26.6.07

Για τ’ αδέρφια που χάθηκαν νωρίς


Πολλές φορές θέτω ερωτήματα στον εαυτό μου. Όσοι διαβάζετε τακτικά, το ξέρετε.
Αυτή τη φορά τα ερωτήματα που θέτω, αφορούν στην ίδια τη ζωή. Ξεκινάω…

Γιατί, κυρίως, οι νέοι άνθρωποι πέφτουν στα ναρκωτικά; Τι δεν έχει γίνει σωστά και χάνονται τ’ αδέρφια μας;
Εννοείται ότι δεν θα ήθελα να πω συνθήματα του τύπου «Ναι στον αθλητισμό ­ Όχι στα ναρκωτικά». Τα εύηχα συνθήματα, χωρίς όμως να ισχυροποιούνται με επιχειρήματα, που έχουν απλώς φευγαλέα επίδραση στο συναίσθημα και δεν είναι τίποτε άλλο από «έπεα πτερόεντα», δεν μου αρέσουν

Από την άλλη, όχι, δεν θα ήθελα ποτέ να ταυτιστώ με «δυσκοίλιους» ακροδεξιούς βλάκες όπως η Nάνσι Pίγκαν και οι ναζιστικής έμπνευσης «Just Say No» πολιτικές της, μόνο το stay drug free μου κάνει, ούτε βέβαια να περάσω γι' άλλος, ένας πρώην «καμένος» και νυν «βαθύτατα μεταμελημένος» ρόκερ. H συνείδησή μου όμως μου επιβάλλει πλέον να κρατώ αποστάσεις απ' αυτά, και εξηγούμαι:
Τα ναρκωτικά είναι το είδος του χάι που θα σας συνιστούσα ανεπιφύλακτα και με κάθε τρόπο να αποφύγετε. Όμως, σε μια άλλη περίπτωση, τα ναρκωτικά αποτελούν μια πραγματικότητα που δεν μπορούμε να παραβλέψουμε.

"Δεν αρνούμαι, βεβαίως, ότι καθένας έχει το δικαίωμα ν' αποφασίσει πώς θα χρησιμοποιήσει το σώμα του. Kαμιά κυβέρνηση, οργανισμός ή πρόσωπο δεν δικαιούται να του επιβάλει κάτι διαφορετικό. Eίναι ξεφτίλα, π.χ., το γεγονός ότι μια κατά τεκμήριο αβλαβής ουσία όπως το χασίς είναι παράνομη, τη στιγμή που τα τσιγάρα και το αλκοόλ είναι κοινωνικά αποδεκτά και νομίμως διαθέσιμα 24 ώρες το 24ωρο. Θέλω απλώς να επικεντρώσω στο ποιος ωφελείται από το εμπόριο εθιστικών ναρκωτικών όπως η ηρωίνη και η κοκαΐνη. Aυτές, προπαντός, οι ουσίες, αποτελούν ένα μέσο κυριαρχίας και επιβολής για εξουσιομανείς παράφρονες και διαφόρων ειδών αποβράσματα, που επιδιώκουν να διαφεντέψουν την ανθρωπότητα αναρριχώμενοι στην εξουσία πάνω στις πλάτες λεγεώνων από εξαρτημένα, πειθήνια και ακίνδυνα ζόμπι. Aπ' αυτή την οπτική, τα ναρκωτικά αποτελούν ένα είδος χημικού πολέμου ενάντια σ' ένα δυνάμει επαναστατικό πληθυσμό. Όποιος, όμως, «πολεμά την εξουσία» πρέπει ν' αντιστέκεται σε κάθε μορφή φίμωσης ή υποδούλωσης. O διαρκώς ετοιμοπόλεμος μαχητής είναι ο καλύτερος.
Kάντε έρωτα όλη τη νύχτα. / Kάντε ροκ από το σούρουπο ως την αυγή. / Mείνετε μόνο μακριά απ' αυτά τα ναρκωτικά..."
Το είπε ο Blaine Reininger, τραγουδιστής, μουσικός, συνθέτης, ιδρυτικό μέλος των Tuxedomoon

Ποιο είναι το δικό σας «ναρκωτικό»; Τι είναι αυτό που σας δίνει ένα απίστευτο high, που δεν μπορεί να σας το δώσει καμία ναρκωτική ουσία;
Για παράδειγμα, ο Mπράιαν Φέρι το είχε πει: «Love is a Drug»…

Υ.Γ.: Σήμερα, 26 Ιουνίου, είναι η Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών και της Παράνομης Διακίνησής τους. Έχω χάσει πολλούς φίλους, πολλά «αδέρφια» από τα ναρκωτικά. Αυτό το κείμενο ίσως να ήθελαν να το γράψουν εκείνοι. Δεν ξέρω, δεν μπορώ να είμαι σίγουρος.
Όμως, Αλέξη, Κώστα, Μαρία, Τάκη, Γεωργία, Στέλιο, Γιάννη, είμαι σίγουρος ότι αυτό το κείμενο το χαρίζω σ’ εσάς…

80 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πόσο ψάξιμο θέλει η υπόθεση....

the muppet show girls είπε...

Και για αυτά που χάνονται σιγά σιγά.Δίπλα μου και δίπλα μας.
Γιατί έχουν όνειρα που τους τα τσαλακώνουν νωρίς,γιατί δεν αντέχουν τον κόσμο που τους φτιάξανε άλλοι για αυτούς,γιατί έτσι βυθίζονται σε ένα κόσμο...αλλού.
Συμφωνώ για τον ηλίθιο ορισμό του χασίς ως εξαρτησιογόνου ουσίας τη στιγμή που τσιγάρα με εθιστικά χημικά πρόσθετα και ποτά μπόμπες γεμίζουν τσέπες εμπόρων ψυχών,που μαζί με τους άρχοντες ηρωϊνης και κόκας κάνουν γλέντια τρελά.
Σε αυτά τα νέα παιδιά δυο λόγια μόνο.
"Get a life!"
"Αφού σου το 'πα, της αγάπης η ντόπα είναι η πρώτη..."

Π.

Εvgenia Tr είπε...

Τον λόγο που κάποιος μπορεί να "πέσει"στα ναρκωτικά δεν τον ξέρω ή την λογική του παραλόγου.

