Ξεφεύγοντας...

Όπως οι γλάροι που κοιτούν από μακριά τις ακτές.
Όπως οι κάβοι που λύνονται από τα λιμάνια, γνωρίζοντας ότι θα ξαναβρεθούν.
Με φώτα σβηστά, να κοιτάς το σκοτάδι και να κάνεις σχέδια με τις σκιές στον τοίχο.
Με τσιγάρο στα χείλη να γελάς με τα δαχτυλίδια του καπνού.
Με την πλάτη να σε καίει στην επαφή με τα σεντόνια.
Με τις στάλες του ιδρώτα στο μέτωπο, με μια βαλίτσα στο χέρι.
Απαντώντας με ερωτήσεις στις ερωτήσεις.
Με ένα παιδάκι που παίζει με τα κουβαδάκια του, για γενναίες δόσεις αθωότητας.
Με πλαστικά σε θάλασσες και ακτές.

Με πρόσωπα γαλήνια που ταξιδεύουν, μέσα σε αίθουσες αναμονής, με χέρια που ανταμώνονται στα διόδια αλλάζοντας κέρματα και αποδείξεις.
Πάνω σε καταστρώματα, που καταστρώνονται σχέδια.
Με 50 ευρώ αμόλυβδη και ευχές για «καλό ταξίδι».
Με κινητά που φωτίζονται τη νύχτα από μηνύματα που σκάνε σαν πυροτεχνήματα, αλλά κρατάνε περισσότερο.
Με παραλίες, ομπρέλες, μπιτς μπαρ στο πουθενά, με μια μουσικούλα να βαράει για να διώξει από τα κορμιά τον παλιοχειμώνα.
Με τέρμιναλ αερολιμένων, με λόμπι ξενοδοχείων, με αριθμούς δωματίων.
Με γέλια, με ανοιχτά μάτια στη βουτιά.

Με διαδρομές μέσα σε δέντρα, για ατέλειωτο κρυφτό με τον ήλιο που είναι πάντα εκεί, όπως κι η αλήθεια.
Με κύματα που σκάνε μέσα στο μυαλό σου, με ηθικές υποχρεώσεις που δεν έκλεισες τη σεζόν που πέρασε, με υποσχέσεις που δεν θα τηρήσεις στην επόμενη.
Με σχέδια για το φθινόπωρο που έρχεται, με καράβια που φεύγουν.
Με ουρανούς έναστρους, με φιλιά υγρά κι αλατισμένα στην παραλία.
Με γνωριμίες που κρατάνε όσο δυο ποτά, με έρωτες καλοκαιριού που λένε ότι δεν κρατάνε.
Με φώτα σβηστά, με βεράντες φωτισμένες από φίλους.
Με μπαταρίες στο σακ βουαγιάζ, κλειδιά, αντηλιακά, με κομμένα ντεπόν.
Με το ρήμα του καλοκαιριού στο στόμα, που είναι το «φεύγω», όπως «ξεφεύγω».
Ξεφεύγοντας, όπως ελληνικό καλοκαίρι.
   
Τι σκέφτεσαι τώρα;