Erase / Rewind...

… κι ο straight six της «μπέμπας» που πιλοτάρω ουρλιάζει σα διάολος που είδε μπροστά του έναν άγγελο και, πατώντας βαθιά το γκάζι, βρίσκομαι στο δρόμο με το πλάι. Σε ένα αυτοκίνητο στη δίπλα λωρίδα ένας τύπος, εκστασιασμένος, ουρλιάζει «λιώσ’ το, φίλε, σβούρα το!», κάνω ανάποδο, το ισιώνω και φεύγω, θα πρέπει να αρχίσω να κόβω εισιτήριο, σκέφτομαι και γελάω.
Ανάβω τσιγάρο, ο καπνός μπερδεύεται με την οσμή του βαυαρικού δέρματος και ψάχνω το τασάκι. Πού είναι; Α, να το. Αυτό είναι δείγμα από τασάκι, για να καπνίζει ο… τοσοδούλης!

Δεν έχω ύπνο απόψε, το αντίθετο θα ήταν είδηση, και έχω πάρει τους δρόμους. Η οθόνη του κινητού μου ανάβει, κάποια από τα παλιά ψάχνει να με βρει. «Όταν έχεις μηνύματα στο κινητό μετά τις 2 τη νύχτα, σημαίνει ότι είσαι ζωντανός», μου είχε πει κάποτε, αλλά όταν της είπα στις 04:30 τα χαράματα να μη βρεθούμε ξανά (μέσω μηνύματος), μου είχε πει ότι αυτό την είχε πεθάνει. Ο ορισμός της ειρωνείας; Ναι. Ο ορισμός της ειρωνείας. Πάντως, τώρα, μιλάμε ξανά. Γιατί οι άνθρωποι είναι πιο ωραίοι από τη στιγμή που φεύγουν. Μάλλον.

Τι απίστευτο πράγμα είναι οι αναμνήσεις. Όταν αρχίζεις το rewind δεν σκέφτεσαι μόνο ένα πρόσωπο. Σκέφτεσαι και όλα τα υπόλοιπα που γινόταν παράλληλα, την ίδια χρονική στιγμή. Είχα πάει να την πάρω από την εφημερίδα, μόλις είχα τελειώσει την εκπομπή, είχα ηχογραφήσει την τελευταία ατάκα, εκείνο το βράδυ που παραλίγο να πατήσω την κυρία με τον άσπρο σκύλο που είχαν πεταχτεί, χωρίς να ελέγξουν, στο δρόμο. Και μετά μαζί, ως τα χαράματα. «Μπορείς να ξελογιαστείς με ένα βλέμμα;», με είχε ρωτήσει.
Όταν αρχίζεις το rewind για ένα πρόσωπο, δεν σταματάς. Θες να τα θυμηθείς όλα κι ας μην το επιδιώκεις. Ξαφνικά μια μέρα νιώθεις σαν να μην είχε υπάρξει ποτέ αυτός ο χωρισμός. Δεν θυμάσαι πλέον ξεχωριστά τα κομμάτια της εκάστοτε ερωτικής σου ιστορίας (φλερτ, έρωτας, πτώση), αλλά σαν κάτι το ενιαίο και αδιάσπαστο. Tώρα η σκέψη απομακρύνεται στο χρόνο, σαν ιστιοφόρο που όσο χάνεται στη θάλασσα, τόσο λιγότερο φαίνονται τα πανιά και τα ξάρτια του και στο τέλος δεν απομένει παρά μια κουκίδα στον ορίζοντα.

Τα άσχημα που είχες ζήσει θέλεις να τα σβήσεις και οι Cardigans βαράνε δυνατά: «Erase / Rewind»

Hey, what did you hear me say
you know the difference it makes
what did you hear me say

Yes, I said it's fine before
I don't think so no more
I said it's fine before
I've changed my mind
I take it back

Erase and rewind
'cause I've been changing my mind
I've changed my mind

Οι αναμνήσεις συνεχίζονται και διαπιστώνω ότι στο μυαλό μου έχουν μείνει μόνο τα καλά. Τα υπόλοιπα τα κάνω erase. Κι ας έχουν αλλάξει πολλά πράγματα στο μυαλό μου...
Απόψε θα βρεθούμε ξανά, στο μέρος που πηγαίναμε συχνά, εκεί ήθελε να με δει.
Ο ουρανός φεύγει βαρύς και, φαντάσου, μπήκε ο Μάιος. Η νύχτα θέλει να πετάξει, αλλά της λείπουν τα φτερά, χιλιάδες στίχοι μπλέκονται στο μυαλό μου, σα να κάνω και πάλι εκπομπή στο ραδιόφωνο και σκέφτομαι ποιο τραγούδι θα βάλω για να δέσω την ιστορία που ξεκίνησα.
Κατεβάζω μία στο κιβώτιο, τα 3000 κυβικά βογκάνε και, καθώς τα λάστιχα της z4 coupe γαντζώνονται στην άσφαλτο, μια ερώτηση έρχεται στο μυαλό μου:
Τι χρώμα έχουν οι αναμνήσεις;