Η υποστήριξη από την οικογένεια (όσο δύσκολο και αν είναι) είναι η λύση για να ξεφύγει κάποιος, και το έχω δει στο δικό μου οικογενειακό περιβάλλον.
Οι όποιες πολιτικές δεν μπορούν να βοηθήσουν , ειναι λόγια....

"Ναρκωτικό" είναι η ίδια η ζωή , είναι ο τρόπος σκέψης , οι φίλοι , η πίστη στον εαυτό μας.

ΑΠΕΙΡΩΤΑΣ είπε...

Χάθηκε η ουσία της ζωής και πέσαμε στις ουσίες των ανθρώπων.

Εvgenia Tr είπε...

υγ 1: και βρίσκω μια ειρωνεία "παγκόσμια Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών και της Παράνομης Διακίνησής τους. ,δηλαδή αν ήταν νόμιμη θα είμασταν εντάξει;;

υγ2: δεν έχω καταλάβει ούτε την λογική της "τάδε παγκόσμιας ημέρας" θα πρέπει κάτι να μας υπενθυμίζει ότι κάθε μέρα πρέπει να ενδιαφερόμαστε για την γη , για τον άνθρωπο , για τα ζώα κτλ;...

( γενικά γράφω, μην υπάρξει παρεξήγηση :) )

fevis είπε...

Το να νοιώθω πως ανήκω... Αυτό είναι το δικό μου high... Να είμαι ανάμεσα σε ανθρώπους που αγαπώ και μ΄αγαπάνε, και που δίπλα τους νοιώθω ασφαλής.. Προστατευμένη... Εκεί που η ψυχή μου είναι τόσο ψηλά που δεν θα την φτάσει ποτέ καμιά μυτιά... Αλλά μου πήρε καιρό και απώλειες για να το καταλάβω... Όμως όπως λένε,better late than never...

kanataki είπε...

αυτή η πτήση μας ρίμαξε.
ξυστά από το έδαφος.


υγ ΠΡΟΣΤΙΜΟ...........

kelly alamanou είπε...

Προσωπικά δηλώνω υπερ της αποποινικοποιήσης.
Αλλά βλέπεις.."ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΑΡΗ.." που έλεγε και ο Καλογήρου στο Κούρκουλο στη Λόλα.
Να είσαι καλά να τα θυμάσαι τα παιδιά Σπύρο....

Pico είπε...

Δυστυχώς Σπύρο στις λεγόμενες Φιλελεύθερες Δημοκρατίες η έννοια της αυτοδιάθεσης κρίνετε κατά το συμφέρον.
Και στο ζήτημα των ναρκωτικών, η παράνομη διακίνηση από τη μια εκτοξεύει τις τιμές στα ύψη και από την άλλη ευνοεί τη νοθεία. Έτσι καθώς είναι πολλά τα "μαύρα" οι πολιτικοί κάνουν την Πάπια..

ΥΓ. Η νοθευμένη μαζί με την υπερβολική δόση ευθύνονται για τους περισσότερους θανάτους...

Я верю в Сталина είπε...

Καλημέρα Σπύρο. Διάβασα και ξαναδιάβασα το ποστ σου και με προβλημάτισες. Αρκετά και αρνητικά. Θα τα γράψω λίγο ανορθόδξα, ενδεχωμένος να μην έχει πολύ στρωτη σειρά το κείμενο, αλλά ελπίζω να μην ενοχλεί.
Κατ' αρχήν αν, προσωπικά, με ενοχλεί κάτι είναι αυτό το αυθαίρετο της συζήτησης με το τί είναι αβλαβές και τί όχι. Όπως και το να μιλάμε χωρίς στοιχεία. (Είναι βλέπεις και η δουλειά μου που απαιτεί σαφήνεια). Τί εννοείς ότι η κάνναβη είναι κατά τεκμήριο αβλαβής; Ποιού το τεκμήριο και σε σύγκριση με τί; Το βρίσκω άκρως επιπόλαιο να ισυρίζεσαι κάτι τέτοιο, τη στιγμή που υπάρχουν έρευνες που αποδεικνύουν τα ακριβώς αντίθετο.
Ενδεχομένως να μου πεις ότι ένα τσιγαριλίκι δεν κάνει κακό και θα σου ανταπαντήσω τότε πως ούτε ένα ποτήρι αλκοόλ, διάλεξε όποιο θέλεις κάνει κακό, ούτε μια μρλμπουριά επίσης. Αν κιόλας αυτά τα έχεις αγκαλιά με το αίσθημα κι αγναντεύεις και το πέλαγος μόνο σε καλό θα σου βγουν.
Υποψιάζομαι πως δεν έχεις δει παληκάρι 19 και 20 χρόνων να του έχει γίνει ο εγκέφαλος σούπα, από ΜΟΝΙΜΕΣ βλάβες εξαιτίας της κάνναβης και λυπάμαι που θα χαλάσω την ωραία ατμόσφαιρα αλλά είναι εξαρτησιογόνος ούσία και πέρα από την πλάκα σε παρεϊστικο επίπεδο και κλίμα, είναι μια ουσία που μπορεί να προκαλέσει μέχρι και ψύχωση. Ένα ερώτημα θα ήταν γιατί δεν απαγορεύεται και το αλκοόλ και το τσιγάρο, όπως το ανέφερες κι εσύ. Όμως από εκεί, μέχρι να τα ισοπεδώσουμε όλα και να λέμε αθώα τη κάνναβη, συγνώμη αλλά υπάρχει τεράστια διαφορά.
Επίσης, ζητώντας προκαταβολικά συγνώμη για το ύφος μου που ίσως ακουστεί επιθετικό, μου κάνει και λίγο ξεπέτα ο τρόπος που το γράφεις το όλο κείμενο και ειδικά με το ερώτημα που θέτεις στους αναγνώστες, για το ποιό είναι το δικό μας "ναρκωτικό". Μου κάνει σαν ερώτημα που θα πετάξει on air ο παραγωγός στη ραδιοφωνική του εκπομπή για να γεμίσει την ώρα. Πιστεύω ότι το κεφάλαιο ναρκωτικά είναι μεγάλο για πολλούς λόγους κι ένας από αυτούς είναι οι μύθοι που έχουμε πλάσει γύρω από ορισμένα τουλάχιστον, ναρκωτικά και που είναι δύσκολο να απαλλαγούμε.
Λυπάμαι αν ήμουν δυσάρεστος, αλλά πιστεύω ότι ορισμένα πράγματα πρέπει να λέγονται όπως είναι, αν μη τί άλλο, για να μην παραμυθιαζόμαστε.

diva είπε...

