Ήταν σαν σήμερα. 18 Μαΐου 1980. Ήταν η ημέρα που ο Ίαν Κέρτις θα έφευγε από κοντά μας...
Ο Ίαν αισθανόταν να ταυτίζεται με τον Jim Morrison και την Janis Joplin, ήταν θαυμαστής του Iggy Pop και του David Bowie, διάβαζε μετά μανίας Burroughs και Ballard.
Τον Ιούλιο του 1976 βρέθηκε στη συναυλία των Sex Pistols, στο Free Trade Hall του Μάντσεστερ. Εκεί ήταν και οι ήδη γνωστοί του Peter Hook και Bernard Sumner που του είπαν ότι σχεδίαζαν να δημιουργήσουν μια μπάντα και έψαχναν τραγουδιστή.
Ο Ίαν αισθανόταν να ταυτίζεται με τον Jim Morrison και την Janis Joplin, ήταν θαυμαστής του Iggy Pop και του David Bowie, διάβαζε μετά μανίας Burroughs και Ballard.
Τον Ιούλιο του 1976 βρέθηκε στη συναυλία των Sex Pistols, στο Free Trade Hall του Μάντσεστερ. Εκεί ήταν και οι ήδη γνωστοί του Peter Hook και Bernard Sumner που του είπαν ότι σχεδίαζαν να δημιουργήσουν μια μπάντα και έψαχναν τραγουδιστή.
Οι Joy Division είχαν δρομολογηθεί και άρχιζε η αντίστροφη μέτρηση για τον «μελαγχολικό πρίγκιπα», τον «ιδανικό αυτόχειρα», όπως έγραφαν αργότερα οι εφημερίδες της εποχής.
Όλα έγιναν πολύ γρήγορα, ακόμη και για να τα προλάβει το μάτι, πόσο μάλλον η ψυχή.
Ο πρώτος δίσκος τους, όπως και η κόρη του, γεννήθηκαν το 1979. Οι προβολείς, που τον έλουζαν επί σκηνής, προκαλούσαν και την επιληψία του.
Το 1980 κυκλοφόρησε το «Closer» και δύο μήνες αργότερα, ήταν 18 Μαΐου του '80, έστειλε τη γυναίκα του, Deborah, με τη μικρή Natalie στους παππούδες.
Έβαλε στο πικάπ το «The Idiot» του Iggy Pop κι έβλεπε στην τηλεόραση το «Stroszek» του Herzog. Έγραψε στη γυναίκα του ένα γράμμα και μετά κρεμάστηκε μ’ ένα καλώδιο στην κουζίνα του σπιτιού του.
Δύο ημέρες πριν οι Division ξεκινήσουν την πρώτη τους αμερικάνικη περιοδεία. Δύο μήνες πριν κλείσει τα 24.
Τον Μάιο του 1988 στο είχα γράψει στο θρανίο, με μπλε Bic, σαν τώρα το θυμάμαι κι ας έχουν περάσει τόσα χρόνια: «Love will tear us apart». Χαμογέλασες και μου είπες «τραγουδάρα». Μόνο. Τίποτ’ άλλο.
Εκείνη τη στιγμή - και παρά την απογοήτευσή μου - κατάλαβα ότι με ένα τραγούδι μπορείς να εκφράσεις όλα σου τα συναισθήματα κι ας μην έχεις καμία ανταπόκριση.
Έβαλε στο πικάπ το «The Idiot» του Iggy Pop κι έβλεπε στην τηλεόραση το «Stroszek» του Herzog. Έγραψε στη γυναίκα του ένα γράμμα και μετά κρεμάστηκε μ’ ένα καλώδιο στην κουζίνα του σπιτιού του.
Δύο ημέρες πριν οι Division ξεκινήσουν την πρώτη τους αμερικάνικη περιοδεία. Δύο μήνες πριν κλείσει τα 24.
Τον Μάιο του 1988 στο είχα γράψει στο θρανίο, με μπλε Bic, σαν τώρα το θυμάμαι κι ας έχουν περάσει τόσα χρόνια: «Love will tear us apart». Χαμογέλασες και μου είπες «τραγουδάρα». Μόνο. Τίποτ’ άλλο.
Εκείνη τη στιγμή - και παρά την απογοήτευσή μου - κατάλαβα ότι με ένα τραγούδι μπορείς να εκφράσεις όλα σου τα συναισθήματα κι ας μην έχεις καμία ανταπόκριση.
Αρκεί που είπες όλα όσα ένιωθες. Με ένα και μόνο τραγούδι...
Αργότερα, και μετά την εμπλοκή μου με τις εκπομπές στο ραδιόφωνο, κατάλαβα ότι υπάρχουν πολλά διαφορετικά μεταξύ τους τραγούδια που μπορούν να εκφράσουν τη συναισθηματική σου κατάσταση τη στιγμή που Νιώθεις.
Ένα το συναίσθημα, πολλά τα τραγούδια.
