17.3.07

On the beach


Σήμερα είχε απίστευτο καιρό. Απ' αυτούς τους ανοιξόκαιρους(!) που βάζεις να ακούσεις «Εικόνες» από Μίκρο και Ονειροπαγίδα «Θυμάμαι κάθε εποχή» και σου 'ρχεται στο πρόσωπο καλοκαιρινή αύρα, μπολιασμένη με ανοιξιάτικα φιλιά. Σαν νανούρισμα έπειτα από τρελή κούραση. Και γεύση από κατακόκκινο κραγιόν. Μάντισον. Όπως Μανχάταν.
Φοράω μπλε πουκάμισο, γυαλιά ηλίου, start button στο αυτοκίνητο και πάω μια βόλτα στην παραλία.
Ο Chris Rea βαράει «On the beach».
Between the eyes of love I call your name
Behind the guarded walls I used to go
Upon a summer wind theres a certain melody
Takes me back to the place that I know
On the beach


Εκεί είναι ήδη εκείνη. Κι ο σκύλος της που παίζει το παιχνίδι «σου-πετάω-πέτρα-και-τρέχεις-να-την-πιάσεις». Με χαιρετάει. Και εκείνη κι ο σκύλος της.
«Πάλι εσύ εδώ;».
«Πάλι».
«Θα μπεις για μπάνιο;».
Χαμογελάω.
«Θα μας μιλήσεις σήμερα ή πάλι έφερες μαζί σου και τις σκέψεις σου;».
Ανάβω τσιγάρο και ο καπνός γεμίζει τα πνευμόνια μου. Ροκάνισμα χρόνου. Τώρα θα μου την πει… Στάνταρ.
«Κύριε Σεραφείμ, θα μου κάνετε την τιμή να πιούμε ένα ποτό το βράδυ; Από το καλοκαίρι έχουμε να τα πούμε...».
Ωχ. Αρχίζει και φορτώνει.
«Έτσι κάνεις πάντα; “Μια φορά” και κόβεις διπλωματικές σχέσεις; 100 τηλέφωνα σε έχω πάρει κι εσύ τίποτε, όλο δουλειά έχεις. Εντάξει, μας τη γάμησες την περιέργεια, είσαι ενδιαφέρον τύπος. Τι θες, παρακάλια;».

Τα ακούω όλα στο βάθος. Στο πολύ βάθος, λες και συμβαίνει όλος ο μονόλογος μίλια μακριά.
«Έλα να σε βγάλω μια φωτογραφία», της λέω κι αμέσως αρχίζει να με χτυπάει μπουνιές στο μπράτσο.
«Είσαι μεγάλο κάθαρμα, το ξέρεις; Πάντα μπορείς και ξεγλιστράς. Σε σιχαίνομαι που σε γουστάρω και γι’ αυτό».
«Έλα, κάτσε εδώ. Όχι έτσι. Έτσι. Ακίνητη τώρα. Κούκλα θα σε βγάλω, ζωγραφιστή».
«Είμαι κούκλα. Εσύ δεν το βλέπεις...».

Στοπ καρέ

Επιστροφή, σπίτι. Τα μάτια μου είναι βαριά απ' την κούραση όλης της εβδομάδας.
Τα κλείνω κι όποιον πάρει, απόψε ποιο φεγγάρι, θα μπει στου παραδείσου την αυλή, ν’ ανάψει δυο κεράκια και να βγει;
Κλείνω κινητό. Please leave a message after the tone. Θα κοιμηθώ και θα ξυπνήσω ό,τι ώρα θέλω. Θα κοιμηθώ, όμως; Από το μπάνιο ακούγεται το νερό που πέφτει στην μπανιέρα, κάπου σταματάει, κάπου ακούγεται ένα «ποκ», προσπαθώ να μαντέψω αν είναι από καπάκι αφρόλουτρου, σαμπουάν ή μαλακτικής λοσιόν.
Τα μάτια μου βαραίνουν κι άλλο…
Βάζω "Lullaby" – Cure.
Πόσα χρόνια έχουν περάσει από τότε που σε νανούρισαν;

18 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

α πα παπαπα!!!!!!!
το χειρότερο με σένα είναι ότι μπαίνεις στο μυαλό και δεν βγαίνεις.
Είσαι πολύ επικίνδυνος ή καλύτερα δεν είσαι Ακίνδυνος που λέει και η Πρωτοψάλτη. θεός να μας φυλάει!!!!
Υ.Γ. Είσαι τρελός!!!!!!!!
Έρικα

Ανώνυμος είπε...

sou stelnw ena glyko nanourisma apo London.
Elpizw na thymasai poia eimai.