Απουσία κατάλληλα ισχυρής οικογενειακής προστασίας (γιατί άλλοι χαρακτήρες αντιδρούν στο Πολύ κι άλλοι στο Λίγο) , Ημιτελής ή Σοδομημένη από συνθήκες της ζωής προσωπικότητα, Επίκτητες Συνήθειες Περιβαλλόντων Χώρων και Ανθρώπων
είναι κάποιες από τις βασικές αιτίες.

Να (θέλεις/ μπορείς) ακούς την σιωπή, να καταλαβαίνεις την πρόθεση μπροστά στην ακινησία, να αφουγκράζεσαι τους ψιθύρους στην παρέα όπου δεν συμμετέχεις
είναι ίσως κάποια πρόληψη.

Να αντέχει ο μεν ένας το Όχι, ο δε άλλος τις κραυγές απόγνωσης και στέρησης
είναι η διηνεκής πραγματικότητα της (αυτο)ίασης.

Να ανακαλύπτεις τις δικές σου "ντόπες" μέσα σε λέξεις, ανθρώπους, κατασκευές, φωνές, χορούς, κραυγές, Να ζεις no matter what
είναι ίσως η μόνη εναλλακτική.

MTdoggie είπε...

στο δικο μου κυκλο γνωστων δεν υπηρξε ποτε το θεμα των σκληρων ναρκωτικων.το προβλημα ειναι αλλο και πολυ επικινδυνο λογο του οτι ειναι προσβασιμο ανα πασα στιγμη. το αλκοολ!ποτε θα περαστει στη συνειδηση του κοσμου οτι ειναι εξισου εθιστικο και θανατηφορο με τα ναρκωτικα?το εχουν κανει συνηθεια και δε γυρνανε στα σπιτια τους αν δεν ειναι κομματια απο το ποτο.τρεμω στη ιδεα να χασω καποιον που ξερω απο τετοια βλακωδη συνηθεια.τους μιλας ομως και δεν καταλαβαινουν οτι εχουν ξεφυγει και δεν ειναι πια βγαινω-πινω-διασκεδαζω,αλλα βγαινω-πινω-για να πιω.

Σπύρος είπε...

ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΝΑΡΚΩΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΙΑ Η ΖΩΗ

X-myalismenos είπε...

Σπύρο θίγεις ένα πολύ μεγάλο θέμα.
Νομίζω πως το τοποθετείς στις σωστές του διαστάσεις.
Τον πρώτο έρωτα της ζωής μου τον συνάντησα ένα βράδυ νεκρό στο πλατύσκαλο της πολυκατοικίας μου.
Εχουν περάσει πολλά χρόνια αλλά αυτή η σκηνή θα μείνει γιά πάντα χαραγμένη στην μνήμη μου.
Και τώρα πιά θα το πω με κάθε βεβαιότητα:αν θέλετε να αποφύγουν διά παντός τα παιδιά σας τα ναρκωτικά,πάρτε τα απ το χέρι μιά μέρα και κάντε τα μιά βόλτα απ τα στενά της πλατείας Εξαρχείων.
Μην ανησυχείτε γιά το σοκ που θα υποστούν.
Εκείνη την ώρα θα σώζετε την ζωή τους!

weirdo είπε...

Όλοι οι εθισμοί από εξαρτησιογόνες ουσίες είναι καταστροφικοί.. Ακόμη και από τις λεγόμενες 'μαλακές'..
Πέρα από τα αίτια (οικογενειακό-κοινωνικό περιβάλλον κλπ), το φαινόμενο θα μπορούσε (κάπως έστω) να περιορισθεί, αν η εμπορία δεν διακινούνταν τόσο χύμα και με πλάτες
(Αλλά ποιος τολμάει να 'πειράξει' ορυχεία που αποφέρουν κέρδη..; Just another utopia..)
Για τ'αδέρφια που χάθηκαν νωρίς, λοιπόν..
Να'σαι καλά, σπυράκο
:)

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Manos S.: Θέλει πολύ ψάξιμο, Μάνο, όντως. Και αξίζει να το ψάξουμε

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ the muppet show girls: το "Get a life είναι το καλύτερο σύνθημα

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Ευγενία: "Ναρκωτικό" είναι η ίδια η ζωή…

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ ΑΠΕΙΡΩΤΑς: ακριβώς, Απείρωτά μου. Να βγούμε, είναι το θέμα...

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ fevis: better late than never... πρέπει να το ζήσεις για να καταλήξεις εκεί…

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ tsaperdona: τα ναρκωτικά ρημάζουν ζωές, Χριστίνα

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ rodoula-kelly: είναι πολύ μεγάλο το θέμα της αποποινικοποίησης. Και θέλει πολλή κουβέντα
καλημέρα

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Pico: αυτό με ενοχλεί. Ότι κάποιοι πολιτικοί κάνουν την Πάπια...

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Dimosthenis Syriopoulos: Καλημέρα, Δημοσθένη. Διάβασες και ξαναδιάβασες το ποστ μου, αλλά μάλλον το διάβασες «διαγώνια». Η άποψη περί αβλαβούς κάνναβης δεν είναι δική μου, αλλά του Blaine Reininger. Τη δική μου την έγραψα λίγο πιο πάνω και συνεχίζω να την πιστεύω: «Τα ναρκωτικά είναι το είδος του χάι που θα σας συνιστούσα ανεπιφύλακτα και με κάθε τρόπο να αποφύγετε». Κι αυτό γιατί έχω δει όχι μόνο παλικάρια να έχουν σούπα εγκέφαλο, αλλά να πεθαίνουν κιόλας και να είναι φίλοι μου, γι’ αυτό και έκανα αυτό το ποστ, για αυτό και τους χαρίζω κιόλας. Για να μη δω ποτέ ξανά αγαπημένους μου να φεύγουν από τη ζωή, κατά αυτόν τον τρόπο..
Είναι μεγάλο θέμα και κεφάλαιο τα ναρκωτικά για αυτό και το έθεσα, εκτός αν θεωρείς ότι τα μεγάλα θέματα δεν πρέπει να τα θίγουμε στα blogs, αλλά θα πρέπει να ασχολούμαστε μόνο με τις κανονικές ξεπέτες.
Αυτό το θέμα με τα ναρκωτικά, κανείς μουσικός παραγωγός δεν θα το έθετε στον αέρα κανενός ραδιοφωνικού σταθμού γιατί είναι ταμπού, πίστεψέ με. Το ξέρω πολύ καλά.
Το ποστ καταλήγει με την ερώτηση «Ποιο είναι το δικό σας «ναρκωτικό»; Τι είναι αυτό που σας δίνει ένα απίστευτο high, που δεν μπορεί να σας το δώσει καμία ναρκωτική ουσία;» και η λέξη ναρκωτικό είναι μέσα σε εισαγωγικά, γιατί εδώ αναζητάμε αυτά τα πράγματα ή τα συναισθήματα που είναι καλύτερα από τα drugs και δεν σκοτώνουν κιόλας. Για να τα ξορκίσουμε