Τι Νιώθεις τώρα; Ποιο είναι το Δικό σου τραγούδι;
Αργότερα, και μετά την εμπλοκή μου με τις εκπομπές στο ραδιόφωνο, κατάλαβα ότι υπάρχουν πολλά διαφορετικά μεταξύ τους τραγούδια που μπορούν να εκφράσουν τη συναισθηματική σου κατάσταση τη στιγμή που Νιώθεις.
Ένα το συναίσθημα, πολλά τα τραγούδια.
Τι Νιώθεις τώρα; Ποιο είναι το Δικό σου τραγούδι;
37 σχόλια:
Μια που πιάσαμε joy division θέλω να πω πως το decades πάντα νομίζω πως μου άγγιζε την ψυχή. Δεν ξέρω αν είναι θέμα μουσικής ή στίχου, ή στηντελική απλά της φωνής του, αλλά πάντα κολλάω με αυτό το τραγούδι! Καλημέρα!
Anathema - A Simple Mistake
Think for yourself you know what you need in this life
see for yourself and feel your soul come alive tonight
here in the moment we share, trembling between the worlds we stare
out at starlight enshrined, veiled like diamonds in..
...time can be the answer, take a chance, lose it all
it's a simple mistake to make to create love and to fall
so rise and be your master you don't need to be a slave
of memory ensnared in a web, in a cage
i have found my way to fly free from the constraints of time
i have soared through the sky seen life far below in mind
breathed in truth, love, serene, sailed on OCEANS OF BELIEF
searched and found life inside, we're not just a moment in time...
....can be the answer, take a chance lose it all
it's a simple mistake to make to create love and to fall
so rise and be your master you don't need to be a slave
of memory ensnared in a web, in a cage
Καλό βράδυ!
love will tear us part που το αγάπησα μόλις τον Σεπτέμβρη που πέρασε.
και που βρήκα και διασκευές του που το ξαναγάπησα με άλλο τρόπο.
ε, είναι πολλά τα τραγούδια αυτά που αν κι εφόσον και τα λοιπά...
πειράζει να τα κρατήσω σε κουτί παλιό μετταλικό από αυτά που θάβαμε και ξεθάβαμε τους μικρούς μας θησαυρούς;
καλό ξημέρωμα με και χωρίς αγάπες.
Το δικό είναι το Soldier of fortune. Τρελλό κόλλημα.
Το πρώτο που μου ήρθε αμέσως σαν ήχος. Total eclipse of the heart.
Καλή μας μέρα
"Something in the way she moves..."
The Beatles.
Έρωτας με τον Κέρτις,ανάλογο με αυτόν του Μόρρισον.Με χαροποιείς ιδιαίτερα με τη σημερινή σου αναφορά σε αυτόν!
;)
Θες και τραγούδι εε;Χμμμ...Do you love me του Νικολάκη του αρχηγού μωρέ..!
Δεν ήμουν ποτέ φαν των Joy Division...παρόλα αυτα, ο σεβασμός δεν έλειψε ποτέ στη φυσιογνωμία του Curtis και θυμάμαι σαν τώρα που στα γυμνασιακά μου χρόνια που το Love Will Tear Us Apart δεν έλειπε ποτέ απο τις πρόβες του συγκροτήματός μου...
Το δικό "ΜΟΥ" τραγούδι δε θα ήταν άλλο από το Everyday is like Sunday...Everyday is silent & grey...
Αυ΄το που άκουγα στο λεωφορείο πριν λίγο.Love hurts.Τα υπολοιπα είναι αλοιφή γαι τους καλους tweety μου.I'm feelig blue today. Sorry...
xxxxxxxxxxxx
Τώρα, γιατί σε λίγο μπορεί να διαλέξω κάτι άλλο, διαλέγω το "Port of Amsterdam" του Jacques Brel να το λέει ο Bowie.
Καλημέρα!
Ουφ, πιάστηκε η καρδιά μου πρωινιάτικα...τραγούδι, ε; Χμμμ, κάτι σε Goodbye των Archive μου κάνει, σε Mary του Tiersen και (πως τα ταιριάζω έτσι) Show must go on των Queen (τον τελευταίο καιρό ακούω Φρεντι και συγκινούμαι, θα γίνω καλά γιατρέ μου;)
Στιγμή, κατάσταση και τραγούδι. Δε γίνεται να είναι το ίδιο...
Δύο τραγούδια από την ίδια τραγουδίστρια.
Tracy Chapman - For My Lover
Tracy Chapman - Give me One Reason
hmmm.. θα πω 'Friday im in love' Cure γιατι για πολλα χρονια αυτο ητανε το personal 'soundtrack' μου και ισως μου βγει και παλι τωρα..its friday isnt it?? :)
Επαναλαμβανομαι, το ξερω, αλλα το killing smile-Death in Vegas ειναι για μενα μοναδικο...
Καλημερα!!!
***
Κ ο Ian λατρεμενος... Κ φυσικα μυθος!!!
