27.2.09

Γιατί δε μου αρέσουν οι Απόκριες...

Τρελό καρναβάλι ήρθες και πάλι. Λιλιπούτειοι καρναβαλιστές περνάνε στο λιμάνι (να διαβαστεί με την προφορά της Ελίζας Καλίτση - η οποία είναι θεάρα και την εκτιμώ, ειλικρινά)

Δεν ξέρω ποια είναι η άποψή σας για τις Απόκριες. Τα έγραφα και πέρυσι, αλλά αυτή είναι νέα έκδοση, βελτιωμένη, και ούτε φέτος άλλαξα γνώμη. Άρα, τι δείχνει αυτό; Ότι είμαι σταθερός χαρακτήρας, διάολε!
Εμένα, λοιπόν, οι Απόκριες μάλλον με ξενέρωναν απίστευτα, επειδή

- Όταν ήμουν πιτσιρικάς μεταμφιεζόμουν σε Ινδιάνο και έπρεπε να εξηγώ σε όλα τα παιδάκια, ένα-ένα, γιατί δεν ντύθηκα cowboy(ς) ή «καμπόγιας» που έλεγε κι ο Μανωλάκης (που ήταν μεγάλος τρόμπας επειδή είχε μπαμπά-πρόεδρο-κάπου) που ήταν και το τρεντ της εποχής. Όχι ο Μανωλάκης, συγκεντρώσου, ο καουμπόη ήταν το τρεντ. Πού να εξηγείς ότι πάντα ήθελες να είσαι με όλους τους χαμένους του πλανήτη και ότι ξέρναγες με τα Αμερικανά; Οπότε, σε κάθε σχολικό πάρτι, έπρεπε να είμαι – εν γνώσει μου – ο χαμένος, πώς μπορείς να τα βάλεις, έστω και υπό τη μορφή παιχνιδιού, με τόσους γιάνκηδες; Γκόου χομ, ρε λούζερς...
- Οι Απόκριες κρατούσαν ελάχιστα. Μέχρι να τις καταλάβεις έφτανε η Καθαροδευτέρα, που ήξερες ότι το όλο παιχνίδι με το πέταγμα του αητού θα κρατούσε μέχρι το μεσημέρι. Όπως και ο αετός-αητός-αϊτός-αετόστ θα κρατούσε μέχρι τότε, γιατί ως το μεσημέρι είχαμε καταφέρει:
να τον ρίξουμε στα ηλεκτροφόρα της ΔΕΗ
να σπάσει η καλούμπα και να τον πάρει ο διάολος ο γέρος

να σκιστούν οι λαδόκολλες γιατί καλές ήταν για κάνα κοψίδι, αλλά από πτητική ικανότητα - αγγούρια