Μη ζητάς συγγνώμη για το ύφος σου. Την άποψή σου είπες και είναι σεβαστή.
Απλώς, αν μου επιτρέπεις, θα πρότεινα να διαβάσεις ξανά το ποστ.
Όποτε θες, τα λέμε ξανά.
Καλημέρα και πάλι

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ V: Σου εύχομαι να συνεχίσεις, Ειρήνη μου, να ανακαλύπτεις τις δικές σου "ντόπες" μέσα σε λέξεις, ανθρώπους και να ζεις no matter what. Προσπαθώ να κάνω το ίδιο

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ mtdoggie: Δυστυχώς, έχω χάσει πάρα πολλούς φίλους κι από το ποτό. Και να σου πω και κάτι; Αυτοί είναι περισσότεροι. Κι αρκετοί έχουν μείνει ανάπηροι

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ LOCKHEART: αααααααααακριβώς

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ ΕΞΑΡΧΕΙΩΤΗΣ: το έθεσες πιο σωστά από ό,τι θεωρείς ότι το έκανα εγώ. Και δεν υπάρχει τίποτε πιο σκληρό από το να χάνεις δικό σου άνθρωπο από αυτό το διάολο
καλημέρα

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ weirdo: Σύμφωνα με έρευνες, τα μαλακά ναρκωτικά είναι ο προθάλαμος για τα σκληρά.
Να'σαι καλά κι εσύ weirdo μου

vatraxokoritso είπε...

Σπύρο υπάρχουν και εκείνοι που δεν έχουν παρασυρθεί λόγω ηλικίας ανασφάλειας ή μη σωστής ενημέρωσης, χωρίς άλλοθι λοιπόν!!!
Είναι εκείνοι που πίνουν καπνίζουν και κάνουν ναρκωτικά επειδή ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΝ! Και ας ξέρουν!
Και δεν μιλώ μόνο για τους "καμένους". Υπάρχουν και οι επί χρόνια περιστασιακοί "οι χρήστες του σαββατοκύριακου", ξέρω πολλούς. Το θεωρούν απολύτως φυσιολογικό.
Μήπως οι λόγοι που οδηγούν έναν άνθρωπο να γουστάρει την εξάρτηση σε οποιαδήποτε μορφή της, είναι το μεγάλο θέμα?

Την δική μου ντόπα την γνωρίζεις.

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Για κάποιο λόγο δεν (ξέρω να) γνώρισα ποτέ άνθρωπο, που να έπαιρνε ή να παίρνει ναρκωτικά και, βέβαια, δεν έχασα ποτέ και κανέναν από τέτοιαν αιτία...
Η γενιά μου ίσως είχε άλλα και πιο πραγματικά και πρακτικά προβλήματα ή ίσως απλώς να μη ήταν τότε τόσο εύκολη η πρόσβαση σε ναρκωτικά. Ίσως και να μη μαθαίναμε, όμως, πόσο διαδεδομένα μπορεί να ήταν στην δεκαετία του '70 ανάμεσα στους νέους. Δεν ξέρω... αλλά σήμερα ξέρω και φοβάμαι. Φοβάμαι για όλα τα παιδιά, όπως και για τα δικά μου!
Για μένα, έτσι κι αλλιώς, το φάρμακο τόχε διαδώσει ο Bryan Ferry, όπως το γράφεις κι εσύ ξεκάθαρα. Αυτήν την συνταγή ακολούθησα κι ακολουθώ όσο μπορώ και δεν φοβάμαι, λοιπόν, ούτε overdose ούτε τίποτε!
Φοβάμαι, όμως, όπως είπα, για τα παιδιά και φοβάμαι ακόμα περισσότερο, διότι, βγαίνοντας έξω βράδυ σε bar έχω την αίσθηση ότι τα παιδιά αυτά, η νεολαία γύρω μας, δεν διακατέχεται από τον ερωτισμό, που θάπρεπε να την διακατέχει. Δεν φλερτάρει, δεν κορτάρει... Μακάρι να κάνω λάθος, γιατί αντίδοτο σαν τον έρωτα δεν υπάρχει! Κι όχι μόνο για τα ναρκωτικά, αλλά και για την κατάθλιψη και για πολλά - πολλά άλλα...

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ vatraxokoritso: Αυτή είναι η πρώτη μου ερώτηση στο κείμενο, γιατί, όντως, αυτό είναι το μεγάλο θέμα: «Γιατί, κυρίως, οι νέοι άνθρωποι πέφτουν στα ναρκωτικά;».
Αυτό με απασχολεί.

Τη δική σου «ντόπα» τη γνωρίζω, γιατί συμπίπτει με τη δική μου!…

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ asteroid: Το «φάρμακο» και η «συνταγή» του Bryan είναι αλάνθαστη, γιατί αποτελεί το μεγαλύτερο high της ζωής. Την ίδια τη ζωή…
Κι εγώ φοβάμαι για τα νέα παιδιά. Και ανησυχώ πολύ
καλημέρα

Я верю в Сталина είπε...

