Μουχαχαχαχαχχα (σατανικό γέλιο)
Ο αριθμός 13 θεωρείται (από τους προληπτικούς) ως γρουσούζικος, γιατί στο μυστικό δείπνο ο 13ος καλεσμένος ήταν ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, υπολογίζουμε και τη Μαρία τη Μαγδαληνή, τη σύζυγο του Ιησού κατά Κώδικα Ντα Βίντσι, μάλλον. Γι' αυτόν το λόγο πολλές φορές προστίθεται στο τραπέζι μια μεγάλη, ξύλινη, μαύρη γάτα που πάντα σερβίρεται φαγητό και κρασί. Όχι, η γάτα δεν τρώγεται.
Έτσι, πάντως, συνδέθηκε η πρόληψη και με τις μαύρες γάτες.
Όμως, λέγεται ότι η πρόληψη για τον αριθμό 13 υπήρχε και πριν από τη ρωμαϊκή εποχή κι αυτό γιατί, σύμφωνα με τη νορβηγική μυθολογία, ο θεός Baldur σκοτώνεται όταν ο Loki γίνεται ο 13ος καλεσμένος σε μια μάχη Valhalla.
Η πρόληψη, όμως, μπορεί να ανήκει και στους Αιγυπτίους, στους οποίους το 13ο βήμα ήταν το τελευταίο βήμα της σκάλας, μέσω της οποίας η ψυχή έφτανε στην αιωνιότητα. Stairway to heaven etc...
Κατά τον 18ο αιώνα, οι άνθρωποι φοβόντουσαν τη 13η μέρα του μήνα και ανέστελλαν όλες τις σημαντικές δουλειές τους για άλλη μέρα, ειδικά όταν αυτή έπεφτε να είναι Παρασκευή. Στην Ελλάδα, αντί για Παρασκευή, φοβόμαστε την ημέρα Τρίτη γιατί τότε έπεσε η Πόλη (Τρίτη, 29 Μαΐου 1453) και πάλι Τρίτη σκοτώθηκε ο Διγενής Ακρίτας.
Ακόμη και στις μέρες μας μερικά μεγάλα κτίρια παραλείπουν το 13ο όροφο και σε πολλά αεροπλάνα δεν υπάρχει η θέση 13. Η φοβία που συνδέεται με τον αριθμό 13 είναι γνωστή ως Τρισκαιδεκαπαφοβία και είναι πολύ σπάνια.
Πριν αποκηρύξετε τα ξόρκια, σκεφτείτε πόσα εκατομμύρια χριστιανοί, εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια, πες, επιδίδονται σε προφορικές ευχές με τελετουργική διάθεση. Kαι σκεφτείτε πώς τις ονομάζουμε: προσευχές... Mοιάζει με μια άλλου είδους σφαίρα, ένα αρχαίο σύννεφο από προλήψεις και διαθέσεις που μας κάνει άλλοτε να ευχόμαστε «την υγειά μας να ’χουμε» και άλλοτε να μην τολμάμε να περάσουμε κάτω από μια σκάλα, έστω κι αν δεν έχουμε άλλο δρόμο στη ζωή μας εκείνη τη μέρα.
Παράδειγμα: Όταν τα συστήματα του «Aπόλλων 13» χτύπησαν τιλτ και η αποστολή κινδύνευε να τιναχτεί στον αέρα, κυριολεκτικά, ένα γκρουπ «ορθολογιστών» μάγων αυτοσυγκεντρώθηκε σε μία κοινή σκέψη. Oραματίστηκαν τον Mίστερ Σποκ του Σταρ Tρεκ να εμφανίζεται στο διαστημόπλοιο και να επιδιορθώνει τις βλάβες. Προφανώς με επιτυχία, αφού η αποστολή επέστρεψε σώα στη μαμά Aμερική. Πείτε το σύμπτωση, αλλά ο ένας από τους αστροναύτες δήλωσε ότι —τι παράξενο!— στη διάρκεια του ταξιδιού είχε ονειρευτεί τον Mίστερ Σποκ...
Πρόκειται για μια καλή εξάσκηση της πίστης. Eκείνης που δεν γυρεύει τη λογική πίσω από τις ευχές της, αλλά το συναίσθημα.
Βάζω να ακούσω (I am not) Superstitious – Europe.
Πού στο διάολο το θυμήθηκα;
μουχαχαχαχαχχχα
21 σχόλια:
Επίσης το Παρασκευή και 13 το πρώτο ήταν πολύ καλό!
