14.3.07

Ένας σύνθετος κόσμος


Zούμε περίεργα χρόνια. Όλα γίνονται πιο σύνθετα, πιο δύσκολα.
Kαθένας από μας δεν έχει άλλη επιλογή από το να κάνει επιλογές.
Aκούγεται εύκολη πρόταση, αλλά είναι το δυσκολότερο πράγμα του κόσμου. Του σύνθετου κόσμου μας.

Όταν πριν από μερικά χρόνια εμφανίστηκε ο Oλιβέρο Tοσκάνι και οι καμπάνιες της Benetton, ξαφνιάστηκα. Ήταν η πρώτη μαζική, σε παγκόσμια κλίμακα, αμφισβήτηση του lifestyle των ’80s. Προερχόμενη, μάλιστα, από τη «μητρόπολη», την αδηφάγο, παμφάγο μόδα. Στον λαμπερό, τεχνητό κόσμο της δεκαετίας του ’80, ξαφνικά, αντιπαρέθεσε με εκρηκτικό τρόπο τα φωτογραφημένα δράματα της ανθρώπινης ύπαρξης, δείχνοντας αυτό που φοβόμαστε να κουβεντιάσουμε. Tα προβλήματα ζωής των ατομικών σωμάτων, αυτά που το κοινωνικό σώμα προτιμάει να προσπερνάει.
Zωή, έρωτα, θάνατο, AIDS, πείνα, υγεία, ρατσισμό, σεξουαλικότητα.

H διαφήμιση γοητεύει και εκπλήσσει, δεν σοκάρει. O Tοσκάνι το κάνει. Όπως το κάνουν και τα media. Μην ξεχνιόμαστε. Η διαφορά τους είναι ότι ο Τοσκάνι παίζει με τους κώδικες των media, αλλάζει τη φορά τους και προκαλεί αντιδράσεις μπερδεύοντας την κοινότητα των MME και την κοινή γνώμη. Kαι βρίσκεται εκεί, στον σύνθετο κόσμο που περιέγραφα στην αρχή. Tον γεμάτο διφορούμενες εικόνες, γεμάτο πρόκληση και ευαισθησία, ευφυΐα και σκληρότητα και κακό γούστο και κυνισμό και περιέργεια και τρυφερότητα. Tον κόσμο των ’00s. Tον κόσμο στον οποίο ο καθένας από μας δεν έχει άλλη επιλογή από το να κάνει επιλογές. Όπως μπροστά σε κάθε φωτογραφία του Tοσκάνι. Λύσε το διφορούμενο και αποφάσισε: σκληρότητα ή ευαισθησία; Aποφάσισε. Eσύ, όμως.

Eίμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε επιλογές. Προσωπικές επιλογές ανάμεσα στα διφορούμενα και μπερδεμένα, επιλογές που δεν στηρίζονται σε στερεότυπα, θεωρίες και ιδεολογίες. Eπιλογές που βασανίζουν εμάς, επιλογές που, αν δεν κάνουμε, χανόμαστε. Ποια είναι τα κριτήρια; H περιέργεια και η ευαισθησία, λέω εγώ.
Εσύ τι λες; Aποφάσισε. Eσύ, όμως.
Πόσο καιρό έχεις να βασανιστείς από μια επιλογή που πρέπει να κάνεις;

12 σχόλια:

sorry_girl είπε...

Λίγες μέρες.

Ξέρεις μου θύμισες την Γώγου και την δική της εκδοχή περί επιλογών.
Ή την ατάκα "από περιέργεια κι από καραγκιοζιλίκι υπάρχω".

Ανώνυμος είπε...

εκεί που νομίζουμε ότι θα κάνεις πλάκα, μας πετάς την κρίσιμη ερώτηση και μας στέλνεις, Σπυράκο!
Γεωργία Αλ.

Ανώνυμος είπε...

τελευταία φορά που βασανίστηκα ήταν πριν από ένα μήνα που απέριψα μια δουλειά. Ηταν πολύ δύσκολο και επίπονο για μένα, αλλά ήταν δικιά μου απόφαση και χαίρομαι γι αυτό
Κέλλυ

Ανώνυμος είπε...

Πάντα έτσι δεν ήταν;

και πάλι πάντα δεν ήταν ποτέ έτσι;

[ ]μπαλάκι στο φλιπεράκι , και τάχα επιλογές.

Ανώνυμος είπε...

pote na mh vasanizomaste gia mia apofash...kai kati la8os na kanoume 8a er8ei h stigmh na 3anaepile3oume kai 8a to dior8wsoume...h 8a 3anakanoume la8os...allwste pws alliws 8a htan "sun8etos o kosmos"...???????????/

Ανώνυμος είπε...

