18.10.07

Είμαι αλλού…

Κάνω minimize το κείμενο για το Mini Clubman που γράφω για το περιοδικό, στην Εθνική Οδό προς Λαμία οι νταλίκες έχουν κλείσει το δρόμο, σήμερα έγινε η πρεμιέρα του διαλόγου για το Ασφαλιστικό στη Βουλή, συνεχίζονται οι έρευνες για τον εντοπισμό του πλοιάρχου του Diamond Ι, στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Φαίνεται, το ‘χει τ’ όνομα: Όπου diamond και βύθιση.
Η επικαιρότητα προσπαθεί να με προσπεράσει, κατεβάζω μία καρφωτή ταχύτητα στο μυαλό μου και της ρίχνω στ’ αυτιά δυο αυτοκίνητα, αλλού θα ήθελα να είμαι τώρα.

Στάση Λονδίνο. Στην πόλη με τις σκληρές γραμμές, τις βιομηχανικές, αυτή είναι και η ομορφιά του. Στοές, πεζοδρόμια, καφενεία, τραπεζάκια έξω, ομπρέλες, θερμάστρες, πεζόδρομοι. Παζάρια στις γειτονιές. Κι ένα μωσαϊκό ανθρώπων.

Ανάβω τσιγάρο, ο καπνός μου μπερδεύεται με αυτόν του φουγάρου ενός πλοίου, τώρα αποβιβάζομαι σε ένα νησί. Δεν ξέρω ποιο είναι, αλλά χαζεύω το γαλάζιο νερό, την άσπρη άμμο. Σηκώνω το βλέμμα και κοιτάζω μακριά τις φιγούρες των καραβιών να ενώνουν την πολιτεία του Aιγαίου.

Δεν είναι πούρο αυτό που καπνίζω, αλλά βρίσκομαι να οδηγώ στο δρόμο που πηγαίνει από την Aβάνα στην Playa Santa Maria del Mar, την παραλία της πρωτεύουσας. Θα φύγω, όμως, και θα πάω…

…ένα ταξίδι στις Μαλδίβες και τον Μαυρίκιο, εκεί που τα μεσημέρια μοιάζουν με λιωμένους πίνακες του Νταλί. Ο ήλιος θα καίει το κορμί μου, η θάλασσα βρέχει τα πόδια μου. Δεν θέλω, όμως, άλλο καλοκαίρι…

…είμαι στο Περτούλι, ετοιμάζομαι να ανέβω στην κορυφή του χιονοδρομικού με λιφτ, ο παγωμένος αέρας γεμίζει τα πνευμόνια μου, πόσο καθαρό αέρα μπορούν να χωρέσουν τα πνευμόνια ενός Αθηναίου;

Από την καρέκλα ενός γραφείου - που σε κυνηγάνε τα dead lines και οι υποχρεώσεις, κάνεις τα καλύτερα ταξίδια. Άλλα ταξίδια, διαφορετικά απ’ τα συνηθισμένα, αυτά που χρειάζεσαι, τα ταξίδια της ζωής σου. Φτάνεις πίσω ήσυχος, χωρίς να καταλάβεις τις ώρες, χωρίς να καπνίσεις τρία πακέτα τσιγάρα.
Βάζω τα πόδια πάνω στο γραφείο, η αληθινή ζωή πάλι ειρωνεύεται τα business plan, υπενθυμίζει τα σοβαρά και σβήνει τα ασήμαντα. Ζωή, όπως πλοίο που σαλπάρει για το επόμενο ταξίδι κι εσύ μπαρκάρεις χωρίς να ξέρεις τον προορισμό.
Με βλέμματα πράσινα, πέρα απ’ το χώρο και το χρόνο.
Tο αληθινό ταξίδι δεν είναι σε κάποια χώρα, αλλά στο χρόνο. Στη χώρα των δικών σου αναμνήσεων, απ' το μέλλον, όμως, σε εικόνες που νομίζεις για πάντα χαμένες… Αλλά είναι εκεί. Και σε περιμένουν.

