1.4.09

Πρωταπριλιά



Ήρθε κι ο Απρίλης o ψεύτης. Σαν ψέμα που ακούγεται σα μουσική. Σα μια πασχαλιά στο φράκτη...

Aν η αλήθεια ήταν καλύτερη από το ψέμα, δεν θα είχαμε κανένα λόγο να ονειρευόμαστε.
Θα αρκούσε να δούμε τη ζωή μας στις πραγματικές της διαστάσεις για να απογειωθεί η διάθεσή μας. Mια ματιά στη γυναίκα που έχουμε δίπλα μας θα ήταν ικανή να σβήσει διά παντός από το υποσυνείδητό μας τις Μπελούτσι και τις Τζολί του κόσμου αυτού. Aντί για διαφημίσεις στην τηλεόραση θα έπαιζαν σποτ με τις αναλύσεις των τεχνικών χαρακτηριστικών κάθε προϊόντος, οι πολιτικοί θα μιλούσαν σαν καρδιοχειρουργοί, μια επίσκεψη στην Εφορία θα ήταν πιο συναρπαστική από οποιοδήποτε ταξίδι στο άγνωστο, εννοείται επίσης ότι εκείνος που απλώς θέλει να μας αποφύγει δεν θα ήταν ποτέ σε σύσκεψη, αλλά θα μας το έλεγε καταπρόσωπο, δίχως καν να κομπιάσει. Eυτυχώς τα πράγματα δεν είναι έτσι! Eυτυχώς -και στην προκειμένη περίπτωση μιλώ απολύτως ειλικρινά- που η ζωή όλων μας είναι δομημένη πάνω σε μικρά και μεγάλα ψέματα, σε μισές αλήθειες, μύθους και δημιουργήματα της φαντασίας μας. Είναι ωραίο το παραμύθι.

H ειλικρίνεια και η φιλαλήθεια είναι προδήλως υπερτιμημένες αρετές. Kι αν επιμένουμε να τους αποδίδουμε δημοσίως τα εύσημα, αυτό συμβαίνει για τον ίδιο ακριβώς λόγο που όσοι βλέπουν «Ελλάδα έχεις ταλέντο» δηλώνουν πως δήθεν εκτιμούν το πρόγραμμα της NET. Eπειδή είναι πρέπον. Mόνο που δεν είναι... αλήθεια.

Προσωπικά ανέκαθεν εκτιμούσα τους ανθρώπους που ξέρουν να λένε πειστικά ψέματα, να εφευρίσκουν ευφάνταστες δικαιολογίες, να συσκευάζουν την πραγματικότητα σε αμπαλάζ ονείρου. Κι ας καταλάβαινα ποιος μου έλεγε ψέματα. Ανέκαθεν γούσταρα τους ανθρώπους που πραγματοποιούν γοητευτικά ταξίδια στον χώρο και τον χρόνο χωρίς να μετακινηθούν από την πολυθρόνα του σπιτιού τους-και έχουν την ευγενή καλοσύνη να προσκαλέσουν κι εσένα μαζί τους.

H αλήθεια υπάρχει και είναι πάντοτε μία (κι αν συνήθως δυσκολευόμαστε να την εντοπίσουμε, είναι επειδή συντίθεται από μικρά κομματάκια κρυμμένα στις πιο απίθανες γωνιές), δεν θέλει τέχνη για να την πεις -ίσως μόνο θάρρος-, τα ψέματα είναι άπειρα και με άπειρες αποχρώσεις.
H ικανότητα να ονειρεύεσαι είναι χάρισμα -ίσως γι' αυτό όλοι όσοι αποτιμούν τα πάντα σε χρήμα και αγαπούν τα στατιστικά διαγράμματα φανερά ή κρυφά τα απεχθάνονται. Tο να πιστεύεις στον Αι-Bασίλη, στο ότι η Λιζ Xάρλεϊ θα εμφανιστεί ένα βράδυ στον Αλκίνοο Ιωαννίδη, θα σε δει και θα σε ερωτευτεί παράφορα, είναι πολλαπλά χρήσιμο για την ψυχική σου υγεία -όσο τουλάχιστον σε μια γωνιά του μυαλού σου υπάρχει η συναίσθηση ότι αυτά δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ.

Mια από τις ικανότητες που χάνεις μεγαλώνοντας είναι η ικανότητα να ονειρεύεσαι, να πλάθεις φανταστικούς κόσμους -εννοείται με εσένα πρωταγωνιστή- να βλέπεις το δέντρο και να φαντάζεσαι το δάσος. H πραγματικότητα δεν θέλει πολύ για να σε πιάσει από τον λαιμό και να σε βάλει να κολυμπήσεις -στα ρηχά, εκεί που πνίγονται οι περισσότεροι- ανάμεσα σε περιοδικές δηλώσεις ΦΠA και κοινωνικές υποχρεώσεις.

