26.3.07

Σα φθινόπωρο...


Και μετά τον ήλιο, ήρθε η βροχή. Για να κάνει video clip το «βουρκωμένη Δευτέρα, η χειρότερη μέρα». Αλλά το τραγούδι δεν έλεγε πουθενά για χαλάζι. Να περπατάς και να σε μαστιγώνει.
Ήταν σα φθινόπωρο η σημερινή μέρα. Εποχή που σε βάζει, και χωρίς να το θες, σε σκέψεις.
Με όλη τη νοσταλγία, με όλες τις θύμησες που κρύβει να κρύβει το ξεκίνημα αυτής της εποχής, με αυτό το βάρος στα μάτια που μπορεί να σηκώνει μια Δευτέρα. Μπορεί να το σηκώσει, όμως;

Στις αρχές του φθινοπώρου
πέσαν κάμποσες βροχές
και σκορπίσανε τα φύλλα
σαν παλιοί συμμαθητές
κι ανοιχτήκαν οι ομπρέλες
και βραχήκαν οι φωτιές
και πεθάναν καλοκαίρια
μόνα στις ακρογιαλιές.


Τι είναι αυτό που μας κάνει να μελαγχολούμε κάθε φορά που βρέχει; Πού τρέχει ο λογισμός μας κάθε φορά που ανοίγουν οι ουρανοί; Γιατί το μυαλό μας πάει πίσω σε μέρη που, ίσως, δεν θα ξαναπάμε ή, αν πάμε, θα είναι όλα τόσο διαφορετικά;
Ήταν σα φθινόπωρο η σημερινή μέρα. Και η διάθεση για φυγή ίδια ήταν. Πώς νιώθεις όταν γυρίζεις από διακοπές και θες να φύγεις ξανά;

Βάζω πρώτη, σήμερα οδηγώ το νέο Jeep Wrangler με τις 4 πόρτες, ο δρόμος χωρίς να το καταλάβω με πηγαίνει στην Πεντέλη, εκεί έχω οριοθετήσει το δικό μου off-roading, στο δρόμο που ενώνει Κηφισιά με Πεντέλη. Η μουσική βαράει δυνατά, οι υαλοκαθαριστήρες χορεύουν, κάπου εδώ - αν συνεχίσω να τους κοιτάζω - θα διακτινιστώ. Στάνταρ. Διακτινίζεται, όμως, κάποιος που είναι εδώ, εγώ δεν είμαι, πετάω γι’ αλλού.

Μέχρι τη στιγμή που προσγειώνομαι απότομα από τις φωνές ενός κυρίου που έκανα λούτσα. Oops! Πάτησα σε μια λακκούβα και τον έλουσα.
(με τρελές φωνές) «Καλά, δεν προσέχεις που περνάς;».
- Σας ζητώ ταπεινά συγγνώμη, θα σας δώσω, όμως, το τηλέφωνό μου για να με ειδοποιήσετε όταν θα πάρετε τα ρούχα από το καθαριστήριο, για να σας πληρώσω όλα τα έξοδα…
«Τι να την κάνω τη συγγνώμη σου και τα λεφτά σου, μου χάλασες το απόγευμα, κωλόπαιδο».
Σε αυτήν την περίπτωση δύο πράγματα μπορείς να κάνεις:
1. Κατεβαίνεις κάτω και του ζητάς να επαναλάβει, γιατί δεν άκουσες καλά.
2. Σηκώνεσαι και φεύγεις γιατί όταν κάποιος δεν δέχεται την ειλικρινή συγγνώμη σου τι μπορείς να κάνεις; Μήπως να πέσεις στο επίπεδό του;
Προτίμησα, λοιπόν, να του πω ένα «ποτέ δεν είναι κάτι τόσο κακό, που να μην μπορεί να γίνει χειρότερο» και μέχρι να σκεφτεί τι του είπα έφυγα.

