7.3.07

Μαζώχτρα


Μου αρέσει να μιλάω με ανθρώπους. Έτσι, κάνω και δωρεάν ψυχανάλυση, χωρίς να χρειάζεται να ξαπλώσω σε ένα κρεβάτι που ούτε sex θα παίξει, ούτε θα κοιμηθώ. Μου έλεγε, λοιπόν, ένας φίλος προχτές, ότι το πώς έχεις βάλει τα πράγματα στο σπίτι σου, δείχνει το χαρακτήρα σου. Άντε μου στο γέρο-διάολο. Σοβαρά;

Παίρνω αμπάριζα και βγαίνω…
Όταν κοιτάω, λοιπόν, τα περιοδικά ντεκό, πάντα το μάτι μου σταματά στα σπίτια με αυστηρό, λιτό και μεταμοντέρνο ντιζάιν. Μ’ αρέσουν. Στα περιοδικά ντεκό. Μόλις μπαίνω σε τέτοιο σπίτι με πιάνει τεταρταίος. Δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω πώς οι άνθρωποι μπορούν να ντεκοράρουν το σπίτι με απόλυτα συμμετρικό και ντιζαϊνάτο τρόπο και να χρησιμοποιούν ακόμα και τα τασάκια ως στοιχείο διακόσμησης. Tα δικά μου τασάκια, δηλαδή, γιατί είναι δεξιά και αριστερά και πάντα με στάχτες; Oι άλλοι τι τις κάνουν τις στάχτες, τις μαγειρεύουν; Γιατί στις βιβλιοθήκες τους έχουν μόνο βιβλία από-αυτά-τα-όμορφα-που-δεν-διαβάζονται, αλλά κάνουν καλό ντεκόρ; Eμένα που μ’ αρέσει το διάβασμα και δεν διαλέγω βιβλία από το εξώφυλλο αλλά από το περιεχόμενο, τι να τα κάνω, να τα καίω παραδειγματικά στο τζάκι; Γιατί στις κουζίνες τους έχουν μόνο καφετιέρες Aλεζί; Και η δικιά μου η AEG καφέ κάνει, δεν σοτάρει αρακά…
Το δικό μου τραπεζάκι - με το ξυλόγλυπτο κηροπήγιο από την Ελάτη και πιο δίπλα το-μεταλλικό-κάτι από το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης του Λονδίνου – δεν κάνει τη δουλειά του, δεν μπορώ να ακουμπήσω τα πάντα (αλλά τα... πάντα, όμως) πάνω του;
Γιατρέ... μιλάω! Χθες το απόγευμα άνοιξα τη μικρή αποθήκη του σπιτιού μου, με σκοπό να ξεμπαζώσω, όπως έγραφα πριν από κάποιες ημέρες εδώ, στο blog. http://xptiseis.blogspot.com/2007/03/blog-post_02.html Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, το πιο ενδιαφέρον δεν είναι το ίδιο το ξεμπάζωμα, αλλά όλα τα αντικείμενα που έχεις στοιβάξει στη μικρή αποθήκη και πρέπει να υπερπηδήσεις ώσπου να φτάσεις να ξεκινήσεις να ξεμπαζώνεις.

Δεν μιλάω για την ηλεκτρική σκούπα που είναι χαλασμένη και τη βαλίτσα με το σπασμένο φερμουάρ που δεν χρησιμοποιώ για να μη χυθούν τα ρούχα μου στο Ελ. Βενιζέλος. Στη δική μου περίπτωση μιλάω για: μια σκάλα με σπασμένα δύο σκαλοπάτια, κουτιά από τηλεοράσεις και ηλεκτρονικές συσκευές που δεν υπάρχουν καν στο σπίτι, «καζανάκια» εξάτμισης από αυτοκίνητα που δεν έχω πια, μία απίστευτη συλλογή από σακούλες από ψώνια ρούχων (κράτα τις, μπορεί να χρειαστούν), για τρεις κούτες με ρούχα που έχω να βάλω δέκα χρόνια (κράτα τα, μπορεί να ξανάρθουν στη μόδα), καμιά δεκαριά κούτες με παντελώς άχρηστα μικροαντικείμενα τα οποία μισώ αλλά δεν μου πάει η καρδιά να πετάξω (κράτα τα, μωρέ, κρίμα είναι..., αλλά συνεχίζεται η σχιζοφρένεια), μία – μικρότερη - κούτα με αναπτήρες μπικ χωρίς αέριο (η σχιζοφρένεια κορυφώνεται) κι άλλα τέτοια χαριτωμένα που ντρέπομαι να τα θυμάμαι, αλλά τι να κάνω, η αυτοψυχανάλυση απαιτεί θυσίες και δημόσιο εξευτελισμό.