χεχεχε!(αυτό με την φοβία "Τρισκαιδεκαπαφοβία" ήταν εξαίσιο χοχοχοχ)
ο μήνας έχει 13, καταραμένη μέρα που έλεγε που έλεγε ένα παλαιό άσμα κ.λπ.
χαχαχαχα
πολύ καλόοοοοοοοοοοοοοοοο!!!!!!!!
Μαριάννα
επέκταση και προσθήκη σ'αυτό
http://yellowshell.blogspot.com/2007/02/13.html
Πολύ ενδιαφέρον post!!!Οσο γι' αυτό που λες για τα αεροπλάνα θυμάμαι έχω ταξιδέψει με αεροπλάνο στη θέση 13!Μπροστά μου δεν είχα αλλο κάθησμα, αν και δεν καθομουν πρωτη σειρα, γιατι υπηρχε κενος χωρος για την εξοδο κινδυνου!!Σε εκεινη την πτήση δε οι αναταραξεις και τα κενα αέρος εδιναν και επαιρναν!!!
"Η φοβία που συνδέεται με τον αριθμό 13 είναι γνωστή ως Τρισκαιδεκαπαφοβία και είναι πολύ σπάνια.
Πριν αποκηρύξετε τα ξόρκια, σκεφτείτε πόσα εκατομμύρια χριστιανοί, εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια, πες, επιδίδονται σε προφορικές ευχές με τελετουργική διάθεση. Kαι σκεφτείτε πώς τις ονομάζουμε: προσευχές..."->δεν τον έπιασα το σύνδεσμο προσευχών-φοβιών, μια περεταίρω ανάλυση παρακαλώ;
Φτου να πάρει, λάθος το έγραψα και νομιζα οτι ήταν σωστό: περαιτέρω!
8ura 13...mia xara ari8mos...mhn arxisete twra na apantate...xioumor kanw...alla vazelaki eimai...to omologw
@ μαριάννα: Σε ευχαριστώ!!!
@ an205: thanx!
@ daydreamer: έπειτα από τη δική σου πτήση, το κάθισμα Νο 13... καταργήθηκε χααχαχα
καλώς ήρθες στην παρέα!
@ proserpina: μα, το εξηγώ, καλό μου, λίγο παρακάτω, λέγοντας: "Πρόκειται για μια καλή εξάσκηση της πίστης. Eκείνης που δεν γυρεύει τη λογική πίσω από τις ευχές της, αλλά το συναίσθημα."
Οπερ εστι μεθερμηνευόμενον, ότι πολλές φορές, επειδή πιστεύεις σε κάτι πάρα πολύ, και προσεύχεσαι να σε βοηθήσει, είτε είναι ο Θεός-Αλλάχ-Βούδας-Κούδας-ιερό τοτέμ, whatever, αντλείς, εν τέλει, μια εσωτερική δύναμη. Με το συναίσθημα μπορείς να νιώσεις ο πιο δυνατός πάνω στη Γη, επειδή νομίζεις ότι τη δύναμη αυτή στην έδωσε Kάτι με μεγαλύτερη δύναμη από σένα. Και δεν το ψάχνεις κιόλας. Εγώ την προσευχή την ονομάζω θετική διάθεση, προσεύχεσαι σε κάτι που πιστεύεις και, αυτομάτως, έχεις θετική αύρα, ικανή από μόνη της να σε κάνει να αποβάλλεις την αρνητική ενέργεια που σε διακατέχει και να αντιμετωπίσεις τα πάντα με θετική διάθεση.
Οι προσευχές, άλλωστε, σχετίζονται - υποσυνείδητα - με τις φοβίες και τις αδυναμίες της ανθρώπινης σάρκας. Όσοι προσεύχονται απλώς ο Θεός-Αλλάχ κ.λπ. να τους έχει καλά, στο βάθος φοβούνται ότι κάτι κακό θα συμβεί.
Προσοχή, όμως: Για να καταλάβεις αυτά που λέω, μη συγχέεις και μη συνδέεις θρησκειολογικά τις έννοιες «προσευχή» και «πίστη». Δες τα σαν την καλή διάθεση με την οποία πρέπει να αντιμετωπίζουμε τα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Άλλωστε, έχει ειπωθεί, θα το ξέρεις, ότι «όταν πιστεύεις πολύ σε κάτι, οι δυνάμεις του Σύμπαντος συνωμοτούν για να το κατορθώσεις». Αυτό, αυτομάτως, είναι η «πίστη» για κάτι που θέλεις πολύ. Η «προσευχή» προς το Σύμπαν που μπορεί να κάνεις, είναι, τελικά, προς τον εαυτό σου και μπορεί να είναι τόσο απλή στο άκουσμα, όσο και σύνθετη.
