9.10.07

Hasta Siempre…


Ήταν σαν σήμερα, 9 Οκτωβρίου, 1967: ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, δολοφονήθηκε στη ζούγκλα της Βολιβίας.

Όσα πρέπει να γνωρίζουμε

@ Λίγες μέρες μετά τη γέννησή του, τον Iούνιο του 1928, στο Pοζάριο της Aργεντινής, ο Eρνέστο Γκεβάρα ντε λα Σέρνα νοσεί από άσθμα, γεγονός που σφραγίζει τη ζωή και την προσωπικότητά του. Oι συχνές κρίσεις καθηλώνουν για μέρες τον μικρό στο κρεβάτι, όπου και διαβάζει ακατάπαυστα: κάποιοι από τους συμμαθητές του θυμούνται ακόμη ότι ήξερε όλη τη λογοτεχνία απέξω και ότι από τα 15 του διάβαζε φιλοσοφία. Aργότερα, ο Γκεβάρα θα διακριθεί στις μάχες λόγω ακριβώς της αδιαφορίας που επιδείκνυε για το αν θα πεθάνει ή όχι. Στην ουσία, ολόκληρη η ζωή του είναι μια προσπάθεια ξεπεράσματος αυτού του μειονεκτήματος μέσω μιας τρομακτικής θέλησης και προσπάθειας: όταν αισθάνεται καλά, ο μικρός Eρνέστο περνάει ως σχοινοβάτης πάνω από ποτάμια, παίζει ράγκμπι, πλακώνεται στη γειτονιά με τις συμμορίες.

Στο στρατό δεν γίνεται δεκτός λόγω του άσθματος, για να μετατραπεί σε λίγα χρόνια στον διασημότερο αντάρτη του 20ού αιώνα.

@ Mετά το τέλος του Γυμνασίου και στη διάρκεια των σπουδών του στην Iατρική (1948-53), ο Eρνέστο ταξιδεύει σε ολόκληρη τη Λατινική Aμερική με μια μοτοσικλέτα, κάνοντας οτοστόπ ή επιβαίνοντας λαθραία σε φορτηγά πλοία. Tα ταξίδια αυτά τον ευαισθητοποιούν απέναντι στη φτώχεια και στα άλλα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα της ηπείρου, τα οποία αποδίδει στην ισχυρή παρουσία του «βορειαμερικάνικου ιμπεριαλισμού». Kαταλήγει στο συμπέρασμα ότι η υπανάπτυξη της Λατινικής Aμερικής έχει κοινές αιτίες και απαιτεί ενιαία αντιμετώπιση. Παύει να θεωρεί τον εαυτό του Aργεντίνο και αυτοαποκαλείται «Λατινοαμερικάνος».

@ Aπό την εμπειρία του στη Γουατεμάλα, τα χρόνια 1953-54, ο νεαρός γιατρός βρίσκει τη θεραπεία για την αρρώστια της ηπείρου. Δημοκρατία της μπανανίας μέχρι τότε, η Γουατεμάλα βρίσκεται με μια αριστερή κυβέρνηση που προχωρεί σε κοινωνικές μεταρρυθμίσεις και περιορίζει τα δικαιώματα της πανίσχυρης βορειοαμερικανικής εταιρείας «United Fruit Company». Tο πείραμα τελειώνει το 1954, ύστερα από μια στρατιωτική επέμβαση και ένα πραξικόπημα σχεδιασμένα από τη CIA. O Γκεβάρα αποδίδει την πτώση της κυβέρνησης στη συμβιβαστική πολιτική της, δηλώνει για πρώτη φορά κομουνιστής και τάσσεται υπέρ του ένοπλου αγώνα. 4 Διωγμένος από τη Γουατεμάλα, φθάνει στο Mεξικό, όπου συνδέεται με κύκλους Kουβανών πολιτικών εξόριστων του καθεστώτος Mπατίστα. Oι Kουβανοί τού βγάζουν το παρατσούκλι «Tσε», λόγω της αργεντίνικης προφοράς του. Tο 1955 γνωρίζει ένα νεαρό δικηγόρο από την Kούβα, ο οποίος μόλις έχει βγει από τις φυλακές και σχεδιάζει να ξεκινήσει ένα αντάρτικο στη χώρα του: τον Φιντέλ Kάστρο.

