Let's start playing

Πω, πω, Δευτέρα…Μια καλή αφορμή για στόχους που, πιθανώς, δεν θα γίνουν ποτέ πραγματικότητα (πόσες Δευτέρες έχετε πει ότι θα βρεθείτε με φίλους που έχετε χαθεί;), μια καλή ευκαιρία για σκέψεις… Βοηθάει και ο αέρας που σου πάει τα μυαλά πολύ μακριά. Τόσο μακριά που μπορείς να δεις την ίδια τη ζωή (σου) απέξω, άρα πιο ξεκάθαρα.
Το πρωί ένας συνάδελφος, εδώ, στο CAR, είπε την ατάκα που μου έδωσε λαβή για αυτό το ποστ: «Έπαιξα κι έχασα».
Το λάθος του - και του το είπα – δεν είναι ότι έπαιξε, είναι ότι θεωρεί πως έχασε. Αντίθετα, έμαθε…
Πόσο όμορφη περιπέτεια είναι η ζωή και πόσο συσκοτίζουμε το ταξίδι, όταν οι επιμέρους «στόχοι» του παιχνιδιού μάς ξεγελάνε τόσο, που νομίζουμε ότι είναι πιο σημαντικοί από το ίδιο το παιχνίδι και μας κάνουν να νιώθουμε ότι χάσαμε;
Αυτή η ζωή, αν και φαίνεται τόσο αληθινή, εντούτοις δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα παιχνίδι φτιαγμένο στα μέτρα του καθενός, ένα παιχνίδι που το διαμορφώνει η δύναμη και η αδυναμία μας. Ένα παιχνίδι πολύ πιο «ρεαλιστικό» και τελειοποιημένο από τα βίντεο γκέιμ που παίζουμε, αλλά, εντούτοις, πάντα ένα παιχνίδι.
Η ζωή είναι ρεαλίστρια, προχωράει με βήματα και ξαναχτίζει τα ερείπια, (αυτά που νομίζεις ότι γκρέμισες χάνοντας) κάθε φορά λίγο πιο στέρεα. Ο ρεαλισμός της είναι σοφός κι εγώ πρέπει να ‘χω το θάρρος να της αναγνωρίσω το κάθε βήμα εξέλιξης, έστω κι αν βιάζομαι γιατί ξέρω πως ο δικός μας χρόνος είναι λίγος.

Όμως, τώρα πια, δεν γκρινιάζω. Ξέρω, τώρα πια, να εκτιμώ το κάθε βήμα. Και μου φτάνει ότι το ζω. Αν έτσι τη δεις τη ζωή, σαν παιχνίδι, με πίστες διαδοχικές, ίσως μπορέσεις περισσότερο να απολαύσεις το παιχνίδι, να αγαπήσεις τους συμπαίκτες σου, να τους διαλέξεις, να τους φροντίσεις. Αν νομίσεις ότι οι πίστες είναι το σημαντικό, τότε θα σου μείνει μόνο η βιασύνη, το άγχος, ο φόβος της αποτυχίας, οι «στόχοι», οι ανεκπλήρωτοι σκοποί, το σκορ. Ποτέ δεν θα συλλάβεις τη μαγεία του παιχνιδιού.
Αλλάζουμε πίστα, αγαπητοί συμπαίκτες, μπήκαμε σε νέα εβδομάδα. Ετοιμαστείτε για τρελό παιχνίδι, ό,τι κι αν σημαίνει για τον καθένα μας, τις επόμενες ημέρες.
Start game!
Αν παίξουμε σωστά, ίσως κερδίσουμε και το bonus game που ονειρεύεται ο καθένας από μας.
Υ.Γ.: Βάζω στο cd το Let’s start playing και τραγουδάω μαζί του. "This it time to sink or swim... so let's start playing - This is time to lose or win..."
Το δυναμώνω κι άλλο στο ραπ της κυρίας που τα λέει καλά…
H ζωή είναι ένα παιχνίδι. Mονόπολη. Μάλλον…
Αφιερωμένο στη Μανταλένα. Αυτή ξέρει.