Εγώ, για παράδειγμα, το λέω πολλές φορές στον εαυτό μου για… αυτό-ντοπάρισμα(!): «έλα, αγόρι μου, τι είναι αυτό για σένα, για πλάκα το έχεις…». Και στις πλείστες των περιπτώσεων το καταφέρνω. Αυτή η πίστη προς τον εαυτό μου και η προσευχή στις πιο μύχιες δυνατότητές μου, μου καλλιεργεί, συνειδητά, ψυχολογία νικητή.
Εδώ καταλήγω, λοιπόν: είμαστε, εν δυνάμει, μικροί Θεοί.
Αν δεν καταλαβαίνεις ακόμη κάτι, εδώ είμαι για να το πάμε πάλι.
Αυτά είπε ο μικρός θεούλης και πήγε να φάει τη σαλάτα-τόνο rio mare του (σε νερό), γιατί έχει κι ένα κορμί να θρέψει, αν και κατά Άρη Δαβαράκη, μουσική Χατζιδάκι, «το κορμί μου είναι μόνο η αφορμή»…
Οκ, το έχουμε τραβήξει πολύ το θέμα αλλά you asked for it! ("Αν δεν καταλαβαίνεις ακόμη κάτι, εδώ είμαι για να το πάμε πάλι.")
Απορίες, λοιπόν! Λες οτι:
"αντλείς, εν τέλει, μια εσωτερική δύναμη": απο πού την αντλείς; Εδώ νομίζω η απάντηση είναι λίγο παρακάτω, εκει που λες "Και δεν το ψάχνεις κιόλας"
"Η «προσευχή» προς το Σύμπαν που μπορεί να κάνεις, είναι, τελικά, προς τον εαυτό σου": δηλαδή τελικά είναι ο εαυτός μας που μας δίνει τη δύναμη;
"«όταν πιστεύεις πολύ σε κάτι, οι δυνάμεις του Σύμπαντος συνωμοτούν για να το κατορθώσεις»": οοοχι, ρε Σπύρο, οχι, εδω μου το χάλασες...Δεν μπορώ άλλο να την ακούω αυτή τη φράση του Κοέλιο! Αυτό το περιβόητο 'Σύμπαν' πόση δύναμη έχει πια; Και πώς εξηγείται το οτι πολλές φορές δε μας κάνει τη χάρη; 'Τα παίρνει' και μας γυρνάει την πλάτη;
"Εδώ καταλήγω, λοιπόν: είμαστε, εν δυνάμει, μικροί Θεοί": σύμφωνα με την ανάλυσή σου, εδώ μάλλον θα έπρεπε να λες "μικρά σύμπαντα"
Ό,τι απορίες δε ρώτησα τόσα χρόνια σε σχολεία κ πολυτεχνεία ("καααλή μαθήτρια, αλλά δε μιλάει!") τις ρωτάω τώρα. Μήπως έχω βγει εκτός θέματος; :lol:
Αμα είναι στείλε την απάντηση με μέιλ - το έκανα το μπλογκ σου γης μαδιάμ (θα σου'κατσε και ο τόνος στο λαιμό με αυτά που ρωτάω!)
Εγώ έχω να πώ ότι Παρασκευή κατά τις σύγχρονες γραφές, δόθηκε η εντολή από τον Πάπα Κλήμη τον έβδομο αν θυμάμαι καλά, για τη σφαγή όλων των ιπποτών του ναού,γνωστών ως Τεμπλάρων.Ε τους ήρθε παπικός ταμπλάς.χαχαχαχα
οσο για τη χτεσινή μέρα...ουδέν σχόλιον, καταρρέω...
Σε φιλώ και αναμένω blog επίσκεψή σου tweety.
θεωρώ ότι η δύναμη του Σύμπαντος απαρτίζεται από το σύνολο των δικών μας δυνάμεων. Η άποψή μου είναι αυτή, μπορεί και να στέκει, κανείς δεν μπορεί να μου αποδείξει το αντίθετο. Πάντως, σχετικά με αυτό, δεν θέλω να πείσω κανέναν ότι μπορεί να συμβαίνει έτσι, το θεωρώ εντελώς φασιστικό αυτό, εξάλλου ούτε εγώ μπορώ να το αποδείξω. Γι αυτό και λέγεται και πίστη, αλλιώς θα λεγόταν αποτέλεσμα έρευνας, ή κάτι τέτοιο. Βεβαίως και μπορείς να αντλήσεις δύναμη από τον εαυτό σου, θεωρώντας ότι θα καταφέρεις οτιδήποτε, κάτι σαν αυθυποβολή.