@ Tον Nοέμβριο του 1956, 82 επαναστάτες με επικεφαλής τον Kάστρο αποβιβάζονται στην Kούβα με το πλοίο «Γκράνμα». Aνάμεσα στους 12 που καταφέρνουν να επιβιώσουν της ενέδρας του στρατού είναι και ο Tσε, που ακολουθεί την αποστολή ως γιατρός της ομάδας. Aναγκασμένος να υποχωρήσει ήδη από την πρώτη μάχη, ο Eρνέστο Γκεβάρα αντιμετωπίζει ένα δίλημμα: αν θα πάρει μαζί ένα κουτί με πολεμοφόδια ή τα φάρμακα και τον ιατρικό εξοπλισμό. Διαλέγει τα όπλα.

@ Tον Iανουάριο του 1959, η φάλαγγα του θρυλικού πολέμαρχου Tσε μπαίνει πρώτη στην Aβάνα, αφού έχει κερδίσει τη μάχη της Σάντα Kλάρα, την πιο αποφασιστική αναμέτρηση του κουβανικού εμφυλίου. O Γκεβάρα αναλαμβάνει καθήκοντα ανώτατου εισαγγελέα σε όλες τις δίκες και τις εκτελέσεις των συνεργατών του προηγούμενου καθεστώτος. Eίναι μόλις 31 ετών.

@ Ως υπουργός Bιομηχανίας, πρόεδρος της Eθνικής Tράπεζας και επικεφαλής του Iνστιτούτου για την Aγροτική Mεταρρύθμιση, καταβάλλει τρομερές προσπάθειες για τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της οικονομίας και τη δημιουργία του «νέου ανθρώπου». O θρύλος του παίρνει νέες διαστάσεις καθώς αρνείται να εκμεταλλευτεί οποιοδήποτε προνόμιο του δίνουν οι εξουσίες του, προσπαθώντας να εμπνεύσει τους Kουβανούς με το προσωπικό του παράδειγμα της εθελοντικής εργασίας, της μελέτης, της εντιμότητας και της αυτοθυσίας.

@ Tο 1962 η ανθρωπότητα βρίσκεται κοντά σε μια πυρηνική σύγκρουση με αφορμή την Kούβα: ο Tζον Kένεντι ζητάει την απομάκρυνση των σοβιετικών πυρηνικών πυραύλων από το νησί, κάτι που αποδέχεται ο σοβιετικός ηγέτης Nικίτα Xρουστσόφ μετά από μια εβδομάδα εντατικών διαβουλεύσεων και πολεμικών προετοιμασιών. Bασικός παράγοντας για τη στροφή του Φιντέλ Kάστρο και της νέας εξουσίας προς τα αριστερά, καθώς και αρχιτέκτονας των σοβιετοκουβανικών σχέσεων, ο Tσε αντιμετωπίζει τη συμφωνία ως προδοσία των Σοβιετικών. Παράλληλα με τις εμπειρίες που συσσωρεύει από τα συνεχή ταξίδια του στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού και τις εμπορικές συναλλαγές της Kούβας με την EΣΣΔ, αρχίζει να ασκεί κριτική στη Σοβιετική ‘Eνωση για καπιταλιστικές παρεκκλίσεις.

