1.5.07

Erase / Rewind...


… κι ο straight six της «μπέμπας» που πιλοτάρω ουρλιάζει σα διάολος που είδε μπροστά του έναν άγγελο και, πατώντας βαθιά το γκάζι, βρίσκομαι στο δρόμο με το πλάι. Σε ένα αυτοκίνητο στη δίπλα λωρίδα ένας τύπος, εκστασιασμένος, ουρλιάζει «λιώσ’ το, φίλε, σβούρα το!», κάνω ανάποδο, το ισιώνω και φεύγω, θα πρέπει να αρχίσω να κόβω εισιτήριο, σκέφτομαι και γελάω.
Ανάβω τσιγάρο, ο καπνός μπερδεύεται με την οσμή του βαυαρικού δέρματος και ψάχνω το τασάκι. Πού είναι; Α, να το. Αυτό είναι δείγμα από τασάκι, για να καπνίζει ο… τοσοδούλης!

Δεν έχω ύπνο απόψε, το αντίθετο θα ήταν είδηση, και έχω πάρει τους δρόμους. Η οθόνη του κινητού μου ανάβει, κάποια από τα παλιά ψάχνει να με βρει. «Όταν έχεις μηνύματα στο κινητό μετά τις 2 τη νύχτα, σημαίνει ότι είσαι ζωντανός», μου είχε πει κάποτε, αλλά όταν της είπα στις 04:30 τα χαράματα να μη βρεθούμε ξανά (μέσω μηνύματος), μου είχε πει ότι αυτό την είχε πεθάνει. Ο ορισμός της ειρωνείας; Ναι. Ο ορισμός της ειρωνείας. Πάντως, τώρα, μιλάμε ξανά. Γιατί οι άνθρωποι είναι πιο ωραίοι από τη στιγμή που φεύγουν. Μάλλον.

Τι απίστευτο πράγμα είναι οι αναμνήσεις. Όταν αρχίζεις το rewind δεν σκέφτεσαι μόνο ένα πρόσωπο. Σκέφτεσαι και όλα τα υπόλοιπα που γινόταν παράλληλα, την ίδια χρονική στιγμή. Είχα πάει να την πάρω από την εφημερίδα, μόλις είχα τελειώσει την εκπομπή, είχα ηχογραφήσει την τελευταία ατάκα, εκείνο το βράδυ που παραλίγο να πατήσω την κυρία με τον άσπρο σκύλο που είχαν πεταχτεί, χωρίς να ελέγξουν, στο δρόμο. Και μετά μαζί, ως τα χαράματα. «Μπορείς να ξελογιαστείς με ένα βλέμμα;», με είχε ρωτήσει.
Όταν αρχίζεις το rewind για ένα πρόσωπο, δεν σταματάς. Θες να τα θυμηθείς όλα κι ας μην το επιδιώκεις. Ξαφνικά μια μέρα νιώθεις σαν να μην είχε υπάρξει ποτέ αυτός ο χωρισμός. Δεν θυμάσαι πλέον ξεχωριστά τα κομμάτια της εκάστοτε ερωτικής σου ιστορίας (φλερτ, έρωτας, πτώση), αλλά σαν κάτι το ενιαίο και αδιάσπαστο. Tώρα η σκέψη απομακρύνεται στο χρόνο, σαν ιστιοφόρο που όσο χάνεται στη θάλασσα, τόσο λιγότερο φαίνονται τα πανιά και τα ξάρτια του και στο τέλος δεν απομένει παρά μια κουκίδα στον ορίζοντα.

Τα άσχημα που είχες ζήσει θέλεις να τα σβήσεις και οι Cardigans βαράνε δυνατά: «Erase / Rewind»

Hey, what did you hear me say
you know the difference it makes
what did you hear me say

Yes, I said it's fine before
I don't think so no more
I said it's fine before
I've changed my mind
I take it back

Erase and rewind
'cause I've been changing my mind
I've changed my mind


Οι αναμνήσεις συνεχίζονται και διαπιστώνω ότι στο μυαλό μου έχουν μείνει μόνο τα καλά. Τα υπόλοιπα τα κάνω erase. Κι ας έχουν αλλάξει πολλά πράγματα στο μυαλό μου...
Απόψε θα βρεθούμε ξανά, στο μέρος που πηγαίναμε συχνά, εκεί ήθελε να με δει.
Ο ουρανός φεύγει βαρύς και, φαντάσου, μπήκε ο Μάιος. Η νύχτα θέλει να πετάξει, αλλά της λείπουν τα φτερά, χιλιάδες στίχοι μπλέκονται στο μυαλό μου, σα να κάνω και πάλι εκπομπή στο ραδιόφωνο και σκέφτομαι ποιο τραγούδι θα βάλω για να δέσω την ιστορία που ξεκίνησα.
Κατεβάζω μία στο κιβώτιο, τα 3000 κυβικά βογκάνε και, καθώς τα λάστιχα της z4 coupe γαντζώνονται στην άσφαλτο, μια ερώτηση έρχεται στο μυαλό μου:
Τι χρώμα έχουν οι αναμνήσεις;