Πες… Πού θα ήθελες να είσαι τώρα; Τι θα έκανες εκεί;

60 σχόλια:

mpoumpoula είπε...

...στην αγκαλιά του άντρα μου...εκεί μέσα υπάρχουν όλα!

artou είπε...

σε μια ξύλινη βιλίτσα στο βουνό μπροστά στο τζάκι καθισμένη στη φλοκάτη με ενα ποτήρι κόκκινο κρασί στο χέρι και με το άλλο χέρι να γυρίζω τα ψητά στο τζάκι με παρέα 2-3 αγαπημένους φίλους και αν συζητάμε ατελείωτες ώρες.

θες να ερθεις και εσύ?δεν είναι μακρυα!

Dream_Rider είπε...

Καβάλα στη μηχανή με το κορίτσι να γυρνάμε Ελλάδα και Ευρώπη..

η ψυχη μου το ξερει είπε...

"Είναι ταξίδια μακρινά
που δε μας βγάζουν πουθενά.
Το πιο μεγάλο ταξίδι
είναι στο σώμα που αγαπάς..."
Σταυριανός

Συμφωνείς;

NY ANNA είπε...

Rafting...
Ανάμεσα στον Λούσιο και τον Αλφειό.
Να αναπνέω το ποτάμι, τις σπηλιές του, να ακούω τα νερά, να σηκώνονται από τα δέντρα ξάφνου πολύχρωμα πουλιά, να ακονίζονται οι αισθήσεις, να χύνονται αδρεναλίνες, σεροτονίνες, να καίει το σώμα από την κούραση, να θέλω όμως κι άλλο, να ανασαίνω τα δέντρα, να οξύνεται η όσφρηση, να κορυφώνεται η κάψα. Να καταλήγω σε "χέρια", γιατί κάπως πρέπει να ηρεμήσουν αυτοί οι τόνοι της σεροτονίνης. Όμορφα...
Thanks. ΓΙα το ταξίδι.

Dee Dee είπε...

αχ........... θα αρχιζα με ενα καφεδακι στον λοφο της Μονμαρτης στο Παρισι, νωρις το πρωι, με κρυο και να χαζευω τους υπαιθριους καλλιτεχνες (στον κοσμο μου, με κρυο και βροχη αυτοι ειναι εκει), μετα το μεσημερι βολτα στα πλακοστρωτα δρομακια της πλατεις Svobody στο Brno Τσεχιας, θα χωνομουνα σε καποια μπυραρια για junk food και μπυρα. Το απογευματακι, καφεδακι (λατρης του καφε) σε μια καφετερια , στο πανω πατωμα, με τζαμαρια σε ενα απο τα στενακια του Brasov στη Ρουμανια, να κοιταζω εξω απο το τζαμι τους "τελευταιους των Μοικανων" να παιζουν ομορφες μουσικες . Λιγο πριν νυχτωσει μια βολτα στην πλατεια του Αγιου Μαρκου (ετσι δεν λεγεται, βαριεμαι να ψαξω), ειναι εκεινη η ωρα που αναβουν τα φωτα στους δρομους αλλα δεν εχει νυχτωσει, η αγαπημενη μου ωρα να καθησω σε μια υπαιθρια καφετερια και να χαζευω τους περαστικους. Θα καταλληξω βραδακι στην Θεσσαλονικη μου, σε ενα ομορφο ρεμπεταδικο, με ρετσινουλα και καλη παρεα και παλια ελληνικα αθανατα ακουσματα.
Βιαστηκά τα εγραψα, ελπιζω να βγαλατε ακρη :)

Vrakas Kostas είπε...

Σπυρο;Σου εχω μιλησει φιλε μου για την Καρμεν και την Γραναδα;

ΑΠΕΙΡΩΤΑΣ είπε...

Στη Σίφνο και να περπατάω στα στενά του Αρτεμώνα και το βράδυ για ένα κρασάκι στο Κάστρο!

Cle Petridou είπε...

Θα σου πω Σερ μου για τα πιο όμορφα ταξίδια που εχω κάνει και που... εκτός απ το τελευταίο στο αγαπημένο Παρίσι, ήταν πάντα στις ψυχές ανθρώπων που αγαπώ κι εκτιμώ!