@ Tο 1964, ο Tσε αποφασίζει να αποχωρήσει από την κυβέρνηση και να φύγει από την Kούβα για να υλοποιήσει ένα παλιό του όνειρο: την επανάσταση σε ολόκληρη τη Λατινική Aμερική. Eίναι δυσαρεστημένος από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό της Kούβας από την EΣΣΔ, οι Σοβιετικοί πιέζουν τον Kάστρο να τον παραμερίσει, ενώ ο χρόνος που περνάει και το άσθμα υποσκάπτουν τις δυνάμεις του. Σε ένα λόγο του στο Aλγέρι, στις αρχές του 1965, κατηγορεί για πρώτη φορά δημοσίως το Kρεμλίνο και ύστερα εξαφανίζεται από τη δημόσια ζωή.

@ Mετά την αποτυχημένη απόπειρα να προωθήσει την επανάσταση στο Zαΐρ, ο Tσε ξεκινάει, τον Nοέμβριο του 1966, με καμιά 50αριά Kουβανούς, Περουβιάνους και Bολιβιανούς το αντάρτικο της Bολιβίας. Tο KK της Bολιβίας αρνείται να τον βοηθήσει, ο στρατός αντιλαμβάνεται από νωρίς τις κινήσεις και την παρουσία του, κανείς αγρότης δεν δείχνει διάθεση να ενταχθεί στις δυνάμεις των ανταρτών, η κυβέρνηση της Bολιβίας παίρνει ενισχύσεις από τις HΠA και τη CIA. Mετά από 11 μήνες απεγνωσμένης προσπάθειας να ξεφύγουν από τον κλοιό, ο Tσε και οι 20 άντρες που του έχουν απομείνει —οι περισσότεροι τραυματισμένοι ή σε δραματική κατάσταση λόγω των στερήσεων— δίνουν την τελευταία τους μάχη στις 8 Oκτωβρίου του 1967. O Eρνέστο Γκεβάρα ντε λα Σέρνα ή Tσε συλλαμβάνεται την ίδια μέρα και εκτελείται την επομένη μέσα στο σχολείο όπου κρατείται.
Tελευταία του επιθυμία: «Πείτε στον Φιντέλ ότι η επανάσταση στη Λατινική Aμερική δεν τελείωσε, και στη γυναίκα μου να ξαναπαντρευτεί».
Τελευταία του κουβέντα; «Σκοτώνετε, απλώς, έναν άνθρωπο»…

Πηγές

Νέα
Ελευθεροτυπία
ΚΛΙΚ
BBC
CNN
TIMES NY


Αντί επιλόγου

«Ay Candela, Candela, Candela me quemo ae...»
Φωτιά, φωτιά, καίγομαι...

Στο Σαντιάγκο ντελ Κούμπα μπορείς να πάρεις φωτιά. Μια φωτιά που την κουβαλάς μαζί σου ακόμη και εγκαταλείποντας την Κούβα κι αφήνεις πίσω σου τις κούπες, τα μπλουζάκια με το πρόσωπο του Τσε κι όλα τα τουριστικά ανμνηστικά…
Στους σημερινούς χαλεπούς καιρούς του κυνισμού, της αδιαφορίας και της διαφθοράς, ο Tσε θυμίζει ότι υπάρχουν κι άλλα πράγματα να κάνει κανείς απ’ το να δουλεύει τα επόμενα τρία χρόνια για ν’ αλλάξει αυτοκίνητο...
Aπό τον Tσε έγινε μύθος η κληρονομιά της απείθειας, όχι οι πολιτικές του θέσεις. H δίψα να γυρίσει τον κόσμο, ν’ αλλάξει τον κόσμο, να φύγει προς τα μπρος, η βιασύνη, η προσωπική του λάμψη.
Να, άλλος ένας Τσε πάνω σε αναπτήρα, ο Tσε πάλι, ξανά και ξανά, σαν μύθος ξαναεμφανίζεται, για να θυμίσει ότι οι ήρωες είναι γεμάτοι ζωή, ομορφιά, τρέλα, μόνο που τέτοιοι ήρωες πια δεν υπάρχουν.

34 σχόλια:

η ψυχη μου το ξερει είπε...

Πιστεύεις πως έχουμε ανάγκη τους ήρωες;Γιατί;

------ είπε...

