώ μάζευα στοιχεία χθες όλο το απόγευμα και να που εσύ εδώ έχεις βάλει ένα φοβερό χρονικό! Φιλιά και καλημέρες :-)

Lady Anti-Blog είπε...

Όχι που δεν θα βρίσκαμε τρόπο να μάθουμε ιστορία..
[Διάβαζε Sardo!]

gerasimos είπε...

Φοβάμαι ότι για τους σημερινούς εικοσάρηδες και τους ακόμα νεότερους το πολυτεχνείο παίρνει σιγά-σιγά τη θέση του μαζί με την 25η Μαρτίου και την 28η Οκτωβρίου στο ράφι των "εθνικών εορτών" που τις κατεβάζουμε, τις ξεσκονίζουμε και τις θυμόμαστε για κανα-δυο μέρες κάθε χρόνο.

kanataki είπε...

ε, μα είσαι

καταπληκτικός!

(πασχάλης-κόρη πασχάλη)


τι επετειακό ήταν αυτό???

η ψυχη μου το ξερει είπε...

Ποιος έχει γράψει αυτούς τους υπέροχους στίχους;(αναφέρομαι στο τέλος του ποστ)

Υ.Γ.:Πού είσαι και δεν σε ακούμε;

fevis είπε...

Το 1973 ήμουν 9 χρονών... ( και σταματήστε να κάνετε πράξεις πλήζ). Και θυμάμαι πως δυό - τρεις μέρες αργότερα που κατέβηκα με τον πατέρα μου στο κέντρο, ο αέρας μύριζε ακόμα παράξενα και τα μάτια μου δάκρυζαν γιατί η ατμόσφαιρα δεν είχε καθαρίσει τελείως από τα δακρυγόνα... Φαντάσου...

an205 είπε...

Το πολυτεχνείο ζει;;;

X-myalismenos είπε...

Πολύ καλή δουλειά Σπύρο.
Τις θυμάναι σαν χτές εκείνες τις μέρες (τα μετά δεν θα τα σχολιάσω,πονάνε...)

Χαίρομαι ιδιαίτερα που μνημόνευσες τον Λάμπρο ;)

Pan είπε...

...πού είναι το Πολυτεχνείο;

kelly alamanou είπε...

AX ΡΕ ΣΠΥΡΟ!!!!!!
Λέω επειδή ανήκω στη περίφημη γενιά του Πολυτεχνείου..
ΝΑ ΒΓΑΛΩ ΤΟ ΣΚΑΣΜΟ μια και δεν είμαι καθόλου περήφανη γι'αυτά που αυτή η γενιά κληροδότησε στο τόπο,με την αποκατάσταση της δημοκρατίας.
ΚΡΙΜΑ ΓΑΜΩΤΟ!

christina είπε...

Τι σημαίνει "γενιά του Πολυτεχνειου" τελικά;
Είναι αυτοί που εκμεταλλεύονται το γεγονός ότι, ηλικιακά, θα μπορούσαν και να είναι στο Πολυτεχνείο (ως χώρο αγώνων);

Unknown είπε...

πέρασα απέξω χτες
ίδιο εκκλησάκι που γιορτάζει. πανηγύρι. όπως στον προφήτη λία, καλοκαίρι. έξω οι γύφτοι να πάρεις κερί και να μαζέψουν κανα φράγκο, μετά οι ανθοπώλες για τα τάματα, ένας ψάλτης που λεγε διάφορα, δεν είδα παπά, δε σηκώνει, λειτουργιά δεν είχανε
κάποιοι είχανε ταμένα τα παιδιά τους στον άγιο πολυτεχνείο, άλλοι ζητιάνευαν πρέζα, μια γνωστή μου έκανε καμάκι στους δίπλα, ε, έστι γίνεται
κι εγώ, που ποτέ μα ποτέ δεν πάτησα εκεί γιατί ήταν πάντα άβατον για τις γυναίκες (του είδους μου), για πρώτη φορά μεγάλωσα και σταυροκοπήθηκα ανάμεσα σε πολυτεχνείο και μουσείο, ανάμεσα σε μουσείο και πεταμένες εντυπώσεις στο προαύλιο.
μονάχα από ένα ανοιχτό του παράθυρο, μονάχα, μια φωνή. χωρίς ετεροχρονισμένο μικρόφωνο, χωρίς χρώμα. έτσι, μια σχισμή ζωής.
και το τραγούδι σου πολύ καλό φίλε
και το κείμενο.
κι εμείς, κείμενα στο παρακείμενο.
πως τελειώσαν όλα φοβάμαι. μα ευτυχώς δεν είμαι και σίγουρη...
την καλημέρα μου σπύρο.