Κι αν το σκεφτώ, ακόμη και το ταξίδι εκείνο, στη ψυχή του Παρισιού με πήρε.

Καλά πάντα και στρίβω τώρα ένα τσιγάρο, θες;

tzotza είπε...

Στην Πραγα, στο Καρολο Βιβαρι, σε ενα απιστευτο ξενοδοχειο με βαριες κοκκινες βελουδινες κουρτινες και κατασπρους τοιχους με τα σκουρα επιπλα που με κανουνε να πιστευω πως ειμαι πραγματικα σε μια αλλη εποχη οπου το να εισαι intellectual ητανε κατι παραπανω απο μια μοδα..

Αλλα και στο Διλoφο στα Ζαγωροχωρια, εκει στο μπαρακι του χωριου, διπλα απο το τζακι, παιζοντας taboo και scrabble και πινοντας τσιπουρο..

αχ βρε σπυρο..τι μου κανεις τωρα!!
:))))

fevis είπε...

Νομίζω ότι περισσότερο από ποτέ τις τελευταίες μέρες συνειδητοποιώ ότι είμαι ακριβώς εδώ που θέλω... Ακριβώς όμως... :-)

Σπύρος είπε...

Παντού και πουθενά Σπυράκο ...

Μια αισθηση...χαοτική...

Ετσι σαν ολοτικό και χαοτικό..

Φιλιά , πανέμορφη η εικόνα σου

MTdoggie είπε...

@απειρωτας καιεσυ ερωτευεμενος με την Σιφνο??συμπασχω!!
spirous θα ηθελα να ημουν οπουδηποτε και ερωτευμενη οπως τοτε....

Καπετάνισσα είπε...

Σ' ένα χωριό κοντά στα Χανιά, λέγεται Πρόβαρμα.
Με παρέα πολύ αγαπημένη, το κρασί εκλεκτό, τα εδέσματα απίστευτης νοστιμιάς και το κέφι αστείρευτο.

Τέλος του μήνα. Σ/κο.
Εκεί θα'μαι!

Αθανασία είπε...

ειμαι εδω που θελω, απιστευτο, ε;

μονο που θα ηθελα να ημουνα μαζι του, ξαπλωμενοι στη φλοκατη, να μιλαμε για τα χρονια που περασαν ....

Specter είπε...

Κάπου στη Ρουμανία, μη ρωτήσεις που ομως και γιατί. Πάντως θα περνούσα υπέροχα.
Υ.Γ. Χαθηκα έχεις δίκιο αλλά έγιναν πολλά στο μεσοδιάστημα, σημασία έχει πως ανέκαμψα :))

Valisia είπε...

Όσο ξενέρωτο μπορεί να ακουστεί θα ήθελα να ήμουνα σε μία δουλίτσα και να λέω στον εαυτό μου "υπομονή και το σουκού έρχεται".Πάνε 2 χρόνια ήδη...σνιφ!

Maria Mikro Analogo είπε...

αυτή τη στιγμή που μιλάμε θα ήθελα να βρίσκομαι στο Παρίσι, σε ένα μικρό bistrot στην πίσω πλευρά του Pompidou, πίνοντας το καφέ αλονζέ μου και με τη μηχανή μου στο χέρι να φωτογραφίζω τους αγουροξυπνημένους παριζιάνους... Εννοείται πως εκεί, στην διπλανή μου καρέκλα ακριβώς, κάθεται και ο καλός μου. :-) Αχ ρε Σπύρο τι μας κάνεις πρωί πρωί...

Φράνσις είπε...

Επειδή είμαι διεστραμμενο ξωτικό αθ σου πω πως θα ήθελα να εχω ξεπληρώσει τα χρεη μου και να εχω μόλις κλεισει συμφωνία με τον αγαπημενο μου σταθμο για βραδυνη εκπομπή!!!! Εκι θα ήθελα να βρίσκομαι, και νατο πω του προσώπου και να χαρεί,γιατι θα χαιρόταν.Εκει θα ήθελα να βρισκομαι αηδονακι μου, στον τοπο της ξεγνοισιάς, του μη αγχους και του μη φόβου.(Πήγαινες γυρεύοντας).Επι του παρόντος αθ παω μεχρι τον κινηματογραφο να δω τον Δομήνικο..
Φιλι tweety μου.