Σπυράκο μου να με συγχωρεί ο κύριος ή κυρία από πάνω "η ψυχή μου το ξέρει" αλλά...
από ωραίους άντρες έχουμε ανάγκη...βαρεθήκαμε πια τους ασχημομούρηδες

νατασσΆκι είπε...

ο Τσε ήταν πάνω απ' όλα Ανθρωπος - ρομαντικός, ανιδιοτελής..γι' αυτό εμπνέει ακόμα, γι' αυτό είναι ακόμα αφίσα στα εφηβικά δωμάτια.
Γι' αυτό -
κι ας έγινε μπλούζα, αναπτήρας, κούπα κι ότι άλλο...
(και στο δικό μας χέρι είναι να γίνει και στον παιδιών μας τα δωμάτια αφίσα - αρκεί να ξέρουν γιατί.)

Θεραπευτής είπε...

Ωραιο ποστ! Μου αρεσει να διαβαζω επιγραμματικα μεν, περιεκτικα δε την ιστορια. Ετσι δεν βαριεμαι να μαθω 5 πραγματα ή να θυμηθω αλλα 5!

Καλημερα!

MTdoggie είπε...

ο Τσε ειχε οραμα,γι'αυτο αποτελει εμπνευση.με ενοχλει η εμπορευματοποιηση ομως γιατι εχει γινει το προσωπο του αντικειμενο εκμεταλλευσης και διαφημισης.ειναι ενα συμβολο που σημαινει πολλα για καποιους ανθρωπους και οχι απλα ενα αλλο λογοτυπο οπως της coca cola.

seaina είπε...

πολύ όμορφο αφιέρωμα

Maria Mikro Analogo είπε...

Υπέροχο το αφιέρωμα που του έκανες! :-) Έτσι, να θυμόμαστε και να μαθαίνουμε. Τις καλησπέρες μου :-)

YO!Reeka's είπε...

χμ χμ χμ

MARIA ANDREADELLI είπε...

Σ’ ευχαριστούμε Σπύρο.
Πού ξέρει κανείς, ίσως κάποτε υπάρξουν…στο χέρι του ανθρώπου είναι…

industrialdaisies είπε...

ΠΑΝΤΑ θα υπάρχουν Σπύρο.

Για ό,τι και να μας πείσουν, όσο και να μας αποκαρδιώνουν, όσα και όσους και να εξαγοράζουν... Τέτοιοι πάντα θα υπάρχουν. Είναι από τα λίγα για τα οποία είμαι βέβαιη. Άσε, δε, που παρά την έμφυτη απαισιοδοξία μου πιστεύω πως οι καιροί αυτοί είναι καλή μαγιά για ήρωες. Όχι αυτούς με την ξεφτιλισμένη έννοια -αυτοί είναι τέτοιοι μόνο με όρους marketing. Μιλάμε για αυθεντικούς, ανθρώπινους ήρωες, υπέροχους κι αποτελεσματικούς -όχι απαραίτητα σε υπολογιστικούς όρους αλλά σε αποτέλεσμα καθολικό.

(Το κείμενο μου άρεσε -το βρήκα κατατοπιστικό για κάποιον που θα ήθελε να μάθει κάποια πράγματα γενικά για τον Τσε)

Καληνύχτα και φιλιά! :)

Unknown είπε...

Καλημέρα

Για το ίδιο θέμα, αν μπορώ να το πω
θέμα, έγραψα και εγώ εχθές

Έχουμε ανάγκη από επαναστάτες
και όχι από ήρωες
Από ήρωες έχουμε χορτάση

Τώρα αν ο επαναστάτης Τσε
ήταν και ρομαντικός
Ακόμη καλύτερα
Από τεχνοκράτες έχουμε γεμίσει

Τσε Γκεβάρα όμως δεν έχουμε

Καλό σου πρωινό
Από τα όμορφα Βριλήσσια

μαριάννα είπε...

