(Π)Άγια νύχτα

Οι τελευταίες ημέρες πριν από τις διακοπές των Χριστουγέννων στις εκδόσεις, έχουν πολύ κόπο και πολύ ξενύχτι, ατέλειωτους αιώνες μαζεμένους πάνω στα μάτια και στα χέρια σου, που πάντα κινδυνεύουν από το σύνδρομο του καρπιαίου σωλήνα ή κάτι τέτοιο. Αυτές τις ώρες που η νύχτα έχει έρθει σαν ταξίδι στο νου για να αρμενίζεις ψηλά με φτερά στα πόδια και στα χέρια (που πάντα κινδυνεύουν από το σύνδρομο του καρπιαίου σωλήνα ή κάτι τέτοιο, μην το ξεχνάμε).
Την ώρα, λοιπόν, που περιμένεις να επιμεληθείς ένα κείμενο ή να το γράψεις, μπορείς να πλάσεις κόσμους μυστικούς, σε μια νύχτα που δεν μπορείς να ξεφύγεις από τα «πάγιά» σου, όπως και να λέγονται αυτά, σε μια νύχτα που κοντεύει η άγια νύχτα και που κάνει τόσο κρύο που γελάς μόνος σου, παίζεις με τις λέξεις και βγάζεις νέες. Μια νύχτα που έχει πάγο πάνω στα αυτοκίνητα, πώς λέγεται; Πάγια νύχτα…
Μα το μυαλό δεν σ’ αφήνει να ξαποστάσεις στη χαρά, γεννημένο να σκέφτεται είναι. Να σκέφτεται τα «πάγια», αυτά που σε κυκλώνουν. Μπήκε το δώρο των Χριστουγέννων; Πάλι έχει κίνηση; Πώς άλλαξε η ζωή μου; Πώς τα πήγα στη συνέντευξη με τον Χωμενίδη; Ήμουν ο εαυτός μου; Είμαι ακόμα ο εαυτός μου; Πόσο σου ήρθαν τα τέλη; Πόσο πληρώνεις πάγιο;

Γυρίζω το κλειδί στη μίζα, η Γερμανίδα μου με προειδοποιεί με μια νιφάδα στο ταμπλό ότι όλα είναι παγωμένα, αν θες να τα λέμε πάγια εκ του πάγου, ανάβω τσιγάρο και νομίζω ότι ο καπνός κάνει κρυστάλλους στο σκοτάδι, υπάρχουν πάγια που μπορείς να πληρώσεις σε κάποιο γκισέ, υπάρχουν και τα «πάγια» εκείνα που δεν ξεπληρώνονται, ενώ συνεχίζεις να τα «πληρώνεις». Τοις μετρητοίς, κιόλας, κι αυτά τα «πάγια», το μόνο αντάλλαγμα που σου ζητούν, είναι μερικές γκινέες απ’ τη σκέψη σου. Η αληθινή μου ευχή για το 2010, είναι να ξεπληρώσουμε τα «πάγιά» μας και να πάμε, πιο δυνατοί, στο παρακάτω, να παγιωθούμε σε αυτά που επιθυμούμε. Και θα είναι η πρώτη φορά που μπορείς να παγιωθείς, χωρίς «πάγια», ειρωνικό δεν είναι;

Ήταν μια νύχτα άγια που σκέφτηκα τα «πάγια», όλα τριγύρω παγωμένα-πάγια, σε μια νύχτα άγρια. Σε μια νυχτιά που έκοβες το κρύο με το μαχαίρι, ενώ άκουγες το θόρυβο του κρύου στα δόντια σου και τριγύρω είχε (π)άγια σιωπή. Μία από δαύτες που, κάποιες φορές, (σου) λέει τα πάντα…