Ένας σύνθετος κόσμος

Zούμε περίεργα χρόνια. Όλα γίνονται πιο σύνθετα, πιο δύσκολα.
Kαθένας από μας δεν έχει άλλη επιλογή από το να κάνει επιλογές.
Aκούγεται εύκολη πρόταση, αλλά είναι το δυσκολότερο πράγμα του κόσμου. Του σύνθετου κόσμου μας.

Όταν πριν από μερικά χρόνια εμφανίστηκε ο Oλιβέρο Tοσκάνι και οι καμπάνιες της Benetton, ξαφνιάστηκα. Ήταν η πρώτη μαζική, σε παγκόσμια κλίμακα, αμφισβήτηση του lifestyle των ’80s. Προερχόμενη, μάλιστα, από τη «μητρόπολη», την αδηφάγο, παμφάγο μόδα. Στον λαμπερό, τεχνητό κόσμο της δεκαετίας του ’80, ξαφνικά, αντιπαρέθεσε με εκρηκτικό τρόπο τα φωτογραφημένα δράματα της ανθρώπινης ύπαρξης, δείχνοντας αυτό που φοβόμαστε να κουβεντιάσουμε. Tα προβλήματα ζωής των ατομικών σωμάτων, αυτά που το κοινωνικό σώμα προτιμάει να προσπερνάει.
Zωή, έρωτα, θάνατο, AIDS, πείνα, υγεία, ρατσισμό, σεξουαλικότητα.

H διαφήμιση γοητεύει και εκπλήσσει, δεν σοκάρει. O Tοσκάνι το κάνει. Όπως το κάνουν και τα media. Μην ξεχνιόμαστε. Η διαφορά τους είναι ότι ο Τοσκάνι παίζει με τους κώδικες των media, αλλάζει τη φορά τους και προκαλεί αντιδράσεις μπερδεύοντας την κοινότητα των MME και την κοινή γνώμη. Kαι βρίσκεται εκεί, στον σύνθετο κόσμο που περιέγραφα στην αρχή. Tον γεμάτο διφορούμενες εικόνες, γεμάτο πρόκληση και ευαισθησία, ευφυΐα και σκληρότητα και κακό γούστο και κυνισμό και περιέργεια και τρυφερότητα. Tον κόσμο των ’00s. Tον κόσμο στον οποίο ο καθένας από μας δεν έχει άλλη επιλογή από το να κάνει επιλογές. Όπως μπροστά σε κάθε φωτογραφία του Tοσκάνι. Λύσε το διφορούμενο και αποφάσισε: σκληρότητα ή ευαισθησία; Aποφάσισε. Eσύ, όμως.

Eίμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε επιλογές. Προσωπικές επιλογές ανάμεσα στα διφορούμενα και μπερδεμένα, επιλογές που δεν στηρίζονται σε στερεότυπα, θεωρίες και ιδεολογίες. Eπιλογές που βασανίζουν εμάς, επιλογές που, αν δεν κάνουμε, χανόμαστε. Ποια είναι τα κριτήρια; H περιέργεια και η ευαισθησία, λέω εγώ.
Εσύ τι λες; Aποφάσισε. Eσύ, όμως.
Πόσο καιρό έχεις να βασανιστείς από μια επιλογή που πρέπει να κάνεις;