Ομολογώ ότι τα εισαγωγικά δεν τα είχα παρατηρήσει, επίτρεψέ μου όμως να επιμένω στον ισυρισμό μου περί αθώων ναρκωτικών. Το αν το είπε ο Blaine Reininger με αφήνειπαγερά αδιάφορο, μη σου πω κιόλας ότι με ενοχλεί και περισσότερο.
Το ότι στο τέλος της ερώτησης έχεις τη λέξη ναρκωτικό σε εισαγωγικά, το ξέρω, γι' αυτό και την αντέγραψα ως είχε.
Δεν αμφισβητώ τις προθέσεις σου, απλά μου χτύπησε λίγο άσχημα και είπα να σου μεταφέρω τη γνώμη μου. Άλλωστε όπως έχει πει ο μεγάλος Harry Callahan : "Opinions are like assholes. Everybody gots one"

Όσο αφορά στην ερώτησή σου για το αν κάνει ή όχι να θίγουμαι μεγάλα θέματα στα blogs, είμαι υπέρ με τα χίλια! Καλό όμως είναι πριν αρχίσουμε να μιλάμε όλοι και να "παίζουμε" (όλοι κι εγω μεταξύ αυτών) ειδκοί, να ξέρουμε και για τί μιλάμε.
Σου έγραψα ήδη ότι ένα ερώτημα είναι και θα είναι γιατί δεν απάγορεύεται το αλκοόλ αι το τσιγάρο. Διάβασα κάποια σχόλια ότι είναι πολλά τα λεφτά και είναι. Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν υπάρχει σωστή ή ικανοποιητική στατιστική γύρω από το όλο ζήτημα, όμως αν συγκρίνω με τη Σουηδία θα σου πω τοεξής. Εδώ το αλκοόλ είναι κρατικό μονοπώλιο ακι με υψηλη φορολογία, όπως και ο καπνός σε όλους του τις μορφές. Τα έσοδα που κερδίζει το κρα΄τος είναι δισ. Κορώνες, επομένως δικαιολογημένα να ισχυριστεί κανείς ότι γι' αυτό και γίνεται.
Αυτή όμως είναι η μία άποψη του νομίσματος γιατί έρχεται το ίδιο το κράτος και σου λέει ότι εξαιτίας του καπνίσματος και της κατανάλωσης του αλκοόλ τα έξοδα που υπολογίζει (νοσήλεια, θεραπεία, αναπηρικές συντάξεις κλπ κλπ) είναι τρεις (3) φορές περισσότερα από τα έσοδα που έχει.
Προσοχή: Μιλάμε για "ζημιά" που προέρχεται άμεσα και όχι εξ αντανακλάσεως από το αλκοόλ και το κάπνισμα. Αν δε συνυπολογίσεις και τα "παράπλευρα" περιστατικά τότε η αναλογία έσοδα/έξοδα αλλάζει δραματικά.
Βλέπεις λοιπόν ότι ναι είναι μεγάλο ζήτημα και ακανθώδες και αφορισμοί τύπου κάνουν πλάτες στους εμπόρους ή ότι είναι πολλά τα λεφτά, δεν ξέρω πόσο βοηθούν ή δεν συντηρούν μύθους, που όπως είπα, δεν βοηθούν καθόλου.

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Δημοσθένης: Χαίρομαι που διάβασες ξανά το κείμενο κι από ό,τι βλέπεις δεν διαφωνούμε, επί της ουσίας. Όπως θα είδες και πιο πάνω σε χόλιο που έκανα, ανέφερα ότι "Σύμφωνα με έρευνες, τα μαλακά ναρκωτικά είναι ο προθάλαμος για τα σκληρά" και εμμένω και σε αυτό που έγραψα στο ποστ, "Τα ναρκωτικά είναι το είδος του χάι που θα σας συνιστούσα ανεπιφύλακτα και με κάθε τρόπο να αποφύγετε."
Και λέω "συνιστώ" γιατί δεν μπορώ να αναγκάσω κανέναν να δεχτεί την άποψή μου.

Η άποψη του Blaine Reininger ετέθη προς σχολιασμό, για να αποτελέσει άλλη μια βάση για να "χτιστούν" οι σκέψεις και - κατ΄επέκταση- τα σχόλιά μας.
Κι από ό,τι θα είδες, τελικά το θέμα δεν είναι "ξεπέτα", όπως ανέφερες, αλλά είναι πολύ σοβαρό και για αυτό ασχολούμαστε.
καλημέρα και πάλι

Я верю в Сталина είπε...

Α! και να σου συμπληρώσω και το άλλο. Αντιλαμβάνομαι και σέβομαι τον πόνο σου για τους φίλους που έχεις χάσει, όμως εγώ αυτό το βιώνω κάθε μέρα (δεν υπερβάλλω εδώ) να συναντώ ναρκομανείς ή/και αλκοολικούς και πίστεψέ με το να δινόταν μία λύση θα ήμουν από τους πρώτους και που θα το ήθελαν και θα το επεδίωκαν.
Να σου συνεχίσω και λίγο πιο πέρα τη σκέψη μου με τη κάνναβη και να σου πω και το άλλο.
Στην Ολλανδία, που είναι "ελέυθερη" η χρήση της, δεν έχουν δει καμία σημαντική μείωση των χρηστών κάνναβης.
Τουλάχιστον με τα άρθρα που έχω διαβάσει πριν από κάποιο χρονικό διάστημα.
Και τέλος πάντων, για να σου απαντήσω στην ερώτησή σου ποιά είναι η ντόπα μου , είναι ο φόβος...

Я верю в Сталина είπε...

"ξεπέτα" το χαρακτήρισα γιατί μου φάνηκε γρήγορα δωσμένο. Σου ξαναλέω ότι δεν αμφισβητώ τις προθέσεις σου, ούτε τις σκέψεις σου. Πάντως μη νομίσεις κιόλας ότι δικαιολογούμαι...

Aggelos Spyrou είπε...

Μοιάζει ο θάνατος λύτρωση, μοιάζει η ζωή μαρτύριο, διώχνει ο άνθρωπος τη νόηση, τα ένστικτα, τη χαρά, τη λύπη, διώχνει η ψυχή τα αισθήματα, τον έρωτα, τις εποχές, διώχνει το παιδί τους γονείς, τους φίλους, τα λόγια, τις μουσικές...

Φεύγει το μυαλό, αυτό που περιγράφει τον άνθρωπο. Αγάπη σου, έρωτάς σου, κόσμος σου, μια ΔΟΣΗ. ΜΙΑ ΔΟΣΗ ΜΟΝΟ. ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΜΟΝΟ σε αυτό τον κόσμο που είναι γύρω σου, ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ που έχεις αφήσει, που είναι αληθινός κι ΕΣΥ αδερφέ, προτιμάς να φαντασιώνεσαι...