26 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

νάτες πάλι οι βόλτες! αυτά είναι!!!!!!!

tzotza είπε...

συμφωνω και εγω μαζι σου σπυρο..τις ιδιες σκεψεις σκεφτομαι και εγω αυτες τις μερες..ειναι τοσο κακο να κανεις erase/delete τα ασχημα και να θυμασαι τα καλα?not in my book..
οι δικιες μου αναμνησεις ειναι χρωματισμενες με εντονα χρωματα.. γιαυτο και τις θυμαμαι..

Ανώνυμος είπε...


I remember you, you're the one who made my dreams come true, a few kisses ago.
I remember you, you're the one who said I love you too, I do, didn't you know?


όταν για κάποιο άτομο μπορώ να το πω αυτό,είναι.. "εκείνο ακριβώς το μπλε".

(όχι απλά πέταξα κι εγώ μετά από αυτό, πέταξε και ο ύπνος αλλά χαλάλι.)

MTdoggie είπε...

μακαρι να υπηρχε σκετο erase για τις αναμνησεις που πονανε....χμμμμμμ ισως και οχι.μπορει με το να θυμασαι ολες τις προηγουμενες εμπειριες να σε βοηθαει να κανεις πιο σωστες επιλογες αργοτερα.
ΥΓ: αν εχεις παρει δοκιμαστικα/δημοσιογραφικα τη μπεμπα απο την εταιρεια,απ'οσο ξερω εχει αυτοκολλητακι "μην καπνιζετε"!!!!μην καπνιζεις βρε μεσα στην κουκλα,οχι τιποτα αλλο αλλα μετα δε θα μυριζει καινουργιλα!!!

Lote Alcarin είπε...

Hello! Βασικά ελπίζω πως δεν θα ακουστώ ιδιαίτερα τρελή.... Κάμποσα χρόνια πριν σε τρελή εφηβεία με μόνιμες καψούρες και mood swings, άκουγα φανατικά βραδυνή εκπομπή σε ραδιόφωνο σε γνωστό σταθμό. Περίμενα ανυπόμονα κάθε βράδυ πως και πως. Και κόβω το κεφάλι μου πως παρά τα χμ... οκ.. πάνω από 10 και κάτι χρόνια που έχουν περάσει, ο παραγωγός λέγονταν Σπύρος Σεραφείμ. Είδα το όνομα σε ένα comment και ξύπνησε η groupie μέσα μου! Λες? Τι κάνατε 16 χρόνια πίσω sir? Αυτάααα!!!! Μου αρέσει πολύ ο τρόπος που γράφεις (για πιο ρεαλιστικές διαπιστώσεις και επιστρέφοντας στην κανονική ηλικία μου, αφήνοντας τα 15-16 πίσω). Καλό μήνα!

μαριάννα είπε...

Αααααχ! Εγώ συμπάσχω με αυτήν που θέλει να σε δει. Αμ... ωραίοι είσαστε στο γράψιμο, ωραίοι και στα λόγια, και ως οδηγοί πετάτε (άκου 3000 κυβικά! Ζέτα κουάτρο μικρέ ε; ;) Θεϊκό!!!! Το έχουν εδώ όλοι μου οι φίλοι. Δεν παίζεται!!!!), και μουσικά πετάτε επίσης, και χιούμορ διαθέτετε και όλα τα προσόντα του Θεού, για να μη σας ερωτευθεί μια γυναίκα που ξέρει από ζωή! Οι αρχάριες... βοήθειά τους! :)))))))))))

iro* είπε...

Οι αναμνησεις εχουν πολλα πολλα χρωματα, πολλους ηχους (κ στιχους!), κ πολλες μυρωδιες.. Γι'αυτο υπαρχουν κ ξεφυτρωνουν απο παντου!!!
Καλο μηνα!! ;)
***

Ανώνυμος είπε...

