Σιγά

Ο έρωτας έχει γίνει σκάνδαλο, ύλη των περιοδικών, ρεπορτάζ των δελτίων ειδήσεων, αποκάλυψη, τηλεθέαση, εμπόρευμα. Όμως, αυτό σιγά - σιγά όλο και περισσότεροι το καταλαβαίνουν. Σιγά - σιγά πάντα, τα χρόνια του Μεγάλου Φόβου περνάνε και οι άνθρωποι ξαναρχίζουν να αγαπάνε το σώμα τους και τα κορμιά των διπλανών τους. Αρχίζουν να αντιμετωπίζουν τον έρωτα διαφορετικά, όχι σαν ύλη των media.
Tο πιο σημαντικό, δηλαδή, αυτής της εποχής είναι η κατανόηση της αλήθειας. Έτσι είναι η γνώση. Έρχεται σιγά – σιγά (νάτο, πάλι!), με κόπο και πάντα πληρώνεται. Tο ζήτημα είναι συγκριτικό. Πόσο έχει πληρωθεί πριν έρθει. Έτσι, το «σιγά», συχνά, μπερδεύεται γλυκά με το «σιγά-σιγά», γιατί την τεράστια απόσταση που έχει δεν την διακρίνει κάποιος εύκολα. Χρειάζεται μάτι εκπαιδευμένο. Και δεν μιλάω (ok, γράφω) μόνο για τον έρωτα και για τα κορμιά...
Τα παρακάτω δείτε τα σαν ένα διάλογο, από μια ιστορία παλιά.

Σιγά τ' αυγά!

Σιγά, τρομάξαμε!

Σιγά - σιγά, το πάθος έγινε ανάγκη.

Σιγά τη γυναίκα.

Σιγά και ταπεινά.

Σιγά - σιγά βελτιώνομαι.

Σιγά μην κλάψω.

Μπήκαν σιγά - σιγά και οι φίλοι μου στο κόλπο.

Mετά, σιγά – σιγά, μεγάλωσα.

Σιγά, και τι έγινε!

Σιγά μην τα κάναμε όλα αυτά.

Mετά, σιγά-σιγά, γίναμε πιο σοφοί, λιγότερο ρομαντικοί, λιγότερο αφελείς. Mάθαμε ότι τα διλήμματα δεν τίθενται πάντα με τον σωστό τρόπο, υποχρέωση ή ηδονή, απαγόρευση ή επιθυμία. Ότι μερικές φορές η ηδονή γίνεται υποχρέωση, η απαγόρευση γεννάει την επιθυμία.

Σιγά το δύσκολο.

Mίλα σιγά, αλλά κράτα μεγάλο ρόπαλο.

Tώρα όλα ξαναρχίζουν σιγά - σιγά απ' την αρχή. Πιο ήρεμα, πιο διακριτικά, με περισσότερη προσπάθεια.

Σιγά, η πατρίδα κοιμάται.

Έλα, μωρέ, σιγά τώρα...

Σιγά-σιγά, συμπληρώστε τα δικά σας...