να μην πετάξουμε καθόλου αετό επειδή

α) ήμασταν άχρηστα
β) δε φυσούσε καθόλου.
Τα τρελά τα νεύρα…

- Μετά τα θαλασσινά και τα ντολμαδάκια γιαλαντζί, άντε επιστροφή και πάλι στο σπίτι γιατί «τα παιδιά πρέπει να διαβάσουν», άντε ο μπαμπάς να βρίζει θεούς και δαίμονες και να υπόσχεται, για τριακοσιοστή έβδομη φορά(!), ότι δεν υπάρχει περίπτωση να το κουνήσει ρούπι από το σπίτι την επόμενη χρονιά, γιατί τρώγαμε τρελό πήξιμο στην επιστροφή. Αυτή η Λεωφόρος Λαυρίου αποτελούσε τον εφιάλτη του κάθε μπαμπά που είχε την ατυχία να κάνει Κούλουμα στα Μεσόγεια. Άσε που από τα θαλασσινά έκανες στομάχι τουμπελέκι και έβλεπες και εφιάλτες τρία βράδια συνεχόμενα!
- Οι μάσκες οι πλαστικές πάντα κιτς μου φαινόταν και δεν μπορούσα να βρω κανένα φαν με τις σερπαντίνες και το κομφετί, που πολλά παιδάκια τα μάλωνε η δασκάλα γιατί το έγραφαν στις εκθέσεις ως «κονφετί» και τους έλεγε, τραβώντας τους τ' αφτιά, «το κομφετί και το κομβόι θέλουν μ». Μαλακίες, δηλαδή, που αρχίζει κι από «μ». Θα μου πεις, έμαθες να το γράφεις σωστά. Ε, και;
- Όταν μεγάλωσα, βρήκα τις αποκριάτικες στολές εντελώς αντιεργονομικές. Δηλαδή: Άντε και ντύνεσαι αρκούδος. Πού θα βάλεις το κινητό, τα τσιγάρα, το πορτοφόλι σου; Ή θα αρχίσεις να κυκλοφορείς με τσαντάκι-μπανάνα; Τι σόι γαμω-αρκούδος θα είσαι τότε;
Άντε και ντύνεσαι ιππότης. Θα κουβαλάς, μαζί με το δόρυ και το Bluetooth; Ήμαρτον… Τι αναχρονισμοί είναι αυτοί; Ούτε σε ταινία του Χόλιγουντ που εξιστορεί τα κατορθώματα Έλληνα ήρωα δεν παίζουν αυτά!
- Υπάρχει η Πάτρα, το μεγάλο κεφάλαιο «Πάτρα», που θα το εξαντλήσω σε ελάχιστες γραμμές: Πήγα μια χρονιά, με άλλους δύο, από απόγευμα Παρασκευής κι αρχίσαμε να πίνουμε. Ξύπνησα ξημερώματα Τρίτης - μετά την Καθαροδευτέρα! - μέσα σε ένα αυτοκίνητο μιας παρέας, που δεν είχα δει ξανά στη ζωή μου, η οποία με περιμάζεψε από ένα παγκάκι μέσα στην πόλη, λέει, όπου ήμουν σε αφασία, λέει, και είχα και ένα σουβλάκι... στην κωλότσεπη! Πάλι καλά. Ο ένας από την παρέα μου έκανε ράμματα στο χέρι του, ποιος ξέρει πού σαβουρδιάστηκε, και ο άλλος κόλλησε έρπη των γεννητικών οργάνων. Καλά που δεν πάθαμε τίποτε...
- Κανένα από τα έθιμα της Αποκριάς δε μου άρεσε, δε μου πήγαινε κάτω ούτε με σόδα, τότε δεν υπήρχε το Περιέ. Γιατί να διασκεδάσω με τα αλευρομουτζουρώματα στο Γαλαξείδι, που πλέον γράφεται Γαλαξίδι; Χάλια τα ρούχα, χάλια τα καθίσματα του αυτοκινήτου και, πάνω απ’ όλα, χάλια η διάθεση που ήξερες ότι όλες οι Αποκριές είναι μέχρι και το μεσημέρι της Καθαροδευτέρας, με λιγδωμένα τα χέρια από τη λαγάνα, με ίχνη χαλβά στα χείλη και με τις παλάμες σκισμένες από τον σπάγκο της καλούμπας. (του αετού που δεν πέταξε, τελικά!)
- Την επομένη, η κυρά-δασκάλα, μας έβαζε τη γνωστή έκθεση με θέμα «Πώς πέρασα τις Απόκριες» και έπρεπε να σκαρφιστώ τις απόλυτες προς περιγραφή Απόκριες γιατί αν τολμούσα και έλεγα την αλήθεια, θα είχα πρόβλημα με τα «χρηστά ήθη κι έθιμα της πατρίδος μου», με «τις ρίζες της ενδόξου παραδόσεώς μας» κι άλλα τέτοια χουντικά, κλασικά και εικονογραφημένα. Ποτέ μου δε διατύπωσα, τώρα που το θυμήθηκα, την απορία μου, γιατί μετά την Καθαρή Δευτέρα αρχίζει η Σαρακοστή η οποία, τελικά, κρατάει 50 ημέρες μετρημένες. Ή κάνω λάθος;
- Οι Βραζιλιάνες που έφερναν στην Ελλάδα είχαν κυτταρίτιδα μέχρι και στα μάγουλα, ενώ οι καλές, οι κορμάρες, στο Ρίο, στην Brazil, είχαν Aids που το κολλάς και με το ροχαλητό...

Το θέμα είναι ότι, εσχάτως, συναντώ πολύ κόσμο που δε γουστάρει Απόκριες. Λέτε, τελικά, να τους έχω κάνει όλους σαν τα μούτρα μου; Λέτε να υπάρχουν κι άλλοι που να βροντοφωνάζουν «Γαμιούνται οι Απόκριες»;
Και μην το παίρνετε σα βρισιά, όπως και τις υπόλοιπες που διαβάσατε στο ποστ αυτό. Είναι από τα απαγορευμένα, σκωπτικά τραγούδια της Δόμνας Σαμίου…
Τελικά, το μόνο Carnival που προτιμώ, είναι αυτό των Cardigans, που ακούγεται από τα ηχεία σου. Τελεία.
Απόκριες είναι, θα περάσουν!...

16 σχόλια:

σπόρος είπε...

E, όχι διάολε, η λαγάνα είναι τέλεια!!!
& η Σαρακοστή κρατάει έως την Παρασκευή πριν του Λαζάρου, δεν περιλαμβάνει τη Μ.Βδομάδα :)

Καλά Λούκουμα :))))))))))))))

Εvgenia Tr είπε...