τρελές εικόνες μου δημιούργησες διαβάζοντάς το.
τέρμα γκάζι ήταν το ποστ αυτό...

Ανώνυμος είπε...

Ελπίζω να με θυμάσαι, φοιτούσαμε στην ίδια σχολή, την είχαμε λιώσει τη Σόλωνος πάνω-κάτω. Με λένε Γεωργία Ράλλη και τότε μου είχες μάθει να κοιτάζω τους ανθρ΄ψπους στα μάτια. Ποτέ δεν σου είπα ευχαριστώ για αυτό.
P.S.: τελικά κανείς δεν κοιμάται σ' αυτή την πόλη. (μάλλον περιμένουμε να διαβάσουμε τα σπουδαία που θα μας γράψεις.
επιτέλους, μετά από χρόνια σε βρίσκω ξανά. θα σου στείλω και mail, τσέκαρέ το.
Σε φιλώ

gazakas είπε...

"Τι χρώμα έχουν οι αναμνήσεις;"

-Αλμυρό...

BeBe είπε...

Αυτά τα erase n rewind μας έχουν κάψει αγαπητέ μου!
Καλημέρες

sorry_girl είπε...

Υπέροχη η βόλτα σου.
Κυρίως γιατί μυρίζει ζωή.
Τι χρώμα;
Μπορείς να ονειρευτείς έγχρωμα;
Σε φιλώ.
Σαν ευχαριστώ για το κατακόκκινο λουλούδι σου.

Φράνσις είπε...

αναθεμα σε tweety με τα "αναμνηστικά" ποστ! Το κακο με τις αναμνήσεις είναι ότι δεν μπορεις να απομονώσεις μία στιγμή. Ερχονται όλες καταπανω σου, και σε κατασπαράζουν.Είμαι σε φάση βραχείας μνήμης.Το παρελθόν είναι στο κουτί του, άλλα κορμιά, άλλες μυρωδιές κυριαρχούν.Το χρώμα των αναμνήσεων είναι άσπρο-για να ττις ζωγραφίζεις όπως γουστάρεις με την προσωπική σου παλέτα. Το σώμα θυμαται επίσης.Μυρωδιές, αγγίγματα, φιλιά΄, ανατριχίλες απ΄τα φιλιά, και βλεμματα.Πως σε κοιτάζει ότνα θέλει αν σου πεί "δε θέλω να σε βλέπω-εξαφανίσου", ο σφάχτης μόλις σερβιρίστηκε.
Σε φιλώ sweety. Πάω να πεθανω τώρα...

Ανώνυμος είπε...

σα να κάνεις ακόμη εκπομπή στον Red, σα να μην πέρασε μια μέρα μοιάζει. Οι αναμνήσεις οι ωραίες έχουν χρώμα γαλάζιο.

tzotza είπε...

και εγω μαζι της!!!! (τι μας εκανες uburn kate????? too painfully true everything you said....)παντα ομως χρειαζεται μια μεγαλη δοση απο αληθεια....

Love and Poison είπε...

"Everyday is like Sunday,
everyday is silent & grey..."

Σαν τη z4 ένα πράγμα ;)))

industrialdaisies είπε...

Δεν είναι θέμα χρώματος. Καθρέφτης είναι και είτε τον σπας, είτε σε σπάει είτε μένεις εκεί χαζεύοντας το είδωλο... Η ταχύτητα, η ζωή τους, η μουσική τους, η υφή και η μυρωδιά τους είναι όλα τα υπόλοιπα που τις ξεχωρίζουν από το τώρα... Όχι επιτυχώς πάντα. Καλημέρα και καλό μήνα!

Θεραπευτής είπε...

Τι erase/rewind αγαπητε; Ακομα ζειτε στην εποχη της κασσετας; Ειμαστε στην εποχη των σκληρων δισκων και του blu-ray disk! Φορτωστε λοιπον τις αναμνησεις σας στον 250αρη σκληρο του υπολογιστη σας και γκαζωστε με την "μπεμπα" σας σε νεα ταξιδια...!

Ανώνυμος είπε...

απίστευτη βόλτα, ωραίος επίλογος...

2Σx2 είπε...

Οι αναμνήσεις έχουν το χρώμα που τους δίνουμε. Συνδέονται με καταστάσεις, τραγούδια και μυρωδιές που εμείς επιλέγουμε να κρατάμε. Ανάλογα με τις επιλογές μας η επαναφορά του αναμνηστικού στο παρόν γίνεται κάτι νέο που μας εκπλήσσει ή ένα πισογύρισμα. Κάτι ανοιχτό προς εξερεύνηση ή μια εμμονή με τα παλιά. Περίπου όπως επιλέγεις πως θα φερθείς στην "μπέμπα". Αν δεν μυρίσει καμένο λάστιχο τι θα έχεις να θυμάσαι;

Ανώνυμος είπε...