Φράνσις είπε...

Υποκλίνομαι Σπυρουλη μου.Αλλα επιφυλασσομαι να το ξαναδιαβάσσω η ανιστόριτη επειδη είμαι σε υπολογιστή που πλερώνω σήμερα εγώ κι όχι το Πανεπιστήμιο... Η γενια του Πολυτεχνείου είναι η γενιά του Υπουργέιου και του κυβερνητικού θώκου ενίοτε... έδώ οι καλές εξαγοράσεις επαναστατικότητας για περάστε! Φιλι αηδονακι μου.Ευχαριστούμε. χχχχχ

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Σπύρο μου,
γιατί να μην προδοθεί η ιερή ιδέα του αγώνα;
γιατί να μην χτυπάει 45ρια η ΔΑΠ;
όταν η Μαρία του ΤΟΤΕ "Εδώ Πολυτεχνείο" κινείται με δεξιά τσέπη και ΤΩΡΑ, όπου την πάει ο άνεμος .....πάει;...

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Sardonian είπε...

εγώ κλίκα ξέρω όσοι ήταν μέσα στο πολυτεχνείο σήμερα είναι υπουργοί και βουλευτάδες
ή λεφτάδες
..

ritsmas είπε...

Kalispera Spyros..Σε ψαχνε η Ρεβέκκα, μηπως και λεγαμε καλησπερα, αλλά δεν ησουν κι εγω επρεπε να την κανω..

Πολυτεχνείο και εγω Σπυρο. Δεν θα μπορούσα αλλιώς, παρ ότι δεν ήμουν εκεί και δεν θα μπορούσα να ειμαι
ριτς

Vrakas Kostas είπε...

Σπυρο.
Διαβασα το ποστ με προσοχη,διαβασα τα σχολια φιλων και γνωστων εδω μεσα και θα σου πω κατι ασχετο!Οπας παντα!
Λιγα χρονια αργοτερα απο τα γεγονοτα,βρεθηκα να υπηρετω στα τεθωρακισμενα σαν μαυροσκουφης και να εχω μεχρι αρχες 81 ενα παρομοιο αρμα ΑΜΧ 30 για..σπιτι μου!
Ναι! σαν αυτο που "μπηκε μεσα πατωντας την πυλη!...και..!
Και καποιος ηλιθιος καραβανας, μας ελεγε τακτικα πως το αρμα που μπηκε στο Πολυτεχνειο,κυκλοφορει...αναμεσα μας!
Μπρρρ!Ανατριχιλα με πιανει ακομη σημερα!
Δεν γνωριζω την αληθεια!Η 22α τεθωρακισμενη Ταχιαρχια της Ασσηρου; εξω απο Σαλονικη δεν υπαρχει πια απο οσο γνωριζω!
Αν καποιος εχει πληροφοριες σχετικα με το που πηγε το αρμα ασ μου πει!
Για μενα εχει σημασια!
Τα λεμε φιλε!

scorpios είπε...

ΣΠΥΡΟ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΠΡΑΒΟ.ΘΥΜΑΜΑΙ ΕΝΤΟΝΑ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΒΡΑΔΥ,ΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΜΟΥ,ΗΜΟΥΝ ΜΙΚΡΗ,ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΣΒΗΣΩ ΤΑ ΚΕΡΑΚΙΑ,ΑΡΓΟΥΣΕ,ΑΚΟΥΓΑ ΤΟ ΣΤΑΘΜΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ,ΦΩΝΕΣ,ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ,ΦΟΒΕΡΟ,Η ΕΝΤΑΣΗ ΣΤΟ ΡΑΔΙΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΔΥΝΑΤΑ,ΘΥΜΑΜΑΙ ΟΤΙ Ο ΑΔΕΛΦΟΣ ΓΥΡΙΣΕ ΤΟ ΠΡΩΙ ΣΕ ΜΑΥΡΟ ΧΑΛΙ,ΑΛΛΑ ΖΩΝΤΑΝΟΣ,ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΖΗΣΕ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΚΑΙ ΜΑΣ ΕΙΠΕ,ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΕΡΑ.ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΝ ΣΑΣ ΚΟΥΡΑΣΑ,ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

kelly alamanou είπε...

