26.2.09

Παγωμένες καρδιές...

Πολύ βαρύ και χαμηλό βαρομετρικό. Από αυτά που καμιά Πετρούλα δεν μπορεί να μετρήσει, να προβλέψει. Τις τελευταίες δύο εβδομάδες, όταν διακρίνω μια ελαφριά μελαγχολία στο βλέμμα, ξέρω ότι δεν έχω κάνει λάθος. Έχω απέναντί μου άλλη μια παγωμένη καρδιά...

Δεν ξέρω αν το έχετε παρατηρήσει, εσχάτως, κάνει παγωνιά. Και μοναξιά, είναι ολόγυρά μας. Κάνει και χωρισμό. Όπου στο βάθος, μια είναι η βασική αιτία των χωρισμών. Και δεν είναι άλλη από το χρόνο. Και στην «πτώση» σημασία έχει από πόσο ψηλά πέφτεις. Χρειάζεται ανάλυση αυτό που έγραψα;
Μπαίνω στο αυτοκίνητο, ανάβω τσιγάρο, οι Πυξ βαράνε, τραγουδάω κι εγώ δυνατά, ένα ζευγάρι μάτια από το αυτοκίνητο δίπλα γελάει, πάει, σου λέει, ο τύπος είναι τρελαμένος, έχει κόψει καπίστρι. Η ηλιοροφή είναι ανοιχτή, μπαίνει χιονόνερο μέσα, στη στάση μια κοπέλα κλαίει, κανένα χιονόνερο δε σε ενοχλεί όταν η καρδιά σου είναι παγωμένη. Νόμος.
Οδηγώ και φτιάχνω τις δικές μου ιστορίες, το παρμπρίζ στο αυτοκίνητό μου ξέρει να προβάλλει αυτά που βλέπει το μυαλό μου, δίπλα μου είναι ένα ζευγάρι αμίλητο, ο ένας από τους δύο κάτι θα είπε ή κάτι έχει σκοπό να πει, η καρδιά παγώνει, σφίγγεται.
Όλα είναι live, σαν το τραγούδι που ακούς από τα ηχεία σου. Δυνατά, φωτεινά και εντέχνως σκοτεινά, για να βγαίνει το «γιατί» με περισσότερο παράπονο. Με περισσότερο πόνο. Απόκριες στην Ελλάδα, πώς μπορείς, όμως, να μασκαρέψεις τη θλίψη και τη μοναξιά; Ποια μάσκα βενετσιάνικη είναι τόσο καλή;

Φτάνω, βρίσκω να παρκάρω, φοράω σκούφο, τα μάτια μου τρέχουν απ’ το κρύο, θέλω να μπω στο σπίτι και να με κεράσω ζεστό κονιάκ σα να είμαι σε καντίνα στις ακτές της Oλλανδίας.
Είμαστε λίγο πριν από τις Απόκριες, σε μια ποπ χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα, ένα βράδυ αυτού του Φλεβάρη που το κρύο σου πάγωνε την καρδιά...

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Και πάνω που ήθελα να σου κάνω πλάκα ότι έπιασε η ευχή σου και μου κάηκε το κούτσουρο... με μελαγχόλησες. Έχεις δίκιο όμως. Πώς το λέει ο ποιητής να δεις... Il pleure dans mon coeur Comme il pleut sur la ville - Paul Verlaine. Φιλί και καληνύχτα, χερ Σπύρο. :)

Unknown είπε...

πληγωμένες καρδιές... (θα έλεγα)..

DIDI είπε...

ΠΑΓΩΜΕΝΕΣ ΚΑΡΔΙΕΣ?????????ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ!!!!!!ΤΙ ΑΓΩΝΙΑ ΘΕΕ ΜΟΥ!

σπόρος είπε...

Λόγω της ημέρας (& της εποχής) να μασκαρευτούμε λίγο αισιοδοξία τύπου "κι είναι, λέω, ο παράδεισος, αυτός, αγάπη μου μικρή, να μοιραζόμαστε τούτη την κόλαση μαζί" ;)))

JoaN είπε...

"πώς μπορείς, όμως, να μασκαρέψεις τη θλίψη και τη μοναξιά;" -> ΑΝ το καταφέρεις, τότε η καρδιά παγώνει ακόμα πιο πολύ. 'το ξέρω το δοκίμασα δεν ωφελεί'

Εvgenia Tr είπε...

το κρύο του καιρού δεν μπορεί να παγώσει μια καρδιά, οι άνθρωποι το κάνουν αυτό...

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Μικρό Ανάλογο: Έτσι ακριβώς το έλεγε!
Μαφια7: κι άλλα πολλά επίθετα μπορείς να βάλεις!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Ειρήνη: Αγωνία; Γιατί;
@ Σπόρος: Είναι ωραία στον Παράδεισο!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Joan: Μη σταματήσεις ποτέ να το δοκιμάζεις, όμως. Κάποτε μπορεί να σου βγει...
@ Ευγενία: Εννοείται αυτό!