Ήταν σα φθινόπωρο η σημερινή μέρα. Όπου οι άνθρωποι μετά το open 24 hours του καλοκαιριού, που είναι διαθέσιμοι για τα πάντα, κλείνονται στον εαυτό τους και μιζεριάζουν.

Ο δρόμος με έβγαλε, τελικά, στην Κηφισιά. Τα παιδιά στις καφετέριες εκεί με κοιτάζουν και είναι σίγουρο ότι έχω το απόλυτο respect, όχι γιατί με ξέρουν ποιος είμαι και τι έχω κάνει στη ζωή μου, αλλά επειδή κυκλοφορώ με αυτοκίνητο που… δεν υπάρχει ακόμη στην ελληνική αγορά.
«Πού το βρήκες, ρε μεγάλε;».
H δικιά μου η νίκη δεν κρύβεται σε κανένα εξελιγμένο σύστημα τετρακίνησης, η δικιά μου η νίκη είναι στα μάτια μου, λέγεται επιθυμία για ζωή, καμία καλή μάρκα για να τ’ αγοράσεις αυτό δεν υπάρχει…

Μετά κατέβηκα νότια, θάλασσα, σύννεφα, ηλιοβασίλεμα, αγνάντια στο πέλαγος. Ήταν εκεί.
«Εσύ τα έβαψες τα σύννεφα;».

Ήταν σα φθινόπωρο η σημερινή μέρα. Που δίνεις όρκους ότι στα ίδια μέρη θα συναντηθείς ξανά. Κι ας είναι όλα τόσο διαφορετικά. Κι ας μην ξανασυναντηθείς…

14 σχόλια:

proserpina είπε...

Εχμ, είχε και ο κύριος το δίκιο του όμως, έτσι; Το να σου χαλάσουν τη διάθεση δεν είναι κι ό,τι καλύτερο...βέβαια, όντως υπάρχει και η αισιόδοξη άποψη, «ποτέ δεν είναι κάτι τόσο κακό, που να μην μπορεί να γίνει χειρότερο». Τουλάχιστον στο τέλος βγήκες στη θάλασσα (όπου έκανε και την εμφάνισή της η καθιερωμένη αιθέρια ύπαρξις) και όλα καλά όλα ωραία. Μόνο εγώ πέφτω στη νέα χωματερή-παραλία του ΣΕΦ, την τύχη μου μέσα :-(

Ανώνυμος είπε...

«ποτέ δεν είναι κάτι τόσο κακό, που να μην μπορεί να γίνει χειρότερο»;
τι του είπες, βρε αθεόφοβε του ανθρώπου, ακόμη αυτό σκέφτεται
χαχαχαχαχαχαα
να' σαι καλά!

GLOBAL είπε...

γράφεις όμορφα.
λες και περνάνε από τα ματιά μου σαν εικόνες όταν σε διαβάζω.

Ανώνυμος είπε...

Ήταν σα φθινόπωρο η σημερινή μέρα.
Μου χάρισες απίστευτες εικόνες!

Ανώνυμος είπε...

"η δικιά μου η νίκη είναι στα μάτια μου, λέγεται επιθυμία για ζωή, καμία καλή μάρκα για να τ’ αγοράσεις αυτό δεν υπάρχει…"

με έχεις στείλει και δεν θα γυρίσω πίσω για τα επόμενα 2 24ωρα...
πούτα σκέφτεσαι αυτά, μπορείς να μου πεις;;;;;;

Ανώνυμος είπε...

ναι , τώρα που το λες , θα το τραβήξω από το άλλο μανίκι. καλύτερα σε αυτές τις ξανασυναντήσεις , αυτές που έλεγες πως ποτέ δεν θα γίνουν και ας τις είχες ορίσει,μα έρχεται η μέρα που πας, να έβρεχε. Να κρύβει η βροχή την αλήθεια και να λιώνει το νερό το ξέφτισμα. Ένας κατακλυσμός μάλιστα θα ήταν και το καλύτερο , να βρέχει γαμημένα μπας και ζωντανέψει τα αφημένα.