Αυτό που με φτιάχνει άσχημα, είναι μια αγκαλιά. Μακάρι να με αγκάλιαζαν συχνότερα...

Πόσο μάλλον ανάγκη να έχουν μια αγκαλιά αυτοί που μένουν πίσω, σκελετωμένα μοτίβα σε έρημους-πόλεις, περιμένοντας να τους ανακαλύψεις. Αυτοί που χάθηκαν νωρίς, μας λείπουν, ίσως όμως να ξέφυγαν από την κόλασή μας...

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ δημοσθένης: είναι τελείως διαφορετικό να γνωρίζεις ανθρώπους που έχουν πέσει στα ναρκωτικά και είναι φίλοι σου, από το να είναι κάποιοι άγνωστοι. Πίστεψέ με.
Γιατί εκεί, η ντόπα που ανέφερες, ο φόβος, σταματάει να σε "φτιάχνει" και υπέχει την πιο αγνή μορφή του: Τον φόβο ότι δεν θα δεις ξανά τους ανθρώπους που αγαπάς.

Μπορείς να αμφισβητείς τις προθέσεις μου και τις σκέψεις σου, όσο θέλεις, κανείς δεν θα σε εμποδίσει. Αρκεί να είσαι σίγουρος για το ποιες ακριβώς είναι οι προθέσεις μου, ποιες είναι οι δικές μου σκέψεις και ποιες των άλλων, που συχνά παραθέτω προς συζήτηση.

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Aggelos Spyrou: Άγγελέ μου, σου εύχομαι να συνεχίσεις να είσαι «φτιαγμένος» από τέτοιες ντόπες: Να σε έχουν – συχνότερα - οι αγαπημένοι σου, αγκαλιά.
Έχεις και τη δική μου

Я верю в Сталина είπε...

Δεν καταλαβαινόμαστε, άστο

Ανώνυμος είπε...

Πέρα από την αυτοδιάθεση του κορμιού μας, που αλίμονο δεν πεθαίνουν σώματα, άνθρωποι πεθαίνουν, θα πρέπει να μας γίνει συνείδηση η αυτοδιάθεση του μυαλού μας σε σκέψεις κι αισθήσεις απ΄τις απλές αλλά ουσιαστικές ομορφιές της ζωής. Είναι λυπηρό να χάνονται άνθρωποι από τη ζωή, έτω και με την έννοια του ότι είναι αμέτοχοι από όλα, πέρα από τον φυσικό θάνατο, ενώ δεν υπάρχει κάποιο νόσημα. Ας μάθουμε να μην καθορίζουν ούτε οι φίλοι μας, ούτε κι οι γονείς μας, ούτε τα όποια lifestyles, τις προθέσεις μας και τους στόχους μας σ΄αυτή τη ζωή. Έχω δει ανθρώπους που πραγματικά στηρίζονται στα δεδομένα του τίποτα και εξελίσσονται σε πολύ ωραίους ανθρώπους κι έχω δει παιδιά με δεδομένες όλες τις προοπτικές να γίνονται θύματα ουσιών. Θεωρώ πως θέλει ουσιαστικό χρόνο κι άνρώπινη διαπαιδαγώγηση από τους γονείς. Όταν δεν βλέπεις παρά λίγα λεπτά της ώρας τους γονείς σου, γιατί μέχρι τα 15 σου στοχεύουν σε ένα πιο χλιδάτο αυτοκίνητο, σπίτι, κότερο,να έχεις ότι "θέλεις"...θα υπάρξει ένα κενό κι αρκετοί πρόθυμοι άνθρωποι και ουσίες να το καλύψουν με την ατάκα της εποχής "ανταποδοτικά οφέλη". Η όποια εξάρτηση χειραγωγεί. Καλό θα ήτανε να μας αρέσει ο εαυτός μας, να περνάμε καλά μαζί του κι όταν είμαστε μόνοι μας, δεν είναι παρέα μας οι όποιες ουσίες, εκβιάζοντας τη ζωή πως θα χαίρεσαι μαζί της...
Είναι για μένα extra high στιγμές μια αγκαλια, τα λουλούδια της μπουκαμβίλιας που φτάξανε φούξια χαλί στο μπαλκόνι καλοκαιρίατικα, το γιασεμί που μ'επισκέπτεται τα βράδια, η πανδεσία χρωμάτων και φυτών στο μπαλκόνι μου, ένα νιάου και μια φατσούλα όλο γλύκα, μουσική από μελωδία, μια ώρα το μήνα, αλλά καθε μήνα, που δίνω εθελοντικά αιμοπετάλια χωρίς να ξέρω για ποιόν, με την ευχή να ζήσει (χωρίς ποτέ να χρησιμοποίσω μια μέρα άδεια), οι ώρες με τη γιαγιά μου, που δηλώνει "έρχονται γεράματα" στα 93 της και "έχω διάβασμα ξέρεις πόσα μαθαίνω"...μια γκαζιά με την ένταση του στίχου "δικαίωμα μου να ποντάρω λίγο, δικαίωμα μου να δηλώνω πάσο...". Ένα βιβλίο του Ελύτη, όποιο ...κι άλλα τέτοια high πολλά. Έχω μια extra high ζωή γιατί είμαι υγιής άνθρωπος, χωρίς τα γονίδια της μιζέριας και της απλησίας.
Κάπως έτσι ψώνιο μου...

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Dimosthenis: το αφήνω

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ magsie: σου εύχομαι ολόψυχα να συνεχίσεις να έχεις αυτή την extra high ζωή που περιέγραψες.
Σόρι για την αργκό έκφραση, αλλά την κάνω "ψώνιο" με αυτή τη ζωή!

Aντώνης είπε...

Το θέμα νομίζω είναι οι λόγοι που σε κάνουν να αναζητήσεις την παραμύθα. Και πέρα από το δικό σου παραμύθι που πρέπει να βρεις για να αντέξεις σε ό,τι σε σπρώχνει στις δόσεις ονείρου που σου λείπουν πρέπει και ολόκληρο το περιβάλλον σου να σε γεμίζει με ερεθίσματα ονείρου. Και γύρω μας μόνο εφιάλτες ψηλοπετάνε.

Ανώνυμος είπε...