Σπύρο , μήπως γκρινιάζεις; :Ρ
η αλήθεια είναι πως δεν με συγκινούσαν ποτέ οι απόκριες (οι οποίες έχουν πάρει την θέση κ της τυρινής , που πια κανείς δεν ξέρει πως υφίσταται...(δηλαδή η εβδομάδα πριν την καθαρά βδομάδα...οου γες όλη η εβδομάδα λέγεται έτσι :Ρ) )
μασκάρεμα-μουντζούρωμα , ένα μπέρδεμα για ποιον λόγο? αφού όλο τον χρόνο όλοι κρύβονται....

Σοφία είπε...

Τρελαίνομαι για απόκριες, αλλά δυστυχώς εδώ δεν έχουμε ούτε απόκριες ούτε τριήμερο ούτε τίποτα (λαγάνες έχουμε ολ γίαρ ράουντ όμως, γιατί τις τρώνε οι Τούρκοι).

the muppet show girls είπε...

Γαμιούνται οι (τις) Απόκριες!

Ινδιάνε που κατεβαίνεις ακόμα τη Λαυρίου (!), δεν θυμάμαι τι είχα ντυθεί τελευταία (τόσο πρόσφατα ήταν), αδιαφορώ για θεματικά πάρτυ σε αλτέρνατιβ πολυχώρους, η Βραζιλία είναι ωραία, αλλά σαν την Αργεντινή πουθενά (η Πάτρα πού πέφτει; ).

Γουστάρω όμως πέταγμα χαρταετού.
Το μυστικό δεν είναι στη λαδόκολλα, αλλά στην καλούΜπα και στο ζύγιασμα (σαν τον πατέρα μου ακούστηκα, τα ξέρουν όλοι όλα!)

Α και παΜψηφεί θαλασσινά!
(καλά τα τρώμε όλο το χρόνο,so...Carnival sucks!)


ps. Are you stable?
Abso-fucking-lutely?

JoaN είπε...

Ομολογώ ότι ορισμένες εικόνες που περιέγραψες επιτυχώς, μου έφεραν μια ανακατοσούρα..."με λιγδωμένα τα χέρια από τη λαγάνα, με ίχνη χαλβά στα χείλη " κλπ...

Όμως υπάρχουν και μερικές εικόνες ακόμα που δεν τις είδα στο ποστ ς.

"...Είναι από τα απαγορευμένα, σκωπτικά τραγούδια της Δόμνας Σαμίου…"-> αχαχαχαχα σωστόοος

lifeaddict είπε...

Δε μπορώ άλλη γκρίνια έλεος!!!
ΟΚ δε πετάω τη σκούφια μου με τις απόκριες αλλά κράζαμε τα Χριστούγεννα για τη δήθεν χαρά κλπ, κράζαμε Αγίου Βαλεντίνου γιατί είναι γιορτή για τους ανθοπώλες, κράξαμε στους γάμους γιατί είναι κιτς ε έλεος ας αφήσουμε και τίποτα άκραχτο! Μήπως τελικά είμαστε ολίγον μίζεροι και δυσκοίλιοι???

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Σπόρος: Ναι, μόνο που μπορείς να τη φας όλες τις εποχές!...
@ Ευγενία: Όχι, δεν γκρινιάζω, είμαι σκωπτικός, όπως καλεί η γιορτή αυτή!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Σοφία: Μπορείτε να ντυθείτε με τις φίλες σου και να κάνετε πάρτυ, καλώντας και άλλους!
@ Μάπετ: Στην καλούΜπα και στο ζύγιασμα; Και τώρα μας το λες; χαχαχαχα

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

Joan: Μπορείς να συμπληρώσεις τις δικές σου εικόνες που σου λείπουν και να τις μοιραστείς μαζί μας!

Lifeaddict: Βασικά, χαίρομαι που παρακολουθείς τα όσα γράφω, να είσαι καλά! Τα κείμενα που έχω γράψει, για τα θέματα που ανέφερες, έχουν μια κοινή βάση: Την υποχρεωτική χαρά. Τη σώνει και καλά ευθυμία. Εγώ δεν περιμένω αφορμές για να αγαπήσω και να περάσω καλά, άρα αυτό που λες δεν παίζει. Σε μια άλλη περίπτωση δε βρίζω κάποιον που γουστάρει τον Αγιο Βαλεντίνο όπως εσύ, αλλά δεν μπορώ και να μην το κανιβαλίσω!

Yiannis G είπε...

Μαζί σου από την πρώτη αράδα μέχρι την τελευταία...

nantia είπε...