Я верю в Сталина είπε...

Florida NAB, US seals boot camp.

Θες και λεπτομέρειες τώρα;

kanataki είπε...

το αληθινό ταξίδι είναι μέχρι το blog μου

μετά από την τελευταία σου γκρίνια και από ώριμη σκέψη που προέκυψε από συγχορωδία γκρίνιας από τους υπόλοιπους ανέβασα νέο ποστ

περιμένω βίζιτα

leila είπε...

δεν μπαινω σε επικυνδυνα τριπάκια πού θα ηθελα να ημουν.. σαφως καποια φορές πρέπει να βρίσκομαι κάπου..
για μένα σημασία εχουν τα πρόσωπa και οχι τόσο πολύ ο χώρος..
πάντως το πρώτο-πρώτο σχόλιο.. είναι και η δικη μου απάντηση :-)

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Victoria Falls - Rodhesia, ν' ακούω, να βλέπω ...και να μη μιλάω

ΠΗΛΙΟ (Τσαγκαράδα) .... ν' αγναντεύω και να χάνομαι... κι' εκεί να μείνω....άααααντε και με τσίπουρα.

Δε μου λες; Βαλτός είσαι;
;-)

Γλαρένιες αγκαλιές

Μ είπε...

Στις Μαλδίβες πάνω σε μια αιώρα να χαζεύω το πέλαγος και την λευκή άμμο...
Βαλτός είσαι βρε παιδί μου;;; Όντως εχθές κοιτούσα τις φωτό από το γαμήλιο ταξίδι.

koptoraptou είπε...

Θα θελα να 'μουν σ' έναν πλανήτη με πολλά, -πολλά όμως- κρεβάτια, αμέτρητα μαξιλάρια και άπειρα πουπουλένια παπλώματα. Σ' αυτόν τον πλανήτη το τηλέφωνο δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμη (ούτε πρόκειται να!) και η εργασία είναι προαιρετική. Εκεί όλοι κοιμόμαστε ευτυχισμένοι χωρίς διακοπές του ύπνου για πιπί, τουρ στο ψυγείο, τσιγαρο λόγω υπερέντασης και τα τοιαύτα.
Καλησπέρες!

Σοφία είπε...

Πίσω στα φοιτητικά μου χρόνια. Σε ένα καλοκαιρινό πάρτυ στην παραλία της Βούλας. Να κάνουμε μπάνιο περασμένα μεσάνυχτα και να γελάμε, να γελάμε, να γελάμε συνέχεια...

Αααααχ πού με ταξίδεψε η σκέψη μου!

Talisker είπε...

Firenze /και οχι τωρα ακριβως ..
οταν χαραζει λιγο πριν αντηχησουν τα μεταλα πανω απο τις κοκκινες στεγες !

purple είπε...

να μαι καλα με αυτους που αγαπω και οπου να ναι!

Aντώνης είπε...

Μάλλον θα ήθελα να έλιωνα σε ένα πίνακα του Νταλί!

an205 είπε...

Αυτά δεν είναι ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ, ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙΑ θα έπρεπε να τα λένε...

seaina είπε...

Έτσι όπως ακούω τη βροχή και νοιώθω το πρώτο κρύο, θα ήθελα να είμαι σε ένα τζάκι μπροστά και σε μέσα σε μια αγκαλιά.

prasino liker είπε...

Παντα ονειρευομαστε ενα ιδανικο μερος.Αυτο που θα καλυψει τις ελλειψεις συνηθως της ψυχης.Ενα ταξιδι με πολυ λιγες αποσκευες που θα εχει προορισμο την καρδια μας.Αν θα εχομε συνοδοιπορους η οχι,εξαρταται ποσο γρηγορα θα κλεισουν θεση.
Καλο σου βραδυ.