Anyway, να μη στα πολυλέω, νομίζω, doctor, ότι είμαι compulsive collector, που θα έλεγε και μια αγαπημένη δημοσιογράφος που έχω καιρό να διαβάσω. Μαζώχτρας, που θα λέγανε και στο Γέιλ. Nομίζω ότι έχω συλλογές από ό,τι άχρηστο υπάρχει. Μπλουζάκια με logo που δεν φοράω ποτέ, στυλό διαρκείας που δεν είναι και τόσο διαρκείας, τελικά, cd που δεν ακούω ποτέ, εισιτήρια από OΛA μου τα ταξίδια, περιοδικά που δεν θα ξαναδιαβάσω ποτέ, εισιτήρια του ΠAO, ετικέτες από ρούχα, και όρεξη να έχεις, γιατρέ μου, να ακούς...

Α, παρντόν, ξέχασα τα κοχύλια, τα κλειδιά από προηγούμενα σπίτια-αυτοκίνητα-ξενοδοχεία-ντουλάπια-από-προηγούμενες, και τις κορδέλες από τα γλυκά που μου φέρνουν από τα ζαχαροπλαστεία, όπου πετάω τα γλυκά που δεν τρώω και κρατάω τις κορδέλες. Σωστός;

Xρήζω βοηθείας; Δεν ξέρω... Πάντως, γιατρέ μου, ευχαριστώ, μεγάλη ανακούφιση που σας μίλησα, ένα πρόβλημα έχω μόνο: Δεν κατάφερα να πετάξω τίποτε.

10 σχόλια:

proserpina είπε...

Χεχε...
Αυτό με τα "ντιζαϊνάτα σπίτια" το έχω κι εγώ απορία, και ειδικά όσον αφορά στην κουζίνα: δεν πιστεύω οτι έχει μαγειρέψει ποτέ άνθρωπος στις εστίες και τους πάγκους αυτούς

Ανώνυμος είπε...

Στην τελευταία μου μετακόμιση , δεν ξέρω και εγώ πόσα πέταξα , πρέπει να χε φρακάρει το απορριματοφόρο. Μετά από αυτό , μου έφυγε σε μεγάλο βαθμό η ψυχοπάθεια.

sorry_girl είπε...

Αχαχαχα μην φανταστείς όλοι ψυχοθεραπεία κάνουμε εδώ μέσα!
:PPPPPP
Πάσχω από την ίδια σχιζοφρένεια (παλιά είχα γραψει και κείμενο που το χα ονομάσει "οι εμμονές μου", τέτοια αρρώστεια!).
Μόνο που κανα δυο φορές τον χρόνο μου τη δίνει και τα πετάω όλα.
Χεχεχ αυτές οι σακούλες "κράτα τες μπας και χρειαστούν" μάλλον είναι σύνδρομο που περνάει από τους παππούδες (κατοχή) σε γονείς (χούντα) και τέλος σε εμάς (απολύτως τίποτα!χοχοχ)

Ανώνυμος είπε...

1.Κορδέλες γλυκων και σακκούλες πάντα κρατάω για τις περιπτώσεις που δεν προλαβαίνω να αγοράσω δώρο και αποφασίζω να δώσω στον εορτάζοντα κάτι δίκο μου (χωρίς φυσικά να του το πω)
2.Εγώ που έχω ακόμα τη συλλογή με γομίδια(υπολοίματα γόμας όταν σβήνεις)από το δημοτικό(!!!),αλήθεια πόσης βοηθείας χρήζω?
3.προτείνω τα σιντι που δε θες να βγάλεις σε δημοπρασία στο blog σου!!