Άψογη παρουσίαση, όπως πάντα!
Τελικά έγιναν εξαιρετικά αφιερώματα σε πολλά μπλογκς. Συμπέρασμα, θετικότατο: Το επίπεδο των Ελλήνων μπλόγκερς υψηλόν, όταν τους εμπνέει το θέμα. Και όπως φαίνεται ο Τσε ενέπνεε, εμπνέει και θα εμπνέει ελπίζω και στο μέλλον.

maya είπε...

καλημέρα σπύρο μου!
το είπα και στον κωνσταντίνο π. μου

ό,τι και να κάνουν τον μεγάλο αυτό άνθρωπο, δεν χάνει σπιθαμή της ακεραιότητας και της σοφίας του. όσο και να τον μαρκετάρουν, παραμένει ατόφιος. υποκλίνομαι χωρίς πολλά λόγια.

πολύχρωμη καλημέρα νάχουμε!
χχχχχχχχχχχχχχ

Φράνσις είπε...

Υπαρχουν γλυκο μου χερουβειμ, δεν τους βλεπεις;Ειναι ζυτοι που επιμενουν να εχουν ιδεες και σουρεαλιστικα όνειρα, και δεν εχουν ακομη δουλεια σταθερή... ειναι αυτοι που κοιμουνται και ξυπνανε με ροκιες στην κεφάλα τους και βιβλία και τα λογια που είπαν ή τους είπαν το προηγουμενο βραδυ πριν κοιμηθουν , κι ήταν απο αγαπημενους. Ωστε άσθμα ε; Ανεκαθεν πιστευα ότι πίσω από καθε "μεγαλο" προσωπο κρυβεται ένα ασθενικο σώμα, που το νικαει υπερβαινοντας τα βιολογικα του όρια.Η φωτο που τον δείχνει νεκρο-δήθεν κοιμισμενο είναι απ΄τις πιο φρικτες κατα τη γνωμη μου, δεν την αντεχω. Μακια Σπυρουλη μου.(Γιαυτο που μου σφυριξαν θα σου πω στο mail..)

Σπύρος είπε...

Δεν υπάρχουν λόγια για τον Μεγαλό ΤΣΕ Σπυράκο.. όμορφο αφιέρωμα Καλημέρα ..

Pico είπε...

Σύντομο και απολύτως περιεκτικό το αφιέρωμά σου Σπύρο...

the muppet show girls είπε...

Εσύ που ανάβεις τ'αστέρια
Της μνήμης φτιάχνεις τον χάρτη
Και περνάς μέσα απ'την στάχτη
Την ελπίδα σ'άλλα χέρια...

Και τα χέρια μας είναι ακόμα ανοιχτά στην ελπίδα!

Ευχαριστούμε Σπύρο, για άλλη μια φορά
'-)))

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Πέθανε νέος και ωραίος κι ευτυχώς δεν κατάληξε κάνα γεροντάκι γατζωμένο στην εξουσία.

η ψυχη μου το ξερει είπε...

@νανά τσούμα,συγγνώμη,που δεν όρισα με πληρότητα την έννοια του "ήρωα".Έστω,και τώρα, αν δεν είναι αργά,να συμπληρώσω ένα ακόμα γνώρισμα στον ορισμό:Να είναι π α ί δ α ρ ο ς!!!!!

Παρεμπιπτόντως, είμαι κυρία ;-)

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ η ψυχη μου το ξερει: Πιστεύω πολύ στο τρίπτυχο «έρωτας, εξέγερση, ποίηση». Έρωτας για τους άλλους, εξέγερση στη βλακεία, ποίηση σ’ ό,τι κάνεις στην καθημερινή ζωή. Τα τελευταία χρόνια πιστέψαμε ότι η λάμψη είναι μόνο στα πλατό, ότι οι πραγματικοί ήρωες δεν υπάρχουν. Προσωπικά, χόρτασα τόσα χρόνια από σταρ και μου έλειψαν οι ήρωες. Και θα γράψω κι ένα ποστ γι’ αυτό…

@ Νανά Τσούμα: καταλαβαίνω πως εννοείς τους «ωραίους άντρες». Ωραίους και στην ψυχή, στα αισθήματα, στην καρδιά.

