19.3.07

Να το λένε τα μάτια σου…


Περπατάω στον ίδιο δρόμο που ξέρω καλά, κατεβαίνω τα σκαλιά και ξαπλώνω στην άμμο. Mετά από λίγες ώρες εδώ, χάνεσαι. Σαν να βλέπεις συνθετικές εικόνες από κομπιούτερ, που παριστάνουν τον κόσμο πριν από τον πολιτισμό, που κεντάνε τις πόλεις του «Yδάτινου Kόσμου» του Kέβιν Kόστνερ, βυθισμένες στη θάλασσα.
Δεν μπορώ να κλείσω τα μάτια μου, για να μη χάσω τις εικόνες, βγαίνω στην αποβάθρα μπροστά, κάθομαι στα σκαλιά, αξύριστος, κουρασμένος, με ένα τσιγάρο στο στόμα.
Σιγά-σιγά «φεύγω», τα αφήνω όλα πίσω, με πλημμυρίζουν οι μυρωδιές οι βαριές των τροπικών, με καίει ο ήλιος κι ας είναι νύχτα, οι ήχοι από τα περίεργα πουλιά και τα τριτοκοσμικά λεωφορεία μπερδεύονται και, μπροστά μου, στο λιμάνι, παμπάλαια φορτηγά δεμένα κουνιούνται στην άπνοια, με επιγραφές, κάτω από το όνομά τους, που γράφουν Pacifica. Κι όμως, είμαι εδώ.
Αθήνα, παραλιακή.

Αλλά είναι νύχτα και όλα είναι πιο όμορφα: Η νύχτα είναι το βασίλειο της επιθυμίας.
Ένα ζευγάρι πιο πέρα μπερδεύει τον αέρα και τον μεθάει με τα βογκητά του, «αρκεί να μη χάσει τίποτε κανείς τους» σκέφτομαι και γελάω μόνος μου. Δεν υπάρχει χειρότερο από το να φτάνεις ξημερώματα σπίτι σου και να διαπιστώνεις ότι έχεις χάσει τα κλειδιά σου. Όποιος το έχει πάθει, έστω και μια φορά, ξέρει τι λέω…

Αλλά άμα έχεις βρει τα κλειδιά της ευτυχίας, σκέφτομαι πάλι, τι να σου πουν τα κλειδιά μιας θωρακισμένης πόρτας; Και όσο σκέφτομαι με πιάνουν τα διαόλια μου…
Γιατί δουλεύουμε, γιατί είναι λίγοι αυτοί που διασκεδάζουν αληθινά το βράδυ, πού είναι η γιορτή; Χρωστάμε τη γιορτή, που λέει κι ο Πορτοκάλογλου. Φτωχοί, μικροί, απασχολημένοι να ανέβουν τρέχοντας με κάθε θυσία τη σκάλα της κοινωνικής ανόδου, δεν πήραν ανάσα, δεν πρόλαβαν να μάθουν πως ο Mποντριγιάρ μιλάει για την ευτυχία του να οδηγείς Porsche, όχι να έχεις, πως επιτυχημένος είναι αυτός που απολαμβάνει, όχι αυτός που έχει.
Nα, έτσι κάπως βρέθηκα εδώ, βραδιάτικα, να τρώω παγωτό φράουλα. Έτσι, θυμήθηκα ξαφνικά τους ήρωες της νεανικής μου ηλικίας και μελαγχόλησα, όχι πως στ' αλήθεια νοσταλγώ τους ηρωικούς καιρούς, τις εποχές εκείνες που νομίζαμε ότι το κατάλληλο καύσιμο για να επιτύχει η νύχτα είναι να κάψεις τον εαυτό σου, για να σε ζεστάνει η φωτιά… Απλώς τα θυμήθηκα.
Το μόνο που μου κάνει εντύπωση είναι ότι τρώω παγωτό φράουλα και το ημερολόγιο γράφει Δευτέρα, 19 Μαρτίου 2007.
Και κοίτα να δεις. Από, αύριο, λένε, θα χαλάσει ο καιρός.
Κοίτα να ντύνεσαι καλά κι έρχεται κρύο…