Ανώνυμος είπε...

χαιρετίσματα από Μανχάταν, μια που τα ανέφερες. Σπύρο, σε ευχαριστώ πολύ για τις γλυκιές εικόνες από την πατρίδα
Ανέστης Κάλοου

Ανώνυμος είπε...

Τελικά, τι συνέβη; Αυτό είναι, ρε Σπύρο, πετάς μια κουβέντα και αφήνεις τον άλλο να βγάλει το φίδι από την τρύπα για το τι συνέβη. Αμάν πια, μας έχεις πεθ'ανει.
Αναστασία (ξέρεις πια)
P.S. ζούλεψα τώρα!!!!!

Ανώνυμος είπε...

πολλές καλημέρες από Φρανκφούρτη, εδώ είμαστε μία ώρα πίσω από Ελλάδα. Μόλις με ξύπνησε η κόρη μου, πήρα τη δόση μου διαβάζοντας Χαμηλές πτήσεις, ήπια το καφεδάκι μου και τώρα θα βγω να πάρω εφημερίδα για να μάθω τα νέα της πατρίδας. Αντε, θα τα πούμε
Σπυράκο, βγάζεις απίστευτες φωτογραφίες, μπράβο.
όσο για τις ιστορίες σου, τι να πω! Πρέπει να γίνουν αυτοτελή επεισόδια στην τηλεόραση. Η τηλεθέαση θα χτυπήσει κόκκινο.
Επιτέλους ένας άντρας που είναι μορφωμένος, ακούει καλές μουσικές και γράφει και τέλεια.
Μέχρι που χωρίζω τον άντρα μου
χαχχαχαχααχα
άντε, τα λέμε

an205 είπε...

Σε φιλμ-νουάρ μου κάνει, ένας ντετέκτιβ Μάρλοου στο πιο κοσμοπολίτικο και χάι, με μία δόση 007 (του Sir Sean Connery βεβαίως) πολύ λίγο από Indiana Jones και για διακόσμηση Miami Vice (το τηλεοπτικό βεβαίως-βεβαίως).

Ανώνυμος είπε...

σε ποια παραλία είπαμε συχνάζεις;
χαχαχαχαχα
φιλιά Σπυράκο, να είσαι καλά να γράφεις τέτοια υπέροχα κείμενα

Night's Knight είπε...

Και μετά ξύπνησες και το ραδιόφωνο έπαιζε κάτι για τα παραμύθια που δεν είναι αλήθεια, αλλά τουλάχιστον δεν είναι ψέματα. Καλή εβδομάδα. Μ' αυτά που γράφεις στο τέλος θα σε πάρω στα σοβαρά.

Φράνσις είπε...

Εγώ τιο έχω δηλώσει ότι θα σκοτώσω αυτο το κουναβι με την υπέροχη φωνή που γράφει έτσι και με κανει να συγκινούμαι Δευτεριάτικα.(Αλήθεια βρε αθεόφοβε η "κυρα-δασκάλα" σε μάλωνε επειδή έλγες τα Γόμορα, "Γόμαρα" ; χαχαχαχαχ και γράφονται με ένα ρ έχω αν σου πώ γλυκειέ μου tweety.Πες βρε στους αναγνωστες σου τι είναι τα σεραφείμ, και τι κανουν ακριβώς εκεί ψηλά...(αναμένω αντιδράσεις και απαντήσεις στο γρίφο που ανέβασα.Εσύ είσαι αηδονάκι του πνεύματος..)Θα τα πούμε sweety.Αλλα it's not enough.....
xxxxxxxxxx

Φράνσις είπε...

