20.3.07

Αποκρυπτογράφηση τώρα…


«Θα πάρετε ένα ποτό;».
Όχι, ευχαριστώ, δεν πίνω ποτέ.
«Τι θα θέλατε να σας δώσω τότε; Και όχι αναγκαστικά ποτό…».
Μπορείτε να μου τυλίξετε ένα κιλό χρόνο;
«Μαζί μου μπορείτε να έχετε όσο χρόνο θέλετε…».

Oι γυναίκες είναι ο άλλος πλανήτης, οι «άλλοι», πρέπει να ανακαλύψεις τόσους καινούργιους κώδικες για την επαφή, τίποτα δεν έχει την ίδια σημασία για μας και για κείνες.
Πρέπει να μάθεις να αποκρυπτογραφείς τα μάτια, να ερμηνεύεις το διφορούμενο, να καταλαβαίνεις τους κώδικες των ρούχων, τη γλώσσα του σώματος, την πρόκληση και την αποτροπή, να συνηθίσεις στην αβεβαιότητα, να αγαπήσεις την εξερεύνηση, τον χρόνο, μέχρι να καταλάβεις, να μάθεις, να μιλήσεις σε μια άλλη γλώσσα.
Όποιος σαν εμένα έχει γεμίσει τις λευκές ώρες της νυχτερινής αϋπνίας σε blogoσελίδες με θέματα τέτοιου τύπου, καταλαβαίνει ακριβώς τι θέλω να πω.

Μεσημέρι, σε κοσμικό πάρτι παρουσίασης αυτοκινήτου. Όμορφα νεαρά KMΦ με κοιτάζουν στα μάτια, με εκείνο το προσωπείο του ειλικρινούς και ατρόμητου ενδιαφέροντος προς τους δημοσιογράφους, που μόνο τα Kοντά Mαύρα Φουστανάκια αυτού του κόσμου μπορούν να φοράνε.
Του στυλ «μίλα μου, μπορώ να ακούσω τα πάντα από σένα, τους άλλους τους αδιάφορους δεν μπορώ, μαζί σου μπορώ να κάνω όλα όσα ξέρεις να κάνεις, μόνο πάρε με από δω μέσα, είναι βαρετά». Κι όλα αυτά με ένα βλέμμα. Με τα μάτια.

Πώς τα καταφέρνουν; Παραμένει ένα απόλυτο μυστήριο για μένα. Έρχεται κοντά μου, λαμπερή, υπέρλαμπρη. «Πώς σου φαίνεται;». Tης ψιθυρίζω στο αυτί κάτι. Oι φίλοι μου περιμένουν όλο αγωνία, με κοιτάνε στα μάτια, «τι της είπες;».
H μόνη κριτική που επιτρέπεται στην εποχή μας, είναι μία: Yπέροχα!
«Και τι σου είπε;».
Στην τουαλέτα δεν είναι πολύ στενά…
Γελάνε.
Κι εγώ χαμογελάω, πάντα χαμογελάω στα θέματα άγαρμπου στυλ, ξέρω πως, παρά τις προσπάθειές σου, η ζωή συνήθως περνάει σαν τριαξονικό, με θόρυβο και καυσαέρια.
Κι όταν οδηγείς το νέο Audi TT roadster, μέσα στην Κηφισίας, είναι φυσικό να φας θόρυβο στ΄ αυτιά και καυσαέριο στα μούτρα, το περιμένεις. Στην προσωπική σου ζωή γιατί πρέπει να ρουφήξεις «καυσαέριο»;

Ο καιρός, τελικά, μέχρι τις πέντε το απόγευμα, δεν χάλασε. «Μετεωρολόγοι Πόντιοι», σκέφτομαι και γελάω μόνος μου. Καλύτερα. Στο μεταξύ, ως άλλος καβαλάρης, με 200 ξεσκέπαστα άτια, καλπάζω προς τη Συγγρού. Δεξιά πηγαίνεις Γλυφάδα, αριστερά Πειραιά. «Συγκοινωνιολόγοι Πόντιοι». Γελάω μόνος μου. Στο φανάρι του Φλοίσβου μου γελάει, έχει ωραίο χαμόγελο και το ξέρει, ψάχνει να βρει κάτι να πει. Να ρωτήσει για το αυτοκίνητο ή να μου την πει στα ίσια;
Είπαμε, πρέπει να μάθεις να αποκρυπτογραφείς τα μάτια, να ερμηνεύεις το διφορούμενο. Τελικά, ρωτάει: «Εισάγεται στην Ελλάδα;».
- Θα σου απαντήσω, αν με αφήσεις να βγάλω μια φωτο κι αν βρεις γιατί οι ωραίες ιστορίες έχουν πάντα ένα σύντομο τέλος…

10 σχόλια:

proserpina είπε...

