5 χρόνια μετά…

3 Μαρτίου 2003: Ξεκινά, σε ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού, η δίκη της τρομοκρατικής οργάνωσης «17 Νοέμβρη». Αυτή η δίκη έληξε έπειτα από εννέα μήνες και 14 ημέρες (162 συνεδριάσεις), στις 17 Δεκεμβρίου, με την επιβολή από το δικαστήριο των ποινών. Το ενδιαφέρον για τη δίκη ήταν ως αναμενόταν εξ αρχής έντονο. Πρόκειται για τη δίκη 19 ανθρώπων που κατηγορούνται για συμμετοχή στην «Επαναστατική Οργάνωση 17 Νοέμβρη», μια τρομοκρατική οργάνωση «φάντασμα» που πρωταγωνίστησε, με τον τρόπο της στην πολιτική ζωή του τόπου από τον Δεκέμβριο του 1975 μέχρι και τον Ιούνιο του 2002.

27 χρόνια δράσης δεν είναι λίγα, ειδικά όταν λάβει κανείς υπόψη του ότι η δράση αυτή περιλάμβανε δολοφονίες («εκτελέσεις» κατά την ίδια την οργάνωση), βομβιστικές ενέργειες, επιθέσεις με ρουκέτες, τραυματισμούς και προκηρύξεις. Θύματα ήταν και Έλληνες και ξένοι.

Τώρα, 5 χρόνια μετά, δημιουργούνται διάφορα ερωτήματα:

Μπορεί να υπάρξουν οργανώσεις... δεύτερης φάσης, οι οποίες να παραλάβουν τη σκυτάλη της αιματηρής δράσης όπως συνέβη στην Ιταλία με τις «νέες Ερυθρές Ταξιαρχίες»;

Επιπλέον, υπάρχει μια... δεξαμενή του εξτρεμιστικού χώρου που μπορεί να επανατροφοδοτεί το «αντάρτικο πόλης» με νέα μέλη, αφήνοντας στην Αστυνομία την αισιοδοξία για «πάταξη της τρομοκρατίας»;

Μπορεί σε λίγους μήνες να έχουμε επανέλθει στην οδυνηρή «ρουτίνα» της ειδησεογραφίας για εκρήξεις βομβών και για άλλου είδους επιθέσεις από τις ελληνικές ένοπλες οργανώσεις;

Ήρθε η ώρα των «χρυσών εφεδρειών» των μεγάλων τρομοκρατικών οργανώσεων;
Αν έχετε κάποιες απαντήσεις, μπορείτε να τις πείτε. Το σίγουρο είναι ότι ο επίλογος για την εγχώρια τρομοκρατία δεν έχω την αίσθηση ότι γράφτηκε με το τέλος της δίκης της 17N. H απόφαση των δικαστών, ιστορική εκ των πραγμάτων, δεν κλείνει τον κύκλο της ένοπλης βίας που άνοιξε μετά τη μεταπολίτευση και σημάδεψε για χρόνια τη χώρα και τη διεθνή παρουσία της. Οι πολιτικές δολοφονίες δεν επισύρουν επιεικέστερη ποινή από τις κοινές ούτε απαιτούν ελαφρότερη σωφρονιστική μεταχείριση. Η αναγωγή μιας εγκληματικής πράξης σε μιαν «ιδεολογία» δεν την καθιστά ούτε συγγνωστή ούτε κατανοητή ούτε λιγότερο ειδεχθή.

Υ.Γ.: τρομοκράτης: (ο) ουσ. Θηλ. -ισσα, μέλος τρομοκρατικής οργάνωσης που χρησιμοποιεί βία, ιδ. για πολιτικούς σκοπούς. (Λεξικό Tεγόπουλου-Φυτράκη)

Σύμφωνα με τον νόμο (774/1978 περί καταστολής της τρομοκρατίας και προστασίας του δημοκρατικού πολιτεύματος) τρομοκράτης θεωρείται όποιος καταρτίζει μια τρομοκρατική ομάδα ή συμμετέχει σ’ αυτήν, με σκοπό να τελεσθούν οι παρακάτω πράξεις: 1. ανθρωποκτονία, 2. επικίνδυνη ή βαριά σωματική βλάβη, με χρησιμοποίηση όπλου ή εκρηκτικών υλών, 3. αρπαγή ή παράνομη κατακράτηση προσώπου, ή κατάληψη ενός συγκοινωνιακού μέσου με επιβάτες, με σκοπό να εξαναγκαστεί η Aρχή να πράξει ή να παραλείψει ή να ανεχθεί μια ενέργεια, 4. παράβαση του νόμου «περί προλήψεως και καταστολής πράξεων κατά της ασφάλειας της αεροπλοΐας» και 5. έγκλημα για το οποίο θα χρησιμοποιηθούν βόμβες ή χειροβομβίδες ή ρουκέτες ή πυροβόλα όπλα ή άλλες εκρηκτικές ύλες ή παγιδευμένες επιστολές ή δέματα, εφόσον η χρησιμοποίηση αυτή βάζει σε κίνδυνο άλλα πρόσωπα.