Βάζω μπροστά την Porsche κι αυτή γουργουρίζει σαν αγριόγατα. Είναι η τελευταία νύχτα μαζί της, αύριο θα οδηγήσω το νέο Audi TT roadster.
Σε λίγο θα συναντηθούμε εκεί. Πάλι. Με τα μάτια – μικρές φωτίτσες – να λαμπυρίζουν στο σκοτάδι…
Μία ταχύτητα κάτω στο κιβώτιο και, καθώς χάνομαι στους δρόμους του πουθενά, θυμάμαι και πάλι τα λόγια του γάλλου φιλόσοφου: «Ευτυχία είναι να οδηγείς Porsche, όχι να έχεις». Και γελάω, καθώς τρεις γυναίκες σε ένα Mini Cooper προσπαθούν να κλέψουν μια ματιά μου και νομίζουν ότι ανταποδίδω το φλερτ. Δεν θα με φτάσουν για να το μάθουν, όμως...
Το κοντέρ δείχνει ανώτατη ταχύτητα για Αυτόφωρο, αλλά κι αυτό είναι μια ευτυχία. Ευτυχία είναι και τόσα άλλα πράγματα, μικρά και μεγάλα, που ούτε μπορείς, ούτε τολμάς να τα απαριθμήσεις.
Γιατί ευτυχία είναι να το νιώθεις, όχι να το λες. Να το λένε τα μάτια σου…
Οι Limp Bizkit βαράνε Behind blue eyes.
Σβήνω τη μηχανή. Έφτασα…

15 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ευτυχία, ανάμεσα στα άλλα μικρά πράγματα, είναι να διαβάζω ξανά και ξανά τα κείμενα σου και να μην τα χορταίνω.
Είμαι η Στέβη και πριν από ένα χρόνο περίπου, μου έσωσες όλη τη ζωή μου με μια ατάκα που είπες από το ραδιόφωνο.
"η αγάπη", είχες πει, "είναι το πιο καθαρό και ουράνιο χάι, γιατί προξενεί τόσο μεγάλη ψυχική ανάταση, που σε κάνει να νομίζεις ότι δεν το ζεις, γιατί δεν αξίζεις τέτοια ευτυχία".
Ήμουν ευτυχισμένη και δεν το ήξερα...
Σε φιλώ

Ανώνυμος είπε...

Είναι μαγικό που τρως παγωτό φράουλα. Το παγωτό φράουλα κρύβει μια μυστική δύναμη , την κερδισμένη ζωή , αλήθεια στο λέω.
Δεν ξέρω αν πρέπει να σου πως να δέσεις ένα σπάγγο στο καρπό ή όχι.
να προσέχεις

weirdo είπε...

'Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή..', που έλεγαν κι οι Τρύπες..
Πολύ όμορφη νυχτερινή 'διαδρομή'..

Φράνσις είπε...

Θα σε σκοτώσω χερουβείμ που γραφεις έτσι και με κανεις να θέλω να΄ρθω να σε βρώ... Γιατί μας το κανεις αυτό ε; γιατι πουλάκι μου; εν μας λυπασαι; Ανέβαιαν πριν λίγο Πανεπιστημίου, κκαι μ'αυ΄τον τον εκτυφλωτικό ήλιο άκουγα τον κόκκινο και Placebo-20 years. "You are the trouth, not I..." my dear sweety. Μη χάνεσαι...Μας λείπεις.

MTdoggie είπε...

καλη φαση με την porsce! ειναι μεγαλειο να εκτιμας τις στιγμες που ζεις!

proserpina είπε...

Η λαμαρίνα, η λαμαρίιιιινα όλα τα σβήνει lol

Σωστός ο Μποντριγιάρ...θυμίζει το κλασσικό 'πλούσιος είναι αυτός που δε χρειάζεται τίποτα, και όχι αυτός που τα έχει όλα'

(να μετρήσω και τις τρεις του mini cooper? νομίζω σήμερα θα πλησιάσουμε πολύ κοντά στο 100, χοοοοχοχοχ)

ΚΑΛΗΜΕΡΑ!

Φράνσις είπε...

Πρέπει να παθαίνω μικρα εγκεφαλικά μ'αυτά που γράφεις, έτσι εξηγώ τ'απανωτά σαρδαμ και τους αναγραμματισμούς. Να χαθείς συνομηλικε. χχιχιχι.
(θα με πεθάνεις και θ'αφήσω χρέη στους κληρονόμους μου)
ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ

Φράνσις είπε...

Εστειλα ένα mail με καποιο συννημενο για σένα, στον φίλο σου, που έχει την γεναιοδωρία να στα προωθεί.
Ελπίζω ότι θα γελασεις αρκετά. Εκτός αν αποφανθείς πάλι:"καλό αλλά παλιό" κατα την προσφιλή σου τακτικη και μας ισοπεδώσεις.

Ανώνυμος είπε...

...ena tragoudaki leei...
When I need you I just close my eyes and I'm with you
And all that I saw
want to give you
it's only a heartbeat away...(Leo Sayer-When I need you)...gamato einai to blog sou...oooooooooooooooopssssssss eipa kakia le3oula

daydreamer είπε...