Δεν είναι μόνο όλα αυτά
που λετε όλοι,
αλλά
πολλοί φίλοι χαθηκαν για πάντα
(μέσα στη τρέλα τη νεότητα το Χάι)
και άλλοι χάθηκαν αλλού
κι άλλιώς,
σε φυλάκες.
Κι αυτό πονά εξ'ίσου...
και εις διπλούν.
OCGB

an205 είπε...

"πρέζες υπάρχουν πολλές η ηρωίνη όμως σκοτώνει" Παύλος Σιδηρόπουλος

θα επανέλθω γιατί τώρα πήζω μέσα σ'ένα καμίνι....

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Aντώνης: αυτό θέλω, Αντώνη. Να νικήσω και να καταρρίψω τους εφιάλτες...
καλησπέρα

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ nekko: κι αυτό πονάει εξίσου. Έχεις δίκιο...

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ an205: όταν γυρίσεις, φίλε, φέρε να ακούσουμε και το "Φάνη". το έχω ανάγκη

Αθανασία είπε...

Εγω τωρα αμα πω οτι ειναι ο Παμπλο,θα με κραξετε που εχω παθει μονομανια;;;;;

Specter είπε...

Οτι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό. Η επιλογή του καθένα στη ζωή ή στο θάνατο είναι προσωπική υπόθεση, όσο δε γίνεται βάρος στους άλλους. Ενα σοβαρό κοινωνικό ζήτημα δε λύνεται από εδώ αλλά θίγεται όμως και ξέχωρα απο παγκόσμιες μέρες ας δούμε λίγο πιο πίσω, έσοδα, μαύρο χρήμα...

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Αθανασία: καθόλου. Να μας το λες όσο συχνά θες. Φίλοι σου είμαστε!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Specter: «Οτι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό». Το είπε ο Νίτσε και το τραγούδησε ο Πορτοκάλογλου. Συμφωνώ με όσα είπες

E είπε...

Είναι τόσες τα αίτια, όσοι και οι άνθρωποι. Ο καθένας για τον δικό του λόγο βρίσκει καταφύγιο στις καταχρήσεις κάθε είδους. Μπορεί να μην είναι ίδιες οι ιστορίες, είναι όμως κοινός ο πόνος. Ο πόνος που προκαλεί το σκοτάδι της ψυχής που όλοι κουβαλάμε αλλά οι πιο ευαίσθητοι μόνο αντιλαμβανόμαστε. Έχασα φίλους... Κι ήταν πάντα τα καλύτερα παιδιά. Αυτά που θα τρέχανε πρώτα στην ανάγκη μας, αυτά που χαίρονταν μαζί μας αλλά και πονούσαν μαζί μας, στην κυριολεξία. Έκαναν όμως ένα λάθος: τον πόνο τους θρησκεία, σε τέτοιο σημείο που ούτε έρωτας, ούτε ζωή σήμαινε κάτι γι΄ αυτούς. Και παραιτήθηκαν, και βούλιαξαν, και έφυγαν... και δεν πρόλαβαν να κοιτάξουν γύρω... να δουν και την άλλη όψη του νομίσματος.

Εμένα με ντοπάρουν όλα, αλλά κυρίως ο έρωτας για τον σύντροφό μου και ....το παιδί μέσα μου. Αφελές, ναι, αλλά αποτελεσματικό!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Elena72: καθόλου αφελές, καθόλου...

elena είπε...

ναρκωτικα = ναρκοπεδιο

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ elena: και χωρίς τη σήμανση "εισέρχεστε σε ναρκοθετημένη περιοχή"...

Ανώνυμος είπε...

xtuphses euais8hto shmeio shmera kai adunatw na sxoliasw...to mono pou 8a pw einai pws...h zwh einai wraia mporei na paramu8iazesai otan vouliazeis alla san to me8usi tou o3ugonou otan vgazeis to kefali sou apo to nero den einai tipota...einai wraia h zwh reeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee!!!!!!!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ stavroulina: μόλις σχολίασες και το κρατάω: Η ζωή είναι ωραία...

YO!Reeka's είπε...

τι εννοείς, όχι σε Όλα τα ναρκωτικά;
:) :) :)

Αλεξάνδρα είπε...

Το κακό είναι ότι στα ναρκωτικά πέφτουν ευγενικές, ευαίσθητες ψυχές που έχασαν τον δρόμο τους. Που δεν είχαν αγκαλιά όταν την χρειάστηκαν. Που δεν τους δόθηκε η αγάπη, που οι πόρτες και οι ευκαιρίες έκλειναν η μια πίσω απ΄την άλλη. Και εκείνοι δεν είχαν το κουράγιο να παλαίψουν και εγκαταλείφθηκαν στην αγκαλιά του αργού θανάτου.
Εχασα ένα ξάδερφο έτσι. Ηταν μια ευγενική και ευαίσθητη ψυχή.
Κρίμα που η ζωή χάνει τέτοιους ανθρώπους...

Μαριλένα είπε...

When the night has come
And the land is dark
And the moon is the only light we'll see
No I won't be afraid, no I won't be afraid
Just as long as you stand, stand by me

Αυτό είναι ένα από τα πολύ αγαπημένα μου τραγουδια.
Επίσης έτσι λέγεται κι η ταινία που πραγματικά έχω μέσα στην καρδιά μου.
Να προσθέσω πως κι ο River Phoenix που έπαιζε σ' αυτήν, έφυγε πολύ νωρίς, μόλις στα 23 του χρόνια.

Και τι έγινε; θα μου πεις. Ενας ξένος στους τόσους..
Μόνο που τις αγαπημένες μου ταινιες, τις βλέπω πολύ συχνά. Και μόνο που κάθε φορά που τον βλέπω, να λάμπει στην οθόνη, με πιανει ένας κόμπος στον λαιμό.

Καλή του ώρα εκεί που βρίσκεται.

epwnimos είπε...

Είμαι υπέρ της χρήσης και της νομιμοποίησης όλων των ναρκωτικών. Κανένα ναρκωτικό δεν βλάπτει. Η κατάχρησή τους βλάπτει. Όπως επίσης και η κατάχρηση των ηλεκτρονικών παιχνιδιών βλάπτει. Όπως και η κατάχρηση της ταχύτητας στο αυτοκίνητο βλάπτει. Όπως και η κατάχρηση φαγητού. Όπως και σε πολλά καθημερινά πράγματα, μόνο η κατάχρησή τους βλάπτει.

