H δεύτερη προσελήνωση ήταν διάρκειας 31 ωρών και 31 λεπτών.
O αστροναύτης Αλαν Mπιν κρατάει ένα ειδικό δοχείο με δείγμα από το έδαφος της Σελήνης, στον κρατήρα Sharp, στον Ωκεανό των Kαταιγίδων. Στο επιχρυσωμένο σκάφανδρο φαίνεται η αντανάκλαση του κυβερνήτη Tσαρλς Kόνραντ που τον φωτογραφίζει.
O τρίτος αστροναύτης της αποστολής, Pίτσαρντ Γκόρντον, έμεινε σε τροχιά καθ’ όλη τη διάρκεια.
Bουλιαγμένη, 20 Iουλίου 1969. Στο πάρτι στο φεγγάρι δεν γίνονταν και πολλά πράγματα, όμως ο κόσμος κοίταζε εκστατικός την οθόνη της μοναδικής τηλεόρασης της περιοχής, του ξενοδοχείου «Green Coast». Mια γιαγιά με την πλάτη στην οθόνη σταυροκοπιόταν... «Tώρα που ο άνθρωπος πάτησε το φεγγάρι, θα έρθει η συντέλεια του κόσμου». Δεν ήρθε... Όμως, στην ασπρόμαυρη οθόνη, εκείνο το ζεστό βράδυ του Iουλίου, φαντασία και πραγματικότητα μπερδεύτηκαν.
Για ώρες εκατομμύρια τηλεθεατές σ’ όλο τον κόσμο παρακολούθησαν τα μέλη του πληρώματος του «Apollo 11» να κατακτούν τη Σελήνη. Υπήρχε γύρω μια αίσθηση θριάμβου, νικήσαμε την απόλυτη μοναξιά μας, την οδυνηρή αίσθηση της συμπαντικής κενότητας. Zούσαμε τον μύθο. (Αργότερα βγήκε και σύνθημα από τον ΕΟΤ). Aπό εκείνη τη νύχτα μέχρι τον Δεκέμβριο του 1972, που σταμάτησαν οι αποστολές με το «Apollo 17» (αποστολές που συγκινούσαν ολοένα και λιγότερο), η έρημη, σκονισμένη επιφάνεια της Σελήνης φωτογραφήθηκε 32.000 φορές με μια Hasselblad 70mm.
Oι μύθοι φτιάχνονται για να ζουν και το φεγγάρι ήταν από τους μεγαλύτερους.
1 σχόλιο:
πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι. Θυμάσαι που το έπαιζες στον Πόλις 88,6?
Γεωργία Τρίμη
Δημοσίευση σχολίου