Φράνσις είπε...

Δεν ήξερα ότι τα κουνάβια με την παραδείσια φωνή μένουν τόσο προσκολλημένα σε άχρηστα πλέον αντικειμενα...Μάλλον πρέπει να θυμηθείς και την άλλη σου ιδιότητα, αυτή του αηδονιού και στην επόμενη πτήση σου να πετάξεις και ό,τι πλέον δεν αγγίζει τίποτα μέσα σου. (Εύχομαι να θυμήθηκες το πρόσωπο που κρύβεται πίσω απ΄την προσφώνηση "κουνάβι".We miss you every day...tweety.)

Φράνσις είπε...

Τα περιοδικά διακόσμησης με αγχώνουν για δύο λόγους:πρώτον ότι ποτέ των ποτών δεν θα μπορέσω ν'αποκτήσω τα πανακριβα αντικείμενα που προτείνουν και δεύτερον γιατί όλ'αυτά που παρουσιάζουν δεν έχουν ακόμη δοκιμαστεί σε συνθήκες καθημερινοτητας.Οταν αρχίσεις να κατεβάζεις καντήλια επειδή ο πάγκος κουζίνας από ακριβό ξύλο απαιτεί να του σκουπίζεις τα νερά ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ που ανοίγεις την υπερσύγχρονη μπαταρία του νεροχύτη, η οποία παρεμπιπτόντως πιτσιλάει αγρίως, τότε θα κατανοήσεις πλήρως το κρυφό νοημα της μπουρζουαζίας:βλέπετε και μην αγγίζετε...Οπότε αρκούμαι στο να παίρνω απλώς ιδέες οι οποίες ως γνωστόν είναι δωρεάν και να παρηγοριέμαι με εναλλακτικές λύσεις ισοδύναμης καλαισθησίας.Τα "επώνυμα" και τα ντιζαινάτα ας τα αγοράσουν οι μη έχοντες εσωτερικό κόσμο.Εχουν πολύ χώρο άδειο να επιπλώσουν...

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ proserpina: Οι πάγκοι μπορεί να βοηθάνε σε άλλες... δραστηριότητες χεχε
@ roxanne: είσαι καλύτερα τώρα? χαχαχα
@ Sorry girl: από σύνδρομα που μας έχουν περάσει από τον προπάππου του παππού της γιαγιάς μας, άλλο τίποτε...
@ gina: γομίδια? χχχχαχα
@ kate: η υπερσύγχρονη μπαταρία του νεροχύτη δεν πιτσιλάει. Ρίχνει νερό ανάλογα με την ποσότητα που διαβάζει μέσω λέιζερ χαχαα
από Red με άκουγες, έτσι?

Φράνσις είπε...

Φυσικά και σ' άκουγα στον κόκκινο.Υποθέτω κατάλαβες ποιά είμαι Σπυρουλίνο.Κοιτα να ξανακελαηδίσεις σύντομα γιατί έχουμε μόνιμο στερητικό, μη αναστρέψιμο.Σε διαβάζω ανελλιπώς.Και ελπίζω πως ο "ταχυδρόμος" φίλο σου ου διαβιβάζει αυτά που προορίζονται για σένα...Είσαι καλά;Θα τα πούμε.
ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ

Φράνσις είπε...

Φυσικα και σ΄άκουγα στον κόκκινο.Υποθέτω κατάλαβες ποιά είμαι Σπυρουλίνο.Κοιτα να ξανακελαηδίσεις σύντομα γιατί εχουμε μόνιμο στερητικο. Είσαι καλά; Θα τα πούμε...
ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ

Ανώνυμος είπε...

ΧΑΧΑΧΑΧΑ
το ίδιο πρόβλημα έχω και εγώ, γιατρέ μου
Αμαλία Κ.