*
Τώρα ακούω αυτα τα σκατόπαιδα τους My chemical romance άκου όνομα.I don't love you το ασμα.
Ευτυχώς δεν είναι αλήθεια.
μάκια
pasenger μου έρχεται τώρα στο μυαλό, από Ιγκυ.
Θέλω να σχολάσω τώρα!
Διάθεση στιγμής/ημέρας/ώρας: Again-Archive...
You 're tearing me apart....
Καλησπέρες.
από τα αγαπημένα, κάποτε.
όσο για αυτό που ακούω τελευταία, πάλι από τα παλιά ->
Skateaway, Dire Straits
Αυτο που μου ερχεται τωρα ειναι το "Hey You" των Pink Floyd...
Δύσκολοι καιροί για πρίγκηπες!!!
Σαββατοκύριακο ήρθε, Boys and Girls μου έρχεται, από Blur
Dont ask me why. Aυτό μόνο.
Αρκεί που είπες όλα όσα ένιωθες, Σπυράκο. Με ένα και μόνο τραγούδι...
Εγώ δεν μπορώ να καταλάβω. Όλα αγγλικά τραγούδια, ακόμη κι ένα γαλικό (και τι γαλλικό (!!!) του Jacques Brel ακόμη κι αυτό με τον Dvid Bowie.
Κανα ελληνικό ρε παιδιά, βαρύ σας πέφτει;
Εγώ θα σας κάνω χαλάστρα και θα διαλέξω το "Νησί μέσα στην πόλη" με την Αρλέτα ΧΑ!
Οι photos που επιλέγεις είναι All the money...
Bohemian Rapsodie.
Απλώς, αξεπέραστο...
a-ha - time and again
....Λες και στρώσαμε τον αυγουστο χαλί
λες και βγήκε το ασανσερ σε ένα κελί
που ένας τόβλεπε το φως γι'ανατολή
κι'αλλος γι δύση...
Αδιόρθωτα τα μάτια κι'οι καρδιές με κουμπιά και φερμουαρ κατεστραμμένα,
δυό κουβέντες μου σου πέσανε βαριές
κι'αποφασισες να ζεις χωρίς εμένα....
Δεν έχε ιακριβώς άμμεση σχεση με το μέσα μου αυτή τη στιγμή,αλλά η δυσκολία της επικοινωνίας που εκφράζεται σε αυτό με αγγίζει βαθιά.
ΚΡΑΟΥΝΑΚΗΣ_ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ σε μεγάλες στιγμές
ουπς! ξέχασα το τίτλο είναι το ''Ανθρώπων έργα'' και πρωτη εκτέλεση από την Πρωτοψάλτη.
Van Morrison, Madame George...και άλλα πολλά φυσικά.
Καλό σου βράδυ...
αυτός ο αποπάνω, καταλαβαίνει ελληνικά;
τες πα
Always somewhere μου έρχεται τώρα. Ήταν Παρασκευή όταν είχαμε χωρίσει.
Είναι από τις ελάχιστες φορές που δεν θα γράψω ξεχωριστό σχόλιο για τον καθένα, τι μπορώ να σχολιάσω σχετικά με τις μουσικές που μου αφήσατε, με τους στίχους που μιλάνε από μόνοι τους, όταν οι νότες ακούγονται στα αφτιά σου και τα λόγια μιλάνε για όλα ζήσατε, για όλα όσα ζήσαμε;
Μου θυμίσατε με αυτά που γράψατε πολλά συναισθήματα από το χτες, στιγμές που πέρασαν, αλλά δεν ξέχασα ποτέ. Και ούτε θα ξεχάσω. Μου κάνατε play στο μυαλό.
Και για να μην εκληφθεί ως προσωπική μου τεμπελιά, σε λίγο θα ανεβάσω ένα ποστ με, περίπου, 800 λέξεις. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν βαριέμαι να γράφω τις σκέψεις μου και να τις μοιράζομαι μαζί σας.
Καλό Σαββατοκύριακο!
Σε λίγο έρχεται ένα ερώτημα…
Οι όμορφες μελωδίες είναι σαν τις όμορφες στιγμές. Μπλέκουν με τη ζωή και σχηματίζουν ένα πανέμορφο soundtrack..
Άπειρα αυτά που θεωρώ 'δικά μου'..
(Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό..?
..'Second skin'/ The Chameleons)
άντε
>που είναι το post?
:)
Μήπως είσαι ο Φώσκολος; Μας λες για post μια ώρα πριν και ακόμα περιμένουμε! :)
Καλό Σαββατοκύριακο!
θα παίζουν τα ραδιόφωνα
τραγούδια για το τίποτα γραμμένα...
Πάντα θα γυρεύουμε μιαν έξοδο κινδύνου στα τραγούδια μας, στις στιγμές μας.
Και επειδή τελευταία έχει κολλήσει στο repeat, High Tide Or Low Tide του Bob '-))
η έξοδος κινδύνου πάντα θα είναι τα τραγούδια μας...
Δημοσίευση σχολίου