Και γιατί να προτιμήσουμε την αλήθεια όταν μπορούμε να πούμε ένα καλό ψέμα; Στο κάτω-κάτω τι είναι το χαβιάρι; Το-από-μέσα-του-οξύρυγχου. Tι είναι η Jaguar με την Tζένιφερ Λόπεζ στο «love don’t cost a thing», που βλέπω τώρα στο ΜΤV; Ένα αυτοκίνητο -και μια γυναίκα- που (ίσως, ποτέ δεν ξέρεις) δεν θα αποκτήσουμε ποτέ. Ίσως γιατί και μπορεί να μη θέλουμε. Γιατί ευτυχία είναι να ζεις και όχι να έχεις.
Aλλά -εύχομαι να- μπορείτε να ονειρευτείτε.
Καλό μήνα σας εύχομαι! Κι αυτό είναι αλήθεια…

(οι μπλε λεξούλες στο κείμενο είναι λινκς για άλλα κείμενα σχετικά με τον Απρίλιο. Κάνε κλικ)


4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

..Αναπολώντας τα παιδικά μου χρόνια συνειδητοποίησα πως η Πρωταπριλιά ήταν κάτι σαν..παράδοση..όπως ο "Μάρτης" (το άσπρο-κόκκινο βραχιολάκι που φτιάχναμε με κλωστές και μας "προστάτευε" απ' το κάψιμο του ήλιου!).. Μεγαλώνοντας όμως κατάλαβα πως η Πρωταπριλιά ως παράδοση αποτελεί πια μακρινό παρελθόν..αφού τα ψέματα φορτώνουν τη ζωή μας καθημερινά..και τι ωραία που περνάμε μαζί τους όταν τα βαφτίζουμε όνειρα!! ..Μία είναι η αλήθεια της Πρωταπριλιάς..όλο και κάποιο ψέμα θα μας κάνει να χαμογελάσουμε! (Σπύρο, οι πτήσεις σου δεν είναι χαμηλές..μας ανεβάζεις ψηλά!) :-)

Εvgenia Tr είπε...

καλό μήνα...
αλλά το θέμα είναι μπορούμε να ζήσουμε χωρίς το ψέμα και χωρίς να ονειροπωλούμε; ( μάλλον όχι..γιατί και το όνειρο είναι φαντασία και δε εξωπραγματικό)
το άσχημο είναι πως μπορεί να ζεις...αλλά κάποια στιγμή χάνονται οι στιγμές αυτές, γιατί συνηδειτοποιούμε το ψέμα...

όλα ένα ψέμα ένα τέρμα μια πόλη δίχως ρεύμααα..καρράς χαχα

iliaxtida; είπε...

Καλό μήνα!!!
Ειλικρινά(χι) δεν μπορώ να καταλάβω γιατί μπερδεύουμε τη φαντασία-όνειρο με το ψέμα; "Η πραγματικότητα είναι δύσκολη και σκληρή όμως είναι και όμορφη", μου είχαν πει,κάποτε. Προσπάθησα λοιπόν να εξερευνήσω και αυτήν την εκδοχή, γιατί αλλιώς ένιωσα πως θα χανόμουν, μέσα σε αυτό το ψέμα που λέτε...αλλά άμα χαθείς...
Και τελικά κατέληξα πως την ομορφιά της την βλέπεις σε αληθινά και υπαρκτά πράγματα γύρω σου που απλά τα θεωρείς δεδομένα και για να τα δεις χρειάζεται να εχεις εκπαιδεύσει το μυαλουδάκι σου στη φαντασία και την ομορφιά!
Τα όνειρα μπορεί να είναι η αφετηρία για μια πιο όμορφη πραγματικότητα. Η πραγματικότητα του σήμερα, έχει να κάνει με ανθρώπους που έχουν ξεχάσει να ονειρεύονται. Γιατι για να κάνεις όνειρα θέλει θάρρος. Και να βάλεις εκεί μέσα όλη σου την αλήθεια και όλα σου τα θέλω, τον εαυτό σου τον πραγματικό. Και εκεί ήθελα να καταλήξω δεν έχει καμιά σημασία το αν γυρίσεις δίπλα και δεις μια γυναίκα ή έναν άντρα που δεν ικανοποιεί τα "ψεύτικα" στανταρ που έχει δημιουργήσει η πραγματικότατη βιομηχανία, αλλά το δύσκολο είναι να γυρίσεις μπροστά στον καθρέφτη σου και να πεις να είμαι αυτός και μου αρέσω!
Καλό σας μήνα!!!

Unknown είπε...

Το παραμύθι τέλειωσε κι αρχίζει η ζωή
Αχ να 'τανε η αλήθεια σου σαν ψέμα αληθινή...
Τι να την κάνω τη ζωή μου...
Στο παραμύθι θα τη ρίξω να πνιγεί...
Να παραμυθιαστεί η ψυχή μου,
να σε πιστέψει πάλι από την αρχή
Να σε πιστεύει όταν μ' αγγίζεις,
τις νύχτες όταν ψιθυρίζεις,
όταν λες...