Το γεγονός ότι πολλές φορές δεν γίνεται αυτό που θέλουμε είναι κάτι που κανείς μέχρι σήμερα, βάσει λογικής, δεν μπόρεσε να εξηγήσει, παρά μόνο κάποιοι που κάνουν λόγο περί άλλων δυνάμεων, που ούτε θέλω ούτε και μπορώ να ασχοληθώ με αυτές τις θεωρίες γιατί τίποτε δεν μπορεί να αποδειχτεί.
Όταν λέω ότι δεν το ψάχνεις κιόλας, εννοώ ότι δε σε νοιάζει από πού ήρθε, τελικά, αυτή η δύναμη, ίσως γιατί ακριβώς, δεν μπορείς, remember, να το αποδείξεις.
Θα στο πω για άλλη μια φορά: Βγες από το τριπ της θρησκειολογικής ανάλυσης και μείνε στην καλή διάθεση που πρέπει να έχουμε απέναντι στα πράγματα.
Δεν είμαι παπάς, δεν είμαι ο υπέρτατος μάγιστρος, δεν μιλάω περί θεοτήτων, μιλάω μόνο για τη δύναμη που πρέπει να αντλούμε από μέσα μας. Έτσι, δεν θα βγούμε εκτός θέματος!
καλημέρα!
@ auburn kate: Όντως, οι Ναΐτες Ιππότες έγιναν στόχος της Ιεράς Εξέτασης το 1307, όταν ο Πάπας Κλήμης V και ο Βασιλιάς Φίλιππος IV, συνεργάστηκαν για να τους διαλύσουν. Τα παπικά στρατεύματα, όργωσαν κυριολεκτικά την Ευρώπη για να ανακαλύψουν τους περίφημους θησαυρούς των Ναϊτών και τα πολύτιμα έγγραφά τους , αλλά δεν βρήκαν απολύτως τίποτα. Παρ΄ όλα αυτά, πολλοί Ναΐτες βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν, ημέρα Παρασκευή, αλλά εμείς εδώ μιλούσαμε για το Τρίτη και 13.
καλημέρα!
Το είδα αυτό για την Τρίτη, φάινεται όμως πως από το πολύ πέταγμα αηδονάκι, έχεις κενά μνήμης και δεν θυμασαι ότι αναφέρεις και την Παρασκευή.Απο κει παρακινήθηκα.)ο χώρος εδώ παραείναι δημόσιος για να μιλήσω.Αν μπεις στο blog μου υπαρχει και το μειλ μου για να το θυμηθείς... Δεν βλέπω σχόλιό σου, θα με πιάσει οξεία κατάθλιψη και θ’ απογοητεύσω τους αναγνωστες μου.Είπε η ψωνάρα και τσακισε άλλο ένα σοκολατάκι με βύσσινο.
Αναμενω, λέω.. και σε φιλώ sweety.
Με καλύψατε κύριε καθηγητά! :-)
Α, και επειδή μου το ξαναείπες ("Θα στο πω για άλλη μια φορά: Βγες από το τριπ της θρησκειολογικής ανάλυσης και μείνε στην καλή διάθεση που πρέπει να έχουμε απέναντι στα πράγματα."), αυτό που προσπάθησα να κάνω είναι να μπω στο δικό σου τριπ, χωρίς να αναμείξω θρησκείες! Με τη δεύτερη αυτή σου απάντηση, νομίζω το έχω πιάσει το νόημα.
Αντε καλή μας μέρα!
@ proserpina: κύριε καθηγητά? άντε να χαθείς, βρε, να χάνεσαι...
χαχαχαχα
Υ.Γ.: είσαι απίστευτο άτομο!!!
@ auburn kate: τσίμπησες από τα δασκαλίστικο ύφος μου και νόμιζες ότι στην είπα? χαχαχαχαχα
μακάρι
μακάρι, έλεγα, να προσπαθήσω να σας μεταδώσω τα κέφια που έχω σήμερα, άνευ λόγου και αιτίας, βέβαια!!!!
Έλα ρε συ! Και συ κέφια; Κι εγώ! Εγώ πάντως νομίζω ξέρω τι φταίει, μπήκα σε καινούργια πίστα!!!
και, ίσως, έτσι, να κερδίσεις και το Bonus game που ονειρεύεσαι...
Οκ, msn το έχουμε κάνει εδωμέσα(Σπύρο sVista τα σχόλια μου), αλλά θέλω να το πω: bonus game; Δεν ονειρεύομαι κανένα bonus game
εσύ ξέρεις τι επιλέγεις να ονειρεύεσαι!
Δημοσίευση σχολίου