πρόλαβες τις σκέψεις μου με αυτό το ποστ. Καλές εμπνεύσεις να έχεις!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ γεωργία: αυτά είναι!
@ tzotza: δεν υπάρχει καλό και κακό στο πώς πράττει ο καθένας. Εγώ, αυτομάτως, τις κακές αναμνήσεις τις κρατάω στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου. Τις βάζω σε… safe mode
@ citronella: οι στίχοι είναι FRANK IFIELD?
@ mtdogie: υπάρχει όσο erase θες εσύ. Η εν λόγω μπέμπα δεν είναι δημοσιογραφικό αυτοκίνητο, ποτέ δεν καπνίζω σε test drive αυτοκίνητα. «Σεβασμός σε κάτι που δεν είναι δικό μου», το λέω αυτό. Δεν καπνίζω ακόμα και σε αυτοκίνητα που έχουν τασάκι στο αυτοκίνητο.
@ lote alcarin: Χαίρομαι που βρήκα άλλη μια ακροάτριά μου, δηλαδή άλλον έναν Άνθρωπο που μοιράστηκα τις σκέψεις μου. Καλώς ήρθες!
@ γητεύτρια: το επίπεδο starter σε γυναίκα δεν το μπορώ με τίποτε! Εδώ που τα λέμε ούτε και σε άλλο παιχνίδι, γενικότερα.
@ iro: τσουπ! μόλις ξεφύτρωσε άλλη μια ανάμνηση... να είσαι καλά!
@ νάνσυ: πάντα με τέρμα το γκάζι!
@ Γεωργία: το βασικό είναι να σε κοιτάνε και οι άλλοι στα μάτια... Τρελές εποχές, μου θύμισες.
@ εγώ: Από το ξινό, καλύτερα το αλμυρό!
@ bebe: και θα συνεχίσουν να μας καίνε!
@ sorry girl: νομίζω ότι ελάχιστες φορές - απ' ό,τι θυμάμαι το πρωί -έχω ονειρευτεί έγχρωμα.
@ auburn kate: θα πρότεινα να βγεις από τη φάση "βραχεία μνήμη". Τώρα, όμως!
@ δέσποινα: γαλάζιο; χμ... ρομαντική είσαι, μην κρύβεσαι!
@ tzotza (again): τι είναι, άλλωστε, η ζωή; Μια δόση από πολλές άλλες μικρές δόσεις...
@ love & poison: silent & sunday, η απόλυτη εικόνα.
@ βιομηχανικές μαργαρίτες: το θέμα είναι να βρεις το κουράγιο να σπας τον καθρέπτη. Ασε που παίζει και τρελή γρουσουζιά μετά!
@ θέραπιστ: ωραία η τεχνολογία, είμαι τρελός γκατζετάκιας, στο CAR εγώ γράφω τη στήλη Hardware, αλλά πες μου αλήθεια: Δεν έχεις κρατήσει καμία κασέτα από τα παλιά κι ας μην παίζει; Κι ας τη «μασάει» το κασετόφωνο; Αλλωστε σ’ έπιασα, είσαι της «παλιάς» σχολής, την κασέτα τη γράφεις με δύο «ταυ»!!!
@ ζωή: Ευχαριστώ!!!!
@ 2sx2: η μυρωδιά από καμένο λάστιχο είναι συνεχώς μέσα στα ρουθούνια μου!
@ αρετή: κι εσύ να έχεις κουράγιο να διαβάζεις τα μακρινάρια που γράφω!...

Θεραπευτής είπε...

Εχω πολλες κασσετες αλλα δεν εχω πια κασσετοφωνο που να δουλευει...Παντως δεν προκειται να τις πεταξω...Εχουν συλλεκτικη αξια!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

έχουν απίστευτη συναισθηματική αξία αυτές οι κασ(σ)έτες!
να είσαι καλά!

Αθανασία είπε...

Οι αναμνησεις ειναι μπλε....
(http://testardoathanasia.blogspot.com/2007/03/blog-post_7059.html)

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

μακάρι όλα τα μπλε της ζωής σου να συνοδεύονται από τόσο όμορφες αναμνήσεις