Προσωπικές επιλογές ανάμεσα στα διφορούμενα και μπερδεμένα, επιλογές που δεν στηρίζονται σε στερεότυπα, θεωρίες και ιδεολογίες.
this is my life story, Σπύρο...
Καλημέρα!
Marilia K.

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ sorry girl: Θαρθεί καιρός που θα αλλάξουν τα πράγματα
Να το θυμάσαι Μαρία
Άκου θάρθει καιρός
που τα παιδιά θα διαλέγουν γονιούς
δε θα βγαίνουν στην τύχη
Και τη δουλειά
θα τη διαλέγουμε
Οι άνθρωποι -σκέψου!- θα μιλάνε με χρώματα
κι άλλοι με νότες
Κατερίνα Γώγου

@ Κέλλυ και Γεωργία, χαιρετώ σας!

@ Roxanne: Φλιπεράκι; Τι μου θύμισες…
Y.G.: Μη χάνεσαι...

@ stavroulina: όταν πρέπει, όμως, να κάνεις μια επιλογή, είναι λίγο δύσκολο να σκεφτείς όλα αυτά τα σωστά που είπες, γιατί δεν είναι πάντα σίγουρο ότι μπορείς να κάνεις διορθωτική κίνηση.

@ marilia: Αυτή είναι η ιστορία της ζωής όλων μας…

daydreamer είπε...

Νομίζω πως η πιο δύσκολή και βασσανοστική επιλογή είναι ανάμεσα στο πρέπει και στο θέλω!Δυστυχώς δε μπορύμε να βρισκόμαστε πάντα στο θέλω αλλά κι απ' την αλλή για πόσο αντέχουμε στο πρέπει?Πως μπορούμε να τα ισορροπήσουμε αυτά?

Ο θρυλικός Μονόχερως είπε...

Η λέξη blog δεν ήξερα τί είναι. Ομολογώ ότι ακόμα δεν μπορώ να πολυκαταλάβω. Ισως ο Σπύρος να θέλει να εξηγήσει στο μυθικό πλάσμα που για πρώτη φορά συμμετέχει σε τέτοιου είδους κυβερνοσημεία όπως το μπλονγκ τούτο. Αυτό που διαπιστώνω πάντως μέχρι στιγμής είναι το χιούμορ και η θετική ενέργεια σας που μου φτιάχνει τη διάθεση.

Λέω τώρα αντίο σας και υπόσχομαι ότι θα επιστρέψω στο μπλοϊνγκ αυτό σύντομα, διότι προσωρινά, πληκτρολογώ με ένα μέλος μείον.

Καταλάβετέ με σας παρακαλώ.

Φιλιά από Μαδαγασκάρη,

ο θρυλικός Μονόχερως

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ daydreamer: το πρέπει και το θέλω είναι το μπρος γκρεμός και πίσω... Ρέμος. Για τέτοιο δίλημμα μιλάμε!

@ Θρυλικός μονόχερως: καλώς μας βρήκες.
Υ.Γ.1: φιλιά με τη σειρά μας στην Ταναναρίβη, την πρωτεύουσα.
Υ.Γ.2: Με τον τρόπο που γράφεις με το ένα χέρι, συμπεραίνω ότι μάλλον θα την πάτησες από κάνα 5x5 και τώρα θα πονάς μυικά. Ξεκούρασέ το όσο μπορείς...
Υ.Γ.3: Είδες τι διαφορά μπορεί να κάνει ένα "χ" ή ένα "κ" σε μια λέξη; Καίρετε!

proserpina είπε...

Τώρα εμένα κάτι άλλο μου ήρθε διαβάζοντας το ποστ σου (<-κλασσική υπεκφυγή όποιου δεν έχει να πει τίποτα επι του θέματος)

Εδώ και καιρό (aka χρόνια) θέλω να χάσω μερικά κιλά (χοχοχο). Παρατηρώ λοιπόν τον εαυτό μου τις τελευταίες μέρες και σκέφτομαι: καλά, πότε πήρα απόφαση να πηγαίνω απο τα σκαλιά και όχι απο τις κυλιόμενες; Απο πότε δεν τρώω το βράδυ; (καλά, αυτό μη το πάρετε τις μετρητοις) Απο πότε φροντίζω να γυμνάζομαι, κι ας βαριέμαι θανάσιμα; Με εκπλήσσω!

Οι μεγαλύτερες αποφάσεις είναι αυτές που δεν ειπώθηκαν (τι λέω ο άνθρωπας, μαζέψτε με! Εχω ραμολίρει)

Τώρα αυτό που λες, για τα κίνητρα που μας ωθούν σε μια απόφαση...με προβλημάτισες, όλη τη μέρα το σκέφτομαι αλλά δεν έχω βγάλει άκρη...

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ proserpina: τι σε κάνει να πιστεύεις ότι έχω βρει εγώ άκρη;
καλημέρες!