BioLogos είπε...

Σπύρο σε ένα μέρος με πήγε το ποστ σου (και η κουβεντούλα με τη μάπετ σόου)...στο βελούδινο σαλόνι του opel manta berlinetta coupe,με πίσω την κίνηση και την αρχοντιά εκείνης της μακρυάς μούρης.
Χαμηλά να ακουμπάς στην άσφαλτο και δεμένος πάνω σε αυτήν.
Πόσο το αγάπησα αυτό το αμάξι(και πόνεσα όταν χάθηκε).

the muppet show girls είπε...

Στάση πρώτη:
Παρίσι. Κι απόγευμα άνοιξης. Και να ΄ναι στο ίδιο ποδήλατο μαζί μου. Και να κάνουμε στάση για παγωτό χωνάκι στον Mathieu, δυο στενά πιο κάτω από το σπίτι του. Και να περιμένουμε το βραδάκι.
Και στα μαλλιά αεράκι.
Στάση δεύτερη:
Αιθιοπία. Μεσημέρι. Και ο ήλιος να μου καίει την πλάτη. Και να προσπαθώ μάταια να ξεκολλήσω το αμάξι από λακούβα σε λασπωμένο δρόμο. Ανάμεσα σε αχυροκαλύβες, ξυπόλητα πόδια πάνω σε κόκκινο χώμα. Και να με ξεκουράζουν μονάχα χαμόγελα. ''Webale nyo'' Για τη βοήθεια, για τις ανοιχτές καρδιές.
Στάση τρίτη:
Σέριφος. Χαράματα. Στο λιμάνι της επιστροφής. Σαν πρωϊνό τσιγάρο...
Στάση τέταρτη:
Υδρόγειος. Γη κι ύδωρ. Πετάω το βελάκι κι όπου προσγειωθεί. Μην ετοιμάζεις βαλίτσες. Αρκούν η καρδιά μας και τα όνειρά μας. Φεύγουμε;
Φιλί. Αλαργινό '-)

@BioLogos
Manta και τα μυαλά μακριά από...φρένα '-)

diva είπε...

:-)Ταξίδι ονειρικό στο χρόνο ...
κι αν καθίσω μια στιγμή έστω να σκεφτώ πού θα ήθελα να είμαι τώρα, δεν με βλέπω να παραδίδω κείμενο και ο καπνός του δικού μου τσιγάρου θα μπερδευτεί με τις φωνές του προύχοντα: "καλό το ονειρεύεσθαι αλλά να γράφουμε και τίποτα Ρηνιώ"
:-)
Μεγάλες αλήθειες είπες όπως πάντα, γείτονα
:-)
Καλημέρα

Aggelos Spyrou είπε...

Θα ήθελα να είμαι στο Πουέρτο Ρίκο, στην εσωτερική αυλή σπιτιού με κοκκινωπούς τοίχους, με ένα ποτήρι κρασί στο χέρι. Νά 'ναι του Γενάρη 20 η μέρα, τον Άγιο Σεβαστιανό γιορτάζουν θαρρώ, χορεύουν στους δρόμους, έχουν γιορτή μοναδική, χαμογελάνε... Η υγρασία κι η ζέστη πολλή, Καραϊβική βλέπεις, είναι καταδικασμένοι στο μόνιμο καλοκαίρι... Βγαίνω στο δρόμο. Μια παρέα χορεύει, μπερδεύομαι μαζί τους, χάνομαι στο πλήθος, χάνομαι...

Ανώνυμος είπε...

εγώ θα ήθελα να ήμουν οπουδήποτε εκτός του σπιτιού μου έστω για μία μέρα...


σου έχω πρόσκληση, έλα αν θες :)

φιλιά!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ mpoumpoula: ελπίζω, μέσα στο ΣΚ, να χορτάσατε αγκαλιές!

@ artou: αν το είχα δει πιο νωρίς θα ερχόμουν!
Σε ευχαριστώ για την πρόσκληση!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Dream_Rider: ωραία εικόνα!