Χρωστάμε στη γιορτή, χρωστάμε και στη ζωή και κυρίως χρωστάμε στον ευατό μας!!!Αληθεια υπάρχει κλειδαράς που να φτιάχνει αντικλειδι για την ευτιχία?Να έχουμε τουλάχιστον αυτό!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Στέβη: δεν νιώθω ότι σου έσωσα τη ζωή, απλώς, τη σωστή στιγμή - και χωρίς να το ξέρω - είπα αυτό που έπρεπε να ακούσεις!
@ roxanne: Για να μη με κάψει ο ήλιος, εννοείς ή για κάποια άλλη μυστική δύναμη;
@ weirdo: Μόνο με τις Τρύπες δε χρωστάμε τη γιορτή.
@ auburn kate: Δε σας λυπάμαι. Καθόλου! Και λίγα σας κάνω!!!!
@ mtdogie: Ακριβώς αυτό που είπες!
@ proserpina: έχουμε πιάσει κορυφή!!!!!
@ stavroulina: Ποια κακιά λεξούλα? Δεν είδα κάτι!!!! lol
@ daydreamer: κλειδαράς δεν υπάρχει, πρέπει κάθε φορά να έχεις... πασπαρτού...

an205 είπε...

Κάποτε στο δάσος ο λαγός και η αλεπού αποφάσισαν να τα "βρουν" έτσι για να γιορτάσουν την ιστορική εκεχειρία ο λαγός κάλεσε στην φωλιά του την αλεπού. Έφαγαν και ήπιαν του σκασμού και όταν η αλεπού πήγε να φύγει δεν μπορούσε να κουνηθεί.
-Πω πω, πως θα πάω στην φωλιά μου τώρα;
αναρωτήθηκε η αλεπού
-Μην ανησυχείς θα σε πάω εγώ
είπε ο λαγός
-Καλά πως;
-έχω Πόρσε
-έλα ρε άστην πλάκα
-δεν κάνω πλάκα
και την επόμενη στιγμή είναι έξω από την είσοδο της φωλιάς όπου μια Πορσε τους περιμένει, μπαίνουν μέσα και σε λίγη ώρα η αλεπού ήταν στην φωλιά της. Μετά από λίγο καιρό η αλεπου ανταποδίδει το γλέντι και πάλι έφαγαν και ήπιαν του σκασμού και όταν ο λαγός πήγε να φύγει δεν μπορούσε να κουνηθεί.
-Πω πω, πως θα πάω στην φωλιά μου τώρα;
αναρωτήθηκε ο λαγός
-Μην ανησυχείς θα σε βοηθήσω εγώ
είπε η αλεπού
-Καλά πως;
-Δεν έχω Πόρσε αλλά ξέρω έναν τρόπο, θα σε πετάξω με την ουρά μου
-έλα ρε άστην πλάκα
-δεν κάνω πλάκα γίνεται
-Καλά πως;
-λοιπόν θα βγούμε έξω θα πιαστείς από την κόκκινη τεράστια ουρά μου θα αρχίσω να γυρίζω γύρω γύρω, μόλις σου πω θα βρεις την κατεύθυνση προς την φωλιά σου και μόλις την δεις θα αφήσεις την ουρά μου και θα βρεθείς μπρος την φωλιά σου
-έλα ρε δεν γίνεται
-και βέβαια γίνεται
βγαίνουν έξω ο λαγός πιάνει την κόκκινη τεράστια ουρά της αλεπούς
μόλις βλέπει την φωλιά του αφήνει την ουρά......
-Γειααααά σουουουουου αλεπουουουού
και την επόμενη στιγμή είναι έξω από την είσοδο της φωλιάς του.

Ποιό είναι το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας;;;


Εάν έχεις στο σώμα σου ένα κόκκινο τεράστιο μέλος δεν χρειάζεσαι ΠΟΡΣΕ

Άντε γιατί πρωί πρωί μας καυ... :-Ρ

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ an205: και γιατί σας καυ...;

an205 είπε...

βόλτες και μάλιστα με πορσε και ΤΤ σε λιμάνια, παραλίες, παγωτό φράουλα, φλερτ με άγνωστες γυναίκες (μεταξύ μας, το αμάξι κοίταζαν έτσι δεν είναι;)και πάνω από όλα ΝΑ ΝΙΩΘΕΙΣ ΕΥΤΥΧΗΣ.
Αν αυτά δεν είναι υλικό για να κ...
ή έστω να ζηλέψεις με την καλή έννοια τότε έχεις πρόβλημα.
ΥΓ Δεν είμαι δυστυχής (αυτή την εποχή τουλάχιστον).

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ an205: ειλικρινά με ενδιαφέρει να είμαι ευτυχισμένος με απλά πράγματα. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να με απασχολήσει το γεγονός για το αν οι κυρίες κοιτούσαν το αυτοκίνητο ή εμένα.
Έτσι κι αλλιώς δεν θα το μάθουμε ποτέ...
Κι εσύ, πάντως, μπορείς να πας βόλτες σε παραλίες, σε λιμάνια, νύχτες και να τρως παγωτό φράουλα!