10.3.07

I saved the world today...


Έξω λυσσομανάει ο αήρ. Είμαι δίπλα στη θάλασσα. Μια μεγάλη τζαμαρία. Απέναντι, μέσα στην ομίχλη κι ανάμεσα στα μαύρα σύννεφα, φαίνεται η Μακρόνησος. Η θάλασσα είναι άγρια, την ακούω. Η βροχή πέφτει στα τζάμια, στη θάλασσα. Δεν κάνω τίποτα, μόνο βλέπω.
«Ξυπνάω». Δεν είμαι εκεί, είμαι πιο βόρεια.
Πρέπει να φύγω, είμαι κουρασμένος. Πόσες φορές το έχω γράψει αυτό;
«Tι κάνεις;».
- Δουλεύω.
Καθημερινές στιχομυθίες, μόνιμες απαντήσεις.
Έξω κάνει κρύο. Kλείνω το παλτό στον λαιμό, κατεβαίνω τα σκαλιά, μετά στρίβω, ανάβω τσιγάρο, βάζω τα χέρια στις τσέπες, παίρνω τον δρόμο προς την πλατεία, σφυρίζω το τελευταίο τραγούδι που άκουσα, τα αυτιά μου βουίζουν από το κρύο, οι πόροι του κορμιού μου έχουν τρελαθεί. Χτες φορούσα κοντομάνικο.
Μπαίνω στην καφετερία, που λέει κι η Βιτάλη. Μα, κανείς γνωστός; Κοιτάζω το ρολόι και γελάω. Είναι πολύ νωρίς για να είναι κάποιος από τους φίλους μου ξύπνιος.
«Κερνάω καφέ», μου λέει η Μις Μπλε Μάτια του μαγαζιού.
- Κέρνα.
«Διπλό εσπρέσο decaf, όπως πάντα;».
- Όπως πάντα εδώ και δυο μήνες, της απαντάω και γελάει.
Mου μιλάει, σκύβει επάνω μου, το στήθος της ακουμπάει αδιάφορα στο χέρι μου.
Δεν μιλάω, πίνω και καπνίζω, δεν νιώθω τίποτα, το μυαλό μου δεν είναι εκεί. Aνυπομονεί.
«Eίσαι πάντα τόσο συνεσταλμένος;», με αιφνιδιάζει.
Πίνω άλλη μια γουλιά, «είσαι πάντα τόσο βιαστική;», θέλω να της πω, αφήνω το ποτήρι, σβήνω το τσιγάρο, δεν λέω τίποτα, βλέπω μπροστά μου την πόρτα.
Έξω κάνει κρύο.
Καλύτερα. Tο να είμαι στον δρόμο είναι τόσο φυσιολογικό, όσο κι ο αέρας που αναπνέω. Eίναι το μόνο μέρος όπου μπορείς να είσαι αυτό που θέλεις. Dylan. Bob.
Tελευταία στάση, περίπτερο στη γωνία, η κυρία με ρωτάει, «τι κάνετε σήμερα;», μ' έχει μάθει, το ξέρει πια, κάθε μέρα χτυπάω περίπτερα όπως άλλοι φαρμακεία.
Mου βάζει εφημερίδες και περιοδικά σε σακούλα μπλε, «καλό Σαββατοκύριακο».
Γυρίζω σπίτι. Κάνει ζέστη εδώ. Θα γράψω ένα cd. Και θα βάλω πρώτο το «I saved the world today» - Eurythmics

Hey hey I saved the world today
Everybody's happy now
The bad things gone away
And everybody's happy now
The good thing's here to stay
Please let it stay


Κι ας μην τον έσωσα. Ούτε σήμερα...

12 σχόλια:

MTdoggie είπε...

spirous μαλλον χρειαζεσαι "αποσυμπιεση τωρα".

Unknown είπε...

Εσύ να κρυώνεις, ο άλλος να είναι βιαστικός και να σ' αρέσει να σαι στο δρόμο είναι υλικό για στίχο.

Hit the road!

proserpina είπε...

Το cd που έγραψες, δε μας το ανεβάζεις κι εδωωωω :)
Αμαν βρε Σπύρο, βρες ενα σταθμό να σε πάρουν να κάνεις εκπομπή, αααααααααα (<-μου ήρθε τρομερή ιδέα) ή ανέβασε κανένα podcast!

"Είμαι δίπλα στη θάλασσα. Μια μεγάλη τζαμαρία" Θα πεθααααανω - απωθημένο το'χω να ζω σε σπίτι με θέα στη θάλασσα

an205 είπε...