Ο σκυλος τι ρατσα ήταν; ήτνα απ'αυτά τα καλόβολα λαμπραντόρ με την πλούσια χαίτη; έχεις προσέξει ότι με τον καιρό οι ιδιοκτήτες σκύλων τείνουν να μοιάσουν στα κατοικίδιά τους; Απ΄την κορμάρα που έβαλες στην κορυφή του κειμένου πάντως, εικάζω ότι το σκυλί της ήταν αφγανικό, ψηλό και καθόλου ορεξατο για να παίξει αυτό το παιχνίδι που γράφεις.χιχιχιχι.(Είναι Δευτέρα κι εγώ είμαι πολύ blue τη Δευτέρα).Καλημερα tweety.

Υ.Γ.: να υποθέσω ότι μετα το "Γόμαρα" εσύ ήσουν ο εμπνευστής της,γαστρονομικης προέλευσης,στροφής στον εθνικο μας ύμνο: " και σαν πρώτα/ φαέ καρότα/σέλινο και μαϊντανό "; ε;

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ Έρικα: Είμαι τρελός και επικίνδυνος και εσύ μεγάλη ψυχολόγα! φιλιά
@ London: Θυμάμαι, ναι, θυμάμαι. Εσύ θυμάσαι; Τι σε πιάνει κάθε φορά που χιονίζει;
@ Ανέστης: fight for New York...
@ Αναστασία: Μη ζουλεύεις!
@ Ιωάννα: Αυτοτελή επειδόδια; Χμ... Θα πρότεινα, πάντως, να μη χωρίσεις.
@ an205: Είναι γνωστό και χαίρομαι που το θυμήθηκες: Η Τέχνη αντιγράφει τη ζωή... Χαίρε!
@ Μαρία: κι εσύ να είσαι πάντα καλά!
@ knight night: Δεν έχω βρει ακόμη ραδιόφωνο που να παίζει κάτι για τα παραμύθια που δεν είναι αλήθεια, αλλά τουλάχιστον δεν είναι ψέματα. Πλην του Μελωδία, βεβαίως, βεβαίως...
@ Auburn kate: Ο σκύλος ήτο λυκόσκυλο(ς). Και ήταν ορεξάτο(ς).

Φράνσις είπε...

Για να δώ αν θα βρείς τις απαντήσεις στις 3 ερωτήσεις. Η κυρία του "κατω κόσμου" βρήκε 2. Κια μη χάνεσαι. Και κοιτα να επικοινωνείς με κατι ψυχές που τους λείπεις κολασμένα και κανουν μαλακίες, επειδή ακριβώς τους λείπεις... (Μην υπεκφέυγεις για τη "Γομαρα" νεαρέ. Ηταν η ίδια που σε βάραγε επειδή έγραφες με τ' αριστερό;)
Σε φιλώ.

proserpina είπε...

Και μετά μου λες εμένα για το 90%...τι 90, εδώ πλησιάζουμε το 100%

Ανώνυμος είπε...

If I lay here
If I just lay here
Would you lie with me and just forget the world?

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ auburn: ό,τι θέλω θα κάνω, όπως πάντα!
@ proserpina: μπορούμε να καλύτερα!!!!!!

MTdoggie είπε...

μολις γυρισα απο τις παραλιες, προσπαθω να προσαρμοστω στην πραγματικοτητα της Αθηνας και με ξεσηκωνεις παλι!αχ!

Ανώνυμος είπε...

"...καλοκαιρινή αύρα, μπολιασμένη με ανοιξιάτικα φιλιά...".
Αχ! Mωρέ, πάντα το έλεγα ότι είσαι ένας μικρός και ευαίσθητος ποιητής. Πότε θα ξανακούσουμε τη φωνάρα σου on the radio?
ε? πότε?

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

@ stavroulina:
I don't quite know
How to say
How I feel
Those three words
Are said too much
They're not enough
φαντάζομαι εννοείς Snow Patrol - Chasing Cars. Λατρεμένο!

@ mtdoggie: Ποτέ δεν πρόκειται να προσαρμοστούμε στην πραγματικότητα της Αθήνας. Ίσως και να μη χρειάζεται...

@ georgia: Αυτό που με ρωτάς είναι στα πράγματα που δεν ξέρω να σου απαντήσω. Θα δούμε...