Δεν ξέρω

Τόσο απλές λέξεις και τόσο σπάνιες που, αν τις ακούσεις καμιά φορά στον άγριο κόσμο των media, ξαφνιάζεσαι. Πώς θα ‘θελα να με καλούσαν μια φορά σε μια εκπομπή και όταν με ρώταγαν κάτι να έμενα βουβός ή να έλεγα απλώς, «δεν το ξέρω» ή, ακόμα καλύτερα, να έλεγα, «έχει δίκιο ο “αντίπαλος”» στο πάνελ. Στους αδυσώπητους κανόνες της τηλεόρασης δεν υπάρχει παύση, δεν υπάρχει «δεν ξέρω», όλοι ξέρουν τα πάντα και όλοι πρέπει να είναι καλύτεροι από τους αντιπάλους, αλλιώς «χάνουν».
Εδώ, μετράω τα δικά μου «δεν ξέρω»

Δεν ξέρω γιατί. Tώρα τελευταία ανάβω με σπίρτα. M’ αρέσει η κίνηση. M’ αρέσει που έχω προσθέσει μια κίνηση. Ίσως μ’ αρέσει που καμιά φορά ξεχνιέμαι και καίγομαι με το σπίρτο και μοιάζει σαν να ξυπνάω απότομα.

Δεν ξέρω γιατί το λέμε «απωθημένο». Απωθημένο είναι αυτό που έχουμε απωθήσει, δηλαδή αυτό που έχουμε διώξει. Αλλά μια γυναίκα που δεν σου ‘κατσε, μόνο απωθημένη δεν σου είναι. Οπότε, μήπως το σωστό είναι «ποθημένο» (ποθητό) και όχι «απωθημένο»;

Δεν ξέρω τι θα γίνω όταν μεγαλώσω. Δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό. Δεν ξέρω γιατί είναι κακό αυτό.

Δεν ξέρω. Zωή είναι πάντα ό,τι συμβαίνει.

Δεν ξέρω αν έχει πρωινό καράβι απ’ τον Πειραιά. Για κάπου όμως θα έχει, κάποιο πλοίο θα φεύγει σε μισή ώρα από τώρα και θα ταξιδεύει λίγες ώρες απομονωμένο στη θάλασσα.

Δεν ξέρω αν αυτές είναι οι πραγματικές ανάγκες ή αυτές που έχουμε δημιουργήσει.

Δεν ξέρω αν το θυμάστε…

Δεν ξέρω. Και δεν με νοιάζει, για να είμαι ειλικρινής. Έτσι κι αλλιώς, όπως και στον ίδιο τον έρωτα, οι απόλυτα σωστοί είναι μάλλον αφόρητα πληκτικοί, όπως πληκτικοί είναι και οι πραγματικά διεστραμμένοι.

Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο.

Δεν ξέρω. Το θεωρώ όμως αρκετά πιθανό.

Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτό μου βγήκε.

Δεν ξέρω, τι λέτε εσείς;