Να σώσουμε όλο τον κόσμο μέσα σε μία μέρα δύσκολο, μπορούμε όμως να τον σώσουμε λίγο λίγο, μέρα με την μέρα, το ένα πλάσμα μετά το άλλο ξεκινώντας από τον εαυτό μας.

Ανώνυμος είπε...

Μπορείς πάντα να τον σώσεις αύριο!Μην το βάζεις κάτω... ;)

Φράνσις είπε...

Εγώ δεν ήμουν κοντά στη θάλασσα, αλλά μέσα στον κινηματογράφο.Κι έβλεπα τον Edwart,που γύρισε απ' την Αλαβανία με τα πόδια για να παραδοθεί για το έγκλημα που διέπραξε.(Είπες κάτι εξαιρετικό τις προάλλες.Για το ότι καταλαβες μεγάλος, πως ευτυχάι είναι να σ'αγαπούν.Επιδή όπως ξέρεις κοιτάζω το κέντημα πρώτα απ' την ανάποδη,άκου δύο κομματάρες που σου λένε τι άλλο εκτός από ευτυχία σου φέρνει η αγάπη αηδονάκι.Το love hurts-INCUBUS και το shoot your gun-22 TWENTIES.ΚΟΜΜΑΤΑΡΕΣ! Ξερεις εσύ...( έφτιαξα blog,σε λίγο θ ανεβασω κείμενο-αν αντέχεις, μπες και διαβασε ).You know how to find me..Να θυμασαι ότι σ'αγαπουν άνθρωποι απο μακριά και το εννοούν.
Να έχεις καλή μερα tweety.

Φράνσις είπε...

Sorry για τα ορθογραφικά.Βιαζόμουν!
(Επισταμένο σχόλιο για το παρόν κείμενό σου, μετά!
ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ

Φράνσις είπε...

http://apomakria.blogspot.com
(αυτή είναι η δ/νση του ανοσιούργηματός μου! Ως αηδόνι ολκης με εξασκημένα φτερά, αποφεύγεις τις κακοτοπιές, π.χ. το κρύο που σου πριονίζει τα κοκκαλα,τη μανιασμένη θάλασσα που απειλεί να σε καταπιεί. Ερώτηση προς το raccoon με τις τάσεις διάσωσης- αναρωτήθηκες τι θα συμβεί αν ο κόσμος δε γουστάρει να σωθεί; από άγνοια ή από πείσμα, αδιάφορο.Για να σώσεις τον κόσμο, νομίζω πως πρώτα πρέπει να τον πείσεις πως η πραγματικότητρα που βιώνει είναι πράγματι έτσι, δηλαδή ακόμη κι αν εσύ δεν πιστευεις πως είναι έτσι! Είναι δηλαδή αντικειμενικά έτσι, χάλια.Είναι; Μήπως για το στόχο δίασωση κόσμου πρέπει απαραιτήτως να χρησιμοπιήσεις το βέλος που λέγεται επειχειρηματολογία περί του πως είναι όντως η κατάσταση;
(Το ξωτικο είναι μαζί σου, είθε και ο Caravaggio να είναι μαζί σου! Ε τώρα πια΄βεβαιώθηκες πε΄ρι της ταυτότητάς μου υποθέτω.
Διαβασε το "Τα δίδυμα Φαρενάιτ" του Michel Faber και θα με θυμηθείς..
Σε φιλώ tweety

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ mtdoggie: Αυτό, ξαναπέστο!!!
@ georgia: Θα το στείλω στη Γερμανία Ναταλού να το κάνει στίχο!!!!
@ proserpina: Αν έχεις στο μυαλό σου κάτι περί (καλών) σταθμών πες μου...
@ an205: Εγώ είναι αργά για να σωθώ, τους άλλους θέλω να σώσω...
@ Nastazia: το αύριο ήρθε, αλλά δεν το βλέπω ούτε σήμερα να γίνεται!
@ auburn kate: Είναι αντικειμενικά χάλια η πραγματικότητρα που βιώνουμε όλοι μας!

proserpina είπε...

Για καλό ραδιοφωνικό σταθμό δεν ξέρω, αλλά τώρα που έχεις και μπλογκ, μήπως να ανέβαζες κανένα podcast;

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

μπα! δεν το βλέπω...
φιλί

sorry_girl είπε...

Αν οι ιστορίες που γράφεις είναι σαν κι αυτό το κείμενο που μόλις διάβασα, όχι απλά πρόλογο, ότι θες γράφω!
;)