Τι σκέφτεσαι τώρα;

Εμένα αυτή την Κυριακή κάτι μου λείπει και, διαπιστωμένο είναι, δεν ξέρω εάν το έχεις σκεφτεί, συνήθως σου λείπουν πράγματα που δεν μπόρεσες να έχεις. Αυτά που δεν πρόλαβες να κάνεις, να ζήσεις, δηλαδή. Τι τα θες, παλιοζωή!
Εγώ αυτήν την ώρα σκέφτομαι θάλασσα, άμμο κι αλάτι, ακούω τραγούδια Κυριακάτικα, αυτά που έχουν μια μελαγχολία κι ένα ανεκπλήρωτο μέσα τους. Οι σκέψεις μου μπερδεύονται από την ένταση που θα φέρει η νέα εβδομάδα, πρέπει να είμαι έτοιμος για τους μαθητές μου στο ΙΕΚ Δομή, πρέπει να κάνω μια εισήγηση, προσπαθώ να αποσυμπιεστώ και σκέφτομαι.
Σκέφτομαι πάλι καράβια, φρέντο στο κατάστρωμα, μαλλιά να χαϊδεύουν τον λαιμό μου, στο γκαράζ του πλοίου με περιμένει το αυτοκίνητο που πάντα θέλω να πάρω.
Πιθανώς να μην είναι αρμόδιο το ρήμα «σκέφτομαι», αλλά το ρήμα «φαντάζομαι».
Από τα ηχεία, ελπίζω να το ακούς κι εσύ τώρα, βαράει το «αφεντικό», τραγουδάω μαζί του. Oh oh I’m on fire… Όλες οι φωτιές μπορούν να σβήσουν, εκτός από εκείνες που είναι στο μυαλό και στην καρδιά. Εκείνες που ξεκίνησαν από σπινθήρα ματιών.
Με λίγα λόγια, για να μη σας ζαλίζω με τα δικά μου, αρχίζω τα mind games με τον εαυτό μου.
Σπυράκο, αγόρι μου, δε θα είσαι, πια, κυκλοθυμικός. Δε θα καπνίσεις. Θα αρχίσεις, πάλι, να τρέφεσαι σωστά. Θα τρέχεις στο διάδρομο περισσότερο. Δε θα σκέφτεσαι. Ακούς; Δε θα σκέφτεσαι. Δε θα σε τραβάνε καταστάσεις που δε σε πάνε πουθενά. Θα «ξεκολλήσεις».
Αρχίζω, δηλαδή, τα παιχνίδια, που - συνήθως - χάνω. Αλλά δεν πειράζει. Είναι ωραίο να παίζεις κι ας χάνεις. Γιατί κι όταν πονάς, ζεις...
Τι σκέφτεσαι τώρα;