"Κάνω προσπάθεια να γράψω", που λέει και κάποιο ποίημα της Κατερίνας Γώγου. Δεν είμαι σίγουρη αν θα καταφέρω να αναρτηθεί ό,τι γράφω -είμαι ηλίθια με την τεχνολογία-, κι ούτε που έχω και καμιά ιδιαίτερη ένσταση με τα γραφόμενά σας, αγαπητέ, πάντα αυτά τα γράμματα στο Θεό που κρέμαγα στην ουρά του χαρταετού τον βάραιναν κι έκανε κάτι τρελές τούμπες στον αέρα μέχρι να πέσει τελικά με τσακισμένα ζύγια, αλλά θυμάμαι πάντα τη μυρωδιά του αέρα αυτής της μέρας, το εκτυφλωτικό φως της και τον "κατοικημένο" ουρανό της.
Ούτε ο χαλβάς με συγκίνησε ποτέ ούτε πήγαινα μακρινές βόλτες με την οικογένεια -ποια οικογένεια;-, αλλά, στο λόγο μου, δεν έχω ζηλέψει ποτέ τίποτα περισσότερο από έναν "άνετο" αετό να χορεύει ηδονικά ψηλά στον αέρα. Άσε που τα γράμματα των άλλων παιδιών φτάνανε πάντα στον προορισμό τους...

Είναι νίκη να πετάξεις. Έστω και μ' έναν χάρτινο αετό. Κι εγώ ζηλεύω αυτούς που σε πείσμα κάθε συνθήκης συνεχίζουν να στέλνουν μηνύματα χαράς, ακόμα και επίπλαστης. Η εγγενής, έτσι κι αλλιώς, έχει ξοδευτεί. Χρόνια τώρα...

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

Νάντια, οι εικόνες που περιέγραψα έχουν αρκετή νοσταλγία, δυστυχώς ελάχιστοι το είδαν αυτό. Πάντα θα θυμάμαι αυτές τις εικόνες και μια γλύκα θα γεμίζει την καρδιά μου. Το κείμενο αυτό, όσο σκωπτικό κι αν είναι, αφιερώνεται σε αυτά που αφήσαμε πίσω μας, που ίσως συνοψίζονται στην αληθινή χαρά. Δεν τα πάω καλά με τα επίπλαστα, ειδικά όταν αναφέρομαι στη διασκέδαση.

Ναι, είναι ωραίο να νικάς. Εύχομαι τα "γράμματά" σου να βρουν κάποτε τον αποστολέα τους.

nantia είπε...

Ξέρεις;
Η νοσταλγία -αντεστραμμένη η σημασία της στις μέρες μας- έχει μέσα της το άλγος και το νόστο. Κι αν πονάει ένας γυρισμός που δεν... γυρίζει, έχει, όπως είπες, και μια γλύκα. Αυτό ήθελα να πω. Αυτό.

Κι αν ό,τι ζούμε τώρα δεν έχει εκείνη την εγγενή χαρά των παιδικών μας χρόνων, εγώ θα 'νιωθα ευλογημένη αν ζούσα και την επίπλαστη.

ΥΓ.: Τα γράμματά μου θα μείνουν ανεπίδοτα. Όπως εκείνα του Άρη Αλεξάνδρου.

Φράνσις είπε...

Αηδονακι μου, ρήμαξα τη λαγανα, η οποια απαιτω να βγαιενι και τις υπολοιπες μερες του χρόνου, και το dvd. Αυτο δεν είναι νηστισιμο εεε;; Α! και τα τηγανητα καλαμαρακια.Εγραψες Σπυρουλη μου, ποιος τις γ**** τις Αποκριες;Εγω ανεκαθεν κρεοφάγος ήμουν! Μοοοουυυυυτςςςςςςς.(Miss you.)

Ευγενία Λινού είπε...

Για αλλη μια φορα μαγεψες,το λεω κ δω το λεω κ στο μουροβιβλιο!
Ευχομαι αυτες τις αποκριες-καθαρή Δευτερα και Μεγαλη Σαρακοστη (που κραταει όντως 50 μερες),να βρεις καινουργιες χαρές που θα σε γεμισουν κ θα εχεις να θυμασαι και να γραφεις για αυτες...
Ματς-μουτς!
Ευγενια.(Linos)

Ευγενία Λινού είπε...

Για αλλη μια φορα μαγεψες,το λεω κ δω το λεω κ στο μουροβιβλιο!
Ευχομαι αυτες τις αποκριες-καθαρή Δευτερα και Μεγαλη Σαρακοστη (που κραταει όντως 50 μερες),να βρεις καινουργιες χαρές που θα σε γεμισουν κ θα εχεις να θυμασαι και να γραφεις για αυτες...
Ματς-μουτς!
Ευγενια.(Linos)