Βέβαια ένα μεγάλο μέρος της ευχαρίστησης των ναρκωτικών έγκειται στο γέμισμα του κενού που δημιουργείται απο την απουσία της χρήσης τους. Μόνο για αυτό το λόγο πρέπει να απέχουμε.

Οι αρχαίοι Έλληνες το είχαν βρει το νόημα χιλιάδες χρόνια πριν, "Παν μέτρον άριστον" είπαν. Το μόνο κακό των ναρκωτικών είναι πως χάνεται το μέτρο πολύ πιο εύκολα απο όλα τα υπόλοιπα καθημερινά πράγματα στην ζωή μας.

Είμαι υπέρ της ηρωίνης, αλλά με μέτρο. Μια φορά τον μήνα για παράδειγμα. Αυτό δυστυχώς δεν είναι εφικτό, οπότε καλό είναι να απέχουμε, για να μην χάσουμε το μέτρο.

Οι αρχαίοι Έλληνες ακόμα είπαν "Χρόνου φείδου". Δεν πειράζει κανένα μια φορά την εβδομάδα λίγο χασίς, ούτως ή άλλως ο εθισμός είναι απειροελάχιστος. Αλλά κάθε μέρα δυστυχώς πειράζει, γιατί έτσι χάνουμε πολύ χρόνο για άλλα, πολύ πιο σημαντικά πράγματα.

Η μόνες καταχρήσεις που δικαιολογώ είναι το σεξ, η αγάπη και ο χρόνος που δίνουμε σε κάποιον αγαπημένο μας.

christina είπε...

Κι αμα παθω κατι απο τα ναρκωτικά, μετα μου λετε ποιος θα ζησει την υπολοιπη ζωή μου για να μου πει τι εγινε;

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ YO!Reeka's: :) :) :)

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ adiple: Κρίμα...

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Μαριλένα: κάθε φορά που διαπιστώνουμε μια απουσία, μας πιάνει κόμπος στο λαιμό…
Καλησπέρα, Μαριλού

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ emporas: σε όλα βλάπτει η κατάχρηση. Αλλά ποιος μπορεί να ορίσει τη χρήση ή την κατάχρηση και πώς μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι δεν θα χαθεί το μέτρο; Από την άλλη, ο καθένας δίνει διαφορετική ερμηνεία στη χρήση ή στην κατάχρηση.
Για παράδειγμα, αυτά που ανέφερες στην τελευταία σου πρόταση δεν τα αντιλαμβάνομαι ως καταχρήσεις, αλλά ως απολαύσεις…

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ passer-by: γι’ αυτό ζήσε για να έχεις ιδίαν άποψη…

Ανώνυμος είπε...

@Σ. Σεραφείμ

Αυτό λέω κι εγώ...

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ passer: και όχι απλώς να ζήσεις, Να ζήσεις τη ζωή που έχεις ονειρευτεί, που έχεις σχεδιάσει στο μυαλό σου!

Ανώνυμος είπε...

αυτό που με ανεβάζει συνήθως είναι βόλτες, με τα πόδια ή με άλλο μέσο.
αλλά δεν θα το ελεγα ντόπα γιατί γενικώς κοιτάω να μένω μακρυά από εξαρτήσεις. χωρίς αυτό να το θεωρώ μόνο δικό μου κατόρθωμα, μια που έχω δει τα καλύτερα μυαλά/χαρακτήρες να καίγονται.

ίσως η μόνη άμυνα είναι να έχεις αποκτήσει αντιστάσεις από το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσες, και συνήθως αυτό σημαίνει να έχεις αγάπη στοργή και προδέρμ από νωρίς.
και αργότερα η πίστη και ο έρωτας σε/με ο,τιδήποτε σου "μιλήσει"..
πολύ μεγάλο θέμα.
και φυσικά η κάνναβη μπορεί να κάνει το μυαλό σούπα, το ότι το αλκοόλ μπορεί επίσης δεν σημαίνει ότι ..παραγράφονται τα άλλα.
αυτό που θα μάθω στον ανηψιό είναι πως ό,τι και να γίνει θα έχει πάντα μια πόρτα ανοιχτή.
(χεχε το ξέρει ήδη:)))

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Citronella: τα καλύτερα μυαλά/χαρακτήρες, με τα ναρκωτικά, όμορφα καίγονται...

Cle Petridou είπε...

Το να βλέπεις φίλους να χάνονται μέρα με τη μέρα στη δύνη των ναρκωτικών χωρίς να μπορείς να τους απλώσεις το χέρι, χωρίς να το δέχονται παρά μόνο αν έχει λεφτά για τη δόση τους σε κάνει να συνειδητοποιήσεις τα όρια σου.

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Για την Αρλέτα: αυτό είναι το χειρότερο. Να μην μπορείς να κάνεις τίποτε...
καλησπέρα, Κλέλια

Emy είπε...

Για μένα αυτά που μου δίνουν απίστευτο high είναι η μουσική, ο χορός, η παρέα μου, ''αυτός'', ο,τι με ''απογειώνει'' και με συγκινεί... Και ναι... ο καθένας από εμάς μπορεί να βρει κάτι το οποίο μπορεί να τον κάνει να ''ταξιδέψει''.. και να βρεθεί ''αλλού''...και μπορεί να το βρει χωρίς να είναι και εξαρτημένος από αυτό... Γιατί όταν εξαρτιόμαστε από κάτι τότε ''χάνουμε'' τον ίδιο μας τον εαυτό...

Καλό βράδυ!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ εμυ: καλά ταξίδια να σου ευχηθώ και την επόμενη φορά να μου πεις "εκείνος" και όχι "αυτός"!...
καληνύχτα, έμυ!

Χρήστος Φασούλας είπε...

Σοβαρό το θέμα που θίγεις, επίτρεψέ μου, ωστόσο, να το αλαφρύνω λίγο: "...σε αγαπώ, σαν ηρωίνη, σα σκληρό ναρκωτικό..."
(Την αρχή και το τέλος νομίζω τα ξέρεις καλά!)
:)

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ χρήστος: καλά έκανες!
Σε αγαπάω, σ’ ακολουθάω, όπου κι αν παίζεις μαζί σου πάω...