@ η ψυχη μου το ξερει: απολύτως συμφωνώ!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ NY ANNA: εγώ σε ευχαριστώ για τις εικόνες. Και για Εύηνο, πάντως, το συζητούσα!

@ Dee Dee: μια χαρά άκρη βγάλαμε!
Είμαι κι εγώ λάτρης του καφέ και της παρέας!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ vrakas kostas: όχι, Κώστα, δεν έχεις πει…

@ ΑΠΕΙΡΩΤΑς: κόκκινο το κρασί, ε, απειρώτα μου;

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ για την Αρλέτα: πάντα θέλω ένα τσιγάρο, Κλέλια μου!

@ tzotza: Ζαχοροχώρια με τρέλα! Το τραβάει κι ο καιρός τώρα πια!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ fevis: μπράβο, κορίτσι μου!

@ LOCKHEART: δε σε χωράει ο τόπος, Σπυράκο μου;

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ MTdoggie: σου το εύχομαι, σκυλούνι μου!

@ Καπετάνισσα: να είσαι καλά, δεν το ήξερα το χωριό!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Αθανασία: καθόλου απίστευτο!

@ Specter: Ρουμανία; Χμμμ μήπως στην κοιλάδα του ποταμού Βάσερ;

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Valisia: καθόλου ξενέρωτο δεν είναι. Σου εύχομαι να κάνεις ατό που αγαπάς!

@ Μαρία: Παρισάκι! Ωραία εικόνα!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ auburn Kate: τελικά, είδες Δομήνικο;

@ dimosthenis s.: μου αρκεί η εικόνα σου, φίλε!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ tsaperdona: θα σου κάνω μια βίζιτα

@ leila: γιατί είναι επικίνδυνα τριπάκια αυτού του τύπου οι επιθυμίες;

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ: ναι! Βαλτός είμαι!
;-)

@ Μαρία Κ.-Π.: ε, να πάτε ξανά!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ koptoraptou: άλλος ένας κουρασμένος συνάδελφος!
Καλησπέρες!

@ Σοφία: τα φοιτητικά τα χρόνια δεν τ’ αλλάζω με τίποτα!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Talisker: κι εγώ ψηνόμουν για μια Φλωρεντία τώρα!

@ purple: πάντα να είσαι με αυτούς που αγαπάς!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Aντώνης: κι εσύ λιωμένος, Αντόνιό μου;
:)

@ an205: να τα λέμε όπως θες!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ seaina: το τραβάει ο καιρός το τζάκι!

@ prasino liker: ωραίες σκέψεις. Κι αληθινές…

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ BioLogos: τέτοια αυτοκίνητα δεν βγαίνουν ξανά. Ούτε καν η opel δεν έβγαλε κάτι παρόμοιο!...

@ the muppet show girls: Αρκούν η καρδιά μας και τα’ όνειρά μας… Πολύ σωστά!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ diVa: καλημέρα, γειτονάκι μου!
:-)

@ Aggelos Spyrou: πάντα να χάνεσαι με τον ίδιο τρόπο, Αγγελέ μου!

@ onionfava: το ΣΚ δεν πάηγες πουθενά;
φιλιά!

Φράνσις είπε...

θα σου πω σε λιγο στο mail.Μακια tweety μου.

leila είπε...

@σπυρο..
τα τριπακια αυτα που προανεφερα μας βγαζουν απο το προγραμμα οταν θέλουμε να συγκεντρωθούμε.. επισης δεν μας αφηνουν να ευχαριστηθούμε το τώρα..
βεβαιως δεν απαξιωνω τα ονειρα και τα ταξίδια..
this is what I mean..
Καλημέρα

Aurora* είπε...

Οταν τα έγραφες αυτά, ήμουν ήδη αλλού. Στις Πρέσπες. Coolllll!!!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ leila: ok, i see...
Καλημέρα

@ Aurora*: σωστή!

sorry_girl είπε...

Βερολίνο στο Κρόιτσμπεργκ δίπλα στο ποτάμι.




Άχ πανάθεμά σε και τι θα κάνω τώωρααα!