PASS BY.
Με το "γενιά του Πολυτεχνείου" καταλαβαίνω και εννοώ, 'ολους εκείνους που κινούνταν στον αριστερό (φοιτητικό κυρίως χώρο)το 70-78.
Αν κανω λάθος ας με διορθώσει κάποιος

scorpios είπε...

ΕΧΕΙΣ ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΙΟ.

Αλεξάνδρα είπε...

Μπράβο σου! Οσο και να τρέχεις, που τρέχεις, δεν ξεχνάς τίποτα!

Ομορφο ΚΑΙ αυτό το αφιέρωμα!!!

Φιλιά πολλά

ΔΙΟΝΥΣΟΣ είπε...

Υπέροχο αφιέρωμα, ευχαριστούμε..

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ alekos: ή, απλώς, στην εποχή μας, όλα είναι διαφορετικά!
γεια σου, πολυτεχνίτη!

@Ατρεύς: μας «κυνηγάνε» από παντού…

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ dimosthenis s.: όλοι τα ίδια χάλια έχουν στα πανεπιστήμια.
Το Πολυτεχνείο, ακριβώς αυτοί που αναφέρεις το πρόδωσαν…

@ Μαριλενα *: τελικά, όλα εμπορευματοποιήθηκαν…

Aurora* είπε...

Πολύ καλή δουλειά. Για όσους δεν ήξεραν να μάθουν κι όσους έζησαν να τα ξαναβάλουν πάλι σε τάξη, συναισθήματα και κριτική της μετά-πορείας τους. Υπάρχουν ακόμα πολλλοί που δεν εξαργύρωσαν εκείνο το γεγονός. Γνωρίζω κάποιους και χαίρομαι γι αυτό.

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ LOCKHEART: ξέχασαν ήδη, Σπυράκο…

@ Μαρία: σόρι αν σε πρόλαβα…
Καλησπέρες
:-)

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Lady Anti-Blog: πάντα υπάρχει τρόπος να μαθαίνουμε ιστορία...

@ gerasimos: δυστυχώς, Γεράσιμε, έτσι είναι…

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ tsaperdona: έχω κάνει άλλα 17 αφιερώματα, Χριστίνα

@ η ψυχη μου το ξερει: είναι λόγια του Λειβαδίτη, που μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης.
Σε ευχαριστώ και πάλι για το μπάνερ! Με συγκίνησες…

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ fevis: σε ευχαριστούμε για τις εικόνες, κορίτσι μου…

@ an205: φυτοζωεί…

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ EXARCHIOTIS: δεν θα μπορούσα να ξεχάσω τον Λάμπρο
;)

@ Pan: σαν εδώ «παπάς, εκεί παπάς»…

Ρε, θα γράψεις κάνα ποστ;

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ rodoula-kelly: κρίμα. Όπως το είπες, Κέλλυ μου

@ passer-by: αρκετοί ήταν αραχτοί και μετά είπαν ότι αγωνίστηκαν…

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ abttha: ευτυχώς δεν είμαι κι εγώ σίγουρος ότι όλα τελείωσαν…

@ auburn Kate: όλοι είμαστε ανιστόρητοι, Κατερίνα…

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ: όλοι με δεξιά τσέπη κινούνται και αριστερή ιδεολογία…

@ Sardonian: ακριβώς έτσι, πρόεδρα!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ ritsmas: ήρθα, αλλά είχες φύγει, Ριτς μου

@ vrakas kostas: το τανκ αγνοείται…

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ scorpios: να είσαι πολύχρονη!…

@ rodoula-kelly: αυτή ήταν η γενιά του Πολυτεχνείου…

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Αλεξάνδρα: προσπαθώ να μην ξεχνάω τίποτε…
Φιλιά

@ DIONYSOS: εγώ ευχαριστώ που το διαβάσατε!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Aurora*: αυτοί που δεν εξαργύρωσαν εκείνο το γεγονός είναι πάρα πολλοί… Ευτυχώς…

Roadartist είπε...

Μπράβο, ωραίο αφιέρωμα! Σε χαιρετώ κ ως καινούργια στην παρέα! Όποτε θες πέρνα μια βόλτα απο το blog μου, να είσαι καλά!