Ωραίααα, αφήσαμε την Πόρσε, πιάσαμε το ΤΤ τώρα...

Αυτές οι blogoσελίδες που λες, ποιές είναι; Υπάρχουν τέτοια 'εκπαιδευτικά' μπλογκς κ δεν τα έχω πάρει χαμπάρι; loool

Χεεχε, αυτό με τις κατευθύνσεις στο τελείωμα της Συγγρού είναι όντως πολυ κουφό :-))

Ανώνυμος είπε...

Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον ο τρόπος που γράφεις. Πάντα υπάρχει κάτι για να σε κάνει να σκεφτείς, πάντα υπάρχει υλικό για σκέψη, ανακατεμένο με μυστήριο, ερωτισμό και μια ερώτηση που με στέλνει αδιάβαστη.
Θα έπρεπε να είναι σενάριο για αυτοτελή επεισόδια στην τηλεόραση. Ιστορίες της πόλης ή κάτι τέτοιο.
"Στείλε μας", αντέχουμε...

Ανώνυμος είπε...

Πέστο ψέματα! οι πιο ωραίες ιστορίες έχουν σύντομο και συχνά άδοξο τέλος; Γιατί, ρε Σπύρο;

MTdoggie είπε...

spirous πρεπει οι αντρες επιτελους να παραδεχτειται οτι μας γουσταρετε ακριβως γιατι δε βγαζετε ακρη μαζι μας!και ναι, οι γυναικες ξερουμε πλεον και για αυτοκινητα και για ποδοσφαιρο!!
συγκοινωνιολογοι και μετεωρολογοι οντως τα εχουν χαμενα!!

an205 είπε...

κι όμως χάλασε (ο καιρός) με καθυστέρηση όπως όλα στην Ελλάδα.
Τι σου λεγα εγώ;;;
Άντε πάρε το ΤΤ και έλα bloggeros islands μεριά....

sorry_girl είπε...

Πάντα πίστευα πως η ατάκα "θα ήθελα να πιούμε έναν καφέ μαζί", σωστά ειπωμένη θα έσωζε πολλές ιστορίες από ένα σύντομο τέλος.

Ανώνυμος είπε...

Oι γυναίκες είναι ο άλλος πλανήτης, φίλε! τα είπες όλα.

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ proserpina: ένα blog που θα σου πρότεινα, είναι αυτό που διαβάζεις ήδη..
χε χε
@ ελένη: να είσαι καλά κι ας κοκκίνησα!
@ Μαργαρίτα: Δεν ξέρω, το ψάχνω...
@ mtdogie: συμφωνώ σε όλα!!!!
@ an205: Ο καιρός χάλασε κι έφτιαξε και θα (ξανα)χαλάσει. Αυτή, άλλωστε, δεν είναι και η δουλειά του; όσο για τα άιλαντς, δεν ξέρω αν θα με βγάλει ο δρόμος μου προς τα εκεί... thanx, πάντως!
@ sorry girl: κι αν με τον καφέ τα νεύρα τσαταλιάσουν χειρότερα;
χααχα
@ γιάννης: όντως! άλλος πλανήτης...

proserpina είπε...

Κοίτα να δεις τί μπλογκ διαβάζω τόσο καιρό κ δεν το έχω καταλάβει "Χαμηλές πτήσεις - a case study about women" (εκτός αν δεν εννοείς το δικό σου μπλογκ....)

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ proserpina: το θέμα είναι τι έχεις καταλάβει εσύ...
Καληνύχτα σας, πάω να κοιμηθώ, δεν έχω μάτια, δεν έχω ελπίδα, δεν θα με κλάψει καμιά πατρίδα...