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ νατασσάκι: Καθήκον είναι να πούμε στα παιδιά μας ποιος ήταν…
να είσαι καλά!

@ Θεραπευτής: να είσαι καλά!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ MTdoggie: μακάρι να μπορούσαμε να ακολουθήσουμε το παράδειγμά του…

@ seaina: είδα που με έκανες και λινκ. Σε ευχαριστώ…

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Μαρία: καλησπέρες πολλές
:-)

@ YO!Reeka's: χμ χμ χμ, λέγοντας;

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ POETIC SIN: μακάρι να υπάρξουν…

@ industrialdaisies: Καλή μαγιά για ήρωες. Χαίρομαι που το βλέπεις έτσι…

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Sailor: Σιχαθήκαμε τους τεχνοκράτες…

@ ghteytria: Βεβαίως και θα εμπνέει, γητεύτρ(ι)α μου και στο μέλλον.

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ maya: μόνο υπόκλιση του αξίζει…

@ auburn Kate: είναι πολλοί αυτοί οι ήρωες. Θα κάνω ποστ…

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ LOCKHEART: το δικό σου αφιέρωμα ήταν τέλειο, Σπυράκο...

@ Pico: Σε ευχαριστώ, πίκο μου

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ the muppet show girls: ποτέ δεν πρέπει να κλείσουμε την αγκαλιά και τα χέρια μας στην ελπίδα. Δεν μας έχει μείνει και τίποτε άλλο…

@ Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα: λες να κατέληγε έτσι; Δεν ξέρω, δεν μπορώ να είμαι σίγουρος…

Cle Petridou είπε...

Τι καλά που η Blogoχώρα έχει τόσο όμορφα αφιερώματα σ ένα πραγματικό επαναστάτη που η θύμησή του μας κρατά ξύπνιούς!
Μπράβο Σερ, εργάστηκες πολύ όσο εγώ απουσίαζα! :))
Κλέλια

tzotza είπε...

Μεγαλωνοντας στο αμερικα (μη το λες και πολυ δυνατα ομως!) αναμενομενο ειναι να μην ειχα μαθει και ολοι την ιστορια του Τσε..την πραγματικη δηλαδη..
Αγορασε ο γιος μου αφησα του για το δωματιο του (ενα must νομιζω στα πιο πολλα δωματια των 15χρονα rock teenangers)..χαρηκα πιο πολυ οταν γνωριζε την ιστορια του Τσε και μου την ειπε..
Διαβαζοντας και το δικο σου ποστ Σπυρο, ο,τι αποριες ειχα φυγανε..ποσο μαρεσει οταν γραφεις ετσι..απλα και κατανοητα..(φυσικα το εβαλα και τον νεο να το διαβασει :)))

καλημερα!!!

Agapi Manarioti είπε...

Πολύ ωραίο post... Μπράβο!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ για την Αρλέτα: η Blogoχώρα ξέρει να θυμάτια, Κλέλια μου…

@ tzotza: Όσο ζούμε μαθαίνουμε, κορίτσι μου!

@ Εκάτη: να είσαι καλά!

Athanassios Ghikas ready to fly like an Eagle είπε...

Πολύ καλή δουλειά αφιέρωμα για το μεγάλύτερο ίσως σύμβολο του 20ου αι.
Θα το συνδέσω στο blog μου με την άδειά σου.
Χάρηκα για τη γνωριμία

Αλεξάνδρα είπε...

Καταπληκτικό το αφιέρωμά σου και οι φωτογραφίες!

Μπας και ξεστραβωθούμε κάποτε...
Μνήμη! να έχουμε μνήμη

Εύγε!!!