Ανώνυμος είπε...

C'était fini le jour de chance
Ils reprirent alors chacun leur chemin
Saluèrent la Providence
En se faisant un signe de la main


(ένα από τα all time favorites, μια που και η δική μου μέρα φθινοπωρινή ήταν..)

Ανώνυμος είπε...

Εμείς εδώ στον Πειραιά γιατί δεν την είδαμε καθόλου τη βροχή?Δεν έφτασε ποτέ στα μέρη μας...Δεν πειράζει,καλύτερα...Λατρεύω τη θάλασσα και το βρίσκω απόλυτα λογικό που στο τέλος άφησες τα βουνά και κατέβηκες νότια...Τίποτα δε συγκρίνεται με την εικόνα του απέραντου γαλάζιου...

Фе́ммe скатале είπε...

Δε μελαγχολουν ολοι με τη βροχη....κανεις δε νιωθει σαλιγκαρι;

an205 είπε...

Το φθινόπωρο μπορεί να είναι μελαγχολικό, αλλά είναι γεμάτο χρώματα και αρώματα...
«ποτέ δεν είναι κάτι τόσο κακό, που να μην μπορεί να γίνει χειρότερο» από τους βασικούς νόμους του Μέρφυ...
Πως το φέρνεις και βρίσκεις πάντα το δρόμο προς την θάλασσα...

weirdo είπε...

Όλοι οι 'δρόμοι' τελικά στο ίδιο σημείο καταλήγουν..
(υπάρχει άραγε κάτι πιο λυτρωτικό από το υγρό στοιχείο..;)
Καλημέρα:)

Ανώνυμος είπε...

"Πώς νιώθεις όταν γυρίζεις από διακοπές και θες να φύγεις ξανά;"

με σκότωσες, τώρα, Σπυράκοοοοοοοοο

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ proserpina: όταν, όμως, κάτι δεν το κάνεις εσκεμμένα, αυτός που τσατίζεται είναι αυτομάτως κολλημένος, κατ΄εμέ...
@ μανταλένα: είναι ένας από τους Νόμους του Μέρφι. Αυτό μου ήρθε, αυτό του είπα!
@ global: Ξέρεις, δεν αρκεί να γράφει κάποιος καλά, πρέπει και οι αναγνώστες, οι άνθρωποι που μοιράζεσαι πράγματα μαζί τους, να διαβάζουν "καλά"!
καλώς ήρθες!
@ Σοφία: να είσαι καλά!
@ Μάτα: Δεν τα σκέφτομαι μόνο, τα ζω κιόλας!
@ roxanne: ή να τα ζωντανέψει ή να τα μουλιάσει...
@ citronella: Une belle histoire. καλά δεν το έγραψα?
@ nastazia: έβρεξε όπου είχε "χρέη" χτες...
@ maria pou de se lene maria: σαλιγκάρι; μπλιαχ! να μου έλεγες ουράνιο τόξο, ναι!
@ an205: όταν νομίζεις ότι μια χαρά τα πας στα βόρεια, τελικά κάτι θα γίνει και θα βγεις στη θάλασσα!
Νόμος του Σπυρομέρφι
@ weirdo: ρωτάς τον Υδροχόο αν υπάρχει κάτι πιο λυτρωτικό από το νερό? Τι να σου πω; Όχι να σου πω;
@ ιωσηφίνα: licence to kill, λέγεται αυτό! χαχαχαχα

Αθανασία είπε...

Διάβασε τα "Λάθη Τεσσάρων Εποχών",http://www.enet.gr/online/online_hprint?q=%E5%F0%EF%F7%DD%F2+%26+%F6%E8%E9%ED%EF%F0%FE%F1%EF%F5&a=&id=88646224,για να δείς τι ειναι το φθινοπωρο για εναν συναδελφο σου.

Απιστευτα κοντα που ειναι οι ανθρωποι...