Eirini Rapti είπε...

Πιστεύω, πως σήμερα, 35 χρόνια μετά το "Πολυτεχνείο" είναι και παραμένει επίκαιρο παρά ποτέ, άσχετα που "βρίσκεται" η "γενιά του πολυτεχνείου", που φυσικά και δεν βράζουν όλοι στο ίδιο καζάνι. Ειναι τοσο υψηλα τα ιδανικα που πρεσβευει, που τιποτα δεν μπορει να τα ισοπεδωσει. Το πολυτεχνείο δεν ανήκει μόνο σε εκείνη τη γενια ομως. Ανήκει και σε εμας σήμερα, οι αγώνες, τα πιστευω, οι αξίες του κληρονομουνται σε ολες τις γενιες. Δυσκολη εποχή, ο αγώνας σίγουρα δεν είναι ουτε must ουτε trendy, ουτε προβάλλεται ποτε απο τα ΜΜΕ, αφου καθε χρονο το μονο που δειχνουν απο τον εορτασμο του πολυτεχνειου και την πορεια είναι τα επεισοδια που θα κανουν 100 ατομα αναμεσα στις χιλιαδες.Είναι ωστόσο ο μόνος τρόπος να διεκδικησει και να κερδίσει κανεις αυτα που του "ανηκουν".
*Το αφιερωμα πραγματικα πολυ καλο,πολυ συγκινητικο. Τουλαχιστον η επέτειος αυτή αποτελεί εστω και μια αφορμη για περισυλλογη και προβληματισμο.
*Αξιζει κανεις να παει και στο ΕΜΠ αυτες τις μερες, στο κτιριο Γκινη υπαρχει εκθεση φωτογρ. υλικου κ βιντεο της εποχης απο την Ενωση των Μητερων... Διοτι μπορουμε να βλεπουμε και περα απο τα τραπεζακια και τα πανω των παραταξεων...
Ελπιζω να μην κουρασα, πολυ εννοω!

Γη του Πυρός. είπε...

Σπύρε καλέ μου εφόσον είναι το πρώτο επίσημο σχόλιο που σου κάνω ως Bloger, οφείλω να το κάνω με δόξα και τιμή.
Το κείμενό σου είναι άρτιο,συμπαγές,μελετημένο και με εκείνα τα εύστοχα-πάντα σπαραξικάρδια,εμβόλιμα και υποβολιμαία σχόλια-.
Είσαι πολύ καλός δημοσιογράφος.
Το ξέρεις.Το ξέρω.


...Όσον αφορά το Πολυτεχνείο ως ιστορικό γεγονός, πολύ φοβάμαι ,ότι στο διηνεκές του χρόνου θα καταλήξει για τους μαθητές άλλη μία καλή ευκαιρία να προσηλωθούν στις ματαιόδοξες-επί το πλείστον- ενασχολήσεις τους με τα χθόνια και απολύτως υλικά αγαθά.
...Απλώς ελεύθερος χρόνος,στο υπερπληρωμένο από την πολλή(Καπιταλιστική) Δημοκρατία(!!!),να πάνε για ψώνια,καφέ,σινεμά και τα συμπαρομαρτούντα στο THE MALL...


...Α ξέχασα,"Ψωμί,Παιδεία,Ελευθερία"δεν ήταν το επαναλαμβανόμενο αίτημα των φοιτητών;
Οι μαθητές είμαστε σίγουροι ότι το ξέρουν;
Οι δε ενήλικες,πρωταγωνιστές η μη,άραγε το θυμούνται ή είναι"μνησιπήμων πόνος";

Με εκτίμηση Σπύρε.

lifeaddict είπε...

Είμαστε η αδικημένη γενιά του '90. Δίχως κατοχή και πείνα χωρίς ρετσίνα!!! Αλλά έχουμε μοχίτο, facebook και diesel!

Αυτό που με τρομάζει είναι ότι με αφορμή το πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα μετά το πολιτεχνείο στην πολιτική ζωή του τόπου, έχουμε βρει εμείς οι νέοι την καραμέλα "τι να κάνω κι εγώ τώρα, γιατί να αντιδράσω;" Αν είναι να συμβιβαστούμε τουλάχιστον όχι από τα 20 ρε παιδιά που το όνειρο όλων είναι να γίνει δημόσιος υπάλληλος (δεν έχω κάτι με τους δημοσίους υπαλλήλους απλά δεν μ' αρέσει σαν όνειρο ζωής ενός δεκαοκτάχρονου).
Για να μην πω για την πνευματική φτώχεια που μας δέρνει και την αμάθεια...
Είμαι 23 και πολύ φοβάμαι...

Ανώνυμος είπε...

Το αφιερωμα σου ειναι απλό και πραγματικα πολυ συγκινητικο, για οσους ζησαμε εκεινες τις μερες απο κοντα, ακομα κι αν δεν ειμαστε "εγκλειστοι" το τελευταιο βραδυ.

Οπως ανεφερε και η Abttha σε ολες τις επετειους στηνεται απ εξω ενα πανηγυρι που μας θίβει και μας απογοητευει! ΄(
Αυτο ομως , οπως και το οτι καποιοι απο τους πρωταγωνιστες των ημερων οπως η φωνη του ΕΔω ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ( Μ. Δαμανακη) κινουνται και μετακινουνται απο κομμα σε κομμα , πιστευω δεν πρεπει να μας προτρεπει να μην αφηνουμε φορο τιμης σε αυτους που θυσιασαν πολλα ή και λιγα για την Ελευθερια, το ψωμι... την παιδεια!
Γιατι οσοι το ζησαμε τοτε ξερουμε καλα πως υπηρξαν εκτος απο τους γνωστους και επωνυμους και
"ηρωες αφανεις" ...που υπεφεραν ή θυσιασαν καριερες μελλον, κ.α στον αγωνα αυτο κατα της Χουντας!
Η επετειος αυτή ας αποτελεί και για τη δικη μας γενειά και για την τωρινη, εστω και αφορμη για περισυλλογη και προβληματισμο!
Την καλησπερα μου και ευχαριστω για τη φιλοξενια.

ikor είπε...

Πολύ ενδιαφέρον χρονογράφημα.

Το Πολυτεχνείο απέδειξε ότι οι ισχυροί πρέπει πάντα να φοβούνται εκείνους τους οποίους καταπιέζουν!

Καλημέρα και καλώς σε βρήκα! Θα πετάω κι εγώ στις χαμηλές πτήσεις από 'δώ και πέρα.

σπόρος είπε...

Ας μου εξηγήσει κάποιος: γιατί αυτή η ημέρα δεν ανήκει στις "επίσημες αργίες" για όλους τους 'Ελληνες?

Υ.Γ. Τι καλά που έχουμε 'Ελληνες δημοσιογράφους σαν κι εσένα!

Φράνσις είπε...

Εκανες ζαβολια βρε αηδονακι εεεε;;;; Ειδα το σχολιο μου πριν καν το γραψω, και επαθα κολούμπρα! λεω αμαν, πως ειναι δυνατον; Το καλυτερο το ακουσα ανήμερα απ΄τον Γιωργο(Αποστόλου): "σήμερα είναι η επετειος εξεγερσης του Πολυτεχνειου, οχι η γιορτη της 17Νοέμβρη".... Μοοοουυυυτς.

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Roadartist: Όποτε βρω χρόνο θα περάσω, σε ευχαριστώ!

@ Eirini: Σωστά. Το "Πολυτεχνείο" ανήκει σε όλους. Ειδικά σε αυτούς που δεν εφησυχάζουν με τίποτε...
Δεν μας κούρασες καθόλου...

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Γη του Πυρός.: Κάποιοι από τους πρωταγωνιστές βολεύτηκαν. Δυστυχώς. Χαίρομαι που σε έκανα Bloger.

@ faye: Το χειρότερο από όλα είναι η πνευματική φτώχεια που μας δέρνει.

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ xeimwniatikhliakada: Ας προβληματιζόμαστε περισσότερο. Έστω, ας σκεφτόμαστε λίγο πιο πολύ...

@ ikor: Καλώς σε βρήκαμε κι εμείς.

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ σπόρος: Κι όμως, πολλές φορές ντρέπομαι που είμαι δημοσιογράφος...

@ auburn Kate: Δεν είναι ζαβολιά. Τόνωση μνήμης είναι...

Ανώνυμος είπε...

Πολύ πρέπει να προβληματιστούμε! Αλλά δεν το